ราชาเม็ดยาอสูรมองเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวด้วยแววตาชั่วร้าย”ฮึ่ม นางแพศยาที่คิดว่าจะฆ่าข้าได้?”

 

“เจ้าจะได้เห็นดี!หัวใจของเจ้ารับฝ่ามือหยกเย็นของข้าไปแล้ว และเส้นลมปราณของเจ้าคงต้องโดนแช่เย็นอยู่ เจ้าไม่มีทางใช้ฝ่ามือเมฆสายรุ้งได้!”

 

ดวงตาของฉินไช่ชชองทอประกายภาคภูมิ”หยานซ่ง เจ้าทำเรื่องเลวทรามมามาก ข้าอาจตายจากพิษเจ้า แต่ข้าจะไม่เสียใจ!’

 

ฉินไช่ชิงกระโจนใส่หยานซ่ง ฝ่ามือนางเปล่งแสงสีฟ้าขณะเล็งไปที่หน้าอกเขา

 

หยานซ่งสูดหายใจลึก และกระอักเลือดเพิ่ม ขณะที่ฉินไช่ชิงพูด พลังปราณของเขาก็ติดขัดจริง แต่ เขาไม่มีเหตุผลให้กลัว เคราเขียวของเขาสั่นขณะที่เขาแสยะยิ้ม

 

ฉินไช่ชิงไม่สามารถเข้าประชิดถึงตัวเขาได้ก่อนนางจะเริ่มตัวสั่นและอาเจียนเลือดดำออกมา เลือดดำมีฤทธิ์สูงราวกับมันจะกินพื้น

 

จากนั้นเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวก็ล้มลง

 

ฉินไช่ชิงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“ฮี่ๆๆ นางแพศยา เจ้าคิดว่าข้าเป็นใคร?คิดว่าเจ้าจะโจมตีข้าได้ง่ายขนาดนั้นเชียวรึ?”หยานซ่งแค่นเสียง”ดูที่มือเจ้า”

 

ฉินไช่ชิงยกมือที่สั่นสะท้านขึ้นระดับสายตาและพบว่ามันเปลี่ยนจากขาวเป็นม่วง

 

“ฮ่าๆ ข้าคือราชาเม็ดยาอสูร ทุกสัดส่วนของข้าเต็มไปด้วยพิษ เจ้าคิดว่าฝ่ามือเมฆสายรุ้งคือสิ่งเดียวที่ข้าใช้ต่อต้านยอดฝีมือระดับนภาคนอื่นอย่างเจ้าหรือ?”

 

หยานซ่งหัวเราะขึ้นฟ้า ดวงตาของเขาแสดงจิตสังหารออกมา”ฮึ่ม คงไม่มีใครกลัวข้าถ้าเป็นแบบนั้น ฮี่ๆ โง่ยิ่งนัก ข้าจะฆ่าเจ้าและกำจัดปัญหาในอนาคต!”

 

แม้จะบาดเจ็บ  ฝ่ามือของเขาก็มีพลังพอจะปลิดชีพของยอดฝีมือระดับนภา

 

ฉินไช่ชิงสิ้นหวัง นางกัดปากด้วยความชิงชัง

 

จั๋วฝานมองมันอยู่ข้างๆ เขาไม่เข้าร่วมเพราะเขารู้ว่ามีแค่คนเดียวถึงช่วยชีวิตเจ้าหมู่ตึกชิงฮัวได้

 

และร่างสีขาวก็บินไปตรงหน้าราชาเม็ดยาอสูร

 

ราชาเม็ดยาอสูรขมวดคิ้วพลางเปลี่ยนทิศทางการโจมตีไปยังฝ่ามือขาวนั่น

 

ปัง!

 

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นปวดหู ราชาเม็ดยาอสูรถอยไปสิบก้าวและพ่นเลือดออกมา มือของเขาถูกห่อหุ้มด้วยน้ำแข็ง

 

ร่างสีขาวลอยลงข้างเจ้าหมู่ตึกชิงฮัว ท่าทางของนางเต็มไปด้วยอำนาจและจะได้รับความเคารพจากใครก็ตามที่กล้ามองนาง

 

“พี่สาวฉู่ฉู่ ทำไมท่านถึงมาที่นี่?”

 

จั๋วฝานยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่านางซ่อนตัว”ท่านชอบแอบตามข้าเหรอ?’

 

“ฮึ่ม เจ้าขโมยของจากหมู่ตึกฮัวอวี่และคิดว่าข้าจะไม่จับหรือไง?”ฉู่ฉู่จ้องจั๋วฝาน

 

จั๋วฝานตกใจ แกล้งทำเป็นร้องไห้”อะไร?พี่สาวฉู่ฉู่มาจากหมู่ตึกฮัวอวี่หรือ?งั้นท่านเป็นเจ้าหมู่ตึกไหน?”

 

จั๋วฝานหลบสายตา เหมือนเด็กที่รู้ว่าทำผิด เขาพยายามพิสูจน์ความบริสุทธิ์ขณะชี้ฉินไช่ชิง”พี่สาวฉู่ฉู่ มันไม่ใช่ความผิดของข้า ข้าถูกบังคับ นางคือคนทรยศของท่าน นางคือคนที่ควรโดนตำหนิ ไม่ใช่ข้า!”

 

ฉู่ฉีส่ายหัว กุมหน้าผากด้วยความโกรธ”เด็กนี่ เจ้ายังกล้าพูดแบบนี้อีกหรือพอไม่มีความกล้าจะรับผิดชอบ?เจ้าสมควรโดนลงโทษ!”

จากนั้นางก็โน้มตัวไปตรวจสอบแผลของฉินไช่ชิง

 

“ชิง..ชิงเฉิง”ฉินไช่ชิงยกหัวของนางขึ้นด้วยความยากลำบากขณะที่น้ำตาไหลริน”อภัยให้ข้าด้วย ข้าทรยศหมู่ตึกฮัวอวี่!”

ปัง!

 

ราชาเม็ดยาอสูรกระแทกน้ำแข็งบนมือและจ้องฉู่ฉู่”วิชายุทธ์ระดับนภา วิชาจันทร์ลี้ลับ ฮ่า ๆ ๆ เจ้าหมู่ตึกใหญ่ฮัวอวี่ ฉู่ชิงเฉิง ในที่สุดเจ้าก็เผยตัว!ข้าสงสัยว่าบาดแผลปัจจุบันของเจ้าดีขึ้นแล้วหรือยัง เจ้ายังต้องให้ตาแก่ผู้นี้ช่วยไหม?”

 

“อะไรนะ พี่สาวฉู่คือผู้นำหมู่ตึกฮัวอวี่ ฉู่ชิงเฉิง?”

 

จั๋วฝานอดจ้องเรือนร่างงดงามของฉู่ฉู่ท่ามกลางแสงจันทร์ไม่ได้ ครั้งนี้เขาตกใจจริง ไม่ได้แกล้งทำ

 

เขาไม่คิดเลยว่าหญิงวิบัติที่เขาพบในสลัมจะเป็นผู้นำแห่งหมู่ตึกฮัวอวี่ นางไปที่นั่นทำไม?

 

จั๋วฝานมึนงง แต่ก็คิดไม่ออกจึงเก็บมันไว้ในใจก่อน แต่สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดเล็กน้อยคือฉู่ชิงเฉิงเป็นที่รู้จักในฐานะสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเทียนอวี่ และเขาก็คือคนที่ได้เห็นหน้าตาจริงของฉู่ฉู่

 

นอกจากฉู่ชิงเฉิง ใครจะมีใบหน้าไร้ที่ติแบบนั้นได้อีก?เขาไม่แม้กระทั่งจะคิดถึงตัวตนจริงของฉู่ฉู่ และก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าสติปัญญาของเขาเริ่มตกต่ำ

 

[ตั้งแต่ตอนไหนที่ข้าโง่ขนาดนี้?มันเป็นตอนข้าเห็นหน้าของฉู่ฉู่หรือ?]

 

จั๋วฝานถอนหายใจ ตอนนี้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นโดยไม่รู้ตัวพอนึกถึงหน้านาง[ผู้หญิงกลับสามารถครอบครองเสน่ห์เช่นนี้ได้จริงๆ] เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องเสน่ห์ของสาวงาม

 

โดยไม่สนใจสายตาของทั้งสอง ฉู่ชิงเฉิงมองแผลของฉินไช่ชิงและขวดก็ปรากฏในมือนาง

 

นางเปิดมันและกลิ่นหอมก็ทำให้ดวงตาของคนทั้งสองลุกวาว!

 

ยาหยกโพธิ์!

 

“พี่สาว ข้ารู้ว่าใจท่านรักหมู่ตึกฮัวอวี่ ข้าขอโทษ มันเป็นข้าที่ทำหน้าที่ผิดพลาดเองถึงทำให้ท่านต้องทนทุกข์ทรมาน”ฉู่ชิงเฉิงยกเปิดผ้าเขียวอย่างเบามือและหยดยาหยกโพธิ์เข้าปากฉินไช่ชิง

 

ทันใดนั้นเอง ทั้งตัวของฉินไช่ชิงก็เปล่งแสงสีฟ้า และทั้งตัวนางก็แผ่พลังชีวิตออกมา ทำให้วัชพืชรอบตัวนางเติบโตขึ้นจนสูงเท่าตัวคน

 

และหมอกพิษบนมือนางก็สลายหายไป และภายในเวลาอันสั้น นางก็ได้ฝ่ามือสีขาวนวลกลับมาเหมือนเดิม

 

รูม่านตาของจั๋วฝานกับหยานซ่งหดลงด้วยความโลภ ดวงตาของพวกเขาจับจ้องขวดยาตาไม่กะพริบ

 

ต่อให้ข้าจะเห็นยาหยกโพธิ์นี่เป็นครั้งที่สอง พลังชีวิตอันทรงพลังของมันก็ยังทำให้เขาตกใจ!

 

สูญเปล่าไปอีกหยด ช่างน่าเสียดาย!

 

จั๋วฝานกู่ร้องในใจ คิดในหัวว่าจะชิงขวดมายังไง และก็เป็นความคิดเดียวกันที่อยู่ในหัวของหยานซ่ง!

 

“ฮี่ๆๆ…ยาหยกโพธิ์นี้คือยาวิเศษอย่างแท้จริง มันสุดยอดมาก!”

 

ราชาเม็ดยาอสูรเลียริมฝีปากและมองฉู่ชิงเฉิง”เจ้าหมู่ตึกฉู่ เรามาคุยกันเป็นไง?ตอนนี้หญิงชรานั่นก็จากไปแล้วและทั้งหมู่ตึกฮัวอวี่ก็เป็นของเจ้า ทำไมเจ้าไม่ส่งรากโพธิ์นี้ให้ข้าละ?แล้วข้าจะมอบยาแก้พิษของฝ่ามือเมฆสายรุ้งให้ แบบนี้ หมู่ตึกฮัวอวี่ก็จะคงอยู่ได้”

“หึ รากโพธิ์เป็นของหมู่ตึกเรา โดยปราศจากมัน วังราชาเม็ดยาของเจ้าคงวิ่งพล่านไปทั่ว และหมู่ตึกฮัวอวี่เราก็คงไม่เป็นเจ็ดตระกูลใหญ่อีก หยานซ่ง เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กสามขวบหรือไง?”ฉู่ชิงเฉิงแค่นเสียงเย็นและดวงตาก็ฉายแววเกลียดชัง”นอกจากนี้ ความเกลียดของท่านย่า”

 

“ฮ่าๆๆ หญิงชรานั่นเมินเรื่องปัจจุบันและสมควรตาย เจ้าหมู่ตึกฉู่ ข้าแนะนำให้เจ้าอย่าเดินซ้ำรอยนาง!”ราชาเม็ดยาอสูรหัวเราะ

 

ดวงตาของฉู่ชิงเฉิงฉายแววโกรธเคือง หมัดของนางกำแน่น

 

ครั้งนี้ เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวสูดหายใจและค่อย ๆ ลุกด้วยใบหน้าซีด จ้องหยานซ่งอย่างขมขื่น”ชิงเฉิง เขาบาดเจ็บ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะใช้วิชายุทธ์ระดับนภา ด้วยพลังของเจ้ากับข้า เจ้าจะฆ่าตาแก่นี่ได้แน่”

 

“แต่ พี่สาว ยาแก้พิษสำหรับเจ้าหมู่ตึกทุกคน..”

 

ความเจ็บปวดแสดงผ่านดวงตานาง แต่มันก็ถูกแทนด้วยความเด็ดขาด เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวสูดหายใจลึก”เพื่ออนาคตของหมู่ตึกเรา ต่อให้เจ้าหมู่ตึกทั้งสิบห้าต้องตาย เราก็จะไม่ลังเล ชิงเฉิง ลงมือ”

 

หลังครุ่นคิดสักพัก ดวงตาของฉู่ชิงเฉิงก็ยังมีความลังเล ฉินไช่ชิงสังเกตเห็นและตะโกน”ชิงเฉิง ถ้าเราพลาดวันนี้ เราจะไม่มีโอกาสฆ่าตาแก่นี่อีกในอนาคต  เราต้องแก้แค้นให้ท่านย่า!’

 

ราวกับตื่นขึ้น ดวงตาของฉู่ชิงเฉิงกลายเป็นเย็นชา

 

“ซ่งอวี่ หลบออกไป!”ฉู่ชิงเฉิงพูด

 

จั๋วฝานทำตามและหลบไปด้านข้างทันที!เขาจะรอให้ปลากัดกันแล้วค่อยทำตัวเป็นคนตกปลา ตอนนี้ ไม่มียอดฝีมือระดับนภาคนใดจะระวังผู้เยาว์ระดับหลอมกระดูกแบบเขา

 

ฮี่ๆๆ สู้กันไป สู้กันจนตายไปข้างเลย

 

มุมปากของจั๋วฝานยกขึ้น

 

ราชาเม็ดยาอสูรหรี่ตาแคบพอเห็นทั้งสองมุ่งมั่นและอดวางมือไว้บนเอวไม่ได้และพูดด้วยรอยยิ้ม”เจ้าหมู่ตึกฉู่ เจ้าต้องคิดให้ดีก่อนทำอะไร ไม่งั้นจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้!”

 

“ฮึ่ม ถ้าข้าไม่ฆ่าเจ้า ฉู่ชิงเฉิงจะเสียใจไปชั่วชีวิต!”

 

ฉู่ชิงเฉิงแค่นเสียงเย็น และวิ่งไปทางหยานว่ง ขณะที่เจ้าหมู่ตึกชิงฮัวตามมาติดๆ ในการต่อสู้ของสามยอดฝีมือ แบบสองต่อหนึ่ง แถมหยานซ่งยังใช้วิชายุทธ์ระดับนภาไม่ได้ มันเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

 

แต่เขาไม่ตื่นตระหนก ราวกับเขามีหนทาง

 

บูม

 

ทันใดนั้น สายฟ้าสีม่วงก็ฟาดผ่าลงมาและท่าบุกของฉู่ชิงเฉิงก็โดนขวางทันที ราชาเม็ดยาอสูรเองก็เลิกคิ้ว ค่อย ๆ หันไปมองและมองคนที่มา…