ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอู่จุนอวี่ผู้รังแกจางเช่อเมื่อวานนี้หลังเลิกเรียน

 

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ รากเหง้าของความเป็นปฏิปักษ์ของพวกเขานั้นปัญญาอ่อนมาก จางเช่อบังเอิญแอบชำเลืองมองคนสวยในชั้นเรียนของพวกเขาฮูอวิ๋นหลี่ที่อู่จุนอวี่ตามจีบอยู่เขาจึงไม่พอใจเมื่อสังเกตเห็นการชำเลืองมองของเขา และเริ่มมีปัญหากับเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

 

จางเช่อตัวสั่นเล็กน้อย คิดกับตัวเอง เอาจริง? เด็กคนนี้จะกล้าสั่งอสูรของเขาให้ทำร้ายฉันที่ประตูโรงเรียนเลยเนี่ยนะ?

 

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่การ์ดสีเขียวเข้มระหว่างนิ้วของอู่จุนอวี่

 

==========

 

[อสูรลมดำ]

 

ระดับ: หนึ่งดาว (ระดับ 9)

 

คุณภาพ : ทองแดง

 

ประเภท: กายต่อสู้ดั้งเดิม

 

ลักษณะ: ร่างกายแข็งแกร่ง รวดเร็ว การป้องกันโดดเด่น

 

จุดอ่อน: การโจมตีด้วยธาตุ

 

ศักยภาพ: ระดับ D: โอกาสทะลวงผ่านระดับปัจจุบัน 25% , โอนกาสทะลวงผ่านคุณภาพปัจจุบัน 2.5% โอกาสลดลงครึ่งหนึ่งในการอัพเกรดครั้งต่อไป อัพเกรดได้ 2 ครั้ง

 

แนวทางการบ่มเพาะ: …

 

========

 

ข้อมูลจำนวนมากปรากฏขึ้นตรงหน้าจางเช่อ ทำให้เขาตกใจ อย่างไรก็ตามความรู้สึกของเขาก็เปลี่ยนไปทันทีหลังจากนั้น

 

– ตามคาด ในฐานะผู้มาจุติ มันจะไม่มีกลโกงได้ยังไง!?

 

-แม้ว่าฉันจะเป็นผู้ฝึกอสูรไม่ได้ แต่ด้วยกลโกงนี้เพียงอย่างเดียว ฉันก็สามารถทำอาชีพที่น่าเคารพนับถือได้เช่นเดียวกัน – ผู่บ่มเพาะอสูร!-

 

“เฮ้ เจ้าหนู สติแตกไปแล้วหรอ?”

 

เมื่อเห็นว่าจางเช่อแสดงท่าทางว่างเปล่าและไม่ตอบสนอง อู่จุนอวี่ก็จ้องเขาและข่มขู่เขา “ฉันขอเตือนแก ถ้าแกกล้าที่จะมองดู ฮูอวิ๋นหลี่ อีกในอนาคต ฉันจะกระทืบแกอีกครั้ง! อืม! ฉันจะต่อยแกทุกครั้งที่แกมองเธอ!”

 

เนื่องจากจางเช่อเพิ่งได้รับผลประโยชน์เหนือธรรมชาติมา เขาจึงไม่กังวลเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนี้ เขาคิดจะเดินเข้าโรงเรียน จู่ๆ ก็มีแท็กซี่จอดข้างๆ เขา ร่างของหวงเทียหลานออกมาจากรถแท็กซี่ มองมาที่จางเช่อด้วยท่าทางเศร้าโศกและพูดว่า “จางเสี่ยวเช่อนายไม่รอฉัน–”

 

หวงเทียหลานเห็นอู่จุนอวี่ขวางทางจางเช่อ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอตะโกนอย่างเย็นชาว่า“นายกำลังจะทำอะไร อู่จุนอวี่! ฉันเตือนนายแล้ว: หากนายกล้าที่จะมีปัญหากับจางเสี่ยวเช่อของฉัน ฉันจะตบนายจนแม่ของนายจำนายไม่ได้!”

 

จางเช่อปิดหน้าของเขาด้วยความอายและถอนหายใจกับตัวเอง เขาไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้เลยจริงๆ ทางที่ดีควรรีบเข้าโรงเรียน

 

เห็นได้ชัดว่า อู่จุนอวี่กลัวหวงเทียนหลานมาก เขาหัวเราะเบา ๆ “ฉันแค่เผอิญผ่านมาตรงนี้เอง?ใครไปทำอะไรคนของเธอ?”

