บริษัทย่อยหยวนเซิ่งกรุ๊ป

เช้านี้พนักงานหญิงทั้งหมดแต่งตัวกันได้งดงามฉูดฉาน เฉินอินถือเอกสารกองใหญ่และวิ่งไปหอบไปเมื่อเห็นพวกเธอสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “พวกเธอเป็นอะไรกัน” ทำไมแต่งตัวแบบนี้กันหมด ”

เพื่อนร่วมงานผู้หญิงถามแบบไม่เกรงใจ”เธอก็ด้วยไม่ใช่หรอ กระโปรงที่ใส่มาวันนี้ซื้อมาใหม่ละสิ? คอเสื้อต่ำขนาดนี้ อยากให้ประธานซังดูใช่ไหมละ ”

“ ให้ประธานซังดูเพราะว่าอีกเดี๋ยวฉันจะต้องขึ้นเวทีรายงาน ประธานซังต้องมองมาที่ฉัน พวกเธอไม่ได้เข้าไปในห้องประชุม ไม่ได้เจอประธานซัง ไม่ใช่ว่าพวกเธอแต่งตัวมาฟรีหรอ ”

“พวกเราพอใจ เธอยุ่งอะไรด้วย”

เฉินอินกัดริมฝีปาก คู่แข่งเธอเยอะเกินไปแล้ว

“ ประธานซัง เชิญทางนี้ครับในขณะนี้เสียงของรองประธานบริษัทหย่วนจิ้งดังขึ้น เขาพากลุ่มคนไปที่ห้องประชุม

ชายที่รายล้อมไปด้วยฝูงชนทำให้พนักงานหญิงทุกคนหยุดหายใจ พลางซ่อนแป้งและซ่อนลิปสติก

เฉินอินมองไปที่ชายคนนั้นหัวใจของเธอเต้นเร็วมาก

ตั้งแต่พบเขาครั้งสุดท้ายตอนไปพรีเซ็นต์ที่สำนักงานใหญ่เธอก็ยิ่งแน่ใจว่าตกหลุมรักเขาอย่างบ้าคลั่ง

ชายคนนี้ได้เดินเข้าไปในห้องประชุมราวกับว่าไม่ได้รู้สึกถึงสายตาคลั่งไคล้ที่มองเขา ผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ ในการประชุมเดิมตามเข้าไปทีละคน เฉินอินหอบเอกสารนั่งลงอย่างประหม่า

สายตาของเธอจับจ้องไปที่ประธานคนนั้นอย่างควบคุมไม่ได้

เขากำลังพลิกดูเอกสารตรงหน้าเธอทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เธอ“มีปัญหาอะไรไหมครับ”

น้ำเสียงของเธอไม่มีความสุข แต่ใบหน้าของเฉินหยินเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับถอนหายใจ “ไม่ …ไม่มีค่ะ

ตอบสองคำแบบห้วนๆ

ชายคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณคือเฉินอิน?”

เฉินอิน ตะลึง

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าอีกฝ่ายจะถามเธอ ยิ่งไปกว่านั้นไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเรียกชื่อเธอ

หัวใจเธอเต้นแรงราวจะหลุดออกมา กระอึกกระอักอยู่นานก่อนจะเปล่งเสียงออกมา: “ค่ะ ฉันชื่อเฉินอิน ประธานซัง…..รู้จักชื่อฉันได้อย่างไงคะ? ”

ซังหลินจวินไม่ได้ตอบคำถามนี้ แต่เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆพลางกล่าว “ตั้งใจทำนะ”

“ ขอบคุณค่ะ ประธานซัง”หลังจากหายช็อค เธอก็รู้สึกตื่นเต้น แม้ว่าคำทั้งสี่นี้จะเรียบง่าย แต่ก็เป็นกำลังใจที่ดีสำหรับเฉินอิน

เธอมีความสุขมาก

ในบรรดาพนักงานหลายคน คาดไม่ถึงว่าประธานซังจะเรียกชื่อเธอ หมายความว่ายังไง

เธอยิ่งคิดหัวใจยิ่งเต้นแรง

ในการประชุมทั้งหมด หูของเธอไม่ได้ยินอะไรเลย ในที่สุดตอนที่เธอก้าวขึ้นไปพูด เธอจัดการกับอารมณ์ตัวเองอยู่นานก่อนจะพยายามพรีเซ็นต์ได้เสร็จ

————

ทางด้านนี้

ทันทีที่เฉินเฉียวถึงห้องทำงาน หลี่ชิงก็เข้ามา

เธอเปิดประตูเข้ามาและถามว่า “ผู้อำนวยการเฉิน เมื่อคืนเป็นไงบ้างคะ”

เฉินเฉียวส่ายหัว “ก็เฉยๆ”

หลี่ชิงไม่ได้ถามอะไรมาก สองคนคุยกันเฉพาะเรื่องงาน

เฉินเฉียวถาม “หลูตงซิ้งตอบกลับมาหรือยัง? บอกไหมว่าจะเซ็นสัญญาเมื่อไหร่ ”

“ ประธานหลูโทรมาตอนเช้า บอกว่าโทรหาคุณไม่ติดเขาเลยโทรหาฉันค่ะ บอกว่าพอคุณเข้าบริษัทแล้วให้โทรหาเขาด้วย แต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องสัญญาเลย พอถามเขาก็อ้อมค้อมไปเรื่อย”

“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปหาเขาเอง เธอออกไปก่อนเถอะ เอาสัญญาไปตรวจดูอีกรอบ ”

