ตอนที่ 87 – การเอาชีวิตรอดในเทือกเขา

เจี้ยนเฉินมองไปที่แกนอสูรแทบจะอดไม่ได้ที่จะยิ้ม แต่ มันเป็นสัตว์อสูรระดับ 2 จริง ๆ ถ้าดูจากความบริสุทธิ์ของพลังงานภายใน ! ไม่เพียงเท่านั้น แกนอสูรระดับ 2 นี้ดีกว่าที่พบในสำนักคากัตมาก เป็นความจริงที่ว่าสัตว์อสูรในเทือกเขาสัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งกว่าสัตว์อสูรในสำนักคากัต”

หลังจากรวบรวมแกนอสูร เจี้ยนเฉินก็ก้มศีรษะลงมองดูร่างของเขาซึ่งตอนนี้เป็นเงาสีเขียวเข้ม อย่างไรก็ตามร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เนื่องจากเขาได้ปรับสภาพร่างกายของเขาตั้งแต่ยังเด็กด้วยเคล็ดลับพิเศษจากบัญญัติกระบี่นภา ร่างกายของเขาจึงแข็งแกร่งมาก ดังนั้นแม้ว่าพิษจะทำให้ร่างกายของเขารู้สึกเจ็บปวด แต่ก็ไม่สามารถผ่านผิวหนังของเขาและเข้าสู่ร่างกายของเขาได้ ความเสียหายส่วนใหญ่ได้รับการแก้ไขด้วยพลังเซียนของเขา ดังนั้นในขณะที่ร่างกายของเขาทั้งหมดถูกปนเปื้อนด้วยพิษสีเขียวอาการเดียวที่เขารู้สึกคือความรู้สึกแสบร้อนเล็กน้อย

เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ ตัวเขาและฟังอย่างตั้งใจ” อาจจะไม่มีแหล่งน้ำที่นี่ ดังนั้นข้าจะไม่สามารถล้างสิ่งนี้ออกได้ ข้าเดาว่าข้าจะต้องจัดการกับเรื่องนี้อย่างคร่าว ๆ ” เด็ดใบไม้ออกมาสองสามใบ เขาเริ่มกำจัดพิษส่วนเกินในขณะที่หยิบเอาเสื้อผ้าใหม่ออกมาจากในเข็มขัดมิติของเขา แม้ว่าสถานที่นี้จะมีขนาดใหญ่มากและไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เจี้ยนเฉินก็ไม่มีงานอดิเรกในการเดินเปลือยกาย

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา เจี้ยนเฉินก็เดินออกไปจากซากของแมงป่องที่วางอยู่โดยไม่สนใจเลย แม้ว่าสัตว์อสูรจะมีส่วนสำคัญหลายอย่างที่สามารถเก็บเกี่ยวและขายได้ในราคาสูง แต่แมงป่องนี้เป็นเพียงสัตว์อสูรระดับ 2 ถ้าเขาจะขายสิ่งนี้เขาจะไม่ได้รับเงินมากนักเพราะมันไม่ใช่วัสดุที่มีค่าบวกกับเจี้ยนเฉินมีเหรียญม่วงมากมายเหลือเฟือ ดังนั้นวันนี้เขาจึงไม่สนใจเงินจำนวนเล็กน้อย

ในขณะที่สัตว์อสูรที่เกิดและเติบโตในเทือกเขาสัตว์อสูรมีพลังมากกว่าสัตว์อสูรในป่าของสำนักคากัต พวกมันหายากกว่าสัตว์อสูรในสำนักคากัต อย่าลืมว่าในขณะที่เทือกเขาสัตว์อสูรอาจจะไม่ใหญ่ที่สุดในทวีปเทียนหยวน แต่ก็ยังมีความอุดมสมบูรณ์อยู่ในตัวของมันเอง สัตว์อสูรในเทือกเขาล้วนกระจัดกระจาย ดังนั้นการพบสัตว์อสูรนั้นมิใช่เป็นไปไม่ได้ แต่ค่อนข้างหายาก

