สโนว์ตกใจมาก

ฉากที่เธอเพิ่งเห็นนั้นมันไม่น่าเชื่อ

ป่าครึ่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยสายตาของเธอเมื่อไม่นานมานี้กลายเป็นเถ้าถ่านภายในพริบตา

เธอไม่เห็นพวกมันไหม้ด้วยซ้ำ

สายตาของเธอหันไปหาเฟรย์

แม้ว่าเดมิก็อดจะถูกฆ่าในชั่วพริบตาและป่าโดยรอบส่วนใหญ่กลายเป็นเถ้าถ่านเขายังไม่เสียเหงื่อเลยสักหยด

‘นั่นหมายความว่าเขาจะร่ายเวทย์แบบนี่ได้อีกครั้งอย่างแน่นอน’

ตอนเธอได้ยินคำอธิบายจากไซแอ็กซ์เธอก็คิดว่าเขาน่าทึ่งมากแล้ว อย่างไรก็ตามฤทธิ์เดชที่เขาแสดงตอนนี้มันเกินความคาดหมายของเธอไปมาก

เขาเป็นเหมือนภัยธรรมชาติที่มนุษย์จะไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน

จุ๊

ริกิปรากฏตัวข้างๆเธอ

เห็นได้ชัดว่าเขารีบร้อนเพราะเสื้อผ้าของเขายุ่งเหยิงและเหงื่อก็ไหลหยดลงบนใบหน้าของเขา

การแสดงออกของริกิแข็งขึ้นเมื่อเขามองไปรอบๆ

เขาเห็นขี้เถ้าบนพื้นอย่างชัดเจนและรู้สึกได้ถึงร่องรอยของออร่าของไฮดราที่ลอยอยู่ในอากาศ ผลการต่อสู้ของพวกเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

สายตาของริกิหันไปหาเฟรย์

“ นายฆ่าไฮดร้าแล้วใช่มั้ย? ”

“เรียบร้อย”

“ …”

หลังจากได้ยินคำตอบของเฟรย์การแสดงออกของริกิก็แปลกไป

เขาหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

“…ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันคงกังวลจนเกินความจำเป็นสินะ”

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและเฟรย์รู้สึกว่าการจ้องมองของเขาจริงจังขึ้น

“ ก่อนอื่นกลับไปที่กระท่อมกันเถอะ”

เฟรย์และสโนว์พยักหน้า

ป่าที่ถูกเผาซึ่งมีเถ้าถ่านพัดอยู่ตลอดเวลาไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการสนทนา

“ ตอนนี้ไฮดราตายไปแล้วหรือ?”

“ถูกตัอง”

ริกิพยักหน้าแต่สีหน้าของเขาก็ไม่ดีขึ้น

แม้ว่าจะเป็นสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเนื่องจากพวกเขาสามารถจัดการกับเดมิก็อดไป1คนได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส

สโนว์อยากถามคำถามนี้ แต่การแสดงออกของเขาทำให้เธอพูดอะไรได้ยาก

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงกระท่อม

บางทีอาจเป็นเพราะเขากลับมายังถิ่นของตัวเอง การแสดงออกของริกินั้นผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เฟรย์สังเกตเขาสักครู่ก่อนจะถาม

“ ทำไมเดมิก็อดถึงมาหานายละ ”

“ มันไม่มีเหตุผลที่เฉพาะเจาะจง ไฮดราชอบแวะมาเป็นระยะๆ ”

พวกเขามาหาริกิในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด ถ้าพวกเฟรย์ได้มาถึงก่อนหน้านี้หรือหลังจากนั้นริกิก็ยังพอจะเตรียมตัวได้บ้าง

ริกิถอนหายใจหนัก

“ ความจริงที่ว่าไฮดราได้เสียชีวิตไปแล้วจะซ่อนเอาไว้ไม่ได้นานหรอก อนันตาจะรู้เรื่องนี้ในไม่ช้า”

“ อนันตา?”

