หลังจากที่ถูกจ้องมองราวกับว่าเป็นแมลงชนิดหนึ่ง ฉู่เซียวซูเริ่มสงสัยในตัวของเขาเอง

เขารู้ดีกว่าใครๆ ว่าหน้าตาและศักดิ์ศรีของเขามีผลกับผู้คนมากแค่ไหน เขาได้ยินและเป็นพยานว่าหญิงสาวคนใดที่ได้พบเห็นและอยู่ใกล้เขาจะเริ่มมีอาการหน้าแดง ในขณะที่ชายพยายามรุมล้อมเขา ผูกมิตรกับเขาและและอยากทำความรู้จักกับเขา

ดวงตาคนเหล่านั้นเต็มไปด้วยความรักใคร่และความชื่นชมนั้นชัดเจนเกินกว่าที่เขาไม่ได้ทันสังเกตและเพิกเฉย อย่างไรก็ตาม ไม่เคยมีแม้แต่ครั้งเดียว ที่จะมีผู้คนมองมาที่เขาเเละเปรียบเขา

เหมือนเเมลง

เขาเคยพบผู้คนที่มองเขาด้วยความเกลียดชัง ความรัก และความอิจฉาริษยา

แต่กับหญิงผู้นี้ เธอเป็นคนแรกที่พยายามจ้องมองเขาอย่างจริงจัง เเละยังได้เปรียบเทียบเขาเหมือนกับแมลงที่น่ารังเกียจ ที่ไม่คู่ควรเเละไม่อยู่ในความสนใจของเธอ

แม้ว่าเขาจะตกใจกับปฏิกิริยาของเธอ แต่ฉู่เซียวซูก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด เขากลับรู้สึกสนใจเธอและต้องการจะหยอกล้อเธอมากขึ้น

“ท่านเป็นอะไรไป? เขาพูดขณะที่ใบหน้าของเขาเริ่มใกล้เข้ามา และลดระยะห่างของพวกเขาลง

หลินเสี่ยวเฟยต้องการตบชายไร้ยางอายผู้นี้ แต่เธอกลับบังคับตนเองไม่ให้หงุดหงิดและกล่าวว่า “ถ้าผู้จัดการหลี่เต็มใจที่จะพบกับท่านตาของข้า และขอท่านเพื่อแต่งงานกับข้า ทำไมท่านไม่ทำเช่นนั้นล่ะ”

เมื่อเห็นเขาหยุดหลังจากได้ยินอย่างนั้น หลินเสี่ยวเฟยก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างสนุกสนาน

“ท่านตา?”

“ผู้จัดการหลี่ไม่ต้องแสร้งทำอีกต่อไปแล้ว ข้ารู้ว่าท่านสั่งให้คนของท่านตามข้า และกำลังค้นหาว่าข้าเป็นใคร”

เป็นคนที่ใช้ชีวิตสองชีวิต

หลังจากคุ้นเคยกับการตามล่าของหยูเฟงซู และมีคนคอยดูแลเธอ ประสาทสัมผัสของ

หลินเสี่ยวเฟยก็ตื่นตัวมากขึ้นสำหรับผู้ที่กำลังเฝ้าดูเธอ ยกเว้นชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เธอสังเกตเห็นว่าเธอถูกสะกดรอยตาม เมื่อวันที่เธอไปพบกับชูชูเมื่อไม่กี่วันก่อน

เธอไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เธอสงสัยว่าผู้จัดการหลี่ ต้องส่งคนพวกนั้นไปตามเธอ

ผ้าคลุมหน้าครึ่งล่างของเธอค่อยๆเลื่อนลงและตกลงบนพื้น และเผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามจนไม่มีใครเทียบได้

เขาตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของเธอ ฉู่เซียวซูถูกจับไม่ได้และไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

เขาตกใจกับการกระทำกะทันหันของเธอ เขาไม่เคยคิดว่าหลินเสี่ยวเฟยจะพยายามถอดผ้าคลุมหน้าออกจากใบหน้า เขาคาดหวังว่าเธอจะซ่อนตัวตนของเธอต่อไป จนกว่าการตกลงร่วมกันจะเสร็จสิ้น

ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสิ่งที่เรียกว่าความงามที่หาที่เปรียบมิได้ จะบรรยายถึงความงามของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าได้จริงๆ

แม้ว่าเขาจะได้เห็นสาวงามมากมายในเมืองหลวง แต่ฉู่เซียวซูก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขามีความงามที่เหนือกว่ามากในหมู่พวกเขาทั้งหมด

หลินเสี่ยวเฟยนั่งหลังตรงและมือซ้อนทับกัน ดูสง่างามมากที่ ฉู่เซียวซูรู้สึกเหมือนเขาเป็นข้าราชการที่ต่ำต้อย ที่พยายามข่มขู่คนที่มีฐานะสูงส่ง

เขาตกใจกับความคิดนี้ ฉู่เซียวซูขมวดคิ้ว

ไม่ว่าเขาจะพยายามคิดเรื่องนี้มากแค่ไหน หลินเสี่ยวเฟยที่อยู่ตรงหน้าเขา ช่างแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถระบุได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

เธอจัดการเปลี่ยนแปลงตัวเองในช่วง 3 ปี ที่ผ่านมานี้ใช่หรือไม่? หรือในที่สุดตระกูลหลิน

ก็พบปรมาจารย์ที่สามารถฝึกม้าป่าในตระกูลหลินให้เชื่อฟังได้ใช่หรือไม่?

โดยที่ไม่รู้ความคิดของเขา หลินเสี่ยวเฟยยังคงมีท่าทางที่รังเกียจเขาบนใบหน้าของเธอ แม้ว่าจะมองลงไปเพื่อหยิบผ้าคลุมที่เธอหยิบขึ้นมาจากพื้น

หลังจากพับผ้าคลุม หลินเสี่ยวเฟยก็ยืนขึ้นและกล่าวว่า “ข้ารู้สึกผิดหวังมาก ที่ผู้จัดการหลี่

กล่าวเช่นนั้น แต่ข้าจะพิจารณาเเละลืมมันไปเพื่อแลกกับระเบิดที่ข้าจะได้รับ”

พวกเขาทั้งคู่ พยายามจะบอกว่าพวกเขาจะไม่ดูภูมิหลังของกันและกัน แต่ผู้จัดการหลี่นั้นผิดคำพูด คำพูดของชายคงจะไม่มีค่าพอสำหรับเธอ ที่จะเอาระเบิดไปโดยไม่เสียเงินใช่หรือไม่?

หลินเสี่ยวเฟยทราบดี ว่าคำพูดของเธอไม่สมเหตุสมผลเลย อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาว่าผู้จัดการหลี่ ค่อนข้างมีชื่อเสียงต่อลูกน้องของเขา เขาจะไม่ผิดคำพูดของเขาเอง โดยเฉพาะคำที่เขาสัญญากับหญิงสาวผู้หนึ่งไว้

นอกจากนี้ เธอไม่ต้องการถอดผ้าคลุมออกจริงๆ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขามีคนสอบสวนเธอแล้ว แต่เพราะเธอต้องการให้แน่ใจ ว่าเขาจะไม่พยายามกักตัวเธอไว้ในสถานที่นั้น และฆ่าเธอเพื่อพยายามต่อรอง ด้วยศักดิ์ศรีของเขาในฐานะชายเพื่อแลกกับระเบิด หลินเสี่ยวเฟยต้องปล่อยผ้าคลุมหน้าของเธอออก

ฉู่เซียวซู จ้องที่เธอด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่เคยได้ยินใครจับตัวประกันด้วยศักดิ์ศรีของเขา นอกจากนั้น ‘ผู้จัดการหลี่’ ไม่ใช่คนที่ใครจะมาออกคำสั่งได้ แต่มันเป็นตัวตนอื่นของเขาคือดยุคเซียว

แม้แต่ลูกน้องของเขาหรือราชวงศ์ก็ยังไม่กล้าตั้งคำถามกับศักดิ์ศรีของเขาในฐานะ

บุรุษมาก่อน หญิงผู้นี้ไม่แม้แต่จะกระพริบตาขณะที่เธอพยายามต่อรองกับเขา

ณ ที่นี่ไม่ว่าเขาจะมองไปทางไหน เขาก็เป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ!

เขาอยากจะบีบคอหญิงผู้นี้ด้วยมือของเขาจริงๆ และบอกเธอว่าเธอคิดผิด แต่เขาไม่กล้าเสี่ยงที่จะถูกเธอพบความจริงที่ว่า เขาได้รับระเบิดในเวลาอันสั้น มิเช่นนั้น หลินเสี่ยวเฟยจะสงสัยเขาอย่างแน่นอน

ฉู่เซียวซูกัดฟัน ก่อนจะตัดสินใจรับข้อกล่าวหาของเธอ แม้ว่าจะมุ่งเป้าไปที่ตัวเองก็ตาม

แท้จริงความงามที่ลือกันว่าไม่ใช่ความงาม แต่เป็นปีศาจอย่างแน่นอน!

หลินเสี่ยวเฟยหันศีรษะไปมองเขา และพูดราวกับว่าเธอจำบางอย่างได้ “อืม ข้าสงสัยว่าผู้จัดการหลี่ มีวิธีหาผู้ชายให้ข้าด้วยหรือไม่”