ตอนที่ 113 คนที่ไม่ควรแตะต้อง

เหอหลิงเซียงยิ้มอย่างขมขึ้นและส่ายหัวขยิบตาให้เขาหลายครั้งด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดแต่คน ๆ นี้ไม่สามารถรู้ได้และเขาเข้าใจผิดคิดว่าเหอหลงเซียงหมายถึงชายชุดสูทสีดําเหล่านั้นทําให้เขา โกรธ

“เฮเฮเฮเฮ้! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาเกะกะตรงนี้ใช่ไหม?พวกแกไม่ได้ยินเหรอ?”

หลังจากพูดจบเขาก็โผเข้าไปวางมีอบนไหล่ของชายคนนั้นแต่เมื่อเห็นชายหน้าตาหล่อเหลาเขาก็บ่ายเบี่ยงและยืนอย่างหยิ่งผยองโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง

ทันใดนั้นผู้ช่วยก็รู้สึกว่ามีเงาดําปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและก่อนที่เขาจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นชายคนนั้นก็วิ่งออกมาจากฝูงชนแล้วจับข้อมือของเขาแน่น

ได้ยินเสียงแตกอย่างเจ็บปวดจากข้อมือของเขาบิดและหมุนจากนั้นเขาก็โดนเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศด้วยแรงมหาศาลเขากระแทกกําแพงที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตรด้วยแรงจนมันแตก!

เขานอนกองอยู่บนพื้นรู้สึกเจ็บที่หน้าอกเขาก็กระอักเลือดออกมา!

หยุนซือซื้อและเซี่ยวเสวรู้สึกหวาดก ล้วเมื่อเห็นภาพนี้เซี่ยวเสวก้าวไปข้างหน้าและต้องการนําหยุนซือชื่อกลับมาหาเธอแต่มีคนจากฝูงชนโผล่ออกมา

ชายคนนี้ไม่สูง แต่เปล่งออร่าที่น่ากลัวออกมาฝีเท้าของเขาหนักแน่นขณะที่เขากวาดสายตาไปทั่วห้องอย่างรวดเร็วเสียงหุ้มหนาของเขาดังขึ้น“แกอยู่แก๊งไหน?คุณกล้าก่อความเสียหายในถิ่น ของฉันได้ยังไง?”

ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ออกมาเหอหลิงเซียงและผู้ช่วยพวกของเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นทันทีด้วยความตกใจตัวสั่นไปทั่วและไม่กล้าที่จะส่งเสียง

ชายคนนี้คือหลินเซียวเจิ้งแห่งชงหยางหัวหน้ามาเฟียอันดับหนึ่งในเมืองหลวง

หลินเซียวเจิ้งหัวหน้าแก๊งชิงหยางซึ่งตอนนี้เป็นผู้นําสูงสุดในเมืองหลวง

เมื่อพูดถึงหลินเซียวเจิ้งสถานะของ เขาไม่ได้ตื้นเขินเขาถือได้ว่ามีตําแหน่งสูงสุดในเมืองหลวงตอนนี้องค์กรส่วนใหญ่ในเมืองหลวงถูกควบคหยางอย่างสมบูรณ์บริษัทและนายหน้าหลายแห่งในแวดวงบันเทิงที่มีพื้นหลังที่ ค่อนข้างขาวดําก็ถูกควบคุมโดยแก๊งชิงหยาง

หางเสือของแก๊งชิงหยางตั้งอยู่ในเมืองหลวงและมีสาขามากมายมีหลายแสนคนภายใต้นิกายซึ่งแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลแก๊งคือทั้งกลุ่มองค์กรเป็นผู้นําสูงสุดในเมืองหลวง

พื้นที่นี้อยู่ภายใต้เขตอํานาจศาลของตระกูลมู่ดังนั้นสําหรับผู้ที่มีปัญหาในถิ่นของเขาหรือมีปัญหากับบุคคลสําคัญจากตระกูลมู่ในปักกิ่งก็ถือว่าเป็นอาชญากรรมจริงๆ!

เขาเหลือบมองไปที่เหอหลิงเซียงที่คุกเข่าลงบนพื้นและถามว่า “แกชื่ออะไร!”

เหอหลิงเซียงหวาดกลัวกับการข่มขู่เขาเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวังและพูดว่า“หัวหน้าหลินฉันคือ…. ฉันคือ….”

“พูดดัง ๆหน่อยฉันไม่ได้ยิน!” หลินเซียวเพิ่งเริ่มไม่อดทน

เหอหลิงเซียงหลับตาและลืมตา และ รวบรวมความกล้าที่จะ
พูด “ฉันชื่อเหอหลิงเซียงเอ่อ…คุณคนนั้นคือ…?”

เขาถามในขณะที่มองไปที่ชายร่างสูงที่ทุกคนดูเหมือนจะบูชาอย่างหวาดกลัว

ความเคารพปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ดู เคร่งขรึมของหลินเซียวเจิ้ง ขณะที่เขาตอบกลับ “แกถามถึงท่านประธานมู่แห่ง Disheng Financial Groupงั้นหรือ?”

เหอหลิงเซียวผู้หยิ่งผยองตื่นตระหนก และพูดพึมพัม“ผมขอโทษ!ด้วยความเคารพผมไม่รู้จักท่านประธานมู่จาก Disheng—”

เขาสั่นสะท้านกับคําพูดแต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงดังอย่างกะทันหัน