บทที่ 93 มาร่วมมือกันเถอะ![รีไรท์]

ในขณะนี้พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ซึ่งมีแสงสะท้อนสีแดงของพระอาทิตย์ ตรงกับประโยคที่ว่า พระอาทิตย์ตกดินมันก็ดี แต่มันเข้าใกล้ความมืดเข้าไปทุกที!

ในคำเชื้อเชิญอันอบอุ่นของฉีลู่ ฉู่ชวิ๋นและหงหลิงเดินทางมาที่ถนนเป่ยฮวา ณ ร้านเครื่องประดับตระกูลฉี!

ถนนเป่ยฮวาเป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในแม่น้ำโบราณ แต่ร้านเครื่องประดับตระกูลฉีเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้

เมื่อมองขึ้นดูแสงของพระอาทิตย์ตกดิน บริษัทตระกูลฉีเป็นบริษัทเครื่องประดับที่ใหญ่เป็นลำดับที่ 6 จากบริษัทชั้นนำ มีความน่าดึงดูดใจและแพรวพราวมาก

ในเวลานี้ คนที่ยุ่งตลอดทั้งวันออกมาเดินเล่นสบายๆ ดังนั้นจึงมีผู้คนจำนวนมากบนถนนเป่ยฮวา มากกว่าในช่วงเวลากลางวัน ฉู่ชวิ๋นและหงหลิงนั่งอยู่ในรถของฉีลู่ ซึ่งเป็นรถรุ่นหนึ่งของ Rolls Royce ดูเหมือนว่าคนรวยจะชอบรถประเภทนี้ หนึ่งคือเฉินฮั่นหลงที่มอบให้ฉู่ชวิ๋นไว้ใช้ก็เป็น Rolls Royce รุ่นนี้

ฉีลู่ช่วยหงหลิงเปิดประตูรถ ตามปกติพนักงานรักษาความปลอดภัยจะเป็นคนที่คอยเปิดประตู พวกเขามักจะเปิดประตูให้กับฉีลู่ แต่วันนี้เมื่อหงหลิงก้าวลงมา ตาทั้งสองข้างก็คุ้มค่าแล้ว

“คุณหงหลิง เชิญครับ!”

พฤติกรรมของฉีลู่นั้นแสดงออกมาดีมาก อาการน้ำลายไหลและความปรารถนาถูกปกปิดไว้อย่างแนบเนียน เมื่อเห็นยามรักษาความปลอดภัยทั้งสองมองหงหลิงอย่างเลื่อนลอย ฉีลู่ก็ไม่พอใจส่งเสียงเสียงฮึ่มในลำคอ!

ยามรักษาความปลอดภัยทั้งสองสะดุ้งและรีบคำนับเสียงดัง “สวัสดีครับประธานฉี!”

ฉีลู่เพิกเฉยต่อพวกเขาและพาหงหลิงเข้าไปข้างใน ฉู่ชวิ๋นผลักประตูออกจากรถและยิ้ม ดูเหมือนว่าเขาจะถูกลืมไปเลยแฮะ

ฉู่ชวิ๋นลงจากรถฉีลู่ โดยธรรมชาติเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะไม่กล้าละเลย และช่วยฉู่ชวิ๋นเปิดประตูรถ ฉีลู่เพิ่งหันกลับมาและเห็นฉากนี้ เขาโกรธมาก ไอ้สองคนนี้จะต้องถูกไล่ออก

ฉู่ชวิ๋นมองไปรอบ ๆ นานเกือบหนึ่งนาที การตกแต่งที่นี่ส่วนใหญ่เป็นสีขาวและสง่า มีป้ายอยู่ข้าง ๆ

ชั้น 1 เครื่องประดับทองคำและเงิน

ชั้น 2 เครื่องประดับและหยก

ชั้น 3 หยกและอื่น ๆ

“คุณหงหลิง อะไรที่คุณชอบ มันก็คือความชอบของผมทั้งหมด” ฉีลู่กล่าวด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง

หงหลิงหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “ถ้าคุณชอบมัน ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ”

