ที่ประตูโรงเรียน รถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนหยุดลง ก่อนคนขับจะรีบมาเปิดประตูด้วยความเคารพ

มีวัยรุ่นคนหนึ่งเดินลงจากรถ

เด็กชายอายุ 18 สูง และหล่อเหลา

เมื่อเด็กผู้หญิงจำนวนมากที่มาโรงเรียนเห็นเขา เกือบทุกคนต่างตื่นเต้น และขยับเข้ามาใกล้

เพียงแต่ใบหน้าของชายหนุ่มนั้นดูมืดมน ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าไม่ควรเข้ามาใกล้

เด็กชายคนนั้นชื่อหวัง ฮ่าวหรัน

ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก

ถ้าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับใคร ก็คงไม่มีใครอารมณ์ดี

เขาเป็นนักเดินทาง

ก่อนข้ามมา เขาเป็นเด็กกำพร้าที่ดิ้นรนอยู่ในเมืองใหญ่ เขามีอายุเกือบ 30 ปี แต่ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เขาไม่มีแม้แต่แฟนสาว เขาเป็นผู้แพ้โดยสมบูรณ์

มันประสบการณ์แย่ๆ ในชีวิตของเขา

และหลังจากข้ามมา เขากลายเป็นรุ่นที่สองที่ร่ำรวย

เขามีภูมิหลังทางครอบครัวที่ดี หน้าตาหล่อเหลา และเรียนเก่ง

ทุกวัน ไป-กลับจากโรงเรียน มีคัลลิแนนคอยรับ

เงินในกระเป๋ามีเยอะจนใช้ไม่หมด

ไม่ว่าใครเจอแบบนี้ ไม่ว่าจะในฝัน หรือตื่นก็คงมีแต่รอยยิ้ม

อันที่จริงเพียงไม่กี่วันหลังจากข้ามมา เขารู้สึกดีใจและมีความสุขมาก แม้แต่ในความฝัน

ท้ายที่สุด ในชีวิตก่อนหน้า เขามีชีวิตอย่างเลวร้าย

หลังจากข้ามมา ก็มีสภาพความเป็นอยู่ที่ยอดเยี่ยมแบบนี้

ใครๆ ก็รู้สึกดีกับมัน

แต่ในไม่ช้า เขาก็พบว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ง่ายอย่างนั้น

นักเรียนท้ายห้องในชั้นเรียนเพิ่งปรับปรุงผลการเรียนของเขาอย่างก้าวกระโดด และติดต่อกับสมาชิกคณะกรรมการการศึกษาของโรงเรียนเป็นครั้งคราว

รู้ไหม ในสายตาของทุกคน หวัง ฮ่าวหราน และเด็กนักเรียนหญิงนั้นเหมาะสมกันมาก

แม้ว่าดอกไม้ประจำโรงเรียนนี้จะไม่ยอมรับก็ตาม

นักเรียนท้ายห้อง และดอกไม้ระจำโรงเรียนใกล้ชิดกัน และลูกน้องตัวเล็กพวกนั้นของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความภักดี

เมื่อวานพวกนั้นเรียกนักเรียนท้ายห้องมา เพื่อให้ความรู้กับเขา

โดน 3 คนรุมตี ไม่ว่ายังไงก็ไม่รอด

แต่กลับกลายเป็นว่าลูกน้อง 3 คนถูกทุบตี!

หวัง ฮ่าวหรัน อดีตบล็อกเกอร์ของเวิลด์เอ็กซ์โป รู้สึกว่าโครงเรื่องนี้มันดูคุ้นๆ

นี่ไม่ใช่เนื้อเรื่องของนวนิยายเมือง ที่นักเรียนท้ายห้องพัฒนาตัวเอง และรับดอกไม้ประจำโรงเรียนหรอกหรอ?

