นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 176 ฉีเหยียนเอ่อระเบิดอารมณ์

จู่ๆ เซี่ยฉิงกงก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ แม่บุญธรรมของเธอ เซี่ยฉิวเฉิน ยังอยู่ในโรง พยาบาล เธอบอกว่าวันนี้จะส่งคนไปรับท่าน เธอจึงพูดกับหมั่นโถวว่า

“หมั่นโถว ตอนบ่ายช่วยส่งคนไปรับแม่ของฉันไปร่วมงานพิธีด้วยนะ !”

หมั่นโถวยิ้มอย่างมีชัย พร้อมกับกล่าวว่า

“พี่เจิ้งกาลังไปรับแล้วนี่”

“วิเศษมากเลย แต่ฉันไม่เคยบอกเขานี่ว่า ฉันต้องการให้เขาไปรับแม่ของฉัน !”

“เอ่อ…ฉันเพิ่งจะบอกพี่เจิ้งเมื่อคืนนี้เองว่า คุณป้าเซี่ยเป็นแม่บุญธรรมของคุณ ให้พี่เจ๋งไปรับด้วยตนเองจะดีกว่า”

“แล้วหมอซูจะมาด้วยมั้ย ?”

หมั่นโถวส่ายหน้า “ครั้งนี้มีเพียงตระกูลมู่ ญาติ ๆ และเพื่อน ๆ ของตระกูลเซีย ตลอดจนคนดังจากทุกสาขาอาชีพในเมืองเซี่ยงไฮ้ พวกชนชั้นสูงและหุ้นส่วนทางธุรกิจ เท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นของคุณกับนายน้อยได้ หมอซูเป็นเพียงหมอ ในโรงพยาบาลเอกชนของสกุลมู่เท่านั้นจึงไม่ได้เป็นแขกรับเชิญ”

“อืม งั้นเธอช่วยโทรหาอาเจิ้ง และบอกให้เขาไปรับหมอซูมาร่วมงานในบ่ายวันนี้ด้วย”

แม้ว่าซูเฟยจะเป็นแพทย์ประจําอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนมู่ ทว่าซูเฟยและ เธอต่างก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ด้วยเหตุนี้ในการหมั้นครั้งนี้ เซียฉิงกงจึงหวังว่า ซูเฟยจะมีส่วน ร่วมด้วยในฐานะเพื่อนที่ดีของเธอ

“ได้ค่ะ นายหญิงน้อย”

อาเจ๋งขับรถไปที่โรงพยาบาลเอกชนสกุลมู่ และเมื่อเขามาถึง เขาก็ได้รับโทรศัพท์ จากหมั่นโถวแจ้งว่าหญิงสาวขอให้เขาพาหมอซูไปร่วมงานเลี้ยงหมั้นในนามของ เพื่อนฝ่ายหญิง

ด้วยเหตุนี้อาเจ๋งจึงไปที่ห้องทํางานของหมอซูเฟยก่อน

“อาเจิ้ง คุณมาที่นี่เพื่อพบคุณป้าใช่มั้ย ? เธอไม่ได้อยู่ในห้องพักงั้นหรือ ?”

“ผมมารับคุณด้วย”

อาเพิ่งยิ้มพร้อมกับกล่าวตอบ เขารู้จักซูเฟยมาเกือบเจ็ดหรือแปดปีแล้วจึงเรียกได้ว่าคุ้นเคยกันดี

“เอ๊ะ ! มารับฉัน อาเจิ้ง คุณล้อเล่นรึเปล่า แม้ว่าฉันจะอยากไป แต่ฉันก็เป็นแค่หมอ ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นของนายน้อยหรอกจริงมั้ย ?”

“นายหญิงน้อยให้คุณไปร่วมงานในฐานะเพื่อนของเธอ”

หางตาของซูเฟยชุ่มชื้นขึ้นเล็กน้อยโดยไม่มีเหตุผล หลังจากที่ซูเฟยเงียบไปสอง สามวินาที เธอก็สูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ

“งั้น..คณไปรับคุณป้าก่อนนะ ฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

ณ บ้านพักตระกูลฉี

เสียงเครื่องลายครามต่าง ๆ แตกดังเพลง ๆ อยู่ภายในบ้าน พร้อมกับเสียงผู้หญิง กรีดร้องแหลมคม กระทั่งทําให้คนรับใช้ในสวนภายนอกตัวบ้านตัวสั่นงันงก

พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะแอบพูดคุยกัน ต่างก้มหน้าก้มตาทํางานของตนไป

คุณหนูอารมณ์เสียอีกแล้ว

“ทําไม ทําไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้แต่งงานกับมู่เฉินฮาว ฉันไม่เข้าใจเลยว่า ทําไมเฉินฮ่าวถึงชอบนังนั่นได้ ฉันเทียบกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตรงไหน ?”

ฉีเหยียนเอ๋อยิ่งทวีความโกรธเกรี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เธอพูด เธอก็คว้าแจกันใกล้มือเขวี่ยงลงพื้นอีกครั้ง เสียงแจกันแตกดังชัดเจน

แจกันแตกเป็นเสี่ยง ๆ บนพื้นอย่างน่ากลัว

ภายในบ้าน คนรับใช้ต่างกําลังหวาดผวา

ก่อนหน้านี้ คุณหนูมักจะอารมณ์เสียแบบนี้เป็นครั้งคราว และบางครั้งเธอก็ลงไม้ลงมือตบพวกเขาโดยไร้เหตุผล และนั่นทําให้พวกเขาเสียใจมาก

จางยู่หลานนั่งอยู่บนโซฟา เธอมองลูกสาวของเธออย่างทุกข์ใจ ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา ลูกสาวของเธอซีดเซียวลงมาก แม้ว่าใบหน้าของลูกสาวเธอจะได้รับการตก แต่งอย่างละเอียดอ่อนก็ตามที่

ทว่าก็ไม่สามารถปกปิดร่องรอยหมองคล้ําได้เลย

ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งที่แล้ว ซึ่งเหวินจิ้งก็ทําตัวเหินห่างมากโดยไม่รู้ตัว นอกจากนี้ คำพูดของเธอก็สุภาพขึ้นมากเช่นกัน ซึ่งนั่นทําให้จางยู่หลานรู้สึกหดหูใจมาก

“เอาล่ะ เหยียนเอ๋อ อย่าโกรธเกรี้ยวมากนักเลย นี่ก็แค่การหมั้นหมาย ไม่ได้มีอะไร มากไปกว่านั้นสักหน่อย”

ฉีเหยียนเอ่อพยายามอย่างหนัก เพื่อสงบอารมณ์โกรธในใจของเธอลง เธอสูดลม หายใจเข้าลึก พลางถามว่า

“แผนการของโจวหยุนเซินดาเนินไปได้ด้วยดีรึเปล่าคะ ?”

***จบตอน ฉีเหยียนเอ่อระเบิดอารมณ์***