“ เขาเป็นหนึ่งในอะโพคาลิปส์และเขาใช้พลังแห่งพิษ”

“ …”

ชายชราคนนั้นชื่ออนันตา

เขาเคยพบเขาสองสามครั้งเมื่อเขาเป็นลูคัส แต่เขาไม่รู้จักชื่อของอนันตา

สโนว์ถามด้วยเสียงแปลกๆ

“ แล้วตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี? ”

“ ถ้าไฮดราได้บอกอนันตาว่าเธอจะมาเยี่ยมฉัน…การตายของเธอจะทำให้อนันตาสงสัย”

“ …”

“ สิ่งนี้จะเป็นการฆ่าตัวตายหากต้องเข้าร่วมการประชุม ฉันจะต้องตรวจสอบเสียก่อน”

การแสดงออกของริกิดูจริงจังมากขึ้น

“ เวลาใกล้หมดแล้ว เฟรย์นายตัดสินใจแล้วหรือยัง?”

ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพราะเขามีความตั้งใจ

เฟรย์หยิบขวดยาอายุวัฒนะที่มีสายฟ้าของอินดราออกมาและวางไว้บนโต๊ะ

“ฉันจะทำมัน”

พลังศักดิ์สิทธิ์

พลังแห่งเดมิก็อด

เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพลังศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นในอนาคต เขาตัดสินใจที่จะเรียนรู้วิธีควบคุมพลังงานนี้ให้ได้เสียก่อน

มันเป็นคำพูดเก่าๆ รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง

‘ความลงตัวของมานาและพลังศักดิ์สิทธิ์’

คำพูดที่ริกิพูดดังก้องอยู่ในหัวของเขา

บางทีเขาอาจจะพบเบาะแสที่จะเอาชนะลอร์ดก็เป็นได้

มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาชนะลอร์ดในตอนนี้ นี่คือสิ่งที่เฟรย์ตระหนักเมื่อ 4,000 ปีก่อน

ด้วยเหตุนี้เขาจึงพยายามเรียนรู้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในชีวิตนี้หลังจากที่เขาได้ร่างกายของเฟรย์มา

หมัดราชา ภูติวิญญาณ เล่นแร่แปรธาตุและแม้แต่ทำสัญญากับปีศาจ

เขาเรียนรู้ทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงประเภทของเวทย์

และตอนนี้สำหรับเฟรย์พลังศักดิ์สิทธิ์ก็จะเป็นอีกวิธีหนึ่งในการเพิ่มพลังของเขาเอง

เขาไม่มีความตั้งใจที่จะปฏิเสธวิธีการที่จะแข็งแกร่งขึ้นเพราะพลังของเดมิก็อดทำให้เขาอึดอัดมาตลอด

“ดี ดูดซับพลังงานสายฟ้าได้เลย”

เฟรย์จ้องมองที่ขวดสายฟ้าในมือของเขา

“ ฉันจะดื่มมันได้จริงๆหรือ?”

“นายทำได้”

จึก

สายฟ้าสีซีดที่หมุนวนอยู่ภายในขวดทำให้เขาคิดว่ามันเป็นยาอายุวัฒนะที่ไม่สามารถดื่มได้

บางทีเขาอาจจะถูกไฟฟ้าดูด

ริกิพูดกับเฟรย์ที่กำลังสงสัย

“ มันอาจจะแสบนิดหน่อย”

“ …”

…สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดน่าจะเป็นการชนของมานาของเขาซึ่งเป็นสิ่งที่เฟรย์เชื่อว่าเขาสามารถจัดการได้

เฟรย์เปิดขวดและหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะวางขวดลงบนริมฝีปากของเขา

อึก

“ …!”

อ้ากก!

