คุณหนูสี่ สตรีเปื้อนเลือด – ตอนที่ 1255 กฎของหอชั้นใน

อ่านนิยายจีนเรื่อง คุณหนูสี่ สตรีเปื้อนเลือด ตอนที่ ตอนที่ 1255 กฎของหอชั้นใน อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ภายใน​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ ​เขต​ที่พัก​ของ​หอ​ชั้นใน​แตกต่าง​ไป​จาก​หอ​ชั้นนอก​อยู่​พอสมควร

หอ​ชั้นใน​ของ​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ตั้งอยู่​บน​ยอด​ของ​ภูเขา​เมฆา​และ​มีพื​้​นที​่​น้อยกว่า​หอ​ชั้นนอก​มาก​ ​เพราะ​เหตุ​นั้น​ ​ที่พัก​ของ​หอ​ชั้นใน​จึง​แตกต่าง​ไป​จาก​หอ​ชั้นนอก​ซึ่ง​มีเรือน​แยกจาก​กัน​เป็นอิสระ

หอ​ชั้นใน​มี​หอพัก​รวม​สี่​อาคาร​ซึ่ง​ล้วน​เป็น​อาคาร​สูง​สี่​ชั้น​ ​ใน​บรรดา​หอพัก​ทั้งหมด​ ​อาคาร​หนึ่ง​จะ​เป็น​ของ​ศิษย์​สตรี​ในขณะที่​อีก​สาม​หอพัก​เต็มไปด้วย​ศิษย์​ที่​เป็น​บุรุษ

หลังจาก​ส่ง​ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​ไป​ยัง​หอพัก​สำหรับ​สตรี​และ​พูดคุย​กับ​ผู้อาวุโส​สตรีที​่​ทำหน้าที่​ดูแล​ความเรียบ​ร้อย​ของ​หอพัก​ ​ว่าน​จิน​ก็​ขอตัว​กลับ​ไป​ยัง​ที่พัก​ของ​ตน

“​เรา​มี​ห้องพัก​ห้า​ห้อง​ใน​แต่ละ​ชั้น​และ​ศิษย์​ห้า​คน​จะ​พัก​อยู่​ใน​ห้อง​เดียวกัน​ ​เจ้า​ทั้งสอง​จง​ไป​ยัง​ห้อง​หมายเลข​สี่​บน​ชั้น​ที่สาม​ซึ่ง​เตรียม​ไว้​พิเศษ​สำหรับ​ศิษย์​ที่มา​จาก​หอ​ชั้นนอก​ ​นี่​คือ​กุญแจ​ของ​พวก​เจ้า​ ​อีก​อย่าง​…​หอพัก​ของ​เรา​ก็​มี​กฎระเบียบ​อยู่​เช่นกัน​ ​พวก​เจ้า​ควรจะ​หา​เวลา​ศึกษา​มัน​อย่างละเอียด​”

ผู้อาวุโส​สตรี​ซึ่ง​เป็น​ผู้ดูแล​หอพัก​ของ​สตรี​มีพลัง​ที่​บรรลุ​ถึง​ขอบเขต​เทวราช​สี่​ดารา​แล้ว​ซึ่ง​ไม่​ถือว่า​อ่อนแอ​หรือ​แข็งแกร่ง​จน​เกินไป​ ​นาง​พูดคุย​กับ​ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​เล็กน้อย​ก่อน​ปล่อย​ให้​พวก​นาง​ขึ้นไป​ยัง​ห้องพัก​ของ​ตน

ฉิน​อวี​้​โม่​กล่าว​ขอบคุณ​ผู้อาวุโส​และ​ขึ้นไป​ยัง​ชั้น​ที่สาม​ของ​อาคาร​ทันที

ห้องพัก​หมายเลข​สี่​บน​ชั้น​ที่สาม​ตั้งอยู่​ทางซ้าย​ของ​ชั้น​และ​อยู่​ตรงข้าม​กับ​ห้อง​หมายเลข​ห้า​ซึ่ง​เป็น​ห้อง​ว่าง​อยู่​ใน​ตอนนี้

นอกเหนือจาก​สองห้อง​ดังกล่าว​ ​อีก​สาม​ห้อง​ที่​เหลือ​ใน​ชั้นเดียว​กัน​ล้วน​มี​ผู้​พักอาศัย​อยู่​แล้ว

ฉิน​อวี​้​โม่​ไขกุญแจ​เปิด​ประตู​ห้อง​ก่อน​เดิน​เข้าไป​และ​ต้อง​รู้สึก​ตกตะลึง​กับ​โครงสร้าง​ของ​ห้องพัก