ได้ค่ะหลี่ชิงพยักหน้าและออกไป

เฉินเฉียวและโทรหาหลูตงซิ้ง พอเขารับโทรศัพท์ก็พูดเข้าประเด็นทันที“คุณเฉินครับ พูดตรงๆพวกเรารื่ออันอยากจะมีพันธะสัมพันธ์กับหยวนเซิ่งแต่พวกเราไม่เห็นทางเลย เมื่อคืนต้องพึ่งคุณเฉิน ผมถึงได้พบกับท่านประธานซัง เอาอย่างนี้ดีไหม พวกเราต่างก็อยากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ คุณช่วยผมนัดประธานซังมากินข้าวกันสักมื้อ ถ้าพวกเรานัดได้สำเร็จผมจะเซ็นสัญญาทันที เงื่อนไขอื่นๆพวกเราไม่ต้องพูดอะไรมาก ดีไหม ”

หลูตงซิ้งคนนี้หัวหมอจริงๆ

รู้อยู่แล้วว่าอาหารมื้อนึงซื้อใจเขาไม่ได้หรอก

อีกฝ่ายพูดต่อ:“ ดูสิ คุณกับประธานซังสนิทกันขนาดนั้น นัดทานข้าวแค่นี้น่าจะไม่ยาก พวกเราช่วยๆกัน โอเคไหม ”

ช่วยกันและกันหรอ

ปัญหาคือเธอไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับซังหลินจวิน

เฉินเฉียวคิดสักพัก“ ขอคิดดูก่อนนะคะ ประธานซังมีนิสัยแปลกๆค่ะ ฉันไม่แน่ใจว่าจะนัดเขาได้ไหม ”

“ คุณพูดอย่างนี้ผมก็เบาใจ เอ๋ แต่ว่าผมดูออกนะครับ ประธานซังปฎิบัติกับคุณไม่เหมือนคนอื่น ”

เฉินเฉียวหัวเราะไม่กี่คำกับหลูตงซิ้งและไม่ได้พูดอะไรอีก

เธอวางสาย และนึกถึงคำพูดของหลูตงซิ้ง

ซังหลินจวินปฎิบัติกับเธอ ตกลงหมายความว่าไง

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปที่จิ้งหย่วน แต่ทำไมกลับพาเธอไป

เฉินเฉียวไม่เข้าใจ

เธอสะบัดความคิดที่ยุ่งเหยิงทั้งหมดทิ้งไปจากสมอง

จะคิดยังไงก็ช่างเขา ผู้ชายคนนั้นเป็นถึงประธานของหยวนเซิ่งกรุ๊ป เธอจะเดาใจเขาได้อย่างไร? อาจจะเป็นแค่แรงกระตุ้น!

แต่ว่าตอนนี้หลูตงซิ้งอยากให้เธอนัดเจอเขาอีกครั้ง นัดยังไงดีนะ เธอไม่มีเบอร์มือถือของเขาด้วยซ้ำ

ปวดหัว

คิดถึงตอนนี้ มือถือดังขึ้นพอดี

ฉันเหลือบมองหน้าจอพลางเปิดคอมพิวเตอร์และเชื่อมต่อเข้ากับโทรศัพท์

พี่ คะ ฉันตื่นเต้นมาก “เสียงของเฉินอินผ่านโทรศัพท์ทำให้แก้วหูของเธอสั่น

เฉินเฉียวหยิบโทรศัพท์ให้ไกลขึ้นและรอให้อารมณ์ของเธอจะผ่อนลงก่อนที่จะพูดว่า “ใจเย็น ๆ ฝนตกเป็นแบงค์พันหรอไง”

“ ไม่ใช่ซะหน่อย แต่เป็นชายหนุ่มรูปงามต่างหาก พี่ว่าฉันตื่นเต้นหรือเปล่า! ”

เฉินเฉียวทำอะไรไม่ถูก “เฉินอินตอนนี้ฉันยุ่งอยู่ไม่มีธุระสำคัญอะไรไว้ค่อยคุยกัน”

“พี่คะ แต่ฉันว่าประธานซังชอบฉัน”เฉินอินอยากเล่าจะตายอยู่แล้ว

“……เธอพูดอะไรมือของเฉินเฉียวกำลังจะกดวางสายหยุดชั่วคราว “เธอหมายถึงประธานซังคนไหน”

“ จะประธานซังคนไหนซะอีกล่ะ บอสใหญ่ของพวกเราไง คุณซัง”

“ เฉินอิน นี่เธอ…ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปใช่ไหม ”

“ พี่หมายความว่าอะไร”เหมือนถูกน้ำเย็นสาดทั้งถัง น้ำเสียงเฉินอินก็เย็นลง “พี่หมายความว่าในสายตาพี่ฉันไม่ดีพอ มันเป็นไปไม่ได้งั้นหรอ ”

ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…เฉินเฉียวกล่าวว่า: “เท่าที่ฉันรู้ ในชีวิตของซังหลินจวินไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ฉันกลัวว่าเธอจะหวั่นไหว หลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น สุดท้ายก็ทำร้ายตัวเอง ”

เฉินอิน ยังคงเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีจิตใจขาวบริสุทธิ์เฉินเฉียวไม่อยากให้เธอเจ็บ

“ พี่พูดถูก ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตาเขา แต่ยกเว้นฉัน เขาปฏิบัติกับฉันไม่เหมือนคนอื่นๆ “