ตอนที่ 200 :  เก็บเกี่ยว

ปัง  ! 

กรงเล็บบินกระแทกที่หน้าอกของหวังเย่า ก่อนจะเกิดเสียงระเบิดดังก้องขึ้นมา

หวังเย่าร้องออกมาเบา ๆ พลังของกรงเล็บนี่ทำให้เกิดรอยข่วนขึ้นที่เกราะของเขา มันทะลุการป้องกันของเกราะและกระแทกใส่ตัวเขาเต็ม ๆ

“ ถ้าไม่ใช่เพราะร่างคิงคอง กรงเล็บนี่คงยากที่ฉันจะรับมือได้ ”  ในหัวของหวังเย่ามีความคิดนี้โผล่ขึ้นมา เขากระเด็นออกไปราวกับว่าวเชือกขาด

แต่เมื่อตกลงจากหลังการ์ฟิลด์ไปได้แค่ 10 ฟุต การ์ฟิลด์ก็มารับเขาเอาไว้

หวังเย่ากลับมานั่งอยู่บนหลังการ์ฟิลด์อีกครั้ง และสูดหายใจเข้าลึก ๆ

“ ตอนนี้ก็มาดูกันว่าแกมีอะไรดีอีก ? ”  เขาพุ่งเข้าใส่จระเข้เกราะทองที่ยังดิ้นไปมาเพื่อดับไฟ 

ถ้าเขาตายเพราะกรงเล็บบินนี่ งั้นลูกแก้ววิญญาณไฟก็จะสูญเสียการควบคุม จระเข้เกราะทองจะสามารถดับไฟได้อย่างง่ายดายและหนีไปได้

จากจุดนี้ก็เห็นได้ว่าจระเข้นี่ฉลาดไม่น้อย มันสมกับเป็นสัตว์อสูรระดับสวรรค์เลเวล 50 

กรร ! 

ภายใต้เปลวไฟนั้นจระเข้เกราะทองก็ได้คำรามออกมา เสียงของมันดังไปไกลหลายสิบไมล์จนสัตว์อสูรใกล้ ๆ พากันหนีป่าราบ

ยังไงซะนี่ก็คือเสียงคำรามของสัตว์อสูรระดับสวรรค์

ไม่กี่นาทีต่อมาร่างของจระเข้เกราะทองก็แน่นิ่งและทรุดลงไปกับพื้น

หวังเย่าได้ดับไฟที่ตัวมัน ยังไงซะนี่ก็เป็นถึงสัตว์อสูรระดับสวรรค์ขอบเขตราชันย์ ร่างของมันมีค่า ทำไมต้องเผาให้เป็นเถ้าด้วย ? มันจะดีกว่าไหมถ้าเอาเนื้อของมันไปย่างกิน

หลงปู้หยู๋และคนอื่น ๆ รีบวิ่งเข้ามาหาทันที

“มันแข็งแกร่งจริง ๆ ”  หลงปู้หยู๋มองไปที่จระเข้เกราะทอง ใบหน้าของเขายากที่จะปกปิดความแปลกใจไว้ได้

ทหารคนอื่น ๆ เองก็เช่นกัน พวกเขาพากันมองหวังเย่าด้วยท่าทีชื่นชม

ยังไงซะถ้าไม่ได้เห็นกับตาก็คงไม่เชื่อ หวังเย่านั้นมีชื่อเสียงที่โด่งดังก็จริงแต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นหวังเย่าจัดการกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งแบบนี้

พวกเขาต่างก็รู้สึกตะลึงและแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อย

ยิ่งหวังเย่าแข็งแกร่งเท่าไหร่ อนาคตของพวกเขาก็ยิ่งสดใสมากเท่านั้น

ก่อนหน้านี้พวกเขากังวลและหวั่นกลัวกับการเดินทางครั้งนี้ พวกเขากลัวว่าคงจะเดินทางไปไม่ถึงมิติดวงจันทร์

แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลแบบนั้นอีกต่อไป พวกเขาไม่จำเป็นต้องกลับกลางทางเหมือนกับกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มอื่น ๆ