เขารู้สึกเวียนหัวทันที

สายฟ้าฟาดลงที่กระดูกสันหลังของเขาทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่าและเขาเกือบจะหมดสติ

“ กั๊ก…”

“ เพราะมันเป็นพลังศักดิ์สิทธิ์มันอาจปะทะกับมานาของนายในตอนแรก จะเป็นการดีที่สุดหากนายหยุดบังคับให้มันแยกออกจากกัน แค่ปล่อยให้มันดำเนินไปตามทางของมัน”

เขาได้ยินเสียงเย็นชาของริกิ

เฟรย์หยุดควบคุมมานาเขาอย่างช้าๆ

‘นี่คือพลังศักดิ์สิทธิ์…’

เขาพอจะทราบคร่าวๆว่าพลังงานนั้นรู้สึกอย่างไร

อย่างไรก็ตามความรู้สึกว่ามันไหลผ่านเส้นเลือดของเขาทำให้เขาตระหนักได้ว่าพลังนี้มีพลังมหาศาลเพียงใด

ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นมันจากระยะไกลเท่านั้น แต่ตอนนี้มันเหมือนกับว่าเขากำลังสัมผัสชิมและได้กลิ่นมัน

ในขณะนั้นเฟรย์เริ่มเข้าใจว่าแท้จริงแล้ว ‘พลังศักดิ์สิทธิ์’ คืออะไร

“ รวบรวมพลังไว้ในใจ การจัดเก็บไว้ที่นั่นจะทำให้มีประสิทธิภาพมากกว่า”

หลังจากนั้นไม่นานพลังงานศักดิ์สิทธิ์ซึ่งวิ่งไปรอบๆเหมือนวัวบ้าก็เริ่มเปลี่ยนทิศทางอย่างช้าๆ

สโนว์ซึ่งเฝ้ามองจากด้านข้างอดไม่ได้ที่จะทำสีหน้าตกใจ

ร่างกายของเฟรย์เพิ่งได้รับพลังศักดิ์สิทธิ์เป็นครั้งแรก ที่สำคัญเขาต้องควบคุมมานาของเขาเพื่อหยุดไม่ให้เกิดปฏิกิริยา

อย่างไรก็ตามทักษะที่เฟรย์จัดการกับพลังศักดิ์สิทธิ์นั้นเทียบไม่ได้เลยกับเธอตอนเธอรับพลังศักดิ์สิทธิ์ในครั้งแรก

ดวงตาของริกิส่องประกายเจิดจ้า

‘…พรสวรรค์โดยธรรมชาติ’

ไม่

พลังศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่สิ่งที่สามารถควบคุมได้ด้วยพรสวรรค์เพียงอย่างเดียว

สิ่งนี้เป็นไปได้เพราะร่างกายของเฟรย์มีเลือดของตระกูลเบลคอยู่ในตัว

ร่างกายของเขาได้รับการปรับให้เหมาะสมเพื่อรองรับพลังศักดิ์สิทธิ์

‘นี่เป็นการสร้างสิ่งมีชีวิตที่ถูกจำกัดให้เลยขีดจำกัด’

ทันใดนั้นความคิดก็เกิดขึ้นกับริกิ

เขาไม่รู้รายละเอียดภายในของการทดลองในตระกูลเบลคมากนัก เขารู้เพียงว่ามันเป็นไปได้ที่มานาและพลังศักดิ์สิทธิ์จะอยู่ร่วมกันในร่างกายของพวกเขา

อย่างไรก็ตามเรย์รินเคยบอกว่าอัตราการซิงโครไนซ์(เข้ารวมกัน)ในปัจจุบันยังไม่ค่อยดีนัก

[มันจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคต! ถ้าเรารอสักสองสามร้อยปีเราอาจจะได้เผ่าพันธุ์ที่ดีกว่ามัตตัยอื่นๆ !]

เรย์รินหัวเราะเสียงดังในเวลานั้น

ริกิมองไปที่เฟรย์

พลังศักดิ์สิทธิ์และมานา พลังงานสองอย่างที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ตามธรรมชาติตอนนี้กำลังโอบกอดกันอย่างอ่อนโยนราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน

มันอาจเรียกได้ว่าเป็นการฟิวชั่น

กระแสน้ำวนที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆรอบๆตัวเฟรย์ค่อยๆลดลงอย่างช้าๆและร่างกายของเฟรย์ซึ่งดูเหมือนใกล้จะสลบก็กลับมาทรงตัว

เมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ริกิก็หัวเราะในแบบที่เขาไม่เคยเห็นมานานหลายสิบปี

‘…หลายร้อยปี?’

เขารอมานานแค่ไหนแล้ว?

เฟรย์ลืมตาขึ้นช้าๆ

จิ๊

สายฟ้าดิ้นรอบศีรษะของเขา

ริกิสังเกตสิ่งนี้อย่างสงบสักครู่ก่อนจะพูด

“ ดูเหมือนว่ามันจะประสบความสำเร็จ”

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะสามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ได้เนื่องจากเขาเป็นลูกหลานของตระกูลเบลค

อัตราการซิงโครไนซ์ของเขาสูงกว่าที่ริกิคาดไว้มาก แต่สิ่งที่สำคัญจริงๆคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นจากจุดนั้นเป็นต้นไป

เหลือเวลาอีกสามเดือนก่อนการประชุม ในช่วงเวลานั้นเฟรย์จะต้องเรียนรู้วิธีใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาให้ได้ในระดับหนึ่ง

อย่างน้อยก็อยู่ในระดับที่ไม่มีใครสงสัยในการปลอมตัวเป็นอัครสาวก

“ วันนี้นายคงยุ่งมาก มันจะยากและนายจะรู้สึกว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว”

ริกิมองเฟรย์ก่อนจะพูด

“ นายยังจะอยากไปกับฉันไหม?”

เฟรย์พยักหน้า

แม้ว่าริกิจะถามอะไรเขา แต่เขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะอ้าปากได้

…ลิ้นของเขาเป็นอัมพาตและเขาพูดไม่ได้

* * *

‘เวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว’

ริกิพูดถูก

เวลาผ่านไปในพริบตา

สายฟ้าฟาดจากมือของเฟรย์ทลายพื้นผิวโลก

เขากำลังวิ่งเสื้อคลุมของเขากระพือปีกอย่างรุนแรงในสายลม

สายตาที่เฉียบคมของเขาหันไปทางริกิซึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยมือของเขาที่อยู่ด้านข้างตัว

จิ๊

อีกครั้งที่สายฟ้าพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา

ริกิมีความคิดเพียงอย่างเดียวขณะที่เขามองไปที่สายฟ้าที่บิดงอราวกับใยแมงมุม

‘พลังของเขาสูงกว่าอัครสาวกธรรมดาๆมาก’

เขาเหวี่ยงฝักดาบเบาๆ

เชนไลทนิง (สายฟ้าฟาด)

นี่คือชื่อที่เฟรย์ตั้งให้กับสายฟ้าที่ดุร้ายซึ่งมันดูเหมือนใยแมงมุม

ในเวลาเดียวกันเฟรย์ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ

เมื่อเขายืดแขนขึ้นไปบนฟ้าพลังศักดิ์สิทธิ์ของอินดราซึ่งอยู่ในร่างของเขาก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

เมฆดำก่อตัวขึ้นทันที

ตูม!

จากนั้นสายฟ้าก็ฟาดลงมาที่ริกิโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

ชิก

อย่างไรก็ตามดาบของริกิตัดผ่านแสงด้วยความเร็วที่มากกว่า

“ …”

“ …”

ความเงียบเกิดขึ้นจากการริกิได้ลบล้างสายฟ้านั่น

แวบแรกดูเหมือนว่าริกิได้ตัดโมเมนตัมของเฟรย์ไปแล้ว แต่รอยยิ้มลึกล้ำกลับเบ่งบานบนใบหน้าของเฟรย์แทน

“ ในที่สุดนายก็ชักดาบจนได้ ”

“…อืมดูเหมือนจะอย่างนั่น”

ในทางกลับกันการแสดงออกของริกิดูไม่ได้มีความสุข

เขาชักดาบออกมาดังนั้นเขาจึงต้องยอมรับมัน

ชายตรงหน้าเขาเรียนรู้ที่จะควบคุมพลังศักดิ์สิทธิ์ได้ประมาณสองเดือน

‘มันไม่สมบูรณ์แบบ ยังมีข้อบกพร่องเล็กน้อย ‘

อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญมากนัก

สิ่งที่สำคัญอย่างแท้จริงคือความจริงที่ว่ามันเป็นเวลาเพียงสองเดือนเท่านั้นที่เฟรย์ได้รับพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ร่างกายของเขา

