เธอเดินเข้าลิฟท์ตอนที่เธออยู่ในลิฟท์คนเดียว เธอเลยเปิดโทรศัพท์

ข้อความธรรมดา ๆ : ถึงแล้วโทรหาผมด้วย

คำทั้งหกคำทำให้ เฉินเฉียว รู้สึกงุนงงว่านี่มันเป็นคำที่ใช้ระหว่างแฟน

อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับซังหลินจวินยังห่างไกลจากการเป็นแฟน

คนหนึ่งเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วอีกคนเป็นผู้ชายที่มีคู่หมั้นแล้ว ทั้งคู่ไม่ได้โสด

เฉินเฉียวคิดสักพักแล้วกดโทร แต่หลังจากนั้นยังไม่ได้จะได้ต่อเธอก็กดตัดสาย

จากนั้นปิดเครื่อง

เธอกลัวถ้าเปิดเครื่องแล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะโทรออกอีกครั้ง

เธอไม่อยากล้ำเส้นจริงๆ

เฉินเฉียวหยิบชุดนอนเข้าไปอาบน้ำ หลังจากผ่านกิจกรรมที่ดุเดือดคืนนี้ในวิลล่าร่างกายของเธอยังคงเหนียวเหนอะหนะจนถึงตอนนี้ชุดชั้นในของเธอก็ยังเปื้อนสิ่งนั้นของเขา

เธอรู้สึกอับอาย

อาบน้ำแล้วเอาผ้าไปซักในที่สุดกลิ่นของเขาก็หายไป

เธอนอนพลิกไปพลิกมาหลายครั้งอยู่บนเตียง

เจียงฉยงฉยงกลับมากลางดึก เธอได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวข้างนอก แต่ไม่ได้ลุกขึ้น จนกระทั่งจู่ๆก็บุกเข้ามาในห้องนอนเธอ

เจียงฉยงฉยงขดตัวเป็นลูกบอลและมุดเข้าไปในผ้าห่มของเธอโดยไม่เปิดไฟ

เธอครึ่งหลับครึ่งตื่นทำอะไรไม่ถูก “พี่เธอซื้อที่นอนนุ่มสบายขนาดนั้นให้แล้ว เธอยังจะมานอนเบียดกับฉันอีก”

ที่นอนที่เจียงฉยงฉยงนอนนั้นเจียงอี้ฝานสั่งจากสวิตเซอร์แลนด์ว่ากันว่ามีมูลค่าถึงหกหลัก เป็นเพราะเจียงฉยงฉยงเคยกลับไปบ่นว่าเธอมักจะนอนไม่หลับ

ทุกครั้งที่เฉินเฉียว เห็นเจียงอี้ฝานตามใจเจียงฉยงฉยง เธอแอบโกรธตัวเองที่ไม่มีพี่ชายดีๆแบบนี้บ้าง

อย่าพูดถึงเขาเลยเจียงฉยงฉยงพูดอย่างโมโห

เฉินเฉียวตอบด้วยความงุนงง “ทำไมล่ะ ทะเลาะกับพี่ชายอีกแล้วหรอ?”

เจียงฉยงฉยงไม่ได้พูด แต่เพียงแต่กอดเฉินเฉียว

เฉินเฉียวให้กำลังใจตบบ่าเธอผ่านผ้าห่มเหมือนเด็กๆ“ เอาล่ะๆ อย่าทะเลาะกันสิ เธอดูสิพี่เธอดีกับเธอขนาดไหน เธอบอกว่าอยากกินอะไร เขาก็จะซื้อส่งมาให้ทันที เธอบอกว่านอนไม่หลับ พี่เธอก็ส่งเตียงนุ่มๆมาให้ เธอบอกว่าอยากเปิดบริษัทกับฉัน พี่เธอก็ออกเงินให้ทันทีแล้วยังแนะนำเส้นสายให้อีก ฉันว่ามีอย่างเดียวที่เขาทำไม่ได้คือเอาดาวบนฟ้ามาให้เธอ พี่ชายที่แสนดีแบบนี้หาได้ที่ไหน ”

เจียงฉยงฉยงสูดหายใจ“ ฉันรู้ว่าเขาดีกับฉัน แต่ …เขาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ”

เมื่อพูดประโยคหลังเธอก็หลั่งน้ำตา

เฉินเฉียวเงียบ“ พี่ชายดุเธออีกแล้วหรอ?”

เจียงฉยงฉยงเงยหน้าขึ้นจากผ้านวม“ เฉียวเฉียว เธอคิดว่าพี่ดีกับฉันแบบนี้ เป็นเรื่องปกติหรอ?”

เฉินเฉียวถึงกับผงะ“ อะ …อะไรกัน

“ ฉันหมายความว่าพี่ชายทุกคนปฏิบัติต่อน้องสาวของตัวเองเหมือนเจียงอี้ฝานหรอ?”

“ หมายถึงเขาดูแลเธอหรอ?”เฉินเฉียวพยายามไม่ปล่อยให้ตัวเองคิดมั่วซั่ว “คนบางคนชอบควบคุมคนอื่นหรือไม่ก็เขาชินกับการมองว่าเธอเป็นเด็ก เลยชอบเข้ามาก้าวก่ายชีวิตเธอ ถ้าเธอไม่ชอบจริงๆ ลองหาโอกาสคุยกับเขาดู ”

“แต่พี่ชายจูบน้องสาวตัวเองได้หรอ”

เฉินเฉียวตกใจ

เจียงฉยงฉยงร้องไห้ด้วยความเศร้าและตกใจ “มันไม่เหมือนจูบแก้มหรือหน้าผากแบบตอนเด็ก แต่เป็นการจูบปากฉัน!”

