ตอนที่36 เอลลี่ลองพิษหัวใจขาวแล้วสิ

เบลซเดินออกจากห้องที่เขาอยู่ชั่วคราว ก่อนที่จะเดินไปหาเอลลี่ที่กำลังจัดของใส่กระเป๋าอยู่

“มีอะไรหรอ?” เอลลี่พูด

“คือว่า….เออเธอมีแผลที่แขนให้ไหม” เบลซถาม

“ไม่มีหรอกน่า” เอลลี่พูดขณะที่พยายามซ้อนแขนข้างที่เจ็บ

“ไม่ต้องหลอกเลยนะไม่เนียนหรอก” เบลซพูดขณะที่จับแขนข้างที่มีแผลของเอลลี่มาดู

“น่าเกลียดรึปล่าว?” เอลลี่พูดขณะทำหน้าจ๋อยๆกับแผลของตัวเอง พลางถามเบลซด้วยความคาดหวังว่าเขาจะไม่ซีเรียสกับรอยแผลของเธอ

“ใช่น่าเกลียดมากเลยหละ”

“อะไรนะ? ไอบ้าบ้าบ้าบ้าที่สุดเลย” เอลลี่ตอนนี่ทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าแดงไม่หมดแล้วแถมเหมือนจะพยายามกลั้นน้ำตาเล็ดที่หางตาด้วย

“ขอโทษนะความจริงมันก็ไม่ได้น่าเกลียดหรอก นี่ฉันที่ของขวัญให้ด้วยหละ”

“จริงๆนะ?” เอลลี่ถามพลางกระพริบตาปริบๆ

“จริงสิ” เบลซพูดพลางคิดยังไงผู้หญิงก็รักสวยรักงามนี่นะ

“แล้วของขวัญอะไรอะ”

“นี้ไง” จากนั้นเบลซก็กรีดปลายนิ้วตัวเองนิดหน่อยก่อนที่จะเอาเลือดมาทาที่บริเวณแผลของเอลลี่

“อ๊ายย ไอบ้า นายอะไรของนาย เป็นบ้าจริงๆใช่มั้ย!?” เอลลี่พูดอย่างตกใจก่อนที่จะเอาน้ำจากขวดน้ำเช็ดเลือดออก

“เอ๋ แผลชั้น? แผลฉันหายแล้ว เย่!” เอลลี่พูดด้วยความดีใจก่อนที่จะตามมาด้วยสีหน้าสงสัยอย่างหนักหันมามองที่เบลซแล้วถามว่า “นายทำได้ยังไง?”

“เก็บไว้เป็นความลับหละ” เบลซพูดเป็นเสียงกระซิบก่อนที่จะจากไป

“เดี๋ยวสิ” เอลลี่คว้ามือของเบลซไว้ จับมือขึ้นมาดูแผลที่เบลซพึ่งกรีดนิ้วก่อนที่จะพูดด้วยสีหน้าอายๆว่า “มาให้ฉันทำแผลให้ก่อนสิ”

“แผลแค่นึดหน่อยไม่จำเป็นหรอก” เบลซคิดที่จะพูดแต่ว่าเขาคิดว่าเอลลี่น่าจะอารมณ์มากกว่าถ้าได้ทำแผลให้เขา เบลซเลยยิ้มตอบว่า “ได้สิ”

“อื่อ” เอลลี่พยักหน้าก่อนที่ใช้มือนุ่มนึ่มบรรจงล้างแผลแล้วก็ทายาฆ่าเชื้อและพันแผลให้ ก่อนที่จะบอกเบลซว่า “เสร็จแล้วหละ”

“ขอบใจนะ ไปเตรียมตัวเธอ” เบลซพูดก่อนที่จะกลับเขาไปในห้อง

“ใช่ได้จริงๆด้วย!” เบลซรู้สึกดีใจที่เขามีความสามารถรักษาแล้ว ในยุคนี้การรักษาค่อนข้างถูกจำกัดด้วยอะไรหลายๆอย่าง และการต่อสู้ก็เป็นธรรมดาที่จะมีการบาดเจ็บ ถ้าเขามีทักษะนี้ก็จะช่วยในการเอาตัวรอดได้เยอะ