 

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น อู่จุนอวี่ก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างเร่งรีบ เมื่อเขาเดินผ่านจางเช่อ เขากระซิบอย่างดูถูก “ไอ้ขยะ! แกต้องให้ผู้หญิงมาปกป้อง! ยังกล้าเรียกตัวเองว่าผู้ชายอยู่อีกหรอ?”

 

จางเช่อไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาเหลือบมอง อู่จุนอวี่และพูดว่า “อู่จุนอวี่รู้ไหมว่าปากแกมันสกปรก?”

 

“แก…” อู่จุนอวี่หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีด้วยความโกรธ ในขณะที่เขาคิดว่าจะสอนบทเรียนให้จางเช่อ เขาจำได้ว่า หวงเทียหลานยังคงมองจากด้านหลังอยู่ เขาทำได้เพียงส่งสายตาข่มขู่ไปยังจางเช่อและเดินเข้าไปในโรงเรียน

 

——

 

เพื่อนร่วมชั้นของจางเช่อมาถึงกันแล้ว เมื่อจางเช่อมาถึงห้องเรียนของนักเรียนปี 3 ห้อง 2

 

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ครูประจำชั้นของพวกเขา หานเทอชิงก็เดินเข้ามาในห้องเรียน เขามองไปทั่วห้องและพูดว่า “ช่วงแรกวันนี้เป็นกิจกรรมอิสระในห้องเรียนนี้ นักเรียนที่เข้าร่วมการทดสอบพรสวรรค์ผู้ใช้อสูรโปรดไปที่หอประชุมโรงเรียนกับฉัน”

 

หานเทอชิงเดินออกจากห้องเรียนหลังจากที่เขาประกาศ

 

นักเรียนเกือบครึ่งลุกขึ้นยืน บางคนกำลังจะทำการทดสอบพรสวรรค์ผู้ใช้อสูรครั้งสุดท้าย ในขณะที่คนอื่น ๆ ไปนั่งชม รวมทั้ง อู่จุนอวี่และหวงเทียหลาน

 

อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่านักเรียนที่เหลือทั้งหมดจะกลายเป็นผู้ใช้อสูรด้วยตัวเอง พวกเขาบางคนผ่านวันเกิดอายุสิบแปดมาแล้วโดยไม่ได้เป็นผู้ใช้อสูร และค่อนข้างจะยืนยันได้ว่าพวกเขาจะไม่กลายเป็นแน่นอนตลอดชีวิต

 

เมื่อเห็นนักเรียนกลุ่มใหญ่ที่เกเรตามเขาออกไปนอกทางเดิน หานเทอชิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ อู่จุนอวี่และนักเรียนคนอื่นๆ ที่ผ่านการทดสอบพรสวรรค์ผู้ใช้อสูรแล้ว เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้วว่า “ฉันไม่ได้บอกหรือว่านักเรียนที่ผ่านการทดสอบมีกิจกรรมอิสระในห้องเรียน ทำไมเธอถึงมากับฉัน”

 

อู่จุนอวี่เป็นคนแรกที่พูดขึ้นว่า “อาจารย์ เราเป็นห่วงเพื่อนร่วมชั้นของเรา และต้องการดูว่าพวกเขาผ่านการทดสอบกี่คน”

 

หานเทอชิงเงียบไปสองวินาทีก่อนจะพยักหน้า “ดี นักเรียนห่วงใยซึ่งห่วงใยกัน แต่อย่าสร้างความวุ่นวาย”

 

——

 

หอประชุมตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของโรงเรียน เมื่อหานเทอชิงนำนักเรียนของเขาไปที่หอประชุม นักเรียนและอาจารย์กลุ่มใหญ่มารวมตัวกันอยู่ที่นั่นแล้ว พวกเขาทั้งหมดเป็นอาจารย์ประจำชั้นและนักเรียนรุ่นพี่ ซึ่งนักเรียนรุ่นพี่ มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการทดสอบพรสวรรค์ผู้ใช้อสูรครั้งสุดท้าย

 

มีนักเรียนอาวุโสกว่าสองร้อยคนที่เข้าร่วมการทดสอบในครั้งนี้ พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันบนเวที หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนก็เข้ามาและนำการ์ดอสูรที่ใช้สำหรับการทดสอบมาด้วย การทดสอบเริ่มต้นอย่างเป็นทางการเมื่อนักเรียนทุกคนได้รับการ์ด

 

“ฉันเชื่อในตัวนาย จางเสี่ยวเช่อ! นายจะต้องทำได้อย่างแน่นอน!” หวงเทียหลานโบกมืออย่างหลงใหลให้จาง

 