ฉีลู่มีความสุขมาก เขารู้ว่าหงหลิงติดเบ็ดแน่นอน ไม่มีผู้หญิงที่ไม่ชอบเงิน

“ขึ้นไปชั้นสองแล้วลองดูสิ!” ฉู่ชวิ๋นพูดอะไรสักอย่างและเดินนำขึ้นลิฟต์ไป

ฟันของฉีลู่ขบกันด้วยความเกลียดชัง ชั้นสองเป็นเครื่องประดับและหยก ซึ่งมีราคาแพงกว่าทองคำและเงินของชั้นแรกมาก เขาเป็นคนที่มีความโลภ แต่เขาก็เป็นนักธุรกิจเช่นกัน แน่นอนเขาหวังว่าจะบรรลุเป้าหมายในราคาที่ถูกที่สุด

“คุณหงหลิงขึ้นไปที่ชั้นสองกันเถอะครับ พวกทองคำและเงินเหล่านั้นเป็นของดี แต่ว่าไม่เหมาะกับคุณ มันค่อนข้างไม่มีรสนิยมเอาซะเลย พวกเครื่องประดับหยกสิ มีความงามตามธรรมชาติเหมือนกับคุณ”

ฉีลู่ไม่สบายใจ แต่สิ่งที่เขาพูดนั้นดูสบายเอามาก ๆ

ทั้งสามขึ้นไปบนชั้นสอง หลังจากนั้นอีกคนหนึ่งขึ้นไปอีกชั้น

“คุณหงหลิง ดูที่ชอบได้เลยนะครับ บอกว่าทุกอย่างวันนี้คิดที่ผมนะครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะคะ”

ด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ หงหลิงมีเสน่ห์มากจนเกือบทำให้จิตวิญญาณหลุดลอย

“อย่าเกรงอกเกรงใจกับผมนักเลย” ฉีลู่มองและพูดกับหงหลิง จิตใจของฉู่ชวิ๋นกระจัดกระจายและรู้สึกระมัดระวัง ตอนนี้เขาต้องการหยกที่มีคุณภาพดีมาก ๆ

“ทางซ้าย 10 เมตร ป้ายหยกฟินิกซ์”

หงหลิงได้ยินเสียงของฉู่ชวิ๋นดังขึ้นในหัว ซึ่งเกือบจะทำให้เธอตกใจ

“อย่ากลัว ทำตามในสิ่งที่ฉันบอก” เสียงของฉู่ชวิ๋นดังขึ้นในหัวเธออีกครั้ง

ถึงแม้ว่าฉู่ชวิ๋นจะพูดว่า อย่ากลัว แต่หงหลิงก็กลัวและกลัวมาก มันน่าเหลือเชื่อ หงหลิงที่ดิ้นรนออกมาจากความกลัว เธอตรงไปที่เคาน์เตอร์ 10 เมตรทางซ้าย ตามคำพูดของฉู่ชวิ๋น เธอชี้ไปที่ป้ายหยกที่แกะสลักรูปฟินิกซ์และพูดว่า

“ขอดูอันนี้หน่อยค่ะ”

พนักงานขายที่นี่ได้รับการคัดเลือกอย่างรอบคอบ พวกเขาดูดีและยิ้มหวาน ด้วยฉีลู่อยู่บริเวณรอบ ๆ พนักงานของเขามีความกระตือรือร้นมากขึ้น

“นี่ไม่เลวเลย ฉันจะเอาชิ้นนี้” หงหลิงกล่าว ราคาของหยกชิ้นนี้คือ 10 ล้าน

“ไม่มีปัญหา!” ฉีลู่ไม่สนใจ

ในความเป็นจริง เขามีการคำนวณของตัวเองในใจ ตอนนี้ดูเหมือนว่าหงหลิงจะไม่ขาดเงิน ซึ่งสามารถมองเห็นได้จาก 80 ล้านที่เธอสามารถนำออกได้อย่างง่ายดาย ได้นอนกับเธอและยังได้เงินทั้งหมด

เขาจะได้รับทั้งโชคลาภ ฮ่าฮ่า! ฉีลู่หัวเราะด้วยความพึงพอใจ

“ดูอย่างอื่นอีกเถอะ” ฉีลู่กล่าว หงหลิงอยากจะปฏิเสธ แต่เสียงของฉู่ชวิ๋นดังขึ้นอีกครั้ง

