คุณหมายความว่ายังไงนะเฉินเฉียวไม่สบายใจเธอไม่รู้ว่าซางหลินจุนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูแบบไหน แต่มันทรงอิทธิพลมากจนเธอไม่สามารถหารายละเอียดได้

“เฉียวเฉียว อยู่ที่นี่เถอะ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องคุณ”ซังหลินจวิน มองไปที่ เฉินเฉียวและพูดอย่างมั่นใจว่าสิ่งที่เขาห่วงใยมากที่สุดในชีวิตคือเฉินเฉียว และ ซังโย่วอีแต่บางคนต้องการใช้มันเพื่อคุกคามเขา

“ฉันช่วยคุณได้“เฉินเฉียวไม่ต้องการนั่งอยู่แบบนี้เธอต้องการช่วยซังหลินจวินแม้ว่าเธอจะรู้ว่ากำลังของเธออ่อนมาก แต่เธอก็ยังต้องการที่จะทำในส่วนของเธอ

“คุณรักษาตัวเองให้ดีก็พอนับว่าเป็นการช่วยผมได้มากที่สุดแล้ว เฉียวเฉียวสัญญากับผมได้ไหมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต้องเชื่อใจผม”ซังหลินจวินรู้สึกกลัวและข่าวการหมั้นของเขาในอีกสองวันจะเผยแพร่ออกไป

ค่ะเฉินเฉียวพยักหน้า

ซังหลินจวินมีงานยุ่งในช่วงเวลานี้และเฉินเฉียวก็กลับมาพร้อมกับอวี้เฟย แต่ไม่ได้เจอปัญหาอะไรอีก

หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นจริงนั่นคือการที่ซังหลินจวินยอมให้เธอย้ายออกจากจิ้งหย่วนเมื่อสองวันก่อนและอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ไม่ไกลจาก บริษัท

“ ช่วงนี้เขายุ่งอะไรอยู่?”เฉินเฉียวถามอวี้เฟยครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบเธอ

“ คุณเฉินครับถึงแล้ว”อวี้เฟยเร่งเร้า เขาจะบอกเฉินเฉียวได้ยังไงว่าช่วงนี้ประธานซังยุ่งเรื่องงานแต่งกับเถียนเถียน ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาเขาคงรับผิดชอบไม่ไหว

เฉินเฉียวรู้ว่าอวี้เฟยจะไม่บอกอะไรแน่นอนจึงปล่อยให้เขากลับไป

“ ฉยงฉยง ช่วงนี้เธอยุ่งอะไรอยู่ไหม?”พักนี้ไม่เห็นเจียงฉยงฉยงที่บริษัทเลย

“เฉียวเฉียว พี่ชายไม่ให้ฉันออกไปไหน”เสียงของเจียงฉยงฉยงดูไม่สบาย พักนี้เธอไปกินข้าวกับรุ่นพี่ที่เคยชอบตอนมหาลัย คิดไม่ถึงว่าพออีกวันเจียงอี้ฝานรู้เข้าก็ไม่ให้เธอออกจากบ้านเลยหนึ่งอาทิตย์

“พี่ชายเธอ”เฉินเฉียวทำอะไรไม่ถูกเเจียงอี้ฝานเป็นที่รู้จักในเรื่องหวงน้องสาวมากๆ เจียงฉยงฉยงตอนนี้ถูกขังไว้ในบ้าน ถ้างั้นรุ่นพี่คนที่พาเธอไปเที่ยวเล่นคงจะน่วมละมั้ง

“ ก็แค่ขอโทษ”เจียงฉยงฉยงถอนหายใจ ถ้าเป็นแบบเมื่อก่อนเรื่องนี้คงทำให้เธอหรือไม่ก็เจียงอี้ฝานตายกันไปข้างนึง แต่ตอนนี้เธอเฉยชาแล้ว ไม่ให้เธอออกจากบ้าน เธอก็ติดแหงกอยู่กับบ้าน

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เจียงฉยงฉยงมองไปที่ เจียงอี้ฝานที่จริงจังกับงานของเขาสัปดาห์นี้เธออยู่กับเขาที่บ้านและเจียงอี้ฝานก็ย้ายข้าวของทั้งหมดไปไว้ที่ บ้านเจียงฉยงฉยงโดยบอกว่าเวลามาดูแลเธอจะได้สะดวกขึ้น