เฉินเฉียวไม่ง่วงนอนอีกต่อไปเธอลุกขึ้นจากเตียงแล้วเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียง

เจียงฉยงฉยงก็ลุกขึ้นจากเตียง เธอร้องไห้เหมือนเด็กที่ถูกรังแก

หลังจากพูดจบก็อดกลั้นไว้ไม่ได้อีกต่อไปและน้ำตาก็ไหลออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ

เฉินเฉียวไม่กล้าถามอะไรอีกเธอรีบดึงทิชชู่จากเตียงแล้วยื่นให้เธอ

“ เฉียวเฉียวฉันไม่คิดว่าจูบแรกของฉันจะถูกพี่ชายของฉันพรากไป ฉันเธอก็ไม่ได้พูดต่อนอนบนตักของเฉินเฉียวร้องไห้

แต่ในขณะนี้เฉินเฉียวรู้สึกตกใจและไม่สามารถหาคำพูดปลอบโยนได้

เจียงอี้ฝานดีกับฉยงฉยงมาหลายปีแล้วคงไม่….

เฉินเฉียวรู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พวกเขาเป็นพี่น้องกัน! หัวใจของฉยงฉยงนั้นบริสุทธิ์มากไม่น่าแปลกใจที่เธอรับไม่ได้

หลังจากนั้นไม่นานเฉินเฉียวก็พูดว่า “ฉยงฉยง ใจเย็น ๆ ก่อนฉันรู้ว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ แต่การร้องไห้แก้ปัญหาไม่ได้นะ พวกเราค่อยๆแก้ไขปัญหาดีกว่า ”

เจียงฉยงฉยงสูดน้ำมูก แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างเชื่อฟัง

เฉินเฉียวมองไปที่เธออย่างไม่แน่ใจและถาม: “พวกเธอสองคน …แค่จูบนอกจากนั้นไม่มีเรื่องอื่นอะไรอีกแล้วใช่มั้ย? ”

“หมายความว่ายังไงเรื่องอื่น”

เฉินเฉียวถอนหายใจ “เธอว่าไงล่ะ?”

เธอมีปฏิกิริยาและส่ายหัวอย่างรุนแรง ราวกับว่านั่นกำลังทำให้ความสัมพันธ์พี่น้องระหว่างเธอกับเจียงอี้ฝานเสื่อมเสียเธอตะโกน“ ไม่แน่นอน! เขาเป็นพี่ชายของฉัน เฉียวเฉียวเธอคิดอะไรอยู่”

“ไม่มีอะไรก็ดี”เฉินเฉียวโล่งอกและถาม “พี่ชายของเธออธิบายให้เธอฟังหรือยัง”

“ ฉันไม่อยากฟังคำอธิบายของเขา!”เจียงฉยงฉยงกล่าวว่า: “ฉันปิดโทรศัพท์แล้วและฉันไม่อยากได้ยินเสียงของเขาอีกฉันเกลียดเขา!”

“ แล้วเธอกลับมาได้ยังไง?”

“เขาให้คนขับรถพาฉันมาส่ง”

เฉินเฉียวพยักหน้า“ คุณควรฟังคำอธิบายของเขา คืนนี้เขาดูเหมือนจะเมามากเขาอาจจะแค่เมา ”

เจียงฉยงฉยงกัดริมฝีปากล่างครุ่นคิดสักพักและถามเฉินเฉียว”เป็นไปได้ไหมที่เขาเห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงคนอื่น”

“……อาจจะเป็นไปได้นะ ”

เมื่อฟังการวิเคราะห์ของเฉินเฉียวดูเหมือนเธอจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามในเวลาต่อมาเธอก็กล่าวขึ้นอีกครั้ง “แต่ฉันไม่ชอบให้เขาจูบฉันเหมือนผู้หญิงคนอื่น! เกลียดจริงๆ เฉียวเฉียว ฉันทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะสู้หน้าพี่ชายฉันยังไง ถ้าฉันบอกให้พ่อแม่รู้นะเขาคงเอาพี่ฉันตายแน่ ”

เฉินเฉียวกำลังคิดว่าถ้า เจียงอี้ฝานแค่เมาและปฏิบัติกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็ยังเข้าใจได้

อย่างน้อยก็เป็นแค่ความเข้าใจผิด

อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเจียงอี้ฝานนั้นเมาและเมื่อเมาคำพูดก็จะเป็นความจริง

เฉินเฉียวปลอบเจียงฉยงฉยง ด้วยความกังวลในใจ เดี๋ยวก็เจียงฉยงฉยงกับเจียงอี้ฝาน เดี๋ยวก็ซังหลินจวินกับเถียนเถียน

คืนนี้เธอแทบไม่ได้นอนอีกเลย

วันรุ่งขึ้นเธอตื่น แต่เช้า เจียงฉยงฉยง ยังคงหลับอยู่และไม่ตื่น

หลังจากที่เธอซักผ้าเสร็จเธอก็เปิดโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเมื่อคืนซังหลินจวินโทรหาเธอหรือเปล่า

เมื่อคิดถึงเขาเฉินเฉียวก็นึกถึงเรื่องนั้น เธอส่ายหัวปัดความคิดเหล่านั้นเรียกโทรหาเจ้าของตึกสำนักงานเตรียมตัวเซ็นสัญญา

สัญญาเป็นไปด้วยดีและตกลงราคาทั้งหมดแล้ว เฉินเฉียวเซ็นสัญญากับเจ้าของในร้านกาแฟจ่ายเงินมัดจำแล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เฉินเฉียวเหลือบมองโทรศัพท์บนหน้าจอและรับโทรศัพท์โดยไม่ลังเล