“10 ก้าวไปข้างหน้าเคาน์เตอร์ขวามือ กำไลหยกคู่หนึ่ง”

หงหลิงไม่มีทางเลือกนอกจากเดินไปข้างหน้าและจับกำไลหยก

“15 ก้าวไปข้างหน้า เคาน์เตอร์มือซ้าย ไม้บรรทัดหยก” หงหลิงอยากร้องไห้ ถ้ามันเป็นแบบนี้ เธอจะกลายเป็นผู้หญิงหน้าเงินแล้วนะ

แต่พอลองคิดถึงความน่ารังเกียจของฉีลู่ สายตาที่น่ารังเกียจเมื่อมองเธอ ความรู้สึกผิดอย่างเดียวในหัวใจของเธอก็หายวับไป

เมื่อไม้บรรทัดหยกเพิ่งมาถึง เสียงของฉู่ชวิ๋นก็ดังขึ้นอีกครั้ง “หลังเคาน์เตอร์ ต่างหูหยกสีขาวคู่หนึ่ง”

ทันใดนั้นหงหลิงก็กัดฟัน และระเบิดสั่งเครื่องประดับอย่างรัว ๆ

“5 เมตรข้างหน้าเคาน์เตอร์ซ้าย จี้หยก 5 อัน”

“ไปข้างหน้า 3 เมตร เคาน์เตอร์ซ้ายมือ หยิบแหวนหยกออกมา”

“10 เมตรข้างหน้า ที่เคาน์เตอร์ด้านขวา มีรูปแกะสลักหยกมังกร”

“6 เมตรข้างหน้าซ้ายมือ”

“3 เมตรข้างหน้าทางขวา“

ทีละอัน ทีละอัน หงหลิงเดินไปเดินมา เหมือนผีเสื้อดมดอกไม้ ซึ่งเกือบจะไม่มีมือถือแล้ว

ใบหน้าของฉีลู่เปลี่ยนไปและรอยยิ้มของเขาก็แข็งค้างบนใบหน้าของเขา การปั้นยิ้มช่างยากเย็น เขาต้องชื่นชมสายตาของหงหลิง หยิบแต่ของที่แพง เขาไม่เข้าใจว่าผู้หญิงอย่างหงหลิงจะเอาหยกไปทำอะไร? สิ่งเหล่านี้รวมกัน แล้วมูลค่าเกือบ 200 ล้าน

“ฉันอยากได้มากไปหน่อย ใช่ไหม?” หงหลิงค่อนข้างอาย “ฉันจะจ่ายเองค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้นดวงตาของฉีลู่สว่างขึ้น หงหลิงบอกว่าเธอจะจ่ายเอง ซึ่งหมายความว่าคุณค่าของเธอนั้นมากกว่า 200 ล้าน

“คุณล้อเล่นเหรอ แค่นี้เอง ขอแค่คุณชอบ หยิบได้ตามใจชอบเลย ผมบอกแล้ว ทุกอย่างคิดที่ผม”

ฉีลู่ฝืนยิ้มและหัวเราะในหัวใจของเขา ไม่ว่าคุณจะเอาไปเท่าไหร่ เขาก็จะเอาคืนให้มากเป็นสองเท่าในที่สุด

“ของแค่นี้จะไปมีค่าอะไร? ถ้าเธอจ่ายเองก็เหมือนตบหน้าเขาสิ?” ฉู่ชวิ๋นกล่าว

ฉีลู่รู้สึกชอบฉู่ชวิ๋นขึ้นมาหน่อยแล้ว ช่างพูดเหลือเกิน

“ไปชั้นสาม!” เสียงของฉู่ชวิ๋นดังขึ้นในใจเธอ

หงหลิงกลอกตาบน จะขูดรีดทั้งทีงั้นก็เอาให้สุดละกัน หงหลิงจะขึ้นไปชั้นสาม แน่นอนฉีลู่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