มิติดวงจันทร์นั้นทหารรับจ้างหลายคนก็อยากจะไปที่นั่น แต่โชคร้ายที่พวกเขามีความแข็งแกร่งไม่มากพอ

ลัวจ้าวฮว่าตาเป็นประกายขึ้นมา ดูเหมือนว่าการตัดสินใจเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างโลกานั้นเป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้ว เขาไม่ต้องรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้

ด้วยความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของลัวจ้าวฮว่าแล้ว การจะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างไหนก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด แม้ว่าจะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 3 ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรแต่เขากลับเลือกเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นมาใหม่ ซึ่งทำให้เพื่อนของเขาต่างก็พากันสับสนและมึนงงในการตัดสินใจของเขา

ตอนนี้ลัวจ้าวฮว่าไม่คิดสงสัยแบบนั้นอีกแล้ว เขาภูมิใจที่เลือกมาอยู่กองกำลังนี้

ทหารคนอื่น ๆ เองก็คิดแบบนี้เช่นเดียวกัน พวกเขาต่างก็พากันดีใจกับการตัดสินใจของตัวเอง

“รองหัวหน้าหลงปู้หยู๋ ตอนแรกนายคิดจะจัดการกับเจ้านี่สินะ หึหึ โชคดีที่หัวหน้าไม่ให้นายลงมือ ไม่งั้นแล้วผลที่ตามมาคงยากจะคิดได้”  พี่หลงดึงบุหรี่ขึ้นมาสูบและหัวเราะออกมา

หลงปู้หยู๋รู้สึกอายนิด ๆ และพูดขึ้น  “สัตว์อสูรนี่พึ่งจำนวนเอาชนะไม่ได้ ตอนแรกฉันคิดจะพึ่งจำนวนคนที่มากกว่าโจมตีมันแต่เกราะของมันแข็งเกินไป มันยังมีการโจมตีระยะไกลที่ทรงพลังอีกด้วย ทั้งการโจมตีและการป้องกันนั้นยากจะจัดการได้ ถ้าหัวหน้าไม่ลงมือ ฉันเกรงว่าเราคงมีแต่ต้องหนี”

สมาชิกคนอื่น ๆ ต่างก็พากันพึมพำกันออกมา

จ้าวเมิ่งซีและฟ่านฉิงเหมยเดินเข้าไปหาหวังเย่าเพื่อตรวจสอบว่าเขาบาดเจ็บรึไม่ 

หวังเย่าบาดเจ็บภายในอยู่บ้าง มันทำให้อวัยวะภายในของเขาได้รับแรงกระแทก

แต่เพราะร่างคิงคองนั้นจึงทำให้ร่างของหวังเย่าแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก เมื่อรวมกับการใช้หินห้าสีก่อนหน้านี้ อวัยวะภายในจึงแข็งแกร่งขึ้นมาด้วย การโจมตีแบบนี้ทำอะไรเขาได้ไม่มากนัก

“ฉันบาดเจ็บแค่เล็กน้อย ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ”  หวังเย่ายิ้มและตอบกลับ  เขาพักแค่ 2-3 วันก็หายดีแล้ว

“ จระเข้เกราะทองนี่อยู่ระดับสวรรค์เลเวล 57 เลือดและเนื้อของมันคือของมีค่า พวกนายจัดการกับมันละกัน”  หวังเย่าสั่งการกับทุกคนก่อนจะเดินไปหาหงอคง  เขาตรวจสอบร่างกายที่บาดเจ็บของหงอคง หากหงอคงกินเนื้อได้ เขาคงให้หงอคงกินเนื้อจระเข้นี่เพื่อเป็นการแก้แค้นไปแล้ว

“หงอคง ไม่เป็นไรนะ”  หวังเย่าลูบหัวมันก่อนจะดึงเอาผลไม้มาให้มันกิน

หงอคงรับผลไม้ไปกินแต่สีหน้าของมันก็ยังแสดงความเจ็บปวดออกมา

หวังเย่าอดที่จะรู้สึกปวดใจไม่ได้ ตอนนี้เขาอยากให้ระบบมีระบบรักษาเพิ่มขึ้นมาอีก

เขาใช้ระบบตรวจสอบหงอคง ขณะที่กำลังอ่านข้อมูลสถานะของหงอคงอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีตัวหนังสือที่คุ้นเคยปรากฎขึ้นมา 

แจ้งเตือน : หงอคงได้รับบาดเจ็บหลายจุด การรับษาบาดแผลจะต้องใช้ค่าประสบการณ์ 120,000 หน่วยและเลือดของโฮสต์อีก 50 มิลลิลิตร จะรักษารึไม่ ? 

หวังเย่าตาเป็นประกายขึ้นมา มันกลับมีระบบรักษาอยู่ด้วย ดีจริง ๆ

แต่ค่าประสบการณ์ที่ใช้ในการรักษานั้นมากไปหน่อย มันเพียงพอที่จะเพิ่มเลเวลได้เกือบ 2 เลเวล

แต่เมื่อคิดว่าหงอคงบาดเจ็บไม่ใช่น้อย บาดแผลส่วนใหญ่ต้องรอประมาณ 10-15 วันถึงจะหายดี  ส่วนเนื้อที่ขาดไปนั้นกว่าร่างกายจะซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

เขาไม่อาจจะปล่อยให้มันบาดเจ็บแบบนี้ได้ เขาไม่อยากให้หงอคงอยู่ในสภาพนี้นานเกินไป

เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็กัดฟันแน่น เขาเอาผลไม้จำนวนมากออกมาให้หงอคงกิน

ก่อนหน้านี้การวิวัฒนาการและเพิ่มเลเวลให้กับหงอคงนั้น เขาได้ใช้ค่าประสบการณ์ของมันไปเป็นจำนวนมาก ดังนั้นจึงเหลือค่าประสบการณ์ไม่มากนัก ฉะนั้นเขาจึงทำได้แค่ให้หงอคงกินผลไม้เพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์เข้าไปอีก

หลงปู้หยู๋และคนอื่น ๆ เริ่มชำแหละชิ้นส่วนของจระเข้เกราะทอง ส่วนเนื้อนั้นเอาไว้ย่างกินได้ ส่วนผิวหนังและหัวของมันจะถูกเก็บเอาไว้

สิ่งแรกที่ต้องทำในการชำแหละคือแยกส่วนที่มีค่าออกอย่างฟัน, เขี้ยวและเกล็ดของมันรวมไปถึงตรวจสอบด้วยว่ามันมีลูกแก้วพลังงานหรือลูกแก้วชีวิตในตัวรึไม่

อย่างที่สองคือตัดเนื้อที่กินได้ออกมา

จระเข้เกราะทองมีขนาดใหญ่ ถึงจะใช้เลี้ยงคน 30 คนก็ยังมีเนื้อเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก เนื้อและเลือดของมันมีพลังงานที่สูงซึ่งสามารถช่วยในการพัฒนาร่างกายได้

ผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมงในตอนที่ทุกคนกำลังยุ่งอยู่นั้น ค่าประสบการณ์ของหงอคงก็เพิ่มขึ้นมาเป็น 120,000 หน่วย

หวังเย่าเรียกหงอคงกลับไปที่กำไล ก่อนจะเปิดการรักษาจากระบบให้กับหงอคง

ในพริบตาอาการบาดเจ็บของหงอคงก็หายไปในทันที

หวังเย่าถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขารู้สึกดีขึ้นมา จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปช่วยพวกทหารชำแหละเนื้อจระเข้เกราะทองต่อ

สุดท้ายหวังเย่า ก็ให้ทุกคนเรียกอสูรของตัวเองออกมาเพื่อกินส่วนที่เหลือของจระเข้เกราะทองโดยรวมไปถึงเลือดของมันด้วย

หลังจากกินเนื้อของจระเข้เกราะทองเข้าไป อสูรของพวกเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้น  เนื้อแบบนี้แค่ครึ่งกิโลกรัมก็ขายเป็นเงินได้หลายพันเครดิตแล้ว ดังนั้นเนื้อของจระเข้เกราะทองนี่คงขายทำเงินได้หลายล้านเครดิต