เขาได้เรียนรู้วิธีใช้พลังใหม่ของเขาได้อย่างรวดเร็วอย่างมหาศาล

สโนว์นั่นเป็นอัจฉริยะที่แท้จริงซึ่งเพียงได้รับการสอนเพียงครั้งเดียวเธอก็ทำมันได้

แต่พรสวรรค์ของเฟรย์มีมากกว่านั้นมาก

‘ไม่’

ไม่สามารถถือได้ว่าเป็นเพียงพรสวรรค์อีกต่อไป

พลังของเฟรย์ใกล้จะเกินกว่าขอบเขตของอัครสาวกแล้ว

ริกิทำได้แค่เพียงเดาหาเหตุผล

‘อาจจะเป็นเพราะอินดราตายไปแล้ว’

โดยพื้นฐานแล้วอัครสาวกจะยืมพลังอันศักดิ์สิทธิ์จากเดมิก็อดและใช้พลังนั้น

อย่างไรก็ตามอินดราซึ่งเป็นเจ้าของพลังศักดิ์สิทธิ์แห่งสายฟ้าได้ตายไปแล้ว

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพลังสายฟ้าของเฟรย์จึงไม่ถูกยับยั้งและสามารถเติบโตได้ด้วยการฝึกฝน

เมื่อถึงจุดนั้นอาจเป็นทั้งข้อดีและข้อเสีย

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาสร้างอัครสาวกปลอมโดยใช้พลังงานที่สกัดจากเดมิก็อดที่ตายแล้ว?

นี่เป็นสิ่งที่แม้แต่เรย์รินผู้คลั่งไคล้การวิจัยก็ไม่สามารถค้นคว้าได้

การตายของเดมิก็อดเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นทุกๆสองสามร้อยปีหรือมากกว่านั้น

ริกิปกปิดความคิดของเขาและพูด

“ วันนี้ฉันชักดาบและตามที่สัญญาไว้มันจะเป็นวันสุดท้ายของการฝึก”

เพื่อไปให้ถึงระดับที่เขาจะถูกบังคับให้ชักดาบ นั่นเป็นข้อกำหนดขั้นต่ำ

แม้ว่าริกิจะไม่ได้เอาจริง แต่ก็ยังคงเป็นสิ่งที่ยากอย่างเหลือเชื่อที่ริกิต้องชักดาบออกมา

อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ใช่สิ่งที่อัครสาวกส่วนใหญ่จะสามารถบรรลุได้

“ แล้วสถานการณ์ของไฮดราล่ะ?”

“ ดูเหมือนว่ายังไม่มีใครสังเกตเห็นอะไรเลย เราจะเข้าร่วมการประชุมตามแผนที่วางไว้”

“ มันถูกจัดขึ้นที่ไหน”

“ อาณาจักร ลัวโนเบิล”

“ อืมม”

ประเทศนี้เป็นบ้านเกิดของเหล่าอัศวินเช่นเดี่ยวกับโซเนียอควาริด

มันค่อนข้างไกลจากป่าใหญ่เรย์นอยด์

“ นายคิดวิธีการเดินทางไว้หรือเปล่า”

“ ฉันคิดว่าจะใช้หินวาร์ป”

“ …ฉันไม่คิดว่าเดมิก็อดจะใช้หินวาร์ปกับเขาด้วย”

เขารู้ว่าริกิมีวิธีที่แตกต่างในการเดินทางจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง

เมื่อเขาฆ่าอินดราทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นและหายไป อย่างไรก็ตามริกิส่ายหัวเมื่อเขาตระหนักถึงความคิดของเฟรย์