“ถึงแม้ว่าจะใช้เลือดในการรักษาคนอื่นก็เถอะอย่างน้อยก็รักษาตัวเองได้ แล้วก็ถ้าไม่ใช้มากจนเกินไปก็ไม่เป็นไร” เบลซคิดเพราะถ้าเขาจะใช้พิษหัวใจขาวจำรักษาคนอื่นเป็นที่จะต้องเสียเลือดของเขาเองบางส่วนไปถ้านึดๆหน่อยๆและไม่บ่อยก็ไม่เป็นไรแต่ถ้ามากๆจะเป็นเขาที่ร่างกายย่ำแย่หรือถึงตายจากอาการขาดเลือดเอง

“เอาหละได้เวลาดูดซับ” เบลซคิดพลางเอาถุงที่เก็บคริสตัลพลังธาตุออกมา

เบลซหยิบคริสตัลธาตุไฟหนึ่งอันและคริสตัลธาตุน้ำ2อันที่เหลืออยู่ในถุงแน่นอนว่าทั้งหมดเป็นคริสตัลพลังธาตุที่ไร้สัญลักษณ์

“ดูดซับ” เบลซกล่าวขณะที่กำคริสตัลทั้งสามไว้

“ท่านดูดซับคริสตัลเพลิง ได้ค่าวิวัฒนาการ+4”

“ท่านดูดซับคริสตัลวารี ได้ค่าวิวัฒนาการ+7”

“ท่านดูดซับคริสตัลวารี ได้ค่าวิวัฒนาการ+6”

“อีกนึดเดียว” เบลซลืมตาขึ้นมาก่อนที่จะดูสถานะตอนนี้ค่าวิวัฒนาการของเขาพุ่งขึ้นจาก(25/100)เป็น(42/100)แล้ว ดูดซับอีกแค่หนึ่งถึงสองคริสตัลเขาก็จะเป็นสิ่งมีชีวิตสีเขียวอ่อนแล้ว

หลังจากถึงเวลาที่นัดกันไว้ทุกคนก็มารวมกันอยู่ที่หน้าห้อง

“เอาหละไปละนะฝากด้วยหละ” เบลซพูดแล้ว เบลซ เรย์ลิน เอมิเลียกับเหมียนเหมียนก็ออกไปข้างนอกส่วนเอลลี่ เจ้าดาบน้อย ชิน และจางมู่ก็ คอยคุ้มกันที่หอพักหญิง

เมื่อเบลซและพวกออกจากหอพักหญิงพักหนึ่งภายใต้การนำทางของเอมิเลียหนูกลายพันธ์ 4 ตัวใกล้ๆ บริเวณนั้นวิ่งเข้ามาหาพวกเขา

เรย์ลินถือมีดเลาะกระดูกสีทมิฬเย็นเหยียบที่อยู่ในมือเขาล่องหน(บิดเบือนแสงรอบตัวเอง) รีบวิ่งไปข้างหน้าเหมือนภูติผี และแทงดาบใส่หัวพวกมันทันทีตัดหัวของมัน สาดเลือดเหม็นไปทุกที่

“ฟันได้ดี!”

เบลซชม แต่เขาจะไม่เข้าไปช่วยเพราะเขาอยากให้เพื่อนเก็บระดับมากกว่าแล้วพวกระดับต่ำพวกนี้ก็แทบจะไม่มีผลต่อการเลื่อนระดับของเขาอีกแล้ว

เหมียนเหมียนและและเรย์ลิน รวมพลังกันฆ่าหนูกลายพันธ์ 4 ตัวอย่างรวดเร็ว แล้วมุ่งหน้าไปยังทิศทางของ สำนักงานทั่วไปและห้องวิชาการ

เห็นพวกเบลซโผล่ออกมา กลุ่มของหนูกลายพันธ์เริ่มที่จะย้ายไปยังทิศทางของเขาไล่ตามหลังเขาไป