ตลอดทั้งวัน เจี้ยนเฉินค่อย ๆ เดินลึกเข้าไปในภูเขา เมื่อถึงเวลากลางคืนเขาเห็นสัตว์อสูรเพียงสองตัวเท่านั้นยกเว้นแมงป่องพิษระดับ 2 ก่อนหน้า ทั้งสองเป็นสัตว์อสูรระดับ 1

ดวงจันทร์กำลังลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและทำให้แผ่นดินสว่างไสวด้วยแสงจันทร์ อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เข้าไปในป่าที่ความมืดครอบงำ ดังนั้นไม่มีใครที่จะสามารถมองเห็นนิ้วมือของพวกเขา หากพวกเขาเหยียดมือออกไปด้านหน้าใบหน้าของพวกเขา ด้วยใบไม้ที่ปกคลุมป่าจำนวนมาก แสงจาง ๆ จากดวงจันทร์จะไม่สามารถทะลุผ่านลงไปยังพื้นดินด้านล่าง

ในขณะเดียวกันบนพื้นราบกองไฟขนาดใหญ่ก็ปะทุขึ้นมาเหมือนมีชีวิตและลุกขึ้นในยามค่ำคืนด้วยเปลวไฟที่โบกสะบัด

เจี้ยนเฉินคุกเข่าอยู่ข้างกองไฟพร้อมด้วยไม้ในมือของเขา ขณะที่เขาค่อย ๆ ย่างเนื้อชิ้นหนึ่งที่เสียบด้วยกิ่งไม้ อย่างช้า ๆ เนื้อสัตว์เริ่มมีสีทองไหลเยิ้มเมื่อไขมันเริ่มไหลช้าลงบนกองไฟด้านล่างที่ส่งความร้อนออกมา

เจี้ยนเฉินดึงเอาสมุนไพรที่มีกลิ่นเฉพาะตัวออกมาจากแหวนมิติของเขาแล้วโรยลงไปรอบ ๆ สมุนไพรนี้เป็นหนึ่งในสองสามสิ่งที่ทหารรับจ้างทุกคนจะต้องเตรียม ก่อนพักถ้าใครจะโรยสมุนไพรนี้ไปรอบ ๆ ตัวเขา มันจะสามารถขับไล่สิ่งมีชีวิตที่เป็นพิษส่วนใหญ่ที่จะมาการรบกวนพวกเขา แน่นอนว่ายานี้มีประโยชน์สำหรับสัตว์ทั่วไปเท่านั้นและไม่มีผลต่อสัตว์อสูร

หลังจากใช้สมุนไพร เจี้ยนเฉินกระโดดขึ้นต้นไม้บริเวณใกล้เคียงทันที เจี้ยนเฉินนั่งขัดสมาธิบนกิ่งที่ค่อนข้างราบเรียบ แล้วหยิบเอาสมุนไพรที่มีกลิ่นหอมจาง ๆ ออกมาจากแหวนมิติของเขาและเริ่มโรยลงบนร่างกายของเขา สมุนไพรสีขาวนี้มีประสิทธิภาพมากในการยับยั้งปราณ, ป้องกันปราณของเขาไม่ให้รั่วไหลออกไปซึ่งอาจดึงดูดสัตว์ป่าชนิดใดก็ได้ในขณะที่เขาหลับตอนกลางคืน อย่าลืมว่าทั้งสัตว์ป่าและสัตว์อสูรในเทือกเขาแห่งนี้มีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมมาก แม้ว่าผงนี้จะไม่สามารถซ่อนปราณของเจี้ยนเฉินได้อย่างสมบูรณ์แต่อย่างน้อยก็สามารถปกปิดจากประสาทสัมผัสของสัตว์ทั่วไป

เทือกเขามีสัตว์อสูรมากมายเช่นเดียวกับสัตว์ป่า สาเหตุที่สัตว์ป่าถูกเรียกเช่นนั้นก็เพราะพวกมันไม่มีแก่นสัตว์อสูรในร่างกาย สัตว์ป่าก็ไม่แข็งแกร่งเหมือนสัตว์อสูรระดับ 1 เช่นเดียวกับมนุษย์ที่ยังไม่ได้สร้างอาวุธเซียนของพวกเขา

แม้ว่าสัตว์ป่าจะไม่แข็งแกร่งและใครก็ตามที่กล้าที่จะเข้าสู่เทือกเขาสัตว์อสูรจะสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดายเมื่อมันมาถึง การบ่มเพาะหรือนอนหลับในเวลากลางคืนก็ไม่มีใครอยากจะถูกรบกวนโดยสัตว์ป่า ดังนั้นทหารรับจ้างทุกคนที่เข้ามาฝึกฝนในภูเขาหรือนอนกลางแจ้งในชั่วข้ามคืน จะนำสมุนไพรชนิดนี้มาในปริมาณที่เหมาะสม

หลังจากการเตรียมการด้านความปลอดภัยเสร็จสมบูรณ์ เจี้ยนเฉินหยิบแกนอสูรขนาดใหญ่จำนวนหนึ่งออกมาและวางเรียงระหว่างมือทั้งสองของเขา เจี้ยนเฉินหลับตาลงอย่างช้า ๆ และเริ่มดูดซับพลังงานจากแกนอสูร

พลังงานจากแกนอสูรเริ่มไหลออกมาด้วยความเร็วที่น่าตกใจเป็นอย่างมากต่อเจี้ยนเฉินก่อนที่จะเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านทางรูขุมขนและรูจมูกของเขาอย่างบ้าคลั่ง อัตราการดูดซับเช่นนี้เป็นภาระของเจี้ยนเฉินเล็กน้อยทำให้รูขุมขนรู้สึกปวดเล็กน้อยจากการขยายตัว ทั่วทั้งร่างกายของเขาไม่มีพื้นที่ที่ไม่เจ็บ

แม้ว่ามันจะรู้สึกเจ็บปวดนิดหน่อย แต่ก็ไม่เพียงพอสำหรับเจี้ยนเฉินผู้มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่จะไปนึกถึงมันมาก

พลังงานของแกนอสูรมีองค์ประกอบที่บ้าคลั่ง ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเจี้ยนเฉินใช้พลังงานโลกเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายของเขาตั้งแต่เขายังเด็กซึ่งหมายความว่าอวัยวะภายในของเขาและปัจจัยพื้นฐานของเขาถูกทำให้แข็งแกร่งกว่าคนอื่น ๆ เขาจะได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงโดยองค์ประกอบที่บรรจุอยู่ภายในพลังงานของแกนอสูร โดยไม่ต้องสนใจกับความจริงที่ว่าเขาดูดซับพลังงานเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากการดูดซับพลังงานจำนวนมาก องค์ประกอบที่บ้าคลั่งก็สะสมอยู่ในร่างกายของเจี้ยนเฉิน เมื่อองค์ประกอบที่บ้าคลั่งมาถึงจุดหนึ่ง พลังดูดซับขนาดใหญ่ก็เริ่มพุ่งออกมาจากจุดตันเถียนของเจี้ยนเฉิน ชักนำองค์ประกอบเหล่านี้ไปยังจุดตันเถียนอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะถูกดูดกลืนด้วยแสงสีฟ้าและสีม่วง

ในทวีปเทียนหยวนหากผู้ฝึกตนต้องการพึ่งพาแกนอสูรเพื่อฝึกฝน พวกเขาจะต้องกำจัดองค์ประกอบที่บ้าคลั่งภายในพลังงานและดูดซับพลังงานบริสุทธิ์ที่เหลืออยู่ เพียงแค่ลบองค์ประกอบนั้นออกจากพลังงานจะใช้เวลานานและถึงกระนั้นองค์ประกอบที่บ้าคลั่งก็จะไม่ถูกลบออกไปอย่างสมบูรณ์และจะทิ้งสิ่งที่เป็นอันตรายไว้ภายในร่างกาย ดังนั้นในขณะที่มีคนจำนวนมากที่พึ่งพาการใช้แกนอสูรเพื่อฝึกฝน แต่หลายคนก็ยังคงเดินหน้าต่อไปไม่ได้ บ่อยครั้งที่แต่ละคนจะต้องหยุดใช้แกนอสูรและปรับแต่งพลังงานที่ดูดซับไว้ให้สมบูรณ์เพื่อไม่ให้ได้รับผลกระทบด้านลบใด ๆ

แม้ว่าจะมีเจี้ยนเฉินเขาสามารถดูดซับและปรับแต่งการใช้พลังงานจากแกนอสูรโดยไม่ต้องกลัวผลที่ตามมาซึ่งอาจจะเป็นเพราะจุดเรืองแสงภายในจุดตันเถียนของเขา ขณะที่พลังงานเข้าสู่ร่างกายของเขา องค์ประกอบที่บ้าคลั่งจะถูกดูดซับโดยพวกมันทันทีอนุญาตให้เจี้ยนเฉินดูดซับพลังงานจากแกนอสูรโดยไม่ต้องกลัว นี่คือเหตุผลที่เจี้ยนเฉินได้เปรียบกว่าผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ

ตามการดูดซับอย่างมั่นคงของแกนอสูร เจี้ยนเฉินสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังเซียนเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ในจุดตันเถียนของเขา แม้ว่ามันอาจจะดูเชื่องช้าเมื่อมองด้วยตาเปล่า เจี้ยนเฉินเข้าใจว่าความเร็วนี้เมื่อเทียบกับคนอื่นนั้นเร็วมาก ด้วยอัตรานี้มันจะไม่นานจนกว่าเขาจะทะลวงให้เป็นเซียนระดับสูง

ในวันที่สองเมื่อแสงอาทิตย์ส่องผ่านรอยแยกเล็ก ๆ ระหว่างใบไม้ที่หนาแน่น เจี้ยนเฉินซึ่งนั่งขัดสมาธิและบ่มเพาะค่อย ๆ ลืมตาของเขา จากนั้นเขาก็พลิกตัวขึ้นไปในอากาศกระโดดลงมาจากต้นไม้ร่อนลงบนพื้นด้านล่างอย่างราบรื่น

เจี้ยนเฉินเหยียดร่างกายของเขาสักเล็กน้อย หลังจากรู้สึกถึงพลังเซียนของเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังเซียนในปัจจุบันของเขามีพลังมากกว่าตอนที่เขาหลอมรวมอาวุธเซียนของเขาเป็นครั้งแรก จากการคำนวณของเขาความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขามีแนวโน้มมากที่สุดที่ระดับเซียนขั้นกลาง

แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแค่เซียนขั้นกลาง แต่มันก็ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือนนับตั้งแต่เจี้ยนเฉินได้หลอมรวมอาวุธของเขาเป็นครั้งแรกและทะลวงสู่ระดับเซียน หากใครอื่นได้ยินว่าเจี้ยนเฉินสามารถกลายเป็นเซียนขั้นกลางได้เพียงไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากนั้นพวกเขาจะพบว่ามันยากที่จะเชื่อ

หลังจากกินอาหารเพื่อเติมเต็มท้องของเขา เจี้ยนเฉินยังคงเดินทางต่อไปอีกครั้ง

……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาหนึ่งเดือนผ่านไปแล้วที่เชิงเขาสัตว์อสูร เด็กหนุ่มสวมชุดหยาบ ๆ กำลังเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรสีดำประเภทเสือดำที่มีความสูง 1 เมตรและยาว 3 เมตร

เด็กหนุ่มถือกระบี่สีเงินเรียวยาว เขาดูสูงและหลังเหยียดตรงดูมั่นคงเหมือนภูเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยสีสันสดใสด้วยโคลนและฝุ่นละอองทำให้เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นส่วนที่สำคัญที่ใบหน้าของเขา

สัตว์อสูรชนิดเสือดำจ้องมองไปที่เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามของมันด้วยแววตาที่ดุร้าย มันคำรามลึกและเริ่มหมอบตัวลง ขาหลังของมันแนบลงบนพื้นอย่างมั่นคงเตรียมที่จะโจมตีได้ทุกเวลา