นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก

ตอนที่ 178 รูดซิปให้หน่อย

“แม่บอกหนูแล้วไงว่าผู้ชายน่ะทุเรศจะตาย เมื่อเขาคุ้นเคยกับการลิ้มรสสิ่งดี ๆ เขา ก็มักจะอยากลองลิ้มชิมรสของไม่ดีบ้าง เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้ แต่หลังจากช่วงเวลาหวานชื่นผ่านพ้นไป เขาก็จะกลับมาต้องการลิ้มรสสิ่งดีๆ เช่นเดิมหนูเป็นคุณหนูของตระกูลฉีเรา และตระกูลฉีเราก็เป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงเช่นกันตั้งแต่เล็กจนโตแม่ฝึกฝนหนมาอย่างเข้มงวด ส่วนเซียงกงนั้นก็เป็นได้แค่ขยะที่เติบโตมาในสลัมจะเอานังนั่นมาเปรียบกับหนูได้อย่างไร ? อยากได้ของดี ๆ ก็ต้องใจ เย็น ๆ”

จางยู่หลานปลอบโยนฉีเหยียนเอ๋ออย่างนุ่มนวล ซึ่งนั่นทําให้ฉีเหยียนเอ๋อรู้สึกดีขึ้นและค่อย ๆ หยุดร้องไห้

วันนี้เธอร้องไห้ได้อย่างไร ? เธอควรจะหัวเราะ ควรจะยิ้มที่จะได้เห็นเซียฉิงกงกลายเป็นตัวตลกเสียมากกว่า

ยิ้มเมื่อเห็นมู่เฉินฮ่าวเกลียดเซียงกง และกลับสู่อ้อมกอดของเธอ! เธอไม่เชื่อว่าหลังจากเห็นรูปถ่ายเหล่านั้น มู่เฉินฮ่าวจะยังหมั้นกับเซี่ยจิงกงอยู่อีก !

เซี่ยฉิงกงและหมั่นโถวรออยู่ที่บ้านของมู่เฉินฮ่าวเป็นเวลานานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วทว่ามู่เฉินฮ่าวก็ยังไม่กลับมา

หมั่นโถวเริ่มกระวนกระวายเล็ก ๆ เซี่ยฉิงกงอดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้นว่า “ผู้ชายคนนั้นไปซื้อชุดชั้นในถึงที่ไหนกัน ? หรือว่าเดินตกท่อระบายน้ําไปแล้ว”

หมั่นโถวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง “นายหญิงน้อย นี่คุณล้อฉันเล่นรึเปล่าที่บอกว่านายน้อยเดินตกท่อระบายน้ํา ถ้านายน้อยมาได้ยินเข้า เขาต้องลงโทษคุณแน่ ๆ”

“เชอะ หมั่นโถว ตอนนี้ฉันกล้าขึ้น และกล้าขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ เขาชอบแกล้งฉันเสมอ ฉันขอบอกเธอไว้ตรงนี้เลยนะ หากเขาทําโทษฉัน ฉันก็จะทําโทษเขาบ้าง ! เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เขาไม่กล้าว่าอะไรฉันแล้ว ถ้าฉันพูดตะวันออก เขาก็ไม่กล้าไป…”

“คุณว่า ผมไม่กล้าไปไหนเหรอ ?”

เสียงของคน ๆ นั้นดังมาถึงก่อนตัว หมั่นโถวหันไปมองใบหน้าที่แข็งค้างของเซี่ยจิงกงอย่างมีความสุข เซี่ยฉิงกงอับอายมาก ทันทีที่เอ่ยปากถึงโจโฉ โจโฉก็มาเซี่ยฉิงกงอ้างตอนที่มู่เฉินฮ่าวไม่อยู่ว่าตนเป็นคนที่สามารถควบคุมเขาได้ ไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกเขาจับได้ …

มู่เฉินฮ่าวก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า จากนั้นก็ยื่นถุงใบเล็ก ๆ ในมือส่งให้เซี่ยฉิงกง

“ของคุณอยู่นี่” “นายน้อยไปซื้อที่ไหนมา ทําไมนานจัง ?” มู่เฉินฮ่าวเงียบไปชั่วขณะเขาทําที่เป็นไม่สนใจคําถามของหมั่นโถว

เขาจะบอกหมั่นโถวได้อย่างไรว่า เขาต้องพยายามปั้นหน้ามากขนาดไหน ? เขา รู้สึกอายที่จะเดินเข้าร้านเพื่อเลือกซื้อยกทรง ดังนั้นเขาจึงยืนรออยู่ที่หน้าประตูนานถึงหนึ่งชั่วโมง

เซี่ยฉิงกงลูบจมูกตนเอง “เขาอาจจะไปซื้อมาจากเมืองข้าง ๆ นี่ก็ได้ ” “นี่หมายความว่าคุณต้องการให้ผมช่วยใส่ให้ด้วยใช่มั้ย ?” มู่เฉินฮ่าวกวาดตามองทั่วร่างเธอทั้งดอันตราย ทั้งแฝงความโกรธเล็ก ๆ

“ออกไปเลยนะ..คนบ้า ฉันไม่ต้องการ”

หลังจากที่เซี่ยฉิงกงคว้าถุงมาได้ เธอก็รีบวิ่งอ้าวเข้าไปในห้องแต่งตัว

จากนั้นบานประตูก็ปิดลงอย่างแน่นหนา โดยมีหมั่นโถว และมู่เฉินฮ่าวยืนรออยู่ด้านนอก

“หมั่นโถว ทําไมเธอถึงยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีกล่ะ ครั้งก่อน ฉิงกงซื้อกระโปรงมาให้เธอตั้งมากมายไม่ใช่หรือ ? ทําไมไม่ไปเลือกมาใส่ล่ะ ?”

“ค่ะ นายน้อย หมั่นโถวพยักหน้า จากนั้นก็กลับไปที่ห้องเธออย่างมีความสุข”

ภายในห้องแต่งตัว เซี่ยจิงกงเปลี่ยนเป็นชุดที่มู่เฉินฮ่าวเจาะจงเลือกให้เธอโดย เฉพาะชุดนี้สวยงามมาก ไม่ว่าจะเป็นลวดลายสีเหลืองอ่อนหรือลูกไม้แสนสวย ต่างก็ทําให้เซียฉิงกงอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

ทว่า…หลังจากสวมใส่ชุดนี้แล้ว ซิปก็จะอยู่ด้านหลัง หลังจากที่เธอลองใช้มือ เอื้อมไปรูดซิปอยู่เป็นเวลานาน เธอก็ยังไม่สามารถรูดขึ้นได้ เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตะโกนออกไปว่า

“หมั่นโถว เข้ามาช่วยรูดซิบให้ฉันหน่อย ฉันรูดขึ้นเองไม่ได้”

***จบตอน รูดซิปให้หน่อย***