บทที่ 243 มังกรแก่ไม่กินหญ้าอ่อน

“ปิ้ว!” ใบมีดลมจํานวนมหาศาลที่บดบังท้องฟ้า และผืนดินกําลังหมุนแหวกอากาศไปทางเยี่ยฉวน

เคล็ดวิชาชาติวายุ!

ในยามนี้เฟิงเหรินทุ่มสุดตัว โดยใช้กระบวนท่าสังหารเฉพาะตัวอันเลื่องชื่อหมายจะปลดชีพเยี่ยฉวนเสีย!

ฝูงชนเผยสีหน้าเคร่งเครียด ดูท่าพวกเขาต้องประเมินความแข็งแกร่งของเฟิงเหรินเสียใหม่ แม้แต่ยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์แห่งเต๋ยังไม่อาจหลบหลีกการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงเช่นนี้ นับประสาอะไรกับเยี่ยฉวนผู้อยู่เพียงขั้นซิวฉือระดับเจ็ด!

เยี่ยฉวนโยกตัวหลบหลีกไปมาเป็นวงแคบจนเกิดภาพซ้อนขึ้น

“แก๊ง!” เกิดเสียงดังก้องกังวานขึ้นพร้อมเพรียงกัน

เยี่ยฉวนใช้เคล็ดวิชาอันไร้เทียมทานหลบหลีกใบมีดลมจํานวนมหาศาล หากแต่ยังมีบางเล่มที่แทงเข้าร่างของเขาได้ ทว่าใบมีดที่แทงเข้าไปกลับเกิดเสียงคล้ายโลหะกระทบกันประหนึ่งชนเข้ากับชุดเกราะหนาหนัก

ใบมีดลมบนท้องฟ้าหายวับไป ส่วนเยี่ยฉวนยังคงยืนหยัดอยู่ได้โดยไร้บาดแผล แสงสีขาวเลือนรางไหลเวียนอยู่รอบกายราวกับสวมใส่ชุดเกราะเต็มตัวที่มองไม่เห็น

“นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

ฝูงชนที่เฝ้าดูต่างเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงรวมถึงเฟิงเหรินที่มองดูเยี่ยฉวนอย่างไม่เชื่อสายตา

ตอนนี้ล่ะ!

โจมตี!

เยี่ยฉวนพุ่งไปข้างหน้าและเหวี่ยงหมัดอย่างเลือดเย็น พร้อมโคจรยันต์กลืนกินสวรรค์ทั้งหก จนพลังหนึ่งแสนแปดพันจนปะทุขึ้น!

“ริ้ว!” หมัดของเขาทรงพลังเสียจนอากาศบิดเบี้ยวและไหวกระเพื่อม ร่างวิญญาณมังกรราวเจ็ดแปดตัวพลันปรากฏขึ้นในอากาศ ทั้งมังกรมีปีกที่กางปีกกว้างสิบเมตร มังกรดินสีเหลือง มังกรสีดําดุร้าย และมังกรสีทอง ก่อนจะพุ่งเข้าใส่เฟิงเหรินพร้อมเสียงคํารามกึกก้องสะเทือนขวัญ!

ในก้อนผลึกแต่ละก้อนที่เขาขัดเกลามีวิญญาณมังกรซุกซ่อนอยู่!

หมัดธรรมดาของเขาจึงมีพลังรุนแรงไม่ด้อยไปกว่าเคล็ดวิชาชาติวายุของเฟิงเหริน… หรืออาจดีกว่าเสียด้วยซ้ํา!

กลุ่มผู้สังเกตการณ์พากันตกตะลึงและถอยร่นออกไปโดยไม่รู้ตัว ส่วนเฟิงเหรินผู้รับแรงกระแทกจากการโจมตีนั้นร้อนใจยิ่ง เหตุใดการโต้กลับของเยี่ยฉวนจึงไม่เหมือนผู้ฝึกตนขั้นซิวฉือเลยแม้แต่น้อย? ต่อให้เป็นขั้นปรมาจารย์ระดับ เต่ก็ไม่อาจออกหมัดได้รุนแรงถึงเพียงนี้!

เฟิงเหรินขบกรามแน่น ลมหมุนก่อตัวขึ้นรอบกายอีกครั้ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นใบมีดลมคมกริบพุ่งเข้าใส่ฝูงวิญญาณมังกร

เกิดเสียงปะทะดังแสบแก้วหูก่อนใบมีดลมบนท้องฟ้าและร่างวิญญาณมังกรจะสลายไปราวกับควัน เยี่ยฉวนสบโอกาสพุ่งไปอยู่ตรงหน้าเฟิงเหรินและโจมตีอย่างดุเดือด

“ช่างทรงพลังเสียจริง! เด็กนี่ทําได้อย่างไร?!”