และด้วยภูมิหลัง กับตัวตนของเขา มันคือรูปแบบรุ่นที่สองที่ร่ำรวย ที่เป็นตัวร้ายชัดๆ

หลังจากความคิดนี้ผุดขึ้น หวังฮ่าวหรันก็ยิ้ม และคิดว่าเขาคงคิดมากเกินไป

แต่ในตอนนี้ ระบบอันเป็นมาตรฐานทั่วไปของนักเดินทางก็โผล่ออกมา

ชื่อของระบบคือ ระบบสุดยอดตัวร้าย

ผ่านระบบนี้ ทำให้เขารู้ว่าเขาได้เดินทางมาในโลกคู่ขนานที่สร้างขึ้นจากนวนิยายชีวิตในเมือง

ส่วนตัวตนของเขานั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นตัวร้ายรุ่นที่สองที่ร่ำรวยซึ่งเป็นเครื่องมือที่ตัวเอกตบหน้า

ในโครงเรื่องหลัก เขาเผชิญหน้ากับตัวเอกตลอดเวลา แต่ล้มเหลวตลอด เมื่อเขามีชีวิตอยู่ถึง 100 ตอน เขาก็ถูกตัวเอกทำลาย

ทรัพย์สินของครอบครัวถูกตัวเอกครอบครอง และดอกไม้ประจำโรงเรียนก็เป็นของตัวเอกด้วย

“เชี่ย มันดีตรงไหนที่ข้ามมาเป็นตัวร้าย? ถ้าให้ฉันเป็นตัวร้ายล่ะก็ ฉันคงไม่รอดถึง 100 ตอน เล่นตลกกันใช่ไหมเนี่ย!”

หวัง ฮ่าวหรันสบถอยู่ในใจ

แต่มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับ และเขาก็รู้ว่าเขาเปลี่ยนอะไรมันไม่ได้

แน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่าเขายอมรับชะตากรรมของเขา

เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เนื้อเรื่องของนวนิยายนี้เพิ่งเริ่มต้น

ตัวเอกเพิ่งเริ่มเติบโต และเขายังเผชิญหน้ากับตัวเองไม่ได้

ฉันมีทรัพยากรมากกว่าตัวเอก

ตราบใดที่คุณใช้สิ่งเหล่านี้ให้เป็นประโยชน์ และเตรียมตัวให้พร้อม ตัวร้ายอย่างเขาก็น่าจะตอบโต้ได้บ้าง

“บอส”

ขณะคิด เด็กชายสวมหมวกเดินมาจากด้านหลัง

ภายใต้หมวกมีรอยฟกช้ำเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา

แน่นอนว่าแพ้

นี่เป็นหนึ่งในน้องชาย 3 คนของหวัง ฮ่าวหรัน ชื่อฟ่าน เจียน

อีกสองคนชื่อแฟนตง และฉิน โซวเซิง

ห่ะ เดี่ยวนะ!

ชื่อพวกนี้คืออะไร

ฟานเจียน รู้สึกผิด?

แฟนตง ถังข้าว?

ฉิน โซวเซิง สัตว์ร้าย?

สามคนนี้เป็นตัวร้าย

เห็นได้ชัดว่านี้มันถูกออกแบบมาอย่างตั้งใจจากผู้เขียนนวนิยาย

ฟ่าน เจียนค่อนข้างอาย เมื่อเห็นการจ้องมองของหวัง ฮ่าวหรัน

อันที่จริงนี่เป็นเรื่องน่าละอาย

3 คนล้มคน 1 คนไม่ได้

ฟ่านเจียนเริ่มยอมรับความผิดพลาดของเขา

“บอส บอสจะตีเราก็ได้ เราคนทำให้บอสต้องอับอาย”

“ทำไมมาคนเดียว อีกสองคนละ” หวัง ฮ่าวหรันไม่ได้ตำหนิ เพียงแค่ถาม

เพราะเขารู้ดีว่าการตำหนิไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ด้วยรัศมีของตัวเอกเขาจะถูกกุ้งทั้ง 3 ทุบตีได้ยังไง

เมื่อเห็นว่าหวัง ฮ่าวหรันไม่ได้ตำหนิเขา ฟ่าน เจียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเดินเข้ามาใกล้ ๆ หัวเราะ พร้อมกับพูดติดตลก:

“คืองี้ครับบอส ผมวิ่งเร็ว เลยถูกตีน้อยกว่า แต่พวกนั้นน่ะวิ่งช้า และถูกตีอย่างหนัก หน้าบวมไปครึ่งหน้า พวกนั้นคงไม่กล้ามาโรงเรียน!”

หวัง ฮ่าวหรันพูดไม่ออก เมื่อเห็นสีหน้าเขา

ผู้เขียนพวกนี้โยนเด็กสมองพิการมาให้เขารึไง

วิ่งเร็วกว่า เลยโดนตีน้อยกว่า แต่ยังต้องการอวด

ทำไม ต้องการให้พ่อคนนี้สรรเสริญที่คุณล้มเหลวงั้นหรอ? !

“ถ้านายยังยิ้ม ฉันจะตบนายแน่”

หวัง ฮ่าวหรันทนไม่ไหวกับรอยยิ้มของเด็กสมองพิการนี้ และดุเขา

“บอส อย่า อย่า ผมผิด ผมผิด ผมจะไม่หัวเราะอีกแล้ว” ฟ่าน เจียนยอมรับความผิดของเขาอย่างรวดเร็วและพูดว่า:

“บอส ไม่ต้องห่วง ผมจะไปจัดการมัน ผมไม่เชื่อว่ามันจะรอด วันนี้ผมเรียกพี่น้องไป 10 คน!”

“ชั่งเถอะ มันไม่มีประโยชน์” หวัง ฮ่าวหรันส่ายหัว

ตัวเอกต้องระวังตัวมาก และด้วยบทบาทของรัศมีตัวเอก จะเรียกมากี่คนก็โดนตัวเอกตีกลับมาอยู่แล้ว

และแม้ว่าตัวเอกจะเอาชนะพวกเขาไม่ได้ แต่เขาก็ต้องหนีไปได้

นี่เป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์

“เปล่าประโยชน์? บอส งั้นผมจะเรียกมา 20?”

“ชั่งมัน ทำไปก็ไม่มีประโยชน์”

“งั้นผมจะเรียกมา 30”

“ฉันบอกว่ามันไร้ประโยชน์!” หวัง ฮ่าวหรันอดไม่ไหวที่จะระเบิดออกมา

“งั้นเพิ่มอีก อ่ะบอส ผมมั่นใจว่าจะจัดการมันได้” ฟานเจียนพูด

หวังฮ่าวหรานถูขมับของเขา เด็กสมองพิการนี่มันอะไรกัน

หลังจากพยายามห้ามความอยากจะตีใครสักคนไว้ และพยายามสงบสติ เขาก็พูดว่า “คราวหน้าไม่ต้องทำแบบนี้อีก”

“อ๊ะ บอส แล้วพี่สะใภ้ล่ะ ไอ้นั้นมันมายุ่งกับพี่สะใภ้ เราทนไม่ไหวจริงๆ” ฟ่าน เจียนพูด

“ฉันถามนายหน่อย ฉันกับเด็กนั้นใครหล่อกว่ากัน” หวัง ฮ่าวหรันถามน้องชาย

“แน่นอนว่าต้องบอสอยู่แล้ว บอสหล่อกว่าเป็นไหนๆ”

ฟ่านเจียนตอบโดยไม่ลังเล ไม่มีการประจบสอพลอ เพราะมันเป็นความจริง

“แล้วภูมิหลังครอบครัว ของฉันหรือเด็กคนนั้นที่ดีกว่ากัน” หวัง ฮ่าวหรันยังคงถามต่อ

“บอสอยู่แล้ว ครอบครัวของบอสมีทรัพย์สินนับหมื่นล้าน เด็กคนนั้นมาจากครอบครัวธรรมดา มันเทียบกันไม่ได้เลย”

“แล้วเกรดละ ฉันกับเด็กนั้นใครดีกว่า”

“บอสสิ บอสอยู่ 10 อันดับแรกของโรงเรียน และเด็กนั้นเป็นแค่เด็กท้ายห้อง เขาได้อันดับสุดท้ายตลอด”

“ด้วยความต่างขนาดนี้ ฉันจะแพ้คนจนอย่างนักเรียนท้ายห้องอยู่ไหม? นายจะกังวลเรื่องอะไร?”

“บอส ผมเข้าใจแล้ว บอสเหนือกว่าเป็นไหนๆ เด็กคนนั้นไม่คู่ควรเลย “ในที่สุด ฟ่าน เจียนก็เข้าใจ

หวัง ฮ่าวหรันพยักหน้า และมองไปที่เด็กสมองพิการคนนี้

ทันใดนั้น ข้อความแจ้งเตือนของระบบก็ปรากฏขึ้นในใจ

[ติ๊ง นำทางพฤติกรรมของน้องชาย เปลี่ยนแนวเรื่องเล็กน้อย ได้รับ 100 แต้มตัวร้าย 】