ในตอนนี้ข้อมูลของโลกอนุพันธ์ก็โผล่ขึ้นมาด้านหน้าซูเซียว

[เข้าสู่โลก : โตเกียวกูล]

ความยาก : ระดับ 3 (ความยากลำบากลดลงเนื่องจากตัวผู้ทำสัญญา)

ความคืบหน้าโลก : 0%

คำแนะนำโลก : ในสังคมที่วุ่นวายของเมืองโตเกียวที่ทันสมัย ได้มีผีร้ายเกิดขึ้นมาที่เรียกว่าผีปอบ ซึ่งลักษณะของมันไม่ต่างกับคนทั่วไป แต่ถ้าหากความหิวกระหายครอบงำดวงตาของพวกมันจะกลายเป็นสีแดง และไล่กินมนุษย์ แถมยังทำให้มีพลังเพิ่มขึ้นอีกด้วย

ภารกิจหลัง : เข้าร่วม ซีซีจี (นักสืบผีปอบ) หรือเข้าร่วมกับผีปอบ และภารกิจหลักจะโผล่ขึ้นมาหลังจากที่เข้าร่วมกลุ่มแล้ว

ภารกิจฮันเตอร์ : จัดการผู้ทำสัญญา 12470 เมื่อฮันเตอร์เข้าใกล้ผู้ทำสัญญา 12470 ในระยะ 1กิโลเมตรระบบนักล่าจะเปิดใช้งานทันที

คำเคือน : ห้ามเอ่ยถึง RP ไม่อย่างงั้นประหารสถานเดียว

คำแนะนำ : ภารกิจนี้เป็นแบบระบบต่อเนื่อง หลังจากเสร็จสามภารกิจหลัง คุณสามารถเลือกที่จะกลับไปยัง RP ได้ แต่ถ้าหากทำภารกิจสำเร็จมากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะได้ผลตอบแทนที่ดีขึ้น

คำแนะนำ : มีการตรวจพบว่าตัวฮันเตอร์เองไม่เก่งในภาษาของโลกนี้ จึงหัก 100 เหรียญพาราไดซ์เพื่อปรับปรุงส่วนนี้ทันที

โลกใหม่ เริ่มขึ้น!

….

เมื่อเห็นความยากโลกระดับสาม ซูเซียวก็อุ่นใจขึ้นมา

ในที่สุดเขาก็ได้มาโลกที่กระจอกกว่าโลกของวันพีช

ซูเซียวได้รับภารกิจต่อเนื่องเป็นครั้งแรก

และผู้ทำสัญญา 12470 นี่เป็นใครเขาเองก็ไม่รู้

ไม่มีการให้รูปประพรรณสัณฐานอะไรสักอย่าง มีเพียงแค่ทักษะนักล่าที่จะติดขึ้นมาเองในระยะ 1กิโลเมตร แต่ก็โชคดีที่เมืองโตเกียวไม่ได้ใหญ่มากนัก 1กิโลเมตรก็เพียงพอแล้ว

ในตอนนี้เขาก็แค่ทำภารกิจเหมือนเดิม เขามีเวลา 48ชั่วโมง บทลงโทษคือสูญเสีย 13000 เหรียญพาราไดซ์ และถ้าหากว่าเหรียญไม่พอก็จะเสียอุปกรณ์ไป หากยังไม่พออีกก็ได้แต่ต้องรอความตาย

สำหรับภารกิจฮันเตอร์นั้น ซูเซียวไม่เห็นเวลาหรือบทลงโทษใดๆ

ซูเซียวก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันยังไม่ถึงเวลาในการล่าผู้ทำสัญญาคนอื่น

“ฟึ่บ ฟับ”

เสียงกัดกินของเหล่าผีปอบนั้นดังและกระเด็นไปทั่ว ในตอนนี้พวกมันกินคนไปแล้วสองคน

ซูเซียวเองที่มองไปก็ทั้งตกใจและอยากจะอ้วก ที่เห็นหญิงสาวแสนสวยกำลังเขมือบคนอยู่

แหวะ!

เสียงอ้วกก็ดังขึ้น เขาจึงหันหลังกลับไปมอง เสียงนี้มันเป็นของซีโรโรที่กำลังสยดสยองกับสิ่งที่เห็น

ซูเซียวถึงกับส่ายหัวกับความอ่อนแอของคนพวกนี้

สองนาทีต่อมา ริเสะก็ยังกินอย่างอร่อย

ทันใดนั้นก็มีชายใส่สูทสีขาว และหน้ากากขาวเดินเข้ามาใกล้ริเสะแล้วก็ใช้นิ้วชี้จิ้มเข้าไปที่หน้าผาก

ริเสะเองก็หยุดกินด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

“ชั้นเกลียดมากเวลาถูกขัดขณะกำลังกิน!”

ทั้งสองเริ่มพูดคุยกัน ดุเดือนขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่ดีนะครับ พวกนั้นเป็นระดับ S ซึ่งบางทีอาจสูงถึง SS เลยก็ได้”

ผู้ทำสัญญาต่างลังเลใจและหมดหวังมากที่ RP ส่งพวกเขามาข้างหน้า ผีปอบระดับ S

“หลังจากม่านแสงนี่หายไปเราควรที่จะหนีทันที รอดไม่รอดก็แล้วแต่เวรกรรมแล้วล่ะ”

ซูเซียวที่ยืนมองผู้ทำสัญญาคุยกัน ก็หันไปมองริเสะ แล้วก็จำได้ทันทีว่าชายที่ส่สูทนั้นมีชื่อว่า โอโมริ ยาคุโมะ

“หัวหน้าของข้าส่งข้ามาให้ลากเจ้ากลับไป! และเขายังอยากให้เจ้ามีชีวิตรอด”

“คิดว่าจะจับชั้นได้งั้นหรอ?”

“ฮ่าๆ…”

“ตัวก็ใหญ่แต่มันก็ดูโง่น่ารักดีนะ”

ริเสะเริ่มปั่นประสาท แล้วหลังจากนั้นก็ระเบิดพลังที่มีอยู่ออกมานอกตัวทันที

“บูม!”

ทันใดนั้น ขณะที่ทั้งสองกำลังทะเลาะกันเอง ม่านแสงรอบตัวซูเซียวก็เริ่มหายไป ซูเซียวเองก็กระโดดสูงขึ้นไปและหายทันที

เมื่อกลับมาอีกครั้งเขาก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของริเสะ

ซูเซียวค่อยๆเตะเข้าไปที่ท้องนุ่มๆของริเสะ

เมื่อลอยอยู่ในอากาศเธอเองก็ไม่สามารถหลบการโจมตีของซูเซียวได้

“บูม!”

ดาบดราก้อนแฟลขก็เข้ามาอยู่ในมือของซูซียว

“นี่คือผีปอบระดับ S-SS งั้นหรอ:?”