“ยอดฝีมือ เขาคือยอดฝีมือที่แฝงกายอยู่!”

ผู้คนรวมถึงโท่วป่าเชียงต่างลุ้นระทึกและเฝ้าดูตาไม่กะพริบ

ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าเยี่ยฉวนที่มีขั้นการฝึกตนแสนธรรมดาจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ เฟิงเหรินจะตายในเงื้อมมือเยี่ยฉวนหรือบาดเจ็บสาหัส เมื่อต้องเจอกับการโจมตีระยะประชิดอย่างรุนแรงหรือไม่?!

การต่อสู้ที่ปราศจากความเร้าใจในตอนแรกกลับทําให้ทุกคนหันมาจับจ้องด้วยความตื่นเต้น

เฟิงเหรินเผยสีหน้าตึงเครียดเมื่อการโจมตีของเยี่ยฉวนทําให้รู้สึกไม่สู้ดีนัก สัญชาตญาณบอกให้เขาหนีไปโดยไม่ต้องห่วงหน้าตาของตน ถึงกระนั้นชายชราก็ยังแข็งใจฟาดฟันใบมีดลมไปทางเยี่ยฉวนอย่างดุเดือด นาทีนี้มีแต่ต้องตาต่อตาฟันต่อฟันเท่านั้น!
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง
เยี่ยฉวนแกว่งตัวซ้ายทีขวาที เพื่อหลบหลีกใบมีดลมของเฟิงเหรินจนเห็นเป็นภาพซ้อน

ว่องไวนัก!

เยี่ยฉวนระเบิดความเร็วเต็มที่จนผู้คนตะลึงงัน!

เฟิงเหรินล้มเลิกความพยายามในการรักษาหน้าและล่าถอยทันที ทว่ามือซ้ายของเขากลับรู้สึกเบาหวิวเมื่อก่อนผลึกมังกรสีทองถูกเยี่ยฉวนฉกไป!

“ขอบใจนะตาแก่!”

เยี่ยฉวนยกยิ้มก่อนรีบเร่งจากไปพร้อมก้อนผลึกมังกรสีทอง…

เป้าหมายของชายหนุ่มคือก้อนผลึกมังกรสีทองตั้งแต่แรกเริ่ม แม้การปะทะตัวต่อตัวเมื่อครู่จะแลดูทรงพลัง หากแต่เป็นเพียงการเคลื่อนไหวว่างเปล่าเพื่อล่อลวงตาเฒ่าเฟิงเหรินเท่านั้น บรรดาศิษย์สํานักเบญจลักษณ์ก้าวออกมา ทว่าสายเกินไปเสียแล้ว…

“จับมัน!”

เฟิงเหรินหมดความอดทนและนํากลุ่มศิษย์ไล่ล่าเยี่ยฉวนทันที

เขาเพิ่งหัวเราะเยาะพร้อมพูดข่มว่าก้อนผลึกมังกรสีทองเป็นของเขา และไม่มีผู้ใดแย่งชิงไปได้ ทว่ามันกลับตกไปอยู่ในมือของเยี่ยฉวนในชั่วพริบตา เป็นเช่นนี้แล้วเขาจะทนแบกหน้าไปสู้ใครได้?

“จับมัน!”

“ฆ่ามัน! ฆ่าไอ้สารเลวนั่น!”

บรรดาศิษย์สํานักเบญจลักษณ์ไล่ตามเยี่ยฉวน ด้วยจิตสังหารพุ่งสูงพลางตะโกนสาปแช่งอย่างเกรี้ยวกราด

เยี่ยฉวนเพียงแต่หันไปยิ้มเย้ยหยันให้เฟิงเหริน และพรรคพวก เขาไม่ได้หนีเข้าไปในม่านหมอกพิษเพื่อชิงจังหวะหนีไปให้ไกล หากแต่วิ่งตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆ ตามครรลองมังกรปีศาจพลางค่อยๆชะลอฝีเท้าลง

“ไอ้หนู แน่จริงก็อย่าหนี! ทิ้งก้อนผลึกไว้ซะไม่เช่นนั้นข้าจะจับเจ้านั่นเป็นสามร้อยชิ้น!”

เฟิงเหรินขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพลางไล่ตามอย่างไม่ลดละ ชายชรารู้สึกลิงโลดในใจเมื่อระยะห่างระหว่างพวกเขาสั้นลงเรื่อยๆ ใบมีดลมคมกริบปรากฏขึ้นรอบกายอีกครั้ง
ฉับพลันรูปปั้นมังกรสูงตระหง่านข้างทางลืมตาขึ้นและกลายร่างเป็นมังกรที่มีเลือดเนื้อก่อนเข้าโจมตีเฟิงเหรินทันที เฟิงเหรินที่ไล่ตามเยี่ยฉวนสุดกําลังไม่ทันระวังตัว ร่างของเขาจึงถูกส่งกระเด็นขึ้นไปในอากาศ โลหิตไหลรินจากมุมปาก และเกือบตกลงไปในหมอกพิษอันน่าสะพรึงกลัว

“ฆ่ามัน!”

