“ นายรู้กฎของเรลลิคแบทเทิลมั้ย?”

“ มันไม่สามารถปฏิเสธได้และอาจมีการต่อสู้ได้มากถึงสามครั้งในหนึ่งวัน ไม่มีการลงโทษสำหรับการฆ่าคู่ต่อสู้ของคุณและเป็นไปได้ที่จะเพิ่มจำนวนไอเทมที่เดิมพันหลังจากตกลงร่วมกัน ผมเข้าใจถูกไหม?”

“ โห…”

ดูเหมือนว่าเขาจะเคยได้ยินกฎมาจากที่ไหนมาก่อน

ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบพูดอย่างเป็นทางการนัก แต่นั่นอาจเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการแสดงออกเล็กๆน้อยๆที่น่ารักของเขา

อองตวนยิ้มและพูดว่า

“ คุณรู้ดีนิ ดีละงั้นเราจะเดิมพันสิ่งนี่กับกริชของคุณ”

เมื่ออองตวนเปิดมือของเขาก็มีแหวนสีแดงวางอยู่บนฝ่ามือของเขา

เฟรย์มองไปที่แหวนสักครู่ก่อนจะพยักหน้าและเดินไปยังใจกลางของพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่

“ อลันเพียซนายเป็นคนแรก”

“จัดให้”

อลันเดินออกไปด้วยท่าทางที่มั่นใจและเฟรย์ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นนักรบเวทมนตร์

“สายของคุณคืออะไร?”

“ พ่อมด ”

เมื่อถึงเวลานั้นสมาชิกของบาซิลิสก์เทลก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

“ ปูฮาฮา!”

“ การฆ่าตัวตายมันมีหลายวิธีนะพ่อหนุ่ม ”

“สงสัยเขาจะหลอนยาหนักไปหน่อย!”

แม้แต่เด็กที่น้ำมูกไหลก็รู้ว่าพ่อมดนั้นเสียเปรียบกว่าในการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวกับนักรบเวทย์มนต์

เขาสวมเสื้อคลุมดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าเฟรย์น่าจะพูดความจริง แต่พวกเขาก็ยังไม่เชื่ออย่างใจจดใจจอว่าเขาเป็นพ่อมดจริงๆ

อลันหัวเราะและเพิ่มระยะห่างระหว่างพวกเขา

“ อย่างนั้นเหรอ? จากนั้นฉันจะเริ่มหลังจากเราห่างออกจากกัน 10ก้าว”

“ คุณเป็นหนึ่งในผู้บริหารของเซอร์เคิลนี้หรือ?”

“ถูกตัอง”

เนื่องจากเขาได้รับเลือกให้เป็นผู้เริ่มเขาน่าจะมีความเชี่ยวชาญในหมู่ของผู้บริหาร

เฟรย์ไม่รู้แต่น่าจะเป็นอลันเดียวที่เอาชนะเฟอานน์ออเนอของโทรว์แมนริง

อลันถือได้ว่าแข็งแกร่งพอๆ กับนักรบเวทมนตร์ระดับเฟิร์สคลาส

ในความเป็นจริงเขาเป็นหนึ่งในสามนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มฟอร์สออเนอของบาซิลิสก์เทล

‘มันจะดีมากถ้าหากการประลองจะจบลงในทันที’

อลันเตรียมตัว

ศิลปะการต่อสู้ของเขาเหมือนงู 2 หัวที่มุ่งเป้าไปที่การเจาะทะลุแนวป้องกันของศัตรูอย่างต่อเนื่องโดยใช้การเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของเขา

พ่อมดที่ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้จะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและสง่างามของเขาได้

การโจมตีเพียงครั้งเดียว

อลันตั้งใจที่จะจบการต่อสู้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

‘มันจะดีกว่าถ้าหากฉันฆ่าเขาไปเลย’

เพราะมันจะไม่มีความจำเป็นที่พวกเขาจะต้องต่อสู้อีกต่อไป

มันไม่ผิดกฎและที่สำคัญที่สุดเนื่องจากเขาเป็นเพียงคนพเนจรจึงไม่มีผลที่จะตามมาทีหลัง

เป็นไปได้ว่าเขามีสิ่งประดิษฐ์จำนวนมากซ่อนอยู่ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะฆ่าเขาและค้นศพของเขาแทน

อลันหรี่ตาลง

“เริ่ม!”

ป้าก!

“ กั๊ก…”

ตึัง

“ …”

“ …”

อลัน

สลบ

“ฮะ?”

ในที่สุดก็มีคนตอบสนองหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

ในความเงียบเสียงของเขาดังเป็นพิเศษและมันสามารถปลุกคนรอบข้างซึ่งก็มีปฏิกิริยาคล้าย ๆ กัน

“ อะไร – อะไรแค่…”

“ มีบางอย่างที่แว๊บผ่านตาไป…”

“ อลันแพ้หรือเปล่า?”

เฟรย์ลดมือลง

อองตวนมองด้วยใบหน้าเยือกเย็น

“ แตกหนึ่ง ”

เสียงทุ้มต่ำของเฟรย์ดังขึ้นในถ้ำที่เงียบสงบ

อองตวนซึ่งรู้สึกได้ในที่สุดก็กระพริบตาอย่างรวดเร็ว

‘อะไรนะ…เขาทำอะไรลงไป?’

แม้แต่เขาซึ่งเป็นพ่อมดระดับ 6 ดาวก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่สิต้องพูดว่าเขาปฏิเสธที่จะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น

‘ฉัน… ถ้าฉันมองไม่ผิด…นั่นก็น่าจะเป็นลูกศรน้ำแข็ง’

เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

มันเป็นไปไม่ได้

อองตวนปฏิเสธความคิดในหัวของเขาอย่างฉุนเฉียว

อลันเพียซหนึ่งในนักรบเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในแถบนี้และยังเป็นฟอร์สออเนอของบาซิลิสก์เทล แต่เขาพ่ายแพ้ด้วยคาถาลูกศรน้ำแข็งระดับสองดาว?

เป็นไปไม่ได้

แม้แต่ตัวเขาเองก็ทำไม่ได้

หรือแม้แต่เฟลิกซ์มาสเตอร์เซอร์เคิลของบาซิลิสก์เทลก็ไม่สามารถทำได้!

‘เวทมนตร์อาร์เคน! ถูกต้องมันต้องเป็นเวทมนตร์อาร์เคน เขาแค่แสร้งทำเป็นสงบเขาแทบจะไม่มีมานาเหลือยู่ในตอนนี้! ‘

มิฉะนั้นจะไม่มีทางอธิบายถึงพลังทำลายล้างความเร็วในการร่ายและความเร็วของคาถา

อองตวนซ่อนความคิดของเขาและหัวเราะอย่างฝืนๆ

“ ไม่เลวเลยนิ คุณเรียนรู้เวทมนตร์แบบนี้มาจากไหน?”

“ ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะตอบ เอาไอเทมมาให้ฉันหรือคุณไม่ได้ตั้งใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้?”

ให้ตายเถอะ

การแสดงออกของอองตวนเต็มไปด้วยความโกรธ

ไอ้หนุ่มตัวเล็กคนนี้ที่ยังเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ในวัยเยาว์กล้าที่จะพูดในลักษณะนี้แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

ก่อนหน้านี้เมื่ออองตวนไม่เห็นว่าเขาเป็นภัยคุกคามอองตวนรู้สึกว่าทัศนคติของเฟรย์นั้นน่าขบขันและน่ารักแต่ตอนนี้มันต่างออกไป

อองตวนกัดฟันอย่างโกรธ

นับตั้งแต่บาซิลิสก์เทลเติบโตขึ้นไม่สิ

ก่อนที่เซอร์เคิลจะมาถึงระดับที่พวกเขาเป็นอยู่ในตอนนี้ ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาด้วยวิธีนี้

ในขณะที่เขามองไปที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาด้วยสายตาที่ดุดันหนึ่งในนั้นก็นำแหวนสีแดงออกมาและส่งให้

เฟรย์ใส่แหวนที่นิ้วโป้งของเขาโดยไม่ได้คิดเรื่องนี้จริงๆ

ย้อนกลับไปเมื่อเขายังเป็นลูคัสเขามักจะสวมแหวนไว้ที่นิ้วโป้ง

‘เขากำลังยั่วยุเราหรือเปล่า?’

ประกายไฟดูเหมือนจะสว่างขึ้นในดวงตาของอองตวน

เฟรย์สังเกตแหวนสีแดงบนนิ้วของเขาชั่วครู่ก่อนที่จะนำกริชคุงยูนิลกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา

“ ถ้าอย่างนั้นฉันขอลา”

“ ช้าก่อน!”

อองตวนรีบหยุดเขาดวงตาของเขาเป็นประกาย

‘ตามที่ฉันคาดไว้เขาแสร้งทำเป็นสงบแต่เขาอยากกลับไปพักผ่อน’

เมื่อมองไปที่เขาใกล้ๆอีกครั้งเขาเห็นว่าเฟรย์กำลังหอบเล็กน้อย นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาเหนื่อยจริง

“ ฉันขอเสนอให้เราดวลกันอีกครั้ง”

“ได้เลย”

“ฮะ?”

ท่าทีของเฟรย์ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในพริบตาและเขาก็พูดต่อทันที

“คราวนี้ฉันจะขอเดิมพันไอเทมสองอย่าง แหวนและกริช คุณคิดยังไง?”

อะไรนะ?

ทำไมจู่ๆเขาถึงแสดงความมั่นใจออกมา?

อองตวนเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อยแต่เขาก็ยังพยักหน้าในตอนท้ายเพื่อแสดงความยินยอม

“ ดี งั้นเราจะเดิมพัน [หินเควิน] และ [ร้องเท้าปีก]”

เขาเห็นด้วยเพราะถ้าหากเขาปฏิเสธ มันจะดูเหมือนว่าเขากลัวชายหนุ่มคนนี้

อย่างไรก็ตามทัศนคติในตอนนี้ของเฟรย์ทำให้เขากังวล

‘เขาแค่แสร้งทำเป็นมั่นใจ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ’

เนื่องจากเขาไม่สามารถปฏิเสธการต่อสู้ได้เขาจึงต้องพยายามซ่อนจุดอ่อนของตัวเอง

อองตวนส่ายหัว

‘จำนวนการต่อสู้สูงสุดในหนึ่งวันคือสามครั้ง ไม่สำคัญว่าเราจะไม่ปฏิบัติตามกฎไหม แต่… ’

ประการแรกเขาต้องเฝ้าระวังเมื่อสถานการณ์ดำเนินไป

‘ฉันจะสังเกตดูเวทย์มนต์ของผู้ชายคนนี้อีกครั้ง ถ้าหากเราล้มเหลวอีกครั้งฉันก็จะเป็นคนฆ่าเขาเอง ’

หลังจากตัดสินใจแล้วอองตวนก็พูดกับผู้ชายที่อยู่ข้างๆเขา

“ คิลลาถึงตานายแล้ว”

“ได้เลย “

“ …นายเห็นเวทมนตร์อาร์เคนที่เขาใช้ใช่ไหม? ลักษณะเฉพาะของมันจะมีระยะเวลาในการร่ายที่สั้นความเร็วสูงและมีพลังทำลายล้างสูง เมื่อมองแวบแรกอาจดูเหมือนว่ามันไม่มีจุดอ่อน แต่ดูอาการของเขา ดูเหมือนว่ามันต้องใช้มานาเยอะในการทำเช่นนั้น น่าจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะใช้มันได้อย่างต่อเนื่อง นายเข้าใจที่ฉันกำลังพูดอยู่มั้ย? หากนายป้องกันการโจมตีครั้งแรกได้ชัยชนะก็จะตกเป็นของนาย”

“ ผมจะเตรียมตัวรับมือ”

คิลลาพยักหน้าหนึ่งครั้งด้วยใบหน้านิ่ง

อองตวนมีศรัทธาในตัวเขา

คิลลาเป็นพ่อมดไม่ใช่นักรบเวทย์มนต์ซึ่งหมายความว่าประสาทสัมผัสต่อมานาของเขานั้นค่อนข้างสูง

ที่สำคัญเขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในการต่อสู้ครั้งก่อน

เขาคงจะไม่ล้มเหลวในการป้องกันการโจมตีที่ไม่คาดคิดและพ่ายแพ้ไป

‘เวทมนตร์อาร์เคนของผู้ชายคนนี้! ถ้าฉันสามารถต้านทานมันได้ฉันก็จะเป็นฝ่ายชนะ!’

คิลลาวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดที่เขามีจนถึงตอนนี้

ด้วยสีหน้าประหม่าเขากำด้ามไม้เท้าไว้แน่น

มันไม่ใช่ไอเทมวิเศษมากอะไรแต่เป็นไม้เท้าที่สามารถเก็บคาถาได้ คาถาที่เขาเลือกเก็บคือคาถาป้องกัน

เขาตั้งใจจะเปิดใช้งานทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้นป้องกันการโจมตีจากนั้นก็เอาชนะคู่ต่อสู้ของเขา

“เอามาเลย!”

“เริ่ม!”

แตก!

“ เอิ๊ก…”

ทันทีที่เสียงบางสิ่งบางอย่างได้แตกสลาย

อองตวนตระหนักว่ามันเป็นคาถาป้องกันที่คิลลาเก็บไว้

ลูกศรน้ำแข็ง

คาถาไม่ได้หยุดลงหลังจากทำลายกำแพง แต่จะดำเนินต่อไปจนมันจะไปโดนกับท้องของคิลลา

จากนั้นคิลลาก็ล้มลงกับพื้นและหลับตาลง

“ …”

“ …”

ไม่มีเสียงเอะอะอะไร

แต่ความเงียบที่หนักหน่วงดูเหมือนจะเข้ามาเต็มห้องนี้อีกครั้ง

สมาชิกบาซิลิสก์เทลไม่สามารถหัวเราะได้อีกต่อไป

สิ่งเดียวที่พวกเขารู้สึกในขณะนั้นคือความกลัวและความสงสัย

หรือพวกเขาจ้องไปที่เฟรย์อย่างว่างเปล่าโดยไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

เสียงของเฟรย์ดังขึ้นในถ้ำอีกครั้ง

“ แตกสองแล้วนะ ”