ตอนที่ 258 : มีเรื่อง

“ แบบนี้นี่เอง…”

หลังจากที่หวังเย่าบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับฟางฉิงหัวโดยไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย อีกฝ่ายก็คลายความสงสัย

ฟางฉิงหัวมองไปที่ฟางอี้ ก่อนจะแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา “นี่ก็ดึกแล้ว ลูกยังใส่ชุดนอนแล้วออกมาข้างนอกอีกหรือ รีบกลับไปได้แล้ว”

“ค่ะ พ่อ” ฟางอี้โค้งให้ก่อนจะหยิบนกกระจอกเพลิงดำลงมาจากไหล่แล้วเดินกลับไป

ในตอนที่เธอกลับไปนั้นเธอก็มองค้อนหวังเย่า จนหวังเย่าได้แต่ลูบจมูกตัวเองแต่ก็ยังแสดงสีหน้ากวน ๆ ออกมาอยู่ดี

ทำให้ฟางอี้โมโหขึ้นมาอีกรอบ ถ้าไม่ใช่เพราะฟางฉิงหัวอยู่ที่นี่ด้วย เธอคงได้ลงมือกับหวังเย่าเป็นแน่

ตอนนี้เธอได้แต่ต้องกลับไปที่ห้องของเธอ

“รอไปก่อนเถอะ หวังเย่า ฉันต้องเอาคืนนายแน่” ระหว่างทางที่กลับไปนั้นเธอก็ได้สัญญากับตัวเอง

แต่หวังเย่าไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ตอนนี้เขายังพูดคุยกับฟางฉิงหัวอยู่

“ลูกฉันทำขายหน้าซะได้” เมื่อเห็นฟางอี้กลับไป ฟางฉิงหัวก็ได้บอกกับหวังเย่า

“ไม่หรอกครับ เธอแค่มาส่ง” หวังเย่ารีบพูดขึ้นมา

“ฮ่าฮ่า เป็นเด็กที่มารยาทดีจริง ๆ ” ฟางฉิงหัวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

แต่หวังเย่าไม่ได้ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่าย ทั้งสองยังคงเดินไปพร้อมกับพูดคุยกันไปด้วย

“ต่อไปจะมีการจัดงานชุมนุมศิลปะการต่อสู้ขึ้นมา ในฐานะหนึ่งในผู้เยาว์ที่โดดเด่นแล้ว ฉันไม่รู้ว่านายสนใจจะเข้าร่วมรึเปล่า” ฟางฉิงหัวถามขึ้นมา “นี่ถือว่าเป็นโอกาสหายากที่จะได้ประมือกับผู้เยาว์คนอื่น ๆ ในเวลาเดียวกันนายก็จะได้ลับคมตัวเองไปด้วย”

“ไม่ครับ ผมไม่คิดจะเข้าร่วมงานชุมนุมนี้ ผมจะมาดูเท่านั้น” หวังเย่าพูดขึ้น

“งั้นหรือ…” เมื่อได้ยินแบบนั้นฟางฉิงหัวก็แปลกใจขึ้นมา เขาคิดว่าด้วยนิสัยของหวังเย่าแล้ว อีกฝ่ายต้องเข้าร่วมงานนี้เป็นแน่

นี่ทำให้เขามองหวังเย่าใหม่อีกครั้ง เขาพบว่าสายตาของหวังเย่านั้นดูลุ่มลึกและมั่นคง มันทั้งดูเย็นชาและยึดมั่น

มันทำให้ฟางฉิงหัวต้องครุ่นคิด

ทั้งสองเดินออกมาได้ไม่ไกล ระหว่างนั้นหวังเย่าก็ได้ถามข้อมูลจากฟางฉิงหัวเกี่ยวกับสำนักต่าง ๆ แต่ก็ได้ข้อมูลแค่เพียงผิวเผินเท่านั้น

สุดท้ายพวกเขาก็มาถึงหน้าประตูของศาลาว่าการ หวังเย่าได้เคารพฟางฉิงหัวทันทีและพูดขึ้น “ขอบคุณเจ้าเมืองที่เดินมาส่ง”

ฟางฉิงหัวพยักหน้าและยิ้มออกมา “เดินทางปลอดภัย”

หวังเย่าค่อย ๆ เดินออกไป ฟางฉิงหัวยังคงมองไปที่แผ่นหลังของหวังเย่าและพึมพำออกมา “เด็กนี่ไม่ธรรมดา ในอนาคตเขาคงช่วยมนุษย์ได้อย่างมาก”

ต้องบอกว่าสายตาของฟางฉิงหัวนั้นแม่นยำอย่างมาก ในอนาคตเมื่อมีดินแดนที่สงบสุขถูกกอบกู้ขึ้นมา ทุกครั้งที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา…

ที่ลานตรงหน้าศาลาว่าการเมือง แม้ว่าจะเกือบ 21.00 น. แล้ว แต่ผู้คนก็ยังไม่แยกย้ายกลับไป ที่นี่ยังมีผู้คนอยู่มากมาย

ตอนนั้นหวังเย่าเห็นว่ามีข้อความถูกส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของเขา มันคือฟ่านฉิงเหมยและจ้าวเมิ่งซี ทั้งสองถามว่าเขาจะกลับมาตอนไหน