ภายใน​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ ​ห้องพัก​ของ​หอ​ชั้นใน​มี​โครงสร้าง​ที่​ทันสมัย​อย่างมาก​ซึ่ง​แบ่ง​ออก​เป็น​หก​ห้อง​และ​หนึ่ง​ห้องโถง​ ​ได้แก่​ ​ห้องนอน​คู่​สองห้อง​ ​ห้องนอน​เดี่ยว​หนึ่ง​ห้อง​ ​ห้องครัว​หนึ่ง​ห้อง​ ​ห้องน้ำ​สองห้อง​และ​ห้องโถง​ขนาดใหญ่

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​ได้​เห็นที​่​พัก​ใน​ลักษณะ​นี้​ ​นาง​จึง​สงสัย​ใคร่รู้​ไม่น้อย

ฉิน​อวี​้​โม่​เริ่ม​สำรวจ​ห้องนอน​ทั้งหมด​พลาง​พิจารณา​ว่า​ควร​จัดสรร​ห้องนอน​กัน​อย่างไร

โชคดี​ที่​ห้องพัก​ของ​ที่นี่​เป็น​ห้อง​สำหรับ​ห้า​คน​ ​เมื่อ​เถา​เซี่ยว​เซี่ยว​ ​เถี​ยน​ซิน​และ​สวี​เยว​่​มาที​่​นี่​ ​พวก​นาง​ทั้ง​ห้า​จะ​ได้​พัก​ร่วมกัน

จาก​ลักษณะนิสัย​ส่วนตัว​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​ไม่​ชอบ​การ​พัก​ร่วมกับ​คนอื่น​ ​เพราะ​เหตุ​นั้น​ ​ฉิน​อวี​้​โม่​จึง​ตัดสินใจ​ที่จะ​ยก​ห้องนอน​เดี่ยว​ให้​กับ​นาง

สำหรับ​ห้องนอน​คู่​อีก​สองห้อง​ที่​เหลือ​ ​นาง​และ​เถา​เซี่ยว​เซี่ยว​จะ​พัก​ร่วมกัน​ใน​ห้อง​หนึ่ง​ ​ในขณะที่​เถี​ยน​ซิน​และ​สวี​เยว​่​จะ​พัก​ใน​อีก​ห้อง​หนึ่ง​ซึ่ง​ถือเป็น​การ​จัดสรร​ที่​สะดวก​สำหรับ​ทุกคน​

“​ศิษย์​พี่​เห​ลิ่ง​ ​ท่าน​จะ​จับจอง​ห้องนอน​เดี่ยว​ในขณะที่​ข้า​นอน​ห้อง​เดียว​กับ​เซี่ยว​เซี่ยว​หรือไม่​ ​?​ ​หรือ​ท่าน​ต้องการ​จะ​พัก​กับ​ข้า​หรือ​เซี่ยว​เซี่ยว​ ​?​”

แม้​ตัดสินใจ​เช่นนั้น​แล้ว​ ​ฉิน​อวี​้​โม่​ก็​ยัง​ถาม​ความคิดเห็น​ของ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่​ยก​่อน

“​ข้า​จะ​พัก​ใน​ห้องนอน​เดี่ยว​”

เป็นจริง​ดังที่​คิด​ไว้​ ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​เลือก​ห้องนอน​เดี่ยว​เพื่อ​พัก​เพียงลำพัง​ ​แม้​เคย​พัก​ใน​เรือน​หลัง​เดียว​กับ​ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เถา​เซี่ยว​เซี่ยว​มาก​่อน​และ​ไม่รู้​สึก​อึดอัด​เมื่อ​อยู่​กับ​พวก​นาง​ ​ทว่า​เมื่อ​นึกถึง​เสียง​เจื้อยแจ้ว​ของ​เด็กสาว​ช่าง​จ้อ​ ​นาง​ก็​อด​รู้สึก​ปวดหัว​ขึ้น​มา​ไม่ได้

“​ตกลง​ ​ถ้าเช่นนั้น​ข้า​จะ​พัก​อยู่​ใน​ห้อง​นี้​และ​รอ​ให้​หนูอ้วน​เถา​มา​พัก​อยู่​กับ​ข้า​”

ฉิน​อวี​้​โม่​เลือก​ห้องนอน​คู่​ที่อยู่​ถัดจาก​ห้อง​ของ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​เนื่องจาก​อีก​ห้อง​หนึ่ง​อยู่​ห่าง​ออก​ไป​เล็กน้อย

