รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก : Running Man’s H…

 

ตอนที่ 52 ในที่สุดลู่เฟยก็หนีออกมาได้

 

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมทีมที่เหนือโลกขนาดนั้น เบบี้ก็รู้สึกยุ่งเหยิงไปหมด

 

“รหัสผ่าน 1223 หรือ 2312 จริงหรือคะ?” เบบี้ถามด้วยความสับสน

 

“ใช่ นั่นคือคําตอบ เฉินเฮ่ออยู่ชั้นสาม ไปเร็วเข้า” เติ้งเชาบอกเบบี้

 

“ดีค่ะ”

 

ในอีกพื้นที่หนึ่งโทรศัพท์ของเจิ้งข่ายผู้เป็นสปายก็ดังขึ้น

 

“เบาๆนะครับพี่” เจิ้งข่ายรีบรับโทรศัพท์ด้วยความตกใจ

 

“ ว่าไงครับ พี่เสี่ยวหมิง”

 

“โอ้ว คุณยังไม่ถูกจับใช่ไหม” หวงเสี่ยวหมิงเริ่มถามเจิ้งข่าย

“ยังครับ ยังๆ” เจิ้งข่ายตอบอย่างรวดเร็ว

 

“อ่า ดีแล้ว ค่อยว่ากัน” หวงเสี่ยวหมิงตอบด้วยความพึงพอ

 

ภายในห้องของลู่เฟย ตอนนี้ลู่เฟยลองเช็ดไวท์บอร์ดดู พอเขาเริ่มเช็ดก็พบความลับ มีคําสองสามที่คําที่เหลืออยู่บนไวท์บอร์ดลบไม่ได้ สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงตัวเลขไม่กี่คํา

 

“เจอแบ้ววว นี่มันง่ายมากเลยนะเนี่ย 45Z 5 มี 2 ด้วยหรอ? ช่างเหอะยังไงตัวสุดท้ายคือ 5” ลู่เฟยรู้สึกสับสนนิดหน่อย จะมี Z ในรหัสผ่านได้ยังไง? หรือบางทีอาจจะเป็นเลข 27

 

ลู่เฟยพยายามปลดล็อกพิมพ์ในปากของเขา “ Z คืออะไร เป็นเลข 2 เหรอ?”

 

เขาลองดูแล้วล็อคก็เปิดออกได้จริงๆ

 

“ว้าว เปิดได้จริงๆ ด้วย”

 

ลู่เฟยรู้สึกเซอร์ไพส์มาก เขาเริ่มมองหากุญแจทุกที่เมื่อออกจากห้อง ต้องหากุญแจให้เจอ เพื่อที่จะหลบหนีจากอาคารนี้

 

อันที่จริง พวกเขาก็ซื่อบื้อกันพอสมควร หวงเสี่ยวหมิงเข้ามาได้ไงล่ะทั้งที่ไม่ได้ใช้กุญแจ ถ้าเขาเข้ามาได้ทุกคนก็สามารถเข้ามาผ่านทางตาข่ายเหล็กได้ ก็แค่ลอดตาข่ายเหล็กออกไป ทําไมพวกเขาไม่รู้จักพลิกแพลงบ้างเล่า? จะต้องมาเสียเวลาหากุญแจเพื่อ?

 

ลู่เฟยค้นหากุญแจอย่างกระดี้กระด๊าร้องเพลงอย่างตื่นเต้น: ในที่สุดฉันก็ออกมาแล้ว ฉันเป็นอัจฉริยะ ฉันเป็นอัจฉริยะ!”

 

เติ้งเชาเห็นลู่เฟยอยู่ไม่ไกล เขาว่าจะไปเจอกับลู่เฟย

 

ไม่กี่วินาทีต่อมาเติ้งเชาปะหน้ากับลู่เฟย: “เฉินเฮ่อได้รับการช่วยเหลือหรือยังนิ?”

 

“อะไรนะพี่? ผมไม่รู้เหมือนกัน ผมเพิ่งออกมาจากห้องขังเนี่ย” ลู่เฟยมองตอบเติ้งเชา

 

“เบบี้น่าจะช่วยเขาแล้ว ฉันเห็นหวงเสี่ยวหมิงล่ะ หวงเสี่ยวหมิงอยู่ที่นี่รู้เปล่า”

 

“ผมรู้ครับ อ่าใช่ เขาอยู่ที่นี่” ลู่เฟยตอบเติ้งเชา

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจิ้งข่ายได้ค้นพบเบาะแสของเติ้งเชากับลู่เฟยแล้ว เจิ้งข่ายก็แจ้งเบาะแสของลู่เฟยและเติ้งเฉาไปหาหวงเสี่ยวหมิง

 

“ฉันคิดว่ามันไม่น่าจะเหมาะที่จะอยู่ที่นี่นานๆ ไปเถอะ ฉันกังวลว่าหวงเสี่ยวหมิงจะมาตามเราได้ทุกเมื่อ ตามกฎของเกมเราฉีกป้ายเขาไม่ได้ เราทําได้เพียงแค่วิ่งหนี” เติ้งเชามีไหวพริบมาก แล้วเขาก็เตือนลู่เฟยเพื่อหลบหนี

 

“ ลู่เฟยนายเป็นสปายหรือป่าว?” เติ้งเชาสงสัยลู่เฟย

 

“ไม่นะ ผมจะเป็นสปายได้ยังไง?” ลู่เฟยรู้สึกกังวล

 

ทั้งสองคนออกจากห้องเรียนอย่างระมัดระวัง เจิ้งข่ายกับหวงเสี่ยวหมิงคนร้ายตัวจริงก็เข้ามาหาพวกเขาพร้อมกัน

 

ไม่นาน ลู่เฟยกับเติ้งเชาก็เห็นหวงเสี่ยวหมิงและเจิ้งไค

 

“วิ่งเร็วลู่เฟย เร็วเข้า ฉันจะไปช่วยเฉินเฮ่อก่อน” เติ้งเชาเผ่นแนบไปหลังจากพูดจบ ลู่เฟยยังต้องวิ่ง เขาตามเติ้งเชาขึ้นไปชั้นบน พอเขาขึ้นไปชั้นบนแล้ว เขากับเติ้งเชาต่างแยกย้ายกันไปหากุญแจ หวงเสี่ยวหมิงกับเจิ้งข่ายที่วิ่งตามอยู่ด้านหลัง พอเห็นพวกนั้นก็พุ่งขึ้นไปชั้นบน

 

ในห้องเฉินเฮ่อ เติ้งเชาก็มาถึงเขารีบบอกรหัสผ่านของเฉินเฮ่อแล้วเฉินเฮ่อก็ปลดล็อคได้

 

ทันทีที่เฉินเฮ่อเดินออกมาเจิ้งขายก็พุ่งเข้าหาเฉินเฮ่อทันที เจิ้งข่ายรวบตัวเฉินเฮ่อ เติ้งเชาก็เริ่มกลัว : ” สปาย เจิ้งข่ายเป็นสปาย” เติ้งเชาพูดจบก็เผ่นแนบไปในพริบตาเดียว

 

เฉินเฮ่อเงิบไปแล้ว เขาก็อยากสู้กลับเพื่อเอาตัวให้รอด แต่ทว่า อีกร่างหนึ่งได้มาถึงแล้ว คนๆนั้นคือหวงเสี่ยวหมิงพร้อมด้วยสายลมที่พัดผ่าน จากนั้นหวงเสี่ยวหมิงก็ฉีกป้ายชื่อออกอย่างง่ายดาย ป้ายชื่อด้านหลังเฉินเฮ่อก็ถูกดึงออกแล้ว

 

“เฉินเหอ OUT!” เสียงนี้ดังมาจากห้องกระจายเสียงของอาคารเรียน ต่อมาเฉินเฮ่อก็ถูกตัดออกจากเกม เขากลายเป็นเอเจนท์คนแรกที่ออกในคืนนี้ แล้วเขาก็ถูกพาตัวเข้าห้องคัดออก

 

หวงเสี่ยวหมิงมองไปที่เจิ้งข่าย : “ทําได้ดีมากเลย เจิ้งข่าย”

 

“ปกติครับพี่ ผมเป็นสปายที่มีคุณสมบัติที่ดีล่ะ” เจิ้งข่ายพยักหน้าอย่างตื่นเต้นการเป็นสปายคือสิ่งที่เขารอคอย

 

อีกห้องหนึ่ง ในที่สุดหวังซู่หลานก็พบความลับบางอย่างอีกครั้ง ตอนนั้นเองเขาก็พบรหัสในภาพร่าง

 

หวังซูหลานเปิดล็อครหัสแล้วออกจากห้อง ในขณะเดียวกันหลี่เฉินก็เจอรหัสแล้วเหมือนกัน เขาเจอในคอมพิวเตอร์ แล้วจึงเดินออกจากห้องไป เมื่อถึงเวลานี้เอเจนท์ทั้งหมดได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจําแล้ว มีเพียงเฉินเฮ่อเท่านั้นที่ถูกกําจัดสิทธิ์ เพราะเอาท์ไปเรียบร้อยแล้ว

 

เจิ้งข่ายกับหวงเสี่ยวหมิงเดินไปด้วยกันตลอดเวลา แต่พวกเขารักษาระยะห่างประมาณสิบเมตรเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นรู้ว่าพวกเขาเป็นกลุ่มเดียวกัน

 

เจิ้งข่ายได้เจอกับหลี่เฉินที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุก : ” หลี่เฉิน พี่ออกมาได้แล้วหรอ”

 

“ใช่ เพิ่งออกมาได้” หลี่เฉินตอบเจิ้งไค

 

“ไอ่หยา พี่ใหญ่กระทิงดําทําไมพี่ช้าจัง ความเร็วช้าเกินไป” ตอนนั้นเองเจิ้งข่ายเริ่มเข้ามาข้างหลังหลี่เฉิน เขาใช้ประโยชน์จากการที่หลี่เฉินยังไม่ได้สนใจเจิ้งข่าย รวบตัวของหลี่เฉินทัน

 

พี่เสี่ยวหมิงมาเร็วๆ ” เจิ้งข่ายร้องเรียก

 

“นายจับฉันทําไม? พี่เสี่ยวหมิงเป็นใครกัน?” หลี่เฉินพูดไม่ออก

 

หวงเสี่ยวหมิงรีบวิ่งมาจากด้านหลังจากนั้นก็ฉีกป้ายชื่อของหลี่เฉินออกทันที

 

แควกๆ… หลังจากสิ้นเสียง ป้ายชื่อของหลี่เฉินก็ถูกดึงออก

 

“นายเป็นสปายเหรอเจิ้งข่าย นายเป็นสปายใช่ไหม?” หลี่เฉินรู้ตัวแล้ว แต่ก็สายเกินไป

 

“ผมขอโทษนะพี่ใหญ่กระทิงดํา” หวงเสี่ยวหมิงพูดขณะที่มองไปที่หลี่เฉินด้วยรอยยิ้ม

 

“ ไม่เป็นไรหวงเสี่ยวหมิง ไม่เป็นไร” หลี่เฉินยิ้มอย่างช่วยไม่

 

” หลี่เฉิน OUT!” เสียงประกาศว่าหลี่เฉินถูกกําจัดออกจากเกมดังขึ้นจากห้องกระจายเสียง และแล้วหลี่เฉินก็ถูกพาตัวไป อยู่ที่เดียวกันกับเฉินเฮ่อ

 

“เจิ้งข่ายให้ความร่วมมือดีเลย นายทํางานได้ดีมาก” หวงเสี่ยวหมิงกล่าวชื่นชมเจิ้งข่าย

 

“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ที่จะทํางานให้กับพี่ชายเสี่ยวหมิง พี่เสี่ยวหมิงผมขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อพี่” เจิ้งข่ายแสดงความมุ่งมั่นของเขา