บทที่ 91 ความโกรธของหงหลิง![รีไรท์]

ณ ศาลากู่หวัน

ในเขตของเมืองกู่เจียงโบราณนั้น นอกจากหอสมบัติแล้ว ศาลากู่หวันก็มีอิทธิพลใหญ่เหมือนกัน เจ้าของศาลากู่หวัน แซ่ ‘เฉียน’ ชื่อนี้น่าสนใจมาก เขาชื่อเฉียนตัวตัว เป็นชายอ้วนคนหนึ่ง ยิ้มตาหยีดูเป็นมิตร

เมื่อเห็นหงหลิงและฉู่ชวิ๋นเดินมาก็มีคนรีบวิ่งไปแจ้งเฉียนตัวตัวแล้ว คนที่นี่รู้จักกันเป็นอย่างดี ยังไงก็คนในแวดวงเดียวกัน แถมหงหลิงก็มีชื่อเสียง

ไม่นานนักก็มีคนมาต้อนรับพวกเขาเข้าไป เฉียนตัวตัวกำลังแนะนำแจกันดอกไม้ให้หนุ่มสาวคู่หนึ่งอยู่พอดี

เมื่อเห็นหงหลิงก็ยิ้มตาหยีแล้วทักขึ้น

“ยินดีต้อนรับคุณหนูหงหลิงมาเยือนร้านของเราครับ ช่างเป็นเกียรติจริง ๆ”

“คุณเฉียนพูดเกินไปแล้วค่ะ” หงหลิงพยักหน้าและหัวเราะ “มีลูกค้าอยู่นี่ คุณเฉียนทำงานก่อนเถอะค่ะ!”

แม้ว่าภายนอกเขาจะหัวเราะ แต่เขาก็คิดถึงจุดประสงค์ของหงหลิงที่มาในวันนี้ ทั้งสองตระกูลทำธุรกิจบนถนนสายเดียวกันและทั้งสองขายวัตถุโบราณและสมบัติแบบเดียวกัน พวกเขาเป็นศัตรูทางการค้า

โชคดีที่ทั้งคู่เป็นคนฉลาด พวกเขาไม่เคยรุกรานบ่อน้ำของคนอื่น พวกเขาหากินด้วยความสามารถของตนเอง เมื่อหงหลิงเดินเข้ามาข้างใน สายตาของชายหนุ่มทั้งหมดต่างจ้องมองเธอเป็นตาเดียวกันพลางกลืนน้ำลายลงคอ

ใบหน้าของแขกผู้หญิงไม่ค่อยพอใจนัก ดูเหมือนว่าเธอกลัวว่าผู้ชายจะไม่สนใจเธออีก เธอจึงเลือกที่จะชักสีหน้าใส่เฉียนตัวตัวและพูดว่า “คุณเจ้าของร้านคะ งานการจะทำอยู่ไหมคะ?”

เฉียนตัวตัวรวบรวมความคิดและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แต่ดูถูกอยู่ในใจ ผู้ชายคนนี้เป็นลูกค้าประจำในร้านค้าของเขาและเป็นสมาชิกของตระกูลฉีแห่งเมืองกู่เจียง ตระกูลฉีเป็นตระกูลเก่าแก่ในเมืองมีอำนาจและทรัพย์สินมากมาย

สำหรับผู้หญิงคนนี้ถึงแม้ว่าเธอจะมีรูปร่างหน้าตาดี แต่เธอก็เป็นแค่นางแบบปลุกใจเสือป่า แนวติดเรท หรือแม้แต่ผู้หญิงจากสถานบันเทิงระดับไฮเอนด์เท่านั้น

หากไม่มีการคุกคามก็จะไม่มีการเปรียบเทียบเกิดขึ้น เมื่อเทียบกับหงหลิงแล้วไม่มีอะไรที่สามารถเปรียบเทียบได้เลย ไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือนิสัยใจคอ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชายคนนี้จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกของหญิงสาวและแสดงความสนใจในตัวหงหลิงอย่างมากเฉียนตัวตัวถือแจกันลายครามสีน้ำนมและกล่าวว่า