อันที่จริงไม่มีอะไรบนชั้นสามที่จะสามารถนำออกไป ดังนั้นเขาจึงไม่มีอะไรต้องกังวล การตกแต่งของชั้นสามนั้นไม่สอดคล้องกับความสง่างามของสองชั้นก่อนหน้า ซึ่งชั้นนี้หรูหรามาก มีคนจำนวนมากตะโกนเต็มไปหมด

“นี่คืออะไร?” ฉู่ชวิ๋นอยากรู้อยากเห็น

“ทั้งหมดนี่คือบ่อนพนัน ทั้งชั้นสาม” ฉีลู่ภูมิใจมาก

ตอนนี้การพนันกำลังมาแรง 2 ปีมานี้มีผู้คนที่มีเงินและมีสไตล์การพนันที่บ้าคลั่งมากขึ้น เขาสั่งให้คนเปลี่ยนทั้งชั้นสามเป็นบ่อนพนัน ต่างจากสถานที่เล่นการพนันกลางแจ้ง มันเป็นเหมือนกับสถานบันเทิง สามารถกินดื่มและเล่นการพนันได้

ต้องบอกว่าฉีลู่ว่า เขาเป็นนักธุรกิจที่เก่ง ธุรกิจที่นี่ดีกว่าบ่อนการพนันกลางแจ้ง

ฉู่ชวิ๋นจำได้ว่าเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับการพนันหินหยกในชีวิตก่อนของเขา แต่ในเวลานั้นเขาเป็นเพียงนักเรียนธรรมดาและไม่สามารถสัมผัสถึงพลังด้านนี้ได้

ได้มีการกล่าวกันว่าการพนันหินนั้น สามารถทำให้คนจนกับคนรวยมีเส้นกั้นบาง ๆ อาจหมดตัวได้ นอกจากความรู้และประสบการณ์ระดับมืออาชีพแล้วการพนันยังเป็นเรื่องของโชคอีกมาก บางคนรวยและขอทาน เหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดาที่นักพนันต้องเจอ

“สนใจเหรอ?” ฉีลู่ ถามหงหลิงอย่างตั้งใจ

หงหลิงพยักหน้า

ฉีลู่ต้องการจับมือของหงหลิงแต่น่าเสียดายที่เธอเดินหนีไปอย่างไร้ร่องรอย ฉีลู่ไม่แสดงความอายหรือไม่พอใจและยังคงนำทางอย่างกระตือรือร้น

ในขณะที่เขาหันกลับมา เงาในของดวงตาของเขาก็ส่องประกาย ฉีลู่พาหงหลิงและฉู่ชวิ๋นไปที่นั่น ทั้งนักพนันและผู้ชมทักทายฉีลู่อย่างต่อเนื่อง

ฉีลู่ชูคอสูงและดูภาคภูมิใจ มันเป็นพลังแห่งความสำเร็จ

ฉู่ชวิ๋นมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าสถานที่เล่นการพนันนี้แบ่งพื้นที่ด้านหลัง 100 ตารางออกเป็น 8 ห้องเล็ก ๆ ซึ่งแต่ละส่วนก็เต็มไปด้วยวัสดุหยก

“คุณหงหลิง ไปลองเสี่ยงโชคกัน” ฉีลู่พูดกับหงหลิง

“ฉัน….” หงหลิงลังเลเล็กน้อย สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องลองเสี่ยงโชคของเธอและเลือกสุ่มหินมา 1 ก้อน อย่าดูถูกดูแคลนว่าก้อนหินนี้ที่มีขนาดเท่ากำปั้นผู้ใหญ่ 1 ก้อนจะธรรมดามันเป็นวัตถุดิบที่มีราคาก็สูงถึง 150,000 หยวน

ต่อไปคือ การผ่าหิน

หงหลิงเป็นคนธรรมดา มันเร็วเกินไปที่จะเลือก ฉะนั้นหินที่เลือกย่อมเสียเปล่า

คนผ่าหินเป็นมือดีของที่นี่ เขาเอาหินวางลงไปและผ่าหินภายในมีดเดียวก็ไม่พบอะไร

ผู้คนแทบจะกลั้นหัวเราะไม่ได้ แต่พวกเขาไม่ได้หัวเราะออกมา สุดท้ายหงหลิงก็ถูกหลอกโดยฉีลู่ เพราะเธอลองเสี่ยงโชคแต่ก็ไม่ได้อะไรกลับมาก