“ การเคลื่อนด้วยมิติเวลาหรือมิติอากาศไม่ใช่ทางเลือก มีเงื่อนไขมากมายในการใช้และร่างกายของมนุษย์จะไม่สามารถทนต่อได้ มีความเป็นไปได้สูงที่เมือถึงจุดหมายปลายทาง นายจะกลายเป็นกองเลือด “

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาเฟรย์คุ้นเคยกับวิธีการพูดของริกิซึ่งมักมีคำพูดที่รุนแรง

ด้วยเหตุนี้การแสดงออกของเฟรย์จึงไม่เปลี่ยนไปมากอย่างที่เขาได้ยินมัน

“ มีหินวาร์ปอยู่ที่พิลเล็ต เราจะสามารถไปถึงลัวโนเบิลได้ในเวลาไม่นาน แต่เรามีเวลามากกว่าที่ฉันคาดไว้มาก”

พวกเขาจะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ในการเดินทางไปที่พิลเล็ตและแม้ว่าพวกเขาจะไปสายตามกำหนด พวกเขาก็สามารถใช้เวทย์วาร์ปเพื่อมาถึงในบริเวณใกล้เคียงได้

ราวกับว่าจู่ๆเขาก็จำอะไรบางอย่างได้ ริกิหันมาและพูด

“ นายห้ามใช้มานานับจากนี้”

“ทำไม?”

“ เพราะนายต้องลบคลื่นสะท้อนของมานาออกไปให้หมดอย่างสิ้นเชิง”

คลื่นสะท้อนของมานา

ในระดับ 8 ดาวเป็นไปได้ที่เขาจะลบตัวจนให้ไม่ต่างจากคนทั่วไป แต่นั่นก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ

มีความเป็นไปได้ที่ลอร์ดจะสัมผัสถึงมานาของเขาสูงมาก

และถ้าเขาไม่ได้ใช้มานาเป็นเวลาหนึ่งเดือนคลื่นสะท้อนจะจางหายไปเป็นจำนวนมากหรือกระทั่งหมดไป

“ ถ้านายใช้พลังศักดิ์สิทธิ์นายน่าจะหลอกล่อประสาทสัมผัสของลอร์ดได้”

นั่นหมายความว่าเขาต้องใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ให้มากที่สุด

เฟรย์พยักหน้า

“ เข้าใจแล้ว”

“ งั้นเราไปกันเลยไหม”

“ …ตอนนี้?”

“ทำไม? เรามีเหตุผลที่จะไม่?”

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของริกิเฟรย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว

“ ไม่มี”

เขารู้สึกแย่เล็กน้อยที่ไม่ได้บอกลาสโนว์คามิลล์และไซแอ็กซ์แต่พวกเขาก็คงกำลังยุ่งอยู่ดี

สโนว์ช่วยเฟรย์เรียนรู้ที่จะควบคุมพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาในเดือนแรกก่อนที่เธอจะต้องกลับไปจัดการกับงานที่ค้างชำระของเธอและไซแอ็กซ์ก็ยุ่งอยู่กับการช่วยสร้างหมู่บ้านขึ้นมาใหม่

คามิลล์ยังจัดการกับเยาวชนดาร์คเอลฟ์ที่เธอเป็นผู้นำ

‘ช่างมัน ยังไงฉันก็ต้องพบพวกเขาอีกครั้งเร็วๆนี้อยู่ดี ‘

เขารู้สึกว่าอีกไม่นานเขาจะได้พบกับไซแอ็กซ์เช่นเดียวกับสโนว์และคามิลล์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเซอร์เคิลอีกครั้ง

“ งั้นก็ออกเดินทางได้!”