มองอะไรเจียงอี้ฝานไม่ได้เงยหน้ามอง หลังจากรู้สึกว่าเธอไม่ได้ต่อต้านตัวเองมากนักเจียงอี้ฝานก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“ ใครมองพี่ล่ะ ฉันแค่อยากจะขอพี่หนึ่งวัน ฉันจะไปหาเฉียวเฉียว”เจียงฉยงฉยงยังเห็นว่าเจียงอี้ฝานบ้าๆบอๆอยู่เลย แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้เธอคิดว่าเขาหล่อมาก

เดี๋ยวไปส่งเจียงอี้ฝานวางเอกสารในมือลงและลุกขึ้นและสั่งให้เจียงฉยงฉยงไปแต่งตัว

“ พี่คะ ไปหาเฉียวเฉียวทำไมต้องแต่งตัว”หลังจากที่ เจียงฉยงฉยงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกมาและเห็น เจียงอี้ฝาน เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยทำไมเขาถึงไม่ใส่ใจกับรูปลักษณ์ของเขาเมื่ออยู่กับเธอ

“ออกไปพบปะผู้คนต้องทำตัวเองให้ดูดีที่สุด”เจียงอี้ฝานพยักหน้าและรับรู้ถึงน้ำเสียงของเจียงฉยงฉยงแต่นี่คือสิ่งที่เขาต้องการเขาไม่รีบร้อนที่จะค่อยๆเข้าหาเธอ ถ้าเป็นแบบเมื่อก่อนคงจะรีบร้อนจนตกใจกลัวตัวเองไปแล้ว

“พี่ชอบเฉินเฉียวหรอ พี่คะแต่เฉียวเฉียวมีประธานซังอยู่แล้วนะ”เจียงฉยงฉยงไม่รู้ว่าทำไมรู้สึกเศร้าๆ เฉียวเฉียวคือเพื่อนสนิทของตัวเอง เธอรู้สึกว่าเฉินเฉียวต้องหาผู้ชายที่ดีกว่าปู้อี้เฉินได้แน่ๆ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าคนๆนั้นจะเป็นเจียงอี้ฝานพี่ชายเธอ

“ ซังหลินจวินจะแต่งงานกับคนอื่นเร็ว ๆ นี้”เจียงอี้ฝานไม่ตอบคำถามของเจียงฉยงฉยงหลีกเลี่ยงคำถามของเธอและลูบลูบที่หัวของเจียงฉยงฉยงเบาๆ

“พี่พูดว่าอะไรนะ?”แน่นอนว่าในวินาทีถัดไปเจียงฉยงฉยงไม่ต้องการคำตอบที่ถามว่าชอบเฉินเฉียวหรือไม่แล้ว

“ไม่ได้ยินหรอไง ฉันบอกว่าซังหลินจวินจะแต่งงานกับคนอื่นแล้ว เถียนเถียนคู่หมั้นเขาไง”เจียงอี้ฝานมองน้องสาวอย่างเอ็นดู

“ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง”เจียงฉยงฉยงโมโห เธอคิดมาตลอดว่าซังหลินจวินเป็นคนจริงจังคบกับเฉินเฉียวมาตลอด คิดไม่ถึงเลยว่าจะให้เฉินเฉียวเป็นเมียน้อย

“เจ้าโง่ ซังหลินจวินทำแบบนี้ก็เพื่อปกป้องเฉินเฉียว ฉันจะบอกให้นะแล้วเก็บเป็นความลับนะ อย่าไปบอกใคร ฉันให้เธอไปหาเฉินเฉียววันนี้ก็เพราะให้เธอหาวิธีควบคุมเฉินเฉียว “เจียงอี้ฝานมองไปที่น้องสาวของเขาและพูดอย่างจริงจังแม้จะรู้ว่าเจียงฉยงฉยง กังวลมาก แต่เขาก็รู้ว่าเธอรู้ว่าควรทำอะไร

โอเคเมื่อมองไปที่ใบหน้าที่จริงจังของพี่ชายของเธอเจียงฉยงฉยงก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้และเธอพยักหน้าอย่างแน่วแน่และรับปากอย่างลับๆว่าจะดูแลเฉินเฉียวให้ดี

“ เฉียวเฉียว!เมื่อเจียงฉยงฉยงมาถึงเฉินเฉียวเพิ่งทำอาหารเย็นเสร็จ “เธอนี่เก่งจริงๆ เธอรู้ได้ยังไงว่าช่วงนี้ฉันกินไม่ได้นอนไม่ค่อยหลับ”เธอเดินขึ้นไปคล้องแขนของเฉินเฉียวและพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

“มีใครไม่รู้บ้างล่ะว่าเธอ โดนพี่ล่ามไว้ที่บ้าน จนกินไม่ได้นอนไม่หลับเฉินเฉียวมองไปที่ เจียงฉยงฉยง กลัวว่าเจียงอี้ฝานต่างหากที่กินไม่ได้นอนไม่หลับ

“เฉียวเฉียว เธอไม่เชื่อฉันหรอ เธอดูดีๆสิฉันผอมลงตั้งเยอะ”เจียงฉยงฉยงออดอ้อน

มาๆ กินข้าวได้แล้วเฉินเฉียวพูดไม่ออกเพื่อนคนนี้มักจะใช้เล่ห์เหลี่ยมในการทำตัวน่ารักเสมอ

ที่โต๊ะอาหารค่ำ เฉินเฉียวตั้งใจฟังคำเจียงฉยงฉยงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับ เจียงอี้ฝาน และแอบกังวลว่าเพื่อนคนนี้กำลังมีความรักกับพี่ชายของตัวเอง

“ ฉยงฉยง งั้นเธอคิดยังไงกับรุ่นพี่?”เฉินเฉียวไม่ต้องการทำให้เจียงฉยงฉยงทนทุกข์ทรมานในอนาคตดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงโน้มน้ามให้ชอบคนอื่นอย่างมีชั้นเชิง

“ ก็เฉยๆนะ แต่ก่อนฉันชอบเขามาก แต่วันนั้นเขาเจอพี่ชายฉันเลยพูดว่าฉันไปยุ่งกับเขาเอง ผู้ชายอะไรไม่มีความรับผิดชอบเลย”เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นเจียงฉยงฉยง ก็กัดปีกไก่ในมือของเธอ “ถ้าฉันไม่ได้เจอกับผู้ชายที่เหมือนพี่ชายของฉันชีวิตนี้ฉันจะไม่แต่งงาน”เจียงฉยงฉยงสาบานขณะรับประทานอาหาร

เฉินเฉียวรู้สึกงง เพื่อนคนนี้เอาพี่ชายเธอไปเปรียบเทียบแล้ว

“เฉียวเฉียวถ้าซังหลินจวินปฏิบัติต่อเธอไม่ดีก็แต่งงานกับพี่ชายฉันเถอะ”เจียงฉยงฉยงมองเฉินเฉียวราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างและพูดว่า “แม้ว่าฉันจะทนไม่ได้ที่พี่ชายของฉันจะแต่งงานกับคนอื่น แต่เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันถ้าเธอแต่งงานกับพี่ชายของฉันเธอก็จะดูแลฉันกับเขาได้ เธอไม่รังเกียจฉันใช่ไหม “เจียงฉยงฉยงรู้สึกเสียใจเล็กน้อยขณะที่เธอพูดโดยคิดว่าเจียงอี้ฝานจะอยู่กับคนอื่นในอนาคตดูเหมือนว่าเธอจะเห็นจุดจบที่เยือกเย็น

“ยัยโง่พูดอะไรเพ้อเจ้อ”เฉินเฉียวดีดหน้าผาก ยัยเพื่อนคนนี้ทึ้มจริงๆ

“ฉันจริงจังนะเฉียวเฉียว ซังหลินจวินเขา…”ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างได้เจียงฉยงฉยงหยุดและมองไปที่เฉินเฉียว ถ้าเธอรู้ว่าซังหลินจวินกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นเธอจะต้องเสียใจเช่นเดียวกับที่เธอจะเสียใจเมื่อคิดว่าพี่ชายของเธอจะแต่งงานกับคนอื่น

“ช่วงนี้เขายุ่งๆเฉินเฉียวมองไปที่เจียงฉยงฉยงและยิ้มซังหลินจวินบอกว่าให้เธอเชื่อเขางั้นเธอก็จะเชื่อเขา

“เธอดูทีวีไปนะ ฉันไปจะทำความสะอาด”หลังจากรับประทานอาหารแล้ว เฉินเฉียวก็ลุกขึ้นไปทำความสะอาดขณะที่ เจียงฉยงฉยงนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและดูทีวี

“ มีข่าวจากหยวนเซิ่งเมื่อเช้านี้ว่าซังหลินจวินประธานหยวนเซิ่งจะจัดงานหมั้นกับเทียนเทียนหวานใจในวัยเด็กของเขาในวันเสาร์เจียงฉยงฉยงจะปิดทีวีอย่างเร็ว แต่เธอได้ยินเสียงชามแตกจากห้องครัว

“ เฉียวเฉียว!เจียงฉยงฉยงไม่มีเวลามาห่วงปิดทีวีแล้ว เธอรีบเข้าไปในห้องครัวเห็นเฉินเฉียวกำลังก้มเก็บเศษจานแตก

“โอ๊ย!”เฉินเฉียวหดมือด้วยความเจ็บปวด เจียงฉยงฉยงมองไปที่เฉินเฉียว ที่ก้มอยู่บนพื้นและเดินไปช่วยเธอ

พวกเธอรู้กันหมดเฉินเฉียวมองไปที่เจียงฉยงฉยงถ้าเจียงฉยงฉยงไม่รู้เธอคงจะตกใจมากกว่าตัวเธอ

“ เฉียวเฉียว!เจียงฉยงฉยงไม่รู้ว่าจะปลอบเฉินเฉียว ได้อย่างไรเธอทำได้เพียงแค่กอดเธอไว้เงียบ ๆ แบบนี้

ฉันไม่เป็นไรเฉินเฉียวคลายจากอ้อมกอดของเจียงฉยงฉยงซังหลินจวินบอกให้เธอเชื่อเขา แล้วเธอก็เชื่อเขา แต่เขากลับไปแต่งงานกับคนอื่น เธอจะทำยังไงดี

“ประธานซัง คุณเฉินไม่ได้มาทำงานวันนี้ ที่บ้านก็ไม่อยู่”อวี้เฟยรีบเข้าไปในห้องทำงานของซังหลินจวิน ในตอนเช้า เถียนเถียนกำลังนั่งคุยกับเขาเรื่องรายชื่อแขกงานแต่งงานที่ได้รับเชิญ บอกว่าเถียนเถียนคิดคนเดียวจะดีกว่าเพราะซังหลินจวินไม่มีกระจิตกระจิตมาคิดเรื่องนี้ เขาไม่ได้แต่งกับคนที่เขารัก ถ้างั้นงานแต่งจะจัดยังไงก็ช่าง

เมื่อได้ยินคำพูดของอวี้เฟยซังหลินจวินก็ลุกและกำลังจะออกไป

“ หลินจวินอย่าลืมว่าเราจะหมั้นกันเร็ว ๆ นี้”เถียนเถียนมองไปที่ด้านหลังของ ซังหลินจวิน อย่างขมขื่น ชายคนนี้ดูเหมือนจะเป็นของเธอ แต่หัวใจของเขายังคงอยู่ที่ตัวของ เฉินเฉียว

“ การแต่งงานที่ไม่มีความหมายนี่คุณเป็นคนดิ้นรนเอง ผมต้องการอะไรคุณก็รู้ดี คุณก็รู้หย่วนเซิ้งไม่ได้อยู่ในสายตาผมเลย”ซังหลินจวินไม่ได้หันกลับไปมอง เสียงของเขาเย็นยะเยือกทำให้เถียนเถียนรู้สึกเหมือนโดนน้ำเย็นราด

“ไปหาที่บ้านเฉินหรือยัง”ในทางกลับกันซังหลินจวินถามอวี้เฟยเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ สองสามวันมานี้เขาพยายามไม่ไปเจอเธอกลัวว่าเรื่องที่เขาปกปิดจะทำร้ายเธอ เขาไม่ได้อธิบายเรื่องหมั้นของตัวเอง เพราะเขาบอกเธอว่าให้เธอเชื่อมั่นในตัวเขา

“ไปหามาแล้วครับ ประกาศตามในเมือง แต่ยังไม่มีข่าวคราวที่น่าแปลกก็คือในตอนเช้าไม่มีใครจากบ้านของคุณเฉินเลยนอกจากคุณเจียงอวี้เฟยทำตามซังหลินจวินอย่างประหม่า ถ้าเธอหายหมายถึงว่าเขาจะตกงาน เขากลัวว่าประธานซังจะโกรธจนส่งเขาไปแอฟริกา

“ ไปหาที่บ้านเจียง”ซังหลินจวินพูดจบก็ขับรถออกไปด้วยตัวเอง

สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือหัวใจของเฉินเฉียวจะแตกสลาย สองสามวันนี้เขาไม่ได้อยู่กับเธอเพราะอีกด้านยังไม่เรียบร้อย ถ้าโดนจับได้เรื่องเฉินเฉียวล่ะก็ เขาไม่แน่ใจว่าจะสามารถปกป้องเธอได้

“เธออยู่ที่นั่นหรือเปล่า”ซังหลินจวินโทรหาเจียงอี้ฝานซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายของเขาแล้ว

“ ทำแบบนี้ไม่ดีสำหรับเธอนะ”เจียงอี้ฝานเตือนซังหลินจวินเรียบๆ

ขอบคุณที่เตือนเจียงอี้ฝานเตือนซังหลินจวินก็ได้สติ เขาเกือบลืมไปแล้วว่าเฉินเฉียวเป็นจุดอ่อนของเขา

“ คุณบอกว่าซังหลินจวินออกตามหาคนตั้งแต่เช้าหรอ?”คนที่ถือแก้วไวน์มีใบหน้าที่ชั่วร้ายคิดถึงเรื่องซังหลินจวิน คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขาเป็นใครไม่ได้นอกจากซังอวี้

“ พี่ว่าเราจะทำยังไงต่อไปดี?”ซังอวี้มองชายตรงหน้าเขามองอย่างระมัดระวัง

“ รอดูไปก่อน ผู้หญิงคนนั้นจะดูแลได้ใช่ไหม?”ชายคนนั้นเขย่าแก้วไวน์แดงในมือของเขา ซังหลินจวินได้สนุกแน่

“พี่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่ซังหลินจวินชอบ”ซังอวี้มองไปที่เฉินเฉียวที่นอนอยู่บนโซฟาหากไม่ใช่เพราะเธอคิดจะหนีจากซังหลินจวิน ในวันนี้เขาคงไม่มีโอกาสเช่นนั้น

“ซังอวี้ ใช้วิธีอะไรก็ได้จัดการซังหลินจวิน แต่ไม่ใช่เธอ”ชายคนนั้นมองไปที่ซังอวี้และพูดอย่างเย็นชาซังอวี้เห็นเพียงความเย็นชาที่แข็งแกร่งในดวงตาของเขา แต่ไม่สังเกตเห็นความอ่อนโยนที่ฉายในดวงตาของเขาเมื่อเขามองไปที่เฉินเฉียว

ซังอวี้พยักหน้าอย่างเชื่อฟังแม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นด้วยนัก แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะทำให้คนตรงหน้าขุ่นเคืองได้ชายคนนี้เป็นเจ้านายและแม้แต่ซังหลินจวินก็จะถอยเมื่อเจอเขา

เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากเล่นสงครามกองโจรกับซังหลินจวิน แต่ไม่อยากทำซึ่งๆหน้า ฆ่าซังหลินจวินตรงๆจะไม่ง่ายกว่าเหรอ?

“คุณกลับไปได้แล้ว จำไว้อย่าเปิดเผยตัวเอง แล้วก็เถียนเฟิงเสียงหมดประโยชน์แล้ว แต่ลูกสาวเธอยังมีประโยชน์อยู่”ชายคนนั้นโบกมืออย่างร้อนรนเขาไม่ชอบซังอวี้ผู้ชายคนนี้เป็นคนซุ่มซ่าม แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถเชื่อใจดีเมื่อมีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง

หลังจากที่ซังอวี้จากไปชายคนนั้นก็ค่อยๆเดินเข้ามาที่เตียงและกอดเฉินเฉียวไว้ในอ้อมแขน

“หลายปีมานี้ผมทนดูคุณทุกข์ทรมานมาตลอด แต่ทำไมคุณถึงยังชอบซังหลินจวิน”เขากอดเฉินเฉียว ไว้แน่นและน้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนไม่มีใครเคยเห็นปีศาจที่น่ากลัวในมุมแบบนี้จริงๆแล้วเขามีด้านที่อ่อนโยน

ท่านลูกน้องเขาได้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วและชายคนนั้นก็ปล่อยเฉินเฉียวออกจากอ้อมแขนของเขา

เมื่อเฉินเฉียวตื่นขึ้นมาเธอก็เห็นบ้านที่ทรุดโทรมและเก่าเธอกำลังจะดิ้นรนเพื่อลุกขึ้น แต่พบว่ามี “เจ้าชาย” คนหนึ่งกำลังใกล้เข้ามาท่ามกลางแสงตะวัน

“ อย่าขยับคุณบาดเจ็บนิดหน่อย”คนๆนั้นเดินมาทางเฉินเฉียว ประคองเธอ

นี่คือ…เฉินเฉียวนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะเป็นลม