เหล่านักเรียนต่างโห่ร้องด้วยเสียงหัวเราะในหอประชุมทันที การตามจีบจางเช่ออย่างกระตือรือร้นของหวงเทียหลาน ไม่ใช่ข่าวใหม่สำหรับนักเรียน แต่พวกเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ ทุกครั้ง แม้จะเคยชินกับมันแล้ว

 

จางเช่แทบเอาฝ่ามือทั้งสองปิดหน้า หน้าเขาแดงเพราะอาย

 

จางเช่อสงบสติอารมณ์ลงด้วยความยากลำบากมาก จากนั้นมองการ์ดอสูรโลหะสีเงินที่มีลวดลายหกเหลี่ยมอยู่ในมือ หน้าต่างข้อมูลปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

 

=======

 

[สุนัขกรงเล็บแหลม]

 

ระดับ: หนึ่งดาว (ระดับ 4)

 

คุณภาพ : เหล็กดำ

 

ประเภท: กายต่อสู้ดั้งเดิม

 

ลักษณะ: กรงเล็บและฟันที่แหลมคม, การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและว่องไว

 

จุดอ่อน: พลังป้องกันต่ำ จุดอ่อนสำคัญอยู่ที่ระหว่างท้องถึงลำคอ ถูกวัตถุมีคมทำร้ายได้ง่ายสุดๆ

 

ศักยภาพ: ระดับ E: โอกาสทะลุระดับปัจจุบัน 25%, โอกาสทะลุคุณภาพปัจจุบัน 2.5%

 

แนวทางการบ่มเพาะ: ไม่มีค่าในการบ่มเพาะ

 

=======

 

ตามที่คาดไว้ พวกมันเป็นอสูรที่ไร้ค่าที่สุด ไม่น่าแปลกใจเลยที่โรงเรียนสามารถจัดหามันให้กับนักเรียนจำนวนมากที่จะผ่านการทดสอบพรสวรรค์ผู้ใช้อสูร

 

– ที่เหลือก็แค่ดูว่าฉันจะเป็นผู้ใช้อสูรได้สำเร็จไหม!-

 

จางเช่อสูดหายใจเข้าลึก ๆ และใช้ฝ่ามือสองข้างประกบการ์ดคุณภาพเหล็กดำไว้ตรงกลาง เขาจดจ่ออยู่กับมัน สลัดความคิดที่วอกแวกออกไป และรวบรวมสติทั้งหมดไว้ที่ฝ่ามือ

 

ผ่านไปไม่ถึงครึ่งนาทีก่อนที่จางเช่อจะรู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่อธิบายไม่ได้ระหว่างจิตสำนึกของเขากับการ์ดอสูรระหว่างฝ่ามือของเขา

 

ความเชื่อมโยงที่อธิบายไม่ได้ค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จางเช่อรู้สึกถึงเสียงสะท้อนลึกลับระหว่างการ์ดอสูรกับวิญญาณของเขา ในเวลาต่อมาเกิดการระเบิดขึ้นในใจของเขา ตามด้วยการปรากฏตัวของมิติลึกลับในจิตใจอย่างกะทันหัน

 

-ทะเลวิญญาณปิดใช้งาน!-

 

จางเช่อได้กลายเป็นผู้ใช้อสูรระดับหนึ่งอย่างเป็นทางการแล้ว!

 

ลำแสงส่องออกมาจากการ์ดอสูรในมือของจางเช่อ ลำแสงส่องลงมาที่กลางคิ้วของจางเช่อ เมื่ออู่จุนอวี่เห็นสิ่งนี้จากด้านล่างเวที เขาเหมือนกับเห็นสิ่งที่คาดไม่ถึง และอุทานว่า “เป็นไปไม่ได้! ไอ้ขยะนี้จะทำให้เกิดเสียงสะท้อนทางวิญญาณด้วยการ์ดอสูร และเปิดใช้งานทะเลวิญญาณของมันได้ยังไง!”

 

ในทางกลับกันหวงเทียหลานกลับหัวเราะออกมาอย่างดัง

 

“หมายความว่ายังไง เป็นไปไม่ได้? ฉันรู้ว่าจางเสี่ยวเช่อของฉันเก่งที่สุด! เขาเปิดใช้งานทะเลวิญญาณของเขาได้ในระยะเวลาอันสั้น ในอนาคตเขาจะกลายเป็นผู้ใช้อสูรระดับสูงอย่างแน่นอน! มาดูกันว่าใครจะกล้าเรียกเขาว่าขยะกับบอกว่าฉันตาต่ำอีก? ฮ่า ๆ ๆ ๆ!…”

 

เสียงหัวเราะกึ่งเยาะเย้ยของหวงเทียหลานดังสะท้อนในหอประชุม ดังกลบเสียงอุทานโดยรอบ