ริกิถือเพียงดาบของเขาในขณะที่เขาหันหลังและเริ่มเดินจากไป

เฟรย์ก็ตามเขาไปด้วยเนื่องจากข้าวของส่วนใหญ่ของเขาอยู่ในกระเป๋าซับสเปซ

‘ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะได้ไปออกทริปกับเดมิก็อด’

ถ้าเขาได้กลับไปบอกลูคัสเมื่อ 4,000 ปีก่อนว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเขาคงจะหัวเราะตัวเขาเอง

เฟรย์ยิ้มกว้างขณะที่เขาเดินตามริกิ

มีการสนทนาน้อยมากขณะที่พวกเขาเดินผ่านป่า

เฟรย์ไม่มีบุคลิกที่ช่างพูดมากนักและเขาก็ไม่อยากคุยกับริกิจริงๆ

ริกิเป็นคนประเภทที่พูดเมื่อจำเป็นจริงๆเท่านั้น

อย่างไรก็ตามในไม่ช้าความเงียบอันแสนสบายของพวกเขาก็ถูกทำลายลง

“หยุด!”

“ คูฮูฮู!”

ชายกลุ่มหนึ่งก้าวออกมาจากหลังต้นไม้

มีทหารติดอาวุธประมาณยี่สิบคนและความโลภปรากฏชัดบนใบหน้าของพวกเขา

ด้วยเหตุนี้จึงง่ายต่อการระบุ

“โจรป่า”

พวกเขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าซอมซ่อและดูเหมือนจะไม่แข็งแรงมากนัก

จากสิ่งที่เฟรย์เห็นแม้แต่ทหารรับจ้างทั่วไปก็สามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

พวกเขาอาจเป็นกลุ่มโจรที่เชี่ยวชาญในการข่มขวัญพ่อค้าที่ค้าขายกับพวกเอลฟ์เท่านั้น

การแสดงออกของเฟรย์ดูแปลกๆ

ส่วนริกิมองไปที่พวกเขาด้วยความสับสนเล็กน้อย

“ มีอะไรให้เราช่วยไหม?”

“แน่นอน นั่นคือเหตุผลที่เราหยุดพวกแก “

“ บอส! คนที่มีผมสีเงินนี่หน้าหวานใช้ได้”

“ คุคุคุ! ถ้าเราขายเขาให้กับซ่องชายหลังจากที่เราเล่นกับเขาเสร็จแล้วเราอาจจะทำเงินได้มาก!”

“ แถมยังมีดาบที่สวยอีกด้วยฉันขอจองคนแรกเลยละกัน”

“ …”

เฟรย์ตกตะลึง

สิ่งนี้ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นจังหว่ะซิทคอมได้

พวกผู้ชายที่น่าสงสารเหล่านี้ไม่สามารถแม้แต่จะฝันถึงความจริงที่ว่าชายผมสีเงินที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

ชายที่มีขนดกที่ยืนอยู่ด้านหน้าปล่อยเสียงหัวเราะที่โหดร้ายโดยไม่ได้จินตนาการถึงความหวาดกลัวที่เขากำลังจะเผชิญ

“ ถ้าแกทำทุกอย่างที่ฉันบอก ฉันคนนี้จะยอมให้แกรักษาชีวิตที่อ่อนแอนี้ไว้”

“ …พวกนายหมายถึงชีวิตของฉันเหรอ?”

ริกิเอียงศีรษะราวกับว่าเขาไม่เข้าใจ

“ นายคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ?”

“ บอสของเราดูเหมือนเพื่อนเล่นหรือไง?”

วิ้ง

โจรคนหนึ่งชักดาบของเขาด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

การแสดงออกของริกิเริ่มสงสัยมากขึ้น

ชายขนดกหัวเราะเสียงดัง

“ระวัง คนที่มีผมสีเงินเป็นของฉัน ฉันไม่สนว่าแกจะฆ่าอีกคน”

“ใช่!”

“ แกได้ยินแล้วใช่ไหม อย่าต่อต้านให้มาก เราไม่อยากทำให้แกบาดเจ็บ”

เฟรย์มองไปที่ริกิแล้วกอดอก

“ นายจะได้รับโทษจากการฆ่ามนุษย์ใช่ไหม? ฉันจัดการเรื่องนี้ให้เอาไหม?”

แต่ริกิส่ายหัวอย่างไร้ความรู้สึก

“ ไม่”

เขาชักดาบออกมาอย่างเงียบๆ

ชุก

“ ฉันก็แค่พยายามไม่ฆ่าพวกมันก็เท่านั้น ”