“คุณชายฉีดูนี่สิครับ มังกรคู่บนเครื่องลายครามนี้ เป็นเหมือนเมฆลอยเคลื่อนตัวเหนือท้องฟ้า พวกมันผ่านมือมาหลายต่อหลายคน เมื่อมองดูสีเคลือบอีกครั้ง มันเป็นสีใสบริสุทธิ์และภาชนะนี้ เป็นเครื่องลายครามของราชวงศ์ถัง ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ หลังจากนั้นก็ถูกเคลื่อนย้ายไปที่จักรพรรดิเฉียนหลง และมอบให้เหอเซินต่อมา เมื่อจักรพรรดิเจียชิงทราบว่าเครื่องลายครามตกอยู่ในมือของเขา จึงมาเอาไปเก็บรักษาไว้ หลังจากผ่านมาหลายปี มันถูกรวบรวมโดยสมาชิกที่ยิ่งใหญ่ของสาธารณรัฐจีนและแล้วมันก็หายไป มันไม่ปรากฏจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อให้ได้มันมา“

เฉียนตัวตัวพูดจนน้ำลายกระเด็น ดวงตาของเขาวิบวับราวกับเขี้ยวของสุนัขจิ้งจอก

“ทำไมถึงมีรอยร้าวล่ะ?” คุณชายฉีละสายตาจากหงหลิง พลางจ้องมองแจกันลายครามดูภูมิอกภูมิใจ เขาชี้ไปที่รอยแตกบนปากแจกันแล้วถามขึ้น การแสดงของเขาแข็งทื่อเกินไป มันเหมือนกับการแสร้งทำเป็นชำเลืองมอง

เฉียนตัวตัวยิ้มและพูดว่า “คุณชายฉี นี่คือความงามที่สมบูรณ์จากของที่ไม่สมบูรณ์แบบ มันไม่ได้มีสภาพสวยงาม สิ่งนี้ถูกใช้หมุนเวียนมานับร้อยปีโดยไม่เสียหายก็นับว่าปาฏิหาริย์แล้ว แจกันนี้เหมาะสำหรับเป็นของขวัญให้คุณท่านฉีอย่างมาก มันถูกส่งต่อมาจนถึงวันนี้ในสภาพที่ดี มันหมายความว่า มันจะคงอยู่ตลอดไป จะมีของขวัญอื่นใด ที่เหมาะสมสำหรับคุณท่านฉีอีกล่ะครับ”

ดวงตาของชายผู้นั้นเจิดจ้า ตบไหล่เฉียนตัวตัวแล้วพูดพร้อมกับยิ้มว่า “เอาล่ะ เอาใบนี้แล้วกัน ห่อไว้ให้ฉันด้วย”

“ครับ!”

เฉียนตัวตัวพยักหน้าอย่างมีความสุขในสายตาของเขา และพูดว่า “คุณชายฉีเป็นคนกตัญญูจริงๆ ช่างเป็นคนกตัญญูมีจิตใจที่ดีงามนัก”

คุณชายฉีชอบคำอวยนี้ เขายิ้มจนเหงือกโผล่ออกมาทักทาย และพูดเสียงดัง “ความดีและความกตัญญูเป็นสิ่งแรกที่ฉันคิดถึง!“

เฉียนตัวตัวยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายฉี รวมเป็นเงิน 20 ล้านครับ”

เงิน 20 ล้านเป็นจำนวนมากสำหรับคนธรรมดา แต่คุณชายฉีไม่กะพริบตา เขาโบกมือเพื่อรับมันมา คุณชายฉีมองไปที่หงหลิง

หงหลิงยิ้มอย่างสุภาพ ซึ่งเธอไม่รู้ว่ารอยยิ้มนี้จะถูกเข้าใจผิด คุณชายฉีคิดว่าเธอสนใจเขาอยู่

สำหรับคุณชายฉี คำ 4 คำที่เขาจะมอบให้ผู้หญิงคือ ดอกไม้ริมทาง! ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเป็นผู้หญิงที่เขาจีบเองก็ไม่มีทางแห้ว!

