บทที่ 271 ขอความร่วมมือ
บทที่ 271 ขอความร่วมมือ

หลังจากโน้มน้าวอยู่เกือบสิบนาที ในที่สุดหลี่หรงก็ถอนหายใจและยอมโอนอ่อนตาม

“ก็ได้ ๆ ระหว่างนี้ฉันจะให้คนในบริษัทดูแลบริษัทแทนฉันไปก่อน ฉันตกลงยอมไปเที่ยวด้วยก็ได้”

อันที่จริงหลี่หรงเองก็อยากไปอยู่แล้ว แต่ด้วยภาระที่จำเป็นต้องดูแลบริษัท เธอจึงรู้สึกสองจิตสองใจในตอนแรก

ในคืนนี้ พวกเขาจึงเตรียมเก็บเสื้อผ้ากันจนดึก

เช้าวันถัดมา…

“เย้! วันนี้ถวนถวนจะได้ไปเที่ยวแล้ว!”

หลังจากถวนถวนตื่น และอวี้ฮ่าวหรานจัดการอาบน้ำให้เสร็จเรียบร้อย มันก็เป็นเวลาเดียวกับที่หลี่หรงทำอาหารเช้าเสร็จพอดี…

“พี่เขย วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวที่เหมยซานงั้นเหรอ?”

หลี่หรงเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่แน่ใจ

ถึงแม้ว่าเหมยซานจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่โด่งดังมากในระแวกใกล้นี้เนื่องจากภูมิทัศน์ที่งดงาม แต่จำนวนนักท่องเที่ยวที่ไปที่นั่นมีจำนวนมากตลอดทั้งปี เธอจึงไม่แน่ใจว่าจะมีที่พักเหลือหรือเปล่าหากไม่ได้จองล่วงหน้าเอาไว้ก่อน…

อันที่จริงแล้ว มีอีกเรื่องที่หลี่หรงรู้สึกตะขิดตะขวงใจมากกว่า ซึ่งก็คือ หน้าผาที่เหมยซานนี่แหละ คือที่ ๆ อวี้ฮ่าวหรานตกลงไปเมื่อตอนนั้น

หลี่หรงไม่อยากให้พี่เขยของเธอกลับไปเห็นสถานที่ ๆ ทำให้เขาเกือบตาย

“ใช่ พวกเราจะไปเที่ยวที่นั่นก่อนเป็นที่แรก มันแค่ใช้เวลาขับรถสามชั่วโมงเท่านั้นเอง แถมวิวของที่นั่นก็สวยที่สุดในละแวกใกล้เคียงเมืองของเราด้วย”

อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับการไปเหมยซาน

“อีกอย่างหนึ่ง พี่ได้ให้ลูกน้องของพี่จองโรงแรมที่ดีที่สุดของที่นั่นเอาไว้แล้ว”

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ อวี้ฮ่าวหรานก็พาหลี่หรงและถวนถวนขับรถมุ่งหน้าไปที่ ‘เหมยซาน’

…

อีกด้านหนึ่ง

“ฮึ่ม! ไอ้แก่กงซุนนี่มันน่าโมโหจริง ๆ! กว่ามันจะมาได้ ฉันต้องเชิญมันตั้งสามสี่รอบ!”

หลิ่วอวี้จิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าขุ่นเคือง ตอนนี้เขาอยู่ในคฤหาสน์ริมทะเลสาบสุดหรูของตัวเอง

“ผมว่ารอบนี้เราไม่ต้องกังวลหรอกหัวหน้า คราวนี้ไอ้แก่นั่นต้องมาแน่เพราะมันรับของ ๆ เราไปแล้ว ถ้ามันไม่มา มันก็เกินไปหน่อยแล้ว!”

ในขณะเดียวกันชายร่างยักษ์คนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยขึ้น

“แม่งเอ๊ย! พอมันเห็นพวกเราขอความช่วยเหลือเข้าหน่อย ก็เลยทำตัวมองไม่เห็นพวกเราในสายตา!”

“หัวหน้า ผมว่าไอ้แก่กงซุน มันเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์แคบจริง ๆ! ดูเหมือนว่ามันไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับแก๊งพยัคฆ์เวหาเลย มันไม่เข้าใจหรือไงว่าหลังจากแก๊งมังกรครามถูกแก๊งพยัคฆ์เวหาจัดการไป สมดุลของอำนาจในโลกใต้ดินเริ่มพังทลายลงเรื่อย ๆ?”

“…”

บรรดาลูกน้องของหลิ่วอวี้จิงต่างวิจารณ์ด้วยอารมณ์ที่ขุ่นเคือง

“หุบปากไปให้หมด! พวกแกไม่มีทางรู้เรื่องทุกอย่างดีไปกว่าไอ้แก่นั่นแน่นอน อย่าคิดกันไปเอง!”

หลิ่วอวี้จิงแสดงสีหน้ามืดมน ตั้งแต่ที่เขาโดนอวี้ฮ่าวหรานอัดมา เขาก็พยายามร้องขอความร่วมมือกับแก๊งฉลามคลั่งมาโดยตลอด

แม้จะมีแก๊งอยู่มากมายในเมืองฮ่วยอัน แต่มีแค่เพียงสามแก๊งเท่านั้นที่สามารถเรียกได้ว่ามีอิทธิพลและยิ่งใหญ่จริง ๆ ซึ่งสามแก๊งนั้นได้แก่ แก๊งพยัคฆ์เวหา แก๊งมังกรครามซึ่งถูกทำลายไปแล้ว และอีกแก๊งก็คือฉลามคลั่ง!

ในขณะเดียวกันนี้จู่ ๆ ก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นที่หน้าประตู

“ฮ่า ๆ! กำลังพูดถึงฉันกันใหญ่เลยเชียวนะ? รู้หรือเปล่าว่าถึงแม้ฉันจะแก่แต่ฉันหูดีมาก ๆ เลยล่ะ!”

พอสิ้นเสียง ประตูห้องโถงก็ถูกเปิดออก และชายชราที่ดูอายุราวหกสิบปีค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า

“พี่กงซุน ฉันไม่นึกเลยว่าพี่จะมาเร็วขนาดนี้”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินเข้ามาหา สีหน้าของหลิ่วอวี้จิงพลันเปลี่ยนทันที เขารีบยืนขึ้นและโค้งตัวเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพ

บ้าเอ๊ย! นี่มันเหมือนกับคำที่คนชอบใช้กันเลย ‘พอพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา!’ ก่อนหน้านี้ฉันเชิญไปตั้งหลายรอบไม่มา พอวันนี้ฉันเชิญ ไอ้แก่นี่กลับมาถึงโดยใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง!

แน่นอนว่าชายชราคนนี้คือ กงซุนซา หัวหน้าแก๊งฉลามคลั่ง!

“หึหึ ฉันจะไม่มาได้ยังไง ขืนวันนี้ฉันไม่มา หัวหน้าหลิ่วคงมาต่อว่าฉันที่แก๊งฉลามคลั่งแน่ ๆ จริงไหม?”

กงซุนซายิ้มเล็กน้อย พลางเดินไปที่โซฟาและนั่งลงอย่างสบาย ๆ ก่อนที่จะกวาดสายตามองผู้คนที่อยู่ในห้องโถง จากนั้นก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ “หืม? ทำไมฉันไม่เห็นอู๋เฟิงกับหวางเว่ย คนสนิทของนาย? ปกติแล้วทั้งคู่นั้นอยู่กับนายแทบจะตลอดไม่ใช่เหรอ?”

“พี่กงซุน เราเลิกพูดจาอ้อมค้อมกันดีกว่า เขาประเด็นกันเลยเถอะ!”

หลิ่วอวี้จิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจตาแก่นี่ ไอ้แก่คนนี้แข็งแกร่งกว่าเขานิดหน่อยเท่านั้น แต่มันชอบทำตัวเหมือนกับว่าเหนือกว่าตัวเองในทุกอย่างทั้ง ๆ ที่มันไม่กล้าเผชิญหน้ากับพยัคฆ์เวหาด้วยซ้ำ!

“ก็ได้ ๆ งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยก็ได้ ฉันให้สัญญา! นับจากนี้ฉันจะร่วมมือกับแก๊งวาฬยักษ์จัดการกับแก๊งพยัคฆ์เวหา แบบนี้พอใจแล้วหรือยัง?”

โดยไม่คาดคิด จู่ ๆ กงซุนซาก็เอ่ยให้คำสัญญาขึ้นมาซะอย่างนั้น ซึ่งมันทำให้ทุกคนประหลาดใจ

หลิ่วอวี้จิงขมวดคิ้วเพราะเขาไม่เชื่อถือคำพูดของตาแก่คนนี้สักเท่าไหร่

“พี่กงซุน พี่ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? พี่สัญญาว่าจะร่วมมือกับเราจริง ๆ ใช่ไหม?”

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เขาไม่ค่อยอยากจะเชื่อในคำพูดของไอ้จิ้งจอกเฒ่านี่เท่าไหร่…

เขาจำเป็นต้องถามย้ำเพื่อความมั่นใจ!