งานเลี้ยงของบริษัทและกลุ่มทหารรับจ้างนั้นจบลงแล้ว ทุกคนได้แยกย้ายกันกลับ

“กำลังกลับ” เขาตอบกลับข้อความของทั้งสองคนก่อนจะเดินทางต่อทันที

แต่เมื่อเดินฝ่าผู้คนมาได้ไม่นาน เขาก็หันกลับไปมองฉากด้านหลัง

“คึกคักจังนะ”

หวังเย่ายิ้มกว้างออกมา นี่คือสิ่งที่เขาคาดหวังไว้ ผู้คนที่มีความหวังจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและปลอดภัยเช่นนี้

เขารู้ว่าวันแบบนั้นจะมาถึงในไม่ช้า เมื่อคิดแบบนั้นเขาก็กำหมัดแน่น

“เหมือนว่านายกำลังคิดเรื่องบ้า ๆ อยู่เลย”

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจนทำให้หวังเย่าหันกลับมามอง เขาอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ คุณหนูฟางอี้ มีปัญหาอะไรถึงได้มาหาผม”

เสียงนี้คือเสียงของฟางอี้ แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนชุดแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยากที่จะปกปิดความงดงามของร่างกายเธอได้ มันทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมานั้นต้องหันกลับมามอง

“ฉันแค่อยากเอาของคืนให้กับนาย” เมื่อพูดจบเธอก็โยนเสื้อคืนหวังเย่า

นี่คือเสื้อที่หวังเย่าถอดให้เธอใส่ก่อนหน้านี้

“ฉันบอกนายก่อนเลยว่าครั้งหน้ามันไม่จบง่าย ๆ แบบนี้แน่ เข้าใจรึเปล่า ? ” ฟางอี้ไม่รอให้หวังเย่าได้ตอบกลับก็รีบพูดขึ้นมา ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป

“เธอนี่เข้าใจยากจริง ๆ ” หวังเย่าส่ายยหน้า “ฉิงเหมยกับเมิ่งเอ๋อร์ยังเข้าใจง่ายกว่าตั้งเยอะ”

หวังเย่าใส่เสื้อก่อนจะเอามอเตอร์ไซค์ออกมาจากกระเป๋ามิติแล้วขี่มันออกไปทันที

ในมุมหนึ่ง ฟางอี้กำลังมองมาทางเขาที่เดินทางกลับไปแล้ว ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมา เสื้อที่เธอคืนให้กับเขามีแต่กลิ่นตัวเธอติดอยู่

“ไอ้คนลามก…”

ถึงการจราจรจะติดขัดแต่ก็ยังพอเดินทางได้ 10 นาทีต่อมา หวังเย่าก็กลับมาถึงโรงแรม 5 ดาวในเขตมังกร พวกเขาต้องรออีก 2-3 วันกว่าจะย้ายไปอยู่ที่วิลล่าได้ เขาจะให้จ้าวเมิ่งซีและฟ่านฉิงเหมยไปอยู่ในบ้านนั้นด้วยกัน

เมื่อกลับมาที่ห้องพักและเปิดประตู หวังเย่าที่กำลังจะอาบน้ำก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น

หวังเย่าจึงเดินกลับไปเปิดประตูก่อนจะพบว่าเป็นฟ่านฉิงเหมยและจ้าวเมิ่งซียืนอยู่หน้าประตู

“ถือว่าฉันโชคดีเลยนะที่มีสาวสวยมาหาถึง 2 คน” หวังเย่าหัวเราะออกมา

“คิดเรื่องอะไรของนาย” จ้าวเมิ่งซีใช้นิ้วดีดหน้าผากเขา

ฟ่างฉิงเหมยเองก็กรอกตาใส่เขา

หวังเย่าเชิญทั้งสองเข้ามาในห้องก่อนจะมองไปที่พวกเธอแล้วหัวเราะออกมา “ฉันกำลังจะอาบน้ำ เธอสองคนจะมาอาบน้ำให้ฉันรึไง”

จ้าวเมิ่งซีหัวเราะออกมา

“ไปอาบน้ำซะสิ” ฟ่านฉิงเหมยเร่ง

“เฮ้อ น่าเสียดายจริง ๆ ” หวังเย่าแสดงสีหน้าเสียดายออกมา จากนั้นเขาก็ไม่คิดจะอายแฟนสาวทั้งสอง เขาถอดเสื้อผ้าต่อหน้าทั้งสองทันที

จ้างเมิ่งซียังอาย ๆ อยู่ เธอรีบหันหลังไม่กล้ามอง ยังไงซะเธอก็ยังบริสุทธิ์อยู่

ถึงฟ่านฉิงเหมยจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับหวังเย่าแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าจ้าวเมิ่งซี มันก็ยังทำให้เธอเขินอายอยู่ดี “นายนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”

“ฮ่าฮ่า ฉันไปแล้ว ” เขามองทั้งสองอย่างภูมิใจก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ

“เขานี่บ้าจริง ๆ ” จ้างเมิ่งซีพูดขึ้นพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าที่หวังเย่าโยนทิ้งบนเตียง

เมื่อเก็บเสื้อผู้ตรวจสอบขึ้นมา จ้าวเมิ่งซีก็ต้องขมวดคิ้ว เธอลองดมกลิ่นดูก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป

มีเรื่องแล้ว….