สายตาของเขาร้อนแรงมาก เขามองดูร่างกายที่ร้อนแรงของหงหลิงและกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก! ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นภาพหงหลิงถูกกดใต้ร่างของเขา ทำให้อดยิ้มไม่ได้

ผู้หญิงที่อยู่กับคุณชายฉีเห็นว่าเขามองไปที่หงหลิงก็เกิดความอิจฉาในดวงตาของเธอและร้องเสียงหึอย่างเย็นชา

เธอเป็นแค่นางแบบเล็ก ๆ ที่ไม่ยังไม่เข้าสู่วงการเต็มตัว มันยากที่จะให้ในสายตาของคุณชายฉีมีเธอเพียงคนเดียว ขึ้นอยู่กับว่าในคืนนี้เธอจะปรนนิบัติคุณชายฉีได้ดีหรือไม่

ด้วยเหตุนี้เธอจึงอ่านภาพยนตร์แอ็คชั่นต่าง ๆ ศึกษาวิธีการปิดตา แส้เทียนทุกอย่าง และเธอก็ฝึกซ้อมกับผู้ชายคนอื่น เธอมั่นใจว่ากษัตริย์จะต้องตายในคืนนี้

แต่ตอนนี้เธอมีวิกฤตการณ์เพราะจิตใจของกษัตริย์ไม่ได้อยู่กับเธอแล้ว ในเวลานี้ เฉียนตัวตัวมาพร้อมกับแจกันที่ห่ออยู่ในมือของเขา

ผู้หญิงคนนั้นรับมันมาอย่างระมัดระวัง

คุณชายฉีหยิบเช็คของเขาออกมาและเขียนจำนวนเงิน 20 ล้านลงไป

“คุณชายฉี เราไปกันเถอะค่ะ!” ผู้หญิงคนนั้นเบียดหน้าอกที่อ่อนนุ่มและติดแน่นบนตัวของคุณชายฉี

คุณชายฉีมองดูผู้หญิงที่อยู่กับเขา จากนั้นก็หันไปมองหงหลิงที่มีเสน่ห์ ช่วยไม่ได้ที่หงหลิงไม่สนใจเขา หงหลิงสังเกตเห็นดวงตาของคุณชายฉีแล้ว แต่ไม่สนใจ ผู้ชายทุกคนจ้องมองไปยังเธอ ยกเว้นหนึ่งคน นั่นคือ ฉู่ชวิ๋น

“คุณผู้หญิง ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณได้ไหมครับ? ผม ฉีลู่”

คุณชายฉีไม่สามารถทนความร้อนในหัวใจของเขาได้อีกต่อไป เขาเดินจากผู้หญิงที่อยู่กับเขาและพยายามรักษาท่าทางอาการของเขาเอาไว้

หงหลิงหัวเราะเบา ๆ เธอเข้าใจความคิดของฉีลู่ เธอเกลียดแต่ไม่แสดงออก

“ฉันอยู่ในแวดวงเดียวกับคุณเฉียน ถ้าฉันเป็นเพื่อนกับคุณก็หมายความว่าฉันกำลังแย่งลูกค้าสิ? ถ้าเรื่องนี้มันแพร่ออกไป มันจะเป็นที่ขบขันของคนรอบข้างนะคะ”

การแสดงออกของฉีลู่นั้นค่อนข้างแข็งทื่อ ไม่เพียงไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร แต่ยังรวมถึงคำพูดของหงหลิงที่พูดออกมาอีกด้วย ฉีลู่จ้องมองหงหลิงราวกับว่าเธอต้องการเป็นปรปักษ์กับเขา

หงหลิงรู้สึกถึงบางอย่างและมองไปรอบ ๆ เธอตกตะลึง ในไม่ช้าเธอก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เธอยิ้มและไม่สนใจมัน

“คุณเฉียน ฉันได้ยินมาว่าคุณมีวัสดุหยกคุณภาพเยี่ยมอยู่ที่นี่ใช่ไหม?” หงหลิงพูดประเด็นหลักออกมาทันที เพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น

เฉียนตัวตัวตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด เธอมาที่นี่เพื่อหินหยกเหล่านั้น หัวใจของเขาอดสั่นไม่ได้ ถ้าเขาจะกลัวใครในเมืองโบราณนี้มากที่สุดนั่นจะต้องเป็นหงหลิง

ผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจและมนุษยสัมพันธ์ดีเกินไป

“ใช่ มีหยกลักษณะยอดเยี่ยมอยู่ เพื่อนของฉันมาฝากขายไว้” เฉียนตัวตัวพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ทราบว่าคุณเฉียนจะคิดราคาเท่าไหร่เหรอคะ? อย่าแพงมากเกินไปนะคะ ถ้าแพงเกินไปฉันคงซื้อไม่ไหว แต่ถ้าราคาเหมาะสม ฉันขอซื้อไว้ทั้งหมด” หงหลิงแอบพูดติดตลกหน่อย ๆ

สำหรับการซื้อทั้งหมดนั้นได้รับคำสั่งมาจากฉู่ชวิ๋น

เฉียนตัวตัวรู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาไม่ได้ถามอะไรมาก เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะเอามันมาให้คุณดูก่อนแล้วค่อยว่ากันน่ะ”

เฉียนตัวตัวหันหลังกลับออกไป หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็มาพร้อมกับกล่องไม้จันทน์

หลังจากเปิดกล่องแล้วก็พบหยกขาวราวคริสตัล 4 ชิ้นปรากฏอยู่ ซึ่งแต่ละอันมีขนาดเท่ากำปั้นผู้ใหญ่ หยกมีลักษณะหยาบเล็กน้อย ซึ่งเป็นปกติของวัตถุดิบ

ฉู่ชวิ๋นไม่จำเป็นต้องมอง เขารู้ว่าวัสดุหยกทั้งสี่นี้เป็นหยกที่หายากบนโลกใบนี้ เขาพยักหน้ารับกับหงหลิง

หงหลิงก็แปลกใจเช่นกัน เธอมีความมั่นใจว่าเธอเคยเห็นหยกที่มีคุณภาพดีมากมาย แต่ไม่มากนักที่จะสามารถเปรียบเทียบกับทั้ง 4 ชิ้นนี้ได้

“เสนอราคาได้เลยค่ะ ฉันจะเอามันทั้งหมด” หงหลิงพูดอย่างเผด็จการ

เฉียนตัวตัวตกใจเล็กน้อยแต่ก็แอบมีความสุข วันนี้เป็นวันของเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งแท้ ๆ

แจกันที่เขาขายให้กับคุณชายฉีก่อนหน้านี้ เป็นเพียงแจกันที่เขาหยิบขึ้นมา มีราคาเพียง 1,000 หยวน แน่นอนว่าแจกันเป็นวัตถุของราชวงศ์ถัง แต่มันก็ไม่ลึกลับเท่าที่เขาพ่นน้ำลายออกมา

ตอนนี้หินหยกเหล่านี้สามารถทำเงินได้มากมาย

ดังที่กล่าวกันว่าทองคำและเงินเป็นของล้ำค่าและหยกก็ไม่มีค่า

เฉียนตัวตัวชูสองนิ้วและพูดว่า

“20 ล้านหยวนต่อชิ้น”

ในความเป็นจริง เจ้าของหยกเป็นชายขุดดินและนี่คือสิ่งที่นำออกมาจากใต้ดิน มันถูกวางที่นี่ราคาขายอยู่ที่ 5 ล้านหยวนต่อชิ้นและเขาเพิ่มราคาโดยตรงถึง 4 เท่า

หงหลิงยิ้มเยาะและพูดว่า “คุณเฉียน คุณคิดจะรังแกฉันที่ไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ? ต่อให้หยกนี่มันจะดีแค่ไหน แต่ราคาก็ไม่มีทางสูงขนาดนี้”

“คุณหงหลิง คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ จริง ๆ แล้วเพื่อนของผมเสี่ยงชีวิตเพื่อนำมันออกมาเชียว เขายังเป็นคนกำหนดราคาเองด้วย ผมไม่ได้ทำเงินจากคุณเลยน่ะ” เฉียนตัวตัวรีบอธิบาย

อย่างไรก็ตาม เขาภูมิใจในผลงานของเขามาก ซึ่งตอนนี้พวกเขาเปิดร้านมาเป็นเวลาร่วม 3 ปีแล้ว เท่าที่เขารู้ หอสมบัติของหงหลิงเปิดมานานมากและก็ร่ำรวยมีทรัพย์สินมากมาย

ทำให้หลาย ๆ คนอิจฉาเป็นอย่างมาก คราวนี้เราต้องขูดรีดเธอให้ได้ ใบหน้าของหงหลิงดูไม่ได้เล็กน้อย เธอรู้ว่าเฉียนตัวตัวกำลังขูดรีดเธออยู่