เฟิงเหรินคํารามลั่นก่อนจะหายตัวไปปรากฏห่างออกไปสิบเมตร เขาไม่พยายามสังหารมังกร หากแต่ยังคงไล่ล่าเยี่ยฉวนต่อไป เพียงชั่วพริบตาก็ปรากฏตัวห่างจากจุดเดิมไปอีกสิบเมตรจนอยู่ห่างจากเยี่ยฉวนเพียงครึ่งเมตรเท่านั้น

เสียงกรีดร้องน่าหดหูดังมาจากข้างหลังเมื่อศิษย์สํานักเบญจลักษณ์ถูกมังกรโจมตี ทว่าเฟิงเหรินไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองทั้งยังใช้วายุวิถีไล่ตามเยี่ยฉวนต่อไป วันนี้เขาหมายมั่นจะปลดชีพเยี่ยฉวนให้จงได้ไม่ว่าราคาที่ต้องแลกจะสูงสักเท่าใด แต่สิ่งที่ทําให้เขาแทบคลั่ง คือแม้จะอยู่ห่างจากเยี่ยฉวนเพียงครึ่งเมตร ก็ไม่อาจตามทันอีกฝ่ายได้

มังกรยักษ์สูงร้อยเมตรโผล่ออกมาจากหมอกพิษพร้อมเสียงคํารามดังสนั่น การกระตุ้นอาณาเขตครรลองมังกรปีศาจทําให้ดึงดูดมังกรเข้ามาตัวแล้วตัวเล่า

“ฮ่าๆๆ ไอ้เด็กเหลือขอ คราวนี้เจ้าจะหนีไปไหนได้?”

เฟิงเหรินระเบิดหัวเราะลั่นพลางเผยสีหน้าโหดเหี้ยม ใบมีดลมวาววับนับร้อยก่อรวมขึ้นภายนอกด้วยเคล็ดวิชาชาติวายุ “ไอ้เด็กเมื่อวานซึน! จงยอมจํานนและยืดอกรับความตายซะดี
..ฮ่าๆๆ”

ผู้สังเกตการณ์ส่ายศีรษะด้วยความเวทนา แม้ความแข็งแกร่งของเยี่ยฉวนจะโดดเด่นสะดุดตา แต่ให้เอาชีวิตรอดในครั้งนี้คงยาก ต่อให้โท่วป่าเซียงตกที่นั่งเดียวกับเยี่ยฉวนก็ยังไม่มั่นใจว่าจะรอดพ้นจากสถานการณ์อันตรายไปได้อย่างไร้รอยขีดข่วน

ทันใดนั้นมังกรตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างดุร้าย พร้อมเสียงคํารามก๊กก้อง มันเพิกเฉยต่อเยี่ยฉวนที่วิ่งผ่านไปโดยสิ้นเชิง หากแต่พุ่งเข้าใส่เฟิงเหรินที่วิ่งไล่ตามหลังมาอย่างโหดเหี้ยม!

เป็นไปได้อย่างไร?

หรือมังกรหินตัวนี้จะมีรสนิยมที่แตกต่างออกไป? ไม่ชอบหญ้าอ่อนแต่ชอบคนแก่หนังเหนียวงั้นหรือ?!

เสียงหัวเราะของเฟิงเหรินเงียบลง เขาแทบกระอักเลือดเมื่อเห็นมังกรพุ่งตรงมาทางตนเองแทนที่จะเป็นเยี่ยฉวน!

นับว่าชายชรามีโชคนักเมื่อเทียบกับอดีตคู่แค้นอย่างโท่วป่าเชียง เขาบังเอิญพบศิษย์สํานักเบญจลักษณ์กลุ่มใหญ่หลังเข้ามายังครรลองมังกรปีศาจซึ่งช่วยส่งเสริมบารมีเป็นอย่างมาก เพราะไม่มีผู้ใดกล้าชิงสมบัติที่ปรากฏขึ้นไปจากเขา แต่ดูเหมือนว่าโชคดีจะมลายหายไปทันทีที่เยี่ยฉวนปรากฏกาย เด็กคนนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจที่แม้แต่โชคลาภยังไม่อาจต้านทานได้!

“ฮ่าๆๆ ตาแก่ อย่าตามคุ้มกันข้าถึงเพียงนั้น

เลย!”

เยี่ยฉวนหัวเราะสุดเสียงขณะมองดูเฟิงเหรินผู้หดหู ก่อนจะหนีไปพร้อมกับก้อนผลึกมังกรสีทองจนลับสายตาผู้คน