หลังจาก​เลือก​ห้องนอน​ ​ทั้งสอง​ก็​เตรียม​ความพร้อม​เล็กน้อย​และ​เดิน​ไป​ยัง​ห้องโถง​ด้วยกัน

ภายใน​ห้องโถง​ ​เก้าอี้ยาว​และ​โต๊ะ​กาแฟ​ถูก​จัดวาง​ไว้​อย่างเป็นระเบียบ​ ​อีกทั้ง​ยัง​มี​แจกัน​ดอกไม้​หลาย​ใบ​ตั้งอยู่​บน​โต๊ะ​เหล่านั้น​ซึ่ง​แผ่​กลิ่นหอม​กระจาย​ไป​ทั่ว​ห้อง

ในเวลานี้​มีส​มุด​เล่ม​เล็ก​วาง​อยู่​บน​โต๊ะ​กาแฟ​ซึ่ง​เป็น​คู่มือ​แนะนำ​ของ​นิกาย​หมื่น​กระบี่​และ​ระบุ​กฎระเบียบ​ของ​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ที่​ศิษย์​ใน​ต้อง​ปฏิบัติตาม

ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​หยิบ​สมุด​เล่ม​เล็ก​ขึ้น​มาศึ​กษา​จน​มี​ความเข้าใจ​เกี่ยวกับ​กฎระเบียบ​ของ​หอ​ชั้นใน​เพิ่มมากขึ้น

เช่นเดียวกับ​หอ​ชั้นนอก​ ​กฎเกณฑ์​ต่าง​ ​ๆ​ ​ของ​หอ​ชั้นใน​เป็น​สิ่ง​ที่​ทำความเข้าใจ​ได้​ไม่ยาก​และ​สอดคล้อง​ตาม​หลัก​สามัญสำนึก

ศิษย์​ทั้งหมด​ของ​หอ​ชั้นใน​ของ​นิกาย​หมื่น​กระบี่​จะ​ไม่ได้​รับ​อนุญาต​ให้​ทำร้าย​ศิษย์​คนอื่น​ ​ๆ​ ​หรือ​กระทำ​สิ่งใด​ที่​เป็นการ​ทำให้​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ได้รับ​ความเสื่อมเสีย​ ​การ​ดวล​ฝีมือ​ตามปกติ​เป็นเรื่อง​ที่ยอมรับ​ได้​ ​เพียงแต่​ทุกคน​จะ​ต้อง​มี​ความ​บันยะบันยัง​อยู่​เช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น​ ​หอ​ชั้นใน​ของ​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ก็​จะ​จัดการ​ประเมิน​ขึ้น​ใน​ทุก​ ​ๆ​ ​ปี​ ​ซึ่ง​ศิษย์​ผู้​ที่​ล้มเหลว​ใน​การประเมิน​ดังกล่าว​ก็​จะ​ถูก​ส่งกลับ​ไป​ที่​หอ​ชั้นนอก

โดยปกติ​แล้ว​ไม่มี​สิ่งใด​ที่​ศิษย์​ใน​ต้อง​ทำ​มาก​นัก​ ​ทุกคน​จึง​สามารถ​เก็บตัว​เพื่อ​ฝึกฝน​ใน​ห้องพัก​ของ​ตน​หรือ​ไป​ที่​ลาน​ประลองยุทธ์​เพื่อ​ดวล​ฝีมือ​และ​เรียนรู้​จาก​ศิษย์​คนอื่น​ ​ๆ​ ​รวมถึง​ไป​ที่​หอสมุด​ของ​หอ​ชั้นใน​เพื่อ​ศึกษา​ทักษะ​ยุทธ์​ที่​ถูก​รวบรวม​ไว้​โดย​นิกาย​หมื่น​กระบี่​ได้

ใน​บริเวณ​หอ​ชั้นใน​ก็​มี​ภัตตาคาร​อยู่​สาม​แห่ง​ด้วยกัน​ ​ซึ่ง​ศิษย์​สามารถ​เลือก​สถานที่​รับประทาน​อาหาร​ได้​ตาม​ต้องการ

บรรดา​ผู้อาวุโส​ของ​หอ​ชั้นใน​ไม่ได้​พัก​อยู่​ใน​อาณาเขต​หอพัก​ของ​ศิษย์​ ​ทว่า​พัก​อยู่​ใน​อาคาร​ทางตะวันตก​ซึ่ง​มีส​ภาพ​แวดล้อม​ที่​สะดวกสบาย​กว่า​ที่นี่​มาก

นอกเหนือจาก​บรรดา​ผู้อาวุโส​ ​หาก​ไม่มี​ธุระ​จำเป็น​ ​ศิษย์​ใน​จะ​ไม่ได้​รับ​อนุญาต​ให้​เข้าไป​ใน​อาณาเขต​ที่พัก​ของ​ผู้อาวุโส

หลังจาก​ศึกษา​กฎระเบียบ​ของ​หอ​ชั้นใน​ ​ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่​ยก​็​มี​ความเข้าใจ​อย่าง​แจ่มแจ้ง​ ​ทั้งสอง​จึง​วาง​สมุด​เล่ม​เล็ก​ลง​บน​โต๊ะ​ตามเดิม​และ​ตัดสินใจ​ออก​ไป​สำรวจ​นอก​หอพัก

เนื่องจาก​ยัง​ไม่ได้​รับประทาน​อาหาร​ ​ทั้งสอง​จึง​มุ่งหน้า​ตรง​ไป​ยัง​ภัตตาคาร​แห่งหนึ​่​งด​้ว​ยกัน

อย่างไรก็ตาม​ ​ทันทีที่​ออกจาก​ห้องพัก​ของ​พวก​ตน​ ​ประตู​ของ​ห้อง​หมายเลข​สาม​ซึ่ง​อยู่​ไม่​ไกล​นัก​ก็​ถูก​เปิด​ออก​และ​สตรี​กลุ่ม​หนึ่ง​ก้าว​ออกมา

สตรี​เหล่านั้น​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​เมื่อ​เห็น​ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่​ยก​้า​วอ​อก​มาจาก​ห้อง​หมายเลข​สี่​ ​พวก​นาง​ก็​ไม่​รอช​้า​และ​เดิน​ตรง​เข้ามา​พร้อม​รอยยิ้ม​กว้าง​ทันที

“​เจ้า​ทั้งสอง​คงจะ​เป็น​ศิษย์​น้อง​ที่​เพิ่ง​มาจาก​หอ​ชั้นนอก​สินะ​”

หนึ่ง​ใน​สตรีที​่​มีอายุ​ประมาณ​ยี่สิบ​ห้า​ปี​ซึ่ง​ดู​อ่อนโยน​และ​เป็นมิตร​เดิน​เข้ามา​และ​เอ่ยปาก​ขึ้น​โดย​ไม่มี​ท่าที​เป็นปฏิปักษ์​ใด​ ​ๆ​

“​สวัสดี​ศิษย์​พี่​ทุกคน​ ​ข้า​คือ​ฉิน​อวี​้​โม่​ ​ส่วน​นี่​คือ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​ ​เรา​ทั้งสอง​เพิ่ง​มาถึง​ที่​หอ​ชั้นใน​แห่ง​นี้​”

ในเมื่อ​ฝ่ายตรงข้าม​ไม่มี​ท่าที​เป็นปฏิปักษ์​ใด​ ​แน่นอน​ว่า​ฉิน​อวี​้​โม่​ก็​ไม่มีทาง​ทำตัว​เสียมารยาท​กับ​พวก​นาง​ ​นาง​เพียง​คลี่​ยิ้ม​และ​กล่าว​แนะนำตัว​ออก​ไป

“​ข้า​เจียง​ฉา​และ​นี่​คือ​น้องสาว​ของ​ข้า​นาม​ว่า​เจียง​จิ้ง​ ​ส่วน​สาม​คน​นี้​คือลั​่ว​ซือ​ ลั​่ว​ฉิง​และ​หลี​่ก​่​วนก​่​วน​ ​พวกเรา​เป็น​ศิษย์​ที่​เข้ามา​ใน​หอ​ชั้นใน​ก่อนหน้า​พวก​เจ้า​ประมาณ​ปี​หนึ่ง​”

ศิษย์​พี่​นาม​ว่า​ ​‘​เจียง​ฉา​’​ ​กล่าว​แนะนำ​ตนเอง​และ​คนอื่น​ ​ๆ​ ​ให้​ฉิน​อวี​้​โม่​ได้​รู้จัก

ฉิน​อวี​้​โม่​ทักทาย​คน​เหล่านั้น​ในขณะที่​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​เพียง​พยัก​ศีรษะ​และ​กล่าว​ทักทาย​สั้น​ ​ๆ​

“​ศิษย์​น้อง​ผู้​นี้​ดูจะ​ไม่​ค่อย​พูด​สินะ​ ​?​”​

แม้​เห็นท่า​ทาง​เย็นชา​ของ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​ ​สตรี​เหล่านั้น​ก็​ไม่​ขุ่นเคือง​ใจ​แม้แต่น้อย​และ​กล่าว​พร้อม​รอยยิ้ม

“​ใช่​แล้ว​เจ้าค่ะ​ ​ศิษย์​พี่​เห​ลิ่ง​มักจะ​เงียบ​เป็นปกติ​ ​ศิษย์​พี่​ทั้งหลาย​อย่า​ถือสา​ไป​เลย​”

ฉิน​อวี​้​โม่​พยัก​ศีรษะ​และ​กล่าว​อธิบาย

“​มิใช่​เรื่อง​แปลก​หรอก​ ​ทุกคน​มี​ลักษณะนิสัย​ที่​แตกต่าง​กัน​ ​ต่อให้​ไม่​ชอบ​พูด​ก็​มิใช่​เรื่องใหญ่​ ​ศิษย์​น้อง​อวี​้​โม่​ ​เจ้า​จะ​สุภาพ​เกินไป​แล้ว​”

เจียง​ฉา​เป็น​คน​อ่อนโยน​และ​จิตใจ​ดี​ ​ในขณะที่​เจียง​จิ้ง​น้องสาว​ของ​นาง​เป็น​สตรีที​่​ตรงไปตรงมา​และ​เจ้าอารมณ์​มากกว่า​ ​ในเวลานี้​ ​นาง​ก้าว​ออกมา​ข้างหน้า​และ​แตะ​ไหล่​ฉิน​อวี​้​โม่​เบา​ ​ๆ​ ​โดย​ไม่ถือสา​แม้แต่น้อย​ว่า​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่ย​จะ​เป็น​คน​ช่าง​จ้อ​หรือไม่

“​ศิษย์​น้อง​ทั้งสอง​กำลังจะ​ไป​ที่ใด​กัน​หรือ​ ​?​”

ลั​่ว​ฉิง​เอ่ย​ถาม​ด้วย​เสียง​เบา​ขณะ​มอง​ฉิน​อวี​้​โม่​และ​เห​ลิ่ง​ซวง​เสวี​่​ยด​้วย​ความสงสัย​ใคร่รู้

ในขณะเดียวกัน​ ​หลี​่ก​่​วนก​่​วน​และลั​่ว​ซือ​ก็​มอง​ฉิน​อวี​้​โม่​อย่าง​ไม่​กะพริบตา​ราวกับ​กำลัง​มองดู​สมบัติ​ล้ำค่า​ที่​พบเห็น​ได้​ยาก

“​เหตุใด​ศิษย์​พี่​ทั้งสอง​จึง​มอง​ข้า​เช่นนั้น​เล่า​ ​?​ ​มี​อะไร​เปื้อน​หน้า​ข้า​หรือ​เจ้า​คะ​ ​?​”​

ฉิน​อวี​้​โม่​จับ​ใบหน้า​ของ​ตนเอง​โดยไม่รู้ตัว​เนื่องจาก​รู้สึก​ว่า​อาจมี​สิ่งใด​ติด​อยู่​บน​ใบหน้า​ของ​ตนเอง​

“​มิใช่​หรอก​ ​เพียงแต่​ศิษย์​น้อง​งดงาม​มากเกินไป​ ​!​”

หลี​่ก​่​วนก​่​วน​กล่าว​ขึ้น​ทว่า​ยัง​ไม่​ละสายตา​ไป​แม้แต่​อึดใจ​เดียว

“​ศิษย์​น้อง​อวี​้​โม่​ ​อย่า​สนใจ​สอง​คน​นั้น​เลย​ ​พวก​นาง​เป็น​เช่นนี้​เสมอ​เมื่อ​ได้​ยล​โฉม​สตรี​งาม​”

เจียง​จิ้ง​ชำเลือง​มอง​หลี​่ก​่​วนก​่​วน​และลั​่ว​ซือ​พลาง​ทำท่า​ทาง​รังเกียจ​และ​กล่าว​ต่อ​ ​“​ตอนแรก​ที่​พบ​ข้า​ ​ทั้งสอง​ก็​มี​ปฏิกิริยา​เช่นนี้​”

“​อ๊ะ​ ​!​ ​เจียง​จิ้ง​ ​อย่า​หลงตัวเอง​ไป​นัก​เลย​ ​เจ้า​ยัง​ห่าง​ชั้น​ไป​จาก​ศิษย์​น้อง​อวี​้​โม่​อีก​มาก​นัก​”

ลั​่ว​ซือ​เรียก​สติก​ลับ​จาก​ภวังค์​และ​กล่าว​ด้วย​ท่าทาง​รังเกียจ​ไม่​แพ้​กัน

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด