แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก – ตอนที่ 157 สัตว์เลี้ยงไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของเจ้าของ
นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 157 สัตว์เลี้ยงไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของเจ้าของ
เฮ่าหยุนเฉินวางตะเกียบลง เขามองน้องชายของเขาอย่างขัน ๆ
“นายจะช่วยฉันอย่างไร ?”
“ผมก็จะหาคนมัดตัวเธอมาส่งมอบให้พี่ไงล่ะ”
มุมปากของเฮ่าหยุนเฉินกระตุกเล็กน้อย เขาลุกขึ้นแตะศีรษะของเฮ่าหยุนหมิง
“นี่นายคิดอะไรอยู่ในสมองของนายกันแน่นี่ ?”
“ก็ผมพยายามช่วยพี่ใหญ่ไงไม่ดีเหรอ ? นี่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุด ตรงที่สุดและได้ผลที่สุดเลยนะ”
“อีกไม่นานเธอก็จะหมั้นแล้ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะแต่งงานกับผู้ชายประเภทไหน ฉันแค่หวังว่าคน ๆ นั้นจะปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดี !”
เฮ่าหยุนเฉินก้มศีรษะลงปรากฏร่องรอยของความเดียวดายอยู่ในแววตาของเขา
เป็นเรื่องยากที่จะหาผู้หญิงที่เหมาะสมกับรสนิยมของเขา แต่ครั้นพบเจอ เธอก็กลับกำลังจะเข้าพิธีหมั้นหมายไปเสียได้
เฮ่าหยุนเฉินรู้ดีว่า ที่ครอบครัวของเขาจัดเตรียมการให้เขาไปศึกษาต่อต่างประเทศนั้น ก็เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ ทว่าเมื่อเขากลับมา ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว
เฮ่าหยุนเฉินไม่ได้พบหน้าน้องชายมาสองปีแล้ว ดูเหมือนว่าน้องชายของเขาจะเดินออกมาจากเงามืดเดิม ๆ ได้นอกจากนี้อารมณ์ของเฮ่าหยุนหมิงก็ดีขึ้นกว่าเดิมมาก
ฮั่วหยุนหมิงขยี้ตา พร้อมกับป้องปากหาว
“พี่ใหญ่ ผมง่วงแล้วล่ะ ผมขอตัวกลับขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่วันพรุ่งนี้นะ”
เฮ่าหยุนเฉินเหลือบมองนาฬิกา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ
“ทำไมนอนเร็วจัง ? นี่มันเพิ่งแค่สองทุ่มเองนะ”
“แหมก็ผมนอนไม่ค่อยหลับนี้ พี่อย่าเข้ามารบกวนผมก็แล้วกัน ไม่งั้นผมจะนอนไม่หลับอีกตลอดคืน ฝันดีนะครับ”
“ตกลง ไว้เจอกันพรุ่งนี้”
หลังจากที่เฮ่าหยุนหมิงพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องของเขา ก่อนจะได้ยินเสียงล็อคประตูดัง “คลิก“ ตามมา
รอยยิ้มที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสามลายหายไปจากใบหน้าของเขา ในความมืดมิดนัยน์ตาที่พลันหรี่ลงเล็กน้อย พร้อมกลิ่นอายกระหายเลือด
หลังจากนั่งรออยู่สองสามนาที เฮ่าหยุนหมิงก็ค่อย ๆ บิดหลอดไฟของโคมไฟบนโต๊ะข้างเตียง จากนั้นตู้เสื้อผ้าก็ขยับ
มีประตูอยู่ด้านหลังตู้เสื้อผ้า
เฮ่าหยุนหมิงเปิดประตู และออกจากบ้านสกุลเฮ่า สุดทางเดินมีรถสีดำจอดรอเขาอยู่ที่ประตู
เฮ่าหยุนเฉินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยทำไมน้องชายของเขาจึงเข้านอนเร็วเสียเหลือเกิน ?
เขาเลยไปถามป้าเหมียที่กำลังทำความสะอาดครัว
“ป้าเหม่ย หยุนหมิงเข้านอนเร็วแบบนี้ทุกคืนหรือ ?
ป้าเหม่ยยิ้มพลางพยักหน้าพร้อมกล่าวว่า
“คุณชายรอง เข้านอนเวลานี้เป็นประจำค่ะ นอกจากนี้ทุกคนยังได้รับคำสั่งไม่ให้ไปรบกวนเขา เขาบอกว่า หากเขากำลังนอนหลับสบาย และมีใครมาปลุกให้เขาตื่น เขาจะนอนไม่หลับอีกเลยตลอดคืน”
แม้จะรู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติหากแต่เฮ่าหยุนเฉินก็ไม่ได้ซักถามอะไรเพิ่มเติม
ในห้องมืด ๆ ที่มีแสงสว่างอ่อนจางทอลอดออกมา เซี่ยชิงฉวนกำลังหมอบอยู่บนพื้นไม่ต่างจากลูกสุนัข มือของเธอถูกมัดไพล่หลังด้วยริบบิ้น ใบหน้าของเธอแดงผิดปกติ เธอไม่ใช่คุณหนูผู้หยิ่งผยองเช่นในอดีตอีกต่อไปแล้วขณะนี้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอกำลังขมัก เขมันระบายความใคร่ลงบนร่างกายของเธออย่างหนักหน่วง
“เจ้านาย…ฉันกำลังท้องอย่ารุนแรงนัก..”
ครั้นชายคนนั้นได้ยินคำพูดของเธอแววตาของเขาก็ยิ่งเย็นยะเยือก การเคลื่อนไหวของเขาก็ยิ่งรุนแรง และหนักหน่วงขึ้น
ไม่นานร่างของเขาก็กระตุกอย่างแรงที่สุดก็หยุดการเคลื่อนไหว
เฮ่าหยุนหมิงดึงตัวเซี่ยชิงฉวนผู้ซึ่งกำลังหมอบอยู่กับพื้นขึ้นมา เขาใช้กำลังบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา
“สัตว์เลี้ยงไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของเจ้าของ
เฮ่าหยุนหมิงใช้มือทั้งสองข้างของตนขยุ่มหน้าอกของเธอแน่น จากนั้นก็แนบริมฝีปากเข้ากับหูของเซี่ยชิงฉวน
“ของเธอฟิตกว่าแม่เธอมากเลย..เพียงแต่เธอไม่หน้าด้านเท่าก็เท่านั้น”
เซี่ยชิงฉวนอดไม่ได้ที่จะหาทางหลบไปอยู่ด้านหลังเขา หากแต่เขากลับคว้าผมของเธอไว้ และลากเธอกลับมา
“ลืมแล้วหรือว่าฉันเป็นใคร ?” “คุณเป็นเจ้านายของฉัน..”
ร่างของเซี่ยชิงฉวนสั่นสะท้าน ทว่าเธอก็ไม่กล้าขัดขืนแต่อย่างใด
***จบตอน สัตว์เลี้ยงไม่สามารถปฏิเสธคำ
สั่งของเจ้าของ***
คอมเม้นต์