“ฉันต้องการหยก 4 ชิ้นนี้”

ทันใดนั้นคุณชายฉีที่ทุกคนคิดว่าเขาจากไปแล้ว แต่เขายังอยู่ที่นั่นและเขาตัดหน้าด้วยการคว้าหยก 4 ชิ้นไป

คุณชายฉีเข้ามาเขียนเช็คแล้วส่งให้เฉียนตัวตัว เฉียนตัวตัวยังคงมึนงง หลังจากดึงสติกลับมาได้ เขารับเช็คมาโดยไม่สนใจว่าใครจะจ่ายตราบใดที่เขาได้เงิน

ดวงตาของฉู่ชวิ๋นหรี่ลงเล็กน้อย หงหลิงรู้สึกตกใจ กลัวว่าฉู่ชวิ๋นจะตบไอ้คุณชายฉีจนตาย

คุณชายฉียกกล่องหยกและส่งมันให้หงหลิง “คุณหงหลิง ผมแค่อยากเป็นเพื่อนกับคุณนี่คือความจริงใจของผม”

หงหลิงตกตะลึง เธอมองคุณชายฉีราวกับมองคนโง่

เฉียนตัวตัวตื่นเต้นจนเกือบฉีกเช็คในมือเสียหาย เขามองไปที่คุณชายฉีด้วยลิ้นพันกัน ตะโกนด่าความโง่ของคุณชายฉีอยู่ในใจ มีการจีบผู้หญิงแบบนี้ด้วยเหรอ? มันฟุ่มเฟือยเกินไปไหม?

ผู้หญิงที่มากับคุณชายฉีเกิดอิจฉาตาร้อน นั่นมัน 80 ล้านเชียวนะ! มากพอที่จะใช้ทั้งชีวิตของเธอด้วยซ้ำ ความหึงหวงของผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวมาก เธอรีบวิ่งตรงชี้ไปที่หงหลิงและดุด่าว่า

“นังจิ้งจอก! ออกไปจากแฟนฉันนะ!”

ใบหน้าของคุณชายฉีเคร่งขรึมและผลักผู้หญิงคนนั้นออกไป เขามองที่หงหลิงและพูดอย่างกระตือรือร้น “คุณหงหลิง อย่าเข้าใจผิด เธอไม่ใช่แฟนของผม…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกขัดจังหวะโดยหงหลิงด้วยการเหน็บแนมว่า “พวกคุณเป็นอะไรกันแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

หลังจากที่หงหลิงพูดเสร็จ เธอก็เดินไปหาผู้หญิงคนนั้น หงหลิงรู้จักคนใหญ่คนโตของที่นี่มากมายเธอจึงดูทรงพลังมาก นางแบบตัวเล็ก ๆ จะเปรียบเทียบกับเธอได้อย่างไร?

หงหลิงก้าวเท้าเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นถอยหลังกลับ

หงหลิงยืนนิ่งและเยาะเย้ยว่า “ถ้าเธอขายตัว ก็โปรดเคารพอาชีพของเธอด้วย และเสนอราคาอย่างเป็นธรรม อย่าคิดว่าตัวเองเป็นทั้งนาฬิกาและซุ้มประตู ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นก็สวมเสื้อผ้าให้ดี ๆ หน่อย อ๋อ ระวังปากของเธอด้วยล่ะ และผูกแฟนของเธอไว้ให้ดี ๆ พอเวลาเห็นผู้หญิงคนอื่นก็อย่าคิดว่าเขาจะอะไรกับแฟนของเธอ อย่าใช้ความคิดสกปรกในการประเมินคนอื่น เข้าใจไหม?”

หงหลิงเกลียดคำอยู่ 3 คำ นังจิ้งจอก เธอเกลียดมันมากที่สุด และการกล่าวหาที่ไม่เลือกปฏิบัติของผู้หญิงคนนั้นทำให้เธอโกรธมาก

ใบหน้าหญิงสาวคนนั้นตกใจอย่างมาก ใบหน้าสวย ๆ ซีดเผือดเล็กน้อย

ฉู่ชวิ๋นมองไปที่หงหลิงด้วยความสนใจ ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดีแฮะ