ตอนที่11 ยุคโลกาวินาศมาถึงแล้วสิ

“อะ- อึมมม” เบลซตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ

“โกร๊ววว โกร๊ววววว” เจ้าดาบน้อยก็กำลังนอนกรนอยู่

อยู่ที่พื้น “เจ้าดาบน้อยทำไมไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้นหละ ทำไมเหมือนตัวจะใหญ่ขึ้น เอ…ญะ ญะ จะใหญ่ไปไหน!!!” ที่เบลซเห็นคือเจ้าดาบน้อยที่ตอนนี้ถ้ายืนน่าจะตัวสูงกว่าตัวเขาอีกแล้วตัวก็น่าจะยาวประมาณ7-8 เมตร

“ผ่านไปวัน(คืน)เดียวแกเล่นเป็นตัวเต็มวัยเลยหรอออ เอ๊ะ!หรือว่ะ ระบบ!”

ชื่อ เบลซ แร็คน่าร์ ระดับ1

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

พลังธาตุไม่มี

อาชีพ ไม่มี

อาชีพเสริม นักตัดแต่งยีน

ฉายา นายแห่งอสูรอเวจี

Strength(แรงกาย) : 12+5

Agility(ความว่องไว) : 12+5

Vitality(พละกำลัง) : 8+5

Stamina(ความทรหด) : 14/9+5

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 25/20+5

สัตว์อสูรสงคราม

ซีฟอส(เจ้าดาบน้อย)

ยูทาห์แร็พเตอร์เพลิงอเวจี(ลูก) ระดับ1

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

พลังธาตุ เพลิง

Strength(แรงกาย) : 19

Agility(ความว่องไว) : 20

Vitality(พละกำลัง) : 35

Stamina(ความทรหด) : 19

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 7

ทักษะ เพลิงอเวจี ด้วยสายเลือดแห่งนรกอเวจีทำให้ใช้เพลิงที่จากนรกได้

“จริงๆ ด้วยเหมือนค่าสถานะจะเพิ่มมาอย่างละนึดหน่อย แต่ว่าระดับดาวและสถานะ(ลูก)ยังเหมือนเดิมแสดงว่าสัตว์เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว” ทันทีที่คิดเบลซเริ่มใจไม่ดีและรีบเปิดหน้าต่างดูสถานการณ์ข้างนอก

“แกรก” เบลซแง้มผ้าม่านออกแล้วมองไปข้างนอก แล้วก็เห็นว่าของนอกยังปกติดีสัตว์ทั้งหลายยังไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงแต่ว่าถ้ามองดีๆก็จะพบว่าขนาดตัวของสัตว์ตัวเล็กๆพวกแมลงมันใหญ่ขึ้นนึดหน่อย แต่ว่ากลับไม่มีใครสังเกตเลย

เบลซถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ก็เป็นการย้ำเตือนว่าโลกาวินาศใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว

“งั้นก็ไปเช็คที่เราสร้างของหายากไว้ ในห้องแล็ปดีกว่า” แล้วเบลซก็ลงไปที่หองแล็ป

หลังจากเช็คแล้วก็เห็นว่ายังแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยแต่ก็จะมาเฝ้าบ่อยๆเพราะหลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงทุกวินาทีจะมีค่ามหาศาลถ้าตามแผนที่วางไว้ก็ต้องรีบหน่อย

เบลซกลับขึ้นไปข้างบนก็เห็นว่าเจ้าดาบน้อยตื่นแล้วโชคดีที่ประตูห้องนอนของเขาใหญ่หน่อยบวกกับรูปร่างของเจ้าดาบน้อยเพรียวบางไม่อ้วนไม่งั้นออกมาไม่ได้แน่ยกเว้นพังผนังอะนะ

เบลซให้อาหารเช้าเจ้าดาบน้อยแล้วก็ให้มันเฝ้าห้องแล็ปไว้ขณะที่ตัวเองเปิดหน้าจอโทรศัพท์และครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้ที่จะได้ใช้โทรศัพท์

~หน้าจอกลุ่มเพื่อน~

เบลซ พวกนายฉันว่าวันนี้ฉันว่าอยู่แต่ในห้องในช่วงกลางวันเถอะนะ

ชิน นายจะบ้าหรอ หาเรื่องให้พวกเราโดดเรียนดื้อๆเนี่ยนะ

เรย์ลิน ฉันมีนัดเดทกับแฟนตอนกลางวันงานเลี้ยงก็เดี๋ยวไปตอนเย็นนะ

จางมู่ วันนี้ฉันมีซ้อมยิงธนูตอนกลางวันไม่ว่างหรอ

เบลซ ให้มันได้อย่างงี้สิ พวกนายฉันขอหละนะอยู่แต่ในห้องที่หอซะ เรย์ลินนายพาแฟนไปด้วยก็ได้ กฎอะไรไม่ต้องสนใจแล้ว!

เรย์ลิน เบลซแกดูแปลกๆตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะเป็นอะไรรึปล่าว

ชิน สงสัยจะได้แฟนคนแรก

จางมู่ Ha ha ha

เบลซ ไอพวกเวร ยังมีเวลามาเล่นมุขอีก กลับห้องไปเถอะฉันจริงจังนะ ถ้าไม่เกิดอะไรขึ้นช่วงบ่ายๆ ตอนเย็นมากระทืบฉันได้เลยเอ้า!

เรย์ลิน พูดจริงทำจริงนะ

เบลซ จริงๆ

เรย์ลิน สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ยไม่สมเป็นนายเลยเพื่อน

ชิน ใช่บอกมาก็ได้นะ

จางมู่ บอกมา บอกมา บอกมา

เบลซ ขอโทษจริงๆนะแต่ฉันไม่สามารถบอกได้แต่บอกได้แค่ว่ามันซีเรียสมาก! แล้วก็ทางที่ดีเตรียมพวกน้ำกับอาหารแห้งไว้ในห้องด้วย

เรย์ลิน ทำยังกับโลกจะแตก เดี๋ยวจะรอดูว่าจะมีอะไร

ชิน งั้นรอเป็นเพื่อนด้วยละกัน

จางมู่ อย่าลืมสัญญาโดนกระทืบนะ

~ออกจากหน้าจอ~

เอาหละทีนี้ก็ไปเช็คเอลลี่

~หน้อจอแช็ทเอลลี่~

เบลซ ไงครับ

เอลลี่ ไงละไอบ้า

เบลซ พกดาบอยู่รึปล่าว

เอลลี่ ใช่

เอลลี่ นี่ๆ จะว่าไปได้ข่าวนี้รึยัง มีพ่อมดไปปล้นโกดังแถวๆนี้ด้วยหละ แค่โบกมือทีเดียวของก็หายไปในอากาศธาตุเลย น่าเสียดายที่ไม่เห็นหน้า

~นอกหน้าจอ~

“ค็อก ค็อก ค็อก” เบลซสำลัก   นั้นหนะมันเราเอง ถึงวันแห่งหายนะจะเริ่มขึ้นแต่ระบบของคนปกติก็จะไม่มีช่องเก็บของอยู่ดี ก็อย่างว่าแหละ เก็บได้ตั้งเยอะแค่มีช่องเดียวก็โกงโคตรๆแล้ว

~หน้าจอแชท~

เบลซ พกดาบก็ดีแล้ว แล้วก็รีบๆกลับห้องด้วยหละแค่นี้นะ

<ออกจากจอแชท>

“อะไรของเขาเนี่ย!” เอลลี่แก้มป่องด้วยความหงุดหงิด แล้วก็พอดาบก่อนออกจากห้องไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ

“เฮ่ออ เราก็ทำได้เท่านี้หละนะ เอาเถอะจะว่าไปมันมีเมล็ดผักเหลืออยู่ในแล็ปนี่นาเก็บไปด้วยละกัน” จากนั้นเบลซก็เดินเข้าไปในห้องแล็ปแล้วก็เอาเมล็ดผักมายัดใส่กล่องๆนึงแล้วโยนเข้าช่องเก็บของ

“ใกล้ได้เวลาแล้วสินะ” เบลซเดินไปนั่งข้างๆเจ้าดาบน้อยที่เฝ้า “ของหายาก” ที่เบลซอาศัยช่องว่างจากวันแห่งหายนะ สร้างขึ้นมา

.

.

ไหนๆก็ไหนๆ สปอยล์ชื่อตอนต่อไปดีกว่า ตอนที่12 วันแห่งหายนะมาถึงแล้วสิ

ให้กำลังใจได้ด้วยการโหวตเเละ