“ดูเหมือนว่าโชคของฉันจะไม่ดีเอามากๆเลยสินะ”

หงหลิงหัวเราะเยาะตัวเอง แม้ว่าจะเพียงแค่เล่นๆ แต่เงินไม่น้อยก็ปลิวหายไป

“มันไม่ใช่ว่าคุณโชคร้าย แต่หินพนันนี้เป็น 1 ใน 100 มันเป็นเรื่องปกติ ถึงแม้ว่าผมจะเลือกมันเอง มันก็ไม่มีอะไรในนั้นเหมือนกันแฮะ” ฉีลู่พูดอย่างสบาย ๆ

ใบหน้าของฉีลู่นั้นโดดเด่นสง่างาม ยังหนุ่มแน่นและเต็มไปด้วยเงินทอง ถ้าเป็น ผู้หญิงธรรมดาคงจะต้องล้มลงใส่เขาไปแล้ว

แต่หงหลิงเป็นผู้หญิงธรรมดาเหรอ? หากไม่พยายามไม่มีทางที่เธอจะมาสนใจ เธอย่อมไม่มีทางเป็นของเล่นของคนร่ำรวยและมีอำนาจเหล่านั้นอย่างแน่นอน จะได้หงหลิงมาไม่ใช่เรื่องง่าย ฉีลู่เก่งในเรื่องจีบสาวแต่มันยังดีไม่พอ

“นายอยากจะลองไหมล่ะ?” ฉีลู่มองที่ฉู่ชวิ๋นและถามขึ้น

ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่เคยถามชื่อของฉู่ชวิ๋น ซึ่งเป็นการดูถูกเหยียดหยาม

“ลืมไปเลยว่า ฉันเองก็โชคดีมาตลอด ไหนลองหาดูหน่อยซิ ว่ามีก้อนไหนเป็นของดีบ้าง”  ฉู่ชวิ๋นพูดเบาๆ

โห!

ไม่เพียงแต่ฉีลู่เท่านั้น แต่ยังมีคนอื่น ๆ ที่ตกตะลึง

อะไรนะ? ช่างเป็นการคุยโวอะไรเช่นนี้

ฉีลู่ตะโกนและพูดว่า “ถ้าหินที่นายเลือกเป็นของดีจริง ฉันจะซื้อ 10 เท่าของราคามันเลย ถ้านายแพ้ นายต้องจ่ายค่าหิน”

ฉีลู่หัวเราะเยาะ หรือว่าแกยากจนจนไม่สามารถแม้แต่จะจ่ายเงินค่าหินล่ะสิ?

“ได้!” ฉู่ชวิ๋นหัวเราะเบา ๆ และก้าวผ่านเขาไป

ฉีลู่ตกตะลึงและดวงตาของเขามืดมัว เขากล้ามาก เห็นได้ชัดว่าเป็นการต่อสู้กับเขางั้นเรอะ?

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าฉู่ชวิ๋นนั้นฉลาดไม่น้อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาเป็นแค่คนโง่ที่เดินไปสู่ความตาย

ฉู่ชวิ๋นเดินมาที่กองหินหยกกองแรก เขาปลดปล่อยจิตวิญญาณแพร่กระจายไปตรวจสอบหิน เกือบจะในทันทีเขารู้ว่ามีบางอย่างในหินก้อนนี้

การพนันหิน ช่างน่ากลัวจริง ๆ มีบางอย่างในหินก็จริงแต่ ไม่ใช่หนึ่งในร้อย แต่มันเป็นหนึ่งในพัน ในบรรดาหินหยกจำนวน 100 ชิ้นที่มีสินค้าไม่เกิน 5 ชิ้นเท่านั้น

ไม่รู้ว่าหินหยกทั้งหมดในร้านเครื่องประดับตระกูลฉีเป็นแบบนี้หรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้น ความเสี่ยงของการพนันหินหยกนั้นมีมากเกินไป

มือของฉู่ชวิ๋นปัด ๆ หินหยก ชิ้นหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ และพลังเซียนก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือและหยกที่อยู่ในหินนั้นก็กลายเป็นผงทันