เมื่อเห็นเซี่ยจิงจิง ในสายตาเธอไม่มีความประหลาดใจเลยสักนิดเดียว เพียงแต่โยนเอกสารในมือลงบนโต๊ะทำงาน แล้วนั่งลงนเก้าอี้ทำงานด้วยความเหนื่อยล้าอยู่บ้าง 

“เธอไม่ต้องถามหรอก” 

“เหนียนเสี่ยวมู่ทำให้เทียนลี่ออกจากห้องทำงานประธานบริษัทแล้ว ตอนนี้มาที่แผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเราอีก พี่คิดจะทำอะไรเนี่ย จะวางอำนาจหรือไง” พอเซี่ยจิงจิงเห็นท่าทางของเหวินหย่าไต้ เธอก็ต้องตะโกนเสียงต่ำด้วยความโมโห 

“เธอใจเย็นๆ หน่อยสิ เธอคิดว่าฉันอยากให้เหนียนเสี่ยวมู่มาเหรอ? สองวันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างเธอก็รู้อยู่แก่ใจ ยายนั่นบอกมาอยากมาชมแผนกประชาสัมพันธ์ต่อหน้าคุณชายหาน ผู้จัดการอย่างฉันจะปฏิเสธยังไงล่ะ” เหวินหย่าไต้ยื่นมือไปนวดหว่างคิ้ว 

น้ำเสียงแหบแห้งอยู่บ้าง 

“เธอไม่ต้องถามแล้ว ไปรับแขกให้ดี อย่าไปนินทาอะไร ให้ฉันได้พักเงียบๆ บ้าง” 

“…ฉันรู้แล้วน่า!” เซี่ยจิงจิงกัดฟัน แทบจะมีไฟพ่นออกมาจากในลูกตา 

วินาทีต่อมาเธอก็หมุนตัวออกจากแผนกประชาสัมพันธ์ไป 

เงาร่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจากไปแล้ว เหวินหย่าไต้ก็เลื่อนสายตาที่หลุบลงขึ้นมาเล็กน้อย มุมปากยกยิ้มเยือกเย็น 

ผู้จัดการสาวพิงพนักเก้าอี้ ยกกาแฟขึ้นมาจับอย่างสบายใจ 

ไม่มีความเหนื่อยล้าและน้อยใจอยู่บนใบหน้าแม้สักน้อย 

“คุณเหนียน ฉันจะแนะนำเพื่อนร่วมงานของแผนกประชาสัมพันธ์ให้คุณรู้จักก่อนนะคะ…” เลขาพูดจบ หลายๆ คนก็เงยหน้าขึ้นมากล่าวทักทายเหนียนเสี่ยวมู่ บรรยากาศเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมาก 

ดูออกเลยว่าคนของแผนกประชาสัมพันธ์ค่อนข้างแจ่มใสและเปิดเผย 

แม้กระทั่งยังมีคนเทน้ำให้เหนียนเสี่ยวมู่เองด้วย 

“ความจริงแล้วงานของแผนกประชาสัมพันธ์ดูง่ายมาก แต่ถ้าพูดตามความเป็นจริงแล้วมีงานเยอะมาก คุณดูสิคะ ทางนั้นมีจอแสดงผล เป็นผลงานใหญ่ที่แผนกของพวกเราทำสำเร็จในหลายปีมานี้…” เลขาพูดไปพลาง พาเหนียนเสี่ยวมู่เดินไปหาจอแสดงผลไปพลาง 

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง 

“ดูจอแสดงผลแล้วจะรู้เรื่องอะไร เป็นผลงานในอดีตทั้งนั้น แผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเราน่ะเก่งที่สุดแล้ว ไม่ได้มีผลงานแค่นี้หรอก” เซี่ยจิงจิงถือแก้วกาแฟเดินมาจากข้างหลัง 

จากนั้นก็ยื่นแก้วกาแฟมาตรงหน้าเหนียนเสี่ยวมู่ “มอคคาบดใหม่ อยากลองไหม” 

สายตาของเหนียนเสี่ยวมู่มองข้ามกาแฟในมือของเธอ มองไปที่เธอโดยตรง 

“เซี่ยจิงจิง ซูเปอร์ไวเซอร์ของแผนกประชาสัมพันธ์ค่ะ” เลขาอธิบายเสียงเบาให้เหนียนเสี่ยวมู่ฟังอยู่ข้างๆ 

เมื่อได้ยินดังนั้น เหนียนเสี่ยวมู่ก็ตาเป็นประกาย ก่อนจะเอ่ยปากถาม “เมื่อกี้คุณบอกว่าแผนกประชาสัมพันธ์เก่งที่สุด หมายความว่ายังไงคะ” 

“จากจุดสิ้นสุดของทุกเคส ก็เป็นแค่ตัวอย่าง ถ้าถามว่าอันไหนน่าชมที่สุด แน่นอนว่าเป็นโครงการที่กำลังจะเกิดขึ้น แปลกใหม่ มีเอกลักษณ์ และเต็มไปด้วยความท้าทาย” เซี่ยจิงจิงวางกาแฟลงบนมือเหนียนเสี่ยวมู่ แล้วพูดต่อ 

“ที่แผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเรากำลังทำในตอนนี้ คือหนึ่งในโครงการที่สำคัญที่สุดของบริษัทตระกูลอวี๋ในปีนี้ คุณอยากดูสักหน่อยไหมล่ะ” 

“โครงการร่วมมือกับบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าเหรอคะ” เหนียนเสี่ยวมู่ถามโดยไม่ต้องคิด 

เธอจำได้ว่าตอนเหวินหย่าไต้ไปรายงานเมื่อกี้ ก็พูดถึงบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าด้วย 

เซี่ยจิงจิงคิดไม่ถึงว่าเธอจะรู้เรื่องนี้ด้วย จึงมีสายตามืดมน แล้วรีบร้อนพูดต่อ “ใช่ โครงการนั้นแหละ ประกาศดำเนินงานล่าสุดเพิ่งออกมา ฉันเป็นคนทำเอง แผนการในอนาคตไม่ได้เป็นความลับอะไร ถ้าคุณสนใจ ฉันให้คุณดูก็ได้” 

เซี่ยจิงจิงพูดจบ ก็หันหน้าไปมองเลขา “เดี๋ยวฉันดูแลคุณเหนียนเอง เธอไปทำงานเถอะ” 

พอเลขาเดินไป เธอก็หมุนตัวเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองก่อน แล้วเปิดโน๊ตบุ๊ก 

จากนั้นเธอก็กดไหล่เหนียนเสี่ยวมู่ให้นั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง เปิดไฟล์ให้ดูทีละไฟล์ “ก็คืออันนี้แหละ คุณค่อยๆ ดูล่ะ” 

เซี่ยจิงจิงกระตือรือร้นเกินไปมาก ทำให้เหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอกวาดสายตามองไฟล์บนโน๊ตบุ๊คครั้งหนึ่ง กำลังคิดจะลุกขึ้นยืน แต่กลับมีมือข้างหนึ่งกดไหล่ของเธอไว้โดยพลัน!