การเข้ามาโจมตีของหนูกลายพันธ์เริ่มจะมากขึ้นและเริ่มรวมกันอยู่ด้านหลังของเขา

ความหนาแน่นนี้มันดูน่ากลัวมาก เบลซไม่กล้าที่จะอยู่ในสถานที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน แม้ช่วงเวลานี้เขาจะต้องช่วยโจมตีเพื่อไปข้างหน้าได้อย่างรวดเร็ว ฆ่าหนูกลายพันธ์ที่อยู่บนเส้นทางของพวกเขาอย่างกับว่าบิดาเค้าเป็นคนสร้างทางเส้นนี้ เค้าไม่ยอมให้หนูกลายพันธ์ตัวไหน ขวางทางเค้าแม้แต่ตัวเดียวเค้ารีบจนไม่มีแม้กระทั่งเวลาที่จะหยิบคริสตัลที่ตกลงจาก การฆ่าพวกมันแต่ก็ยังดีที่มีเถาโลหิตเพิ่มขึ้นมากมาช่วยเก็บ ถ้าเขาเคลื่อนที่ช้าเค้าอาจจะโดนจู่โจมทะลวงด้านหลังได้ แม้เบลซจะแข็งแกร่งขึ้นมากแต่เขาก็ยังได้รับบาดเจ็บจากพวกมันได้เล็กน้อยกับจำนวนที่เยอะขนาดนี้และเถาโลหิตก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้ทั้งตัว แค่คิดเค้าก็เสียวไปถึงสันหลังแล้ว

ซักพักในที่สุดพวกเขาก็เปิดทางออกไปได้ เบลซถอนหายใจออกด้วยความโล่งอกและยังคงรีบวิ่งไปในทิศทางของอาคารในมหาลัยพร้อมกับเอมิเลีย เรย์ลินและเหมียนเหมียน

ทั้งสามคนกับหนึ่งตัวเคลียร์เส้นทางได้อย่างรวดเร็วและต่อเนื่องโดยไม่สามารถหยุดพักได้มุ่งหน้าทะลวงไปข้างหน้าอย่างเดียว

สมาชิกหลักของมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่เป็น นักศึกษาในบริเวณใกล้เคียงของสํานักงาน ทั่วไปมีหนูกลายพันธ์ไม่กี่ตัวเท่านั้น

ตอนนั้นเองมีหนูขนาดใหญ่ขนสีเทาตัวหนึ่งขวางทางขึ้นบันไดพวกเขาเอาไว้

มันเป็นสัตว์อสูรธาตุลม หนูเงาวายุ

“ไฟเออร์บอล” เอมิเลียหันฝ่ามือไปทางหนูเงาวายุ เปลวเพลิงถูกจุดขึ้นที่ฝ่ามือก่อนที่จะรวมตัวกันเป็นลูกบอลกลมๆแล้วพุ่งไปทางหนูเงาวายุอย่างรวดเร็ว

“บรึมมมมม จี๊ดดดดด”  หนูเงาวายุร้องอย่างโอดโอยทันทีที่ไฟเออร์บอลปะทะกับร่างของมันก็เกิดระเบิดขึ้นอวัยวะบางส่วนกระเด็นกระดอนกับร่างของมันที่ถูกไฟเผาจนเกรียม

“อย่าใช้เยอะหละวันนึ่งเธอใช้มันได้ไม่กี่ครั้งหรอก” เบลซเตือนก่อนที่จะให้เถาโลหิตเก็บคริสตัลธาตุลมเข้าไป

“อื่อ” เอมิเลียพยักหน้า

เบลซเข้าไปในตึกมีเพียง 3 ตัว พุ่งไปหาเขา

เบลซกวัดแกว่งง้าวของเขาอยู่ในมือ ฟาดไปบนหัวส่งพวกมันบินออกไป

เรย์ลินพุ่งใส่อย่างรวดเร็วดังเช่นยิงลูกศร พุ่งไปข้างหน้าด้วยมีดเลาะกระดูกตัดหลอดลมได้อย่างง่ายดาย

เบลซวิ่งไปพร้อมกับเพื่อนๆพุ่งไปข้างหน้า

“ช่วยด้วย! ช่วยเราด้วย!”

หลังจากเบลซผ่านสำนักงานธุรการมหาลัยมามีเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากสำนักงานการสวัสดิการ

เบลซและพรรคพวกพุ่งไปอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปยังสำนักงานการสวัสดิการเขามองในสำนักงานมีคนทั้งหมด 5 คน เป็นชาย 4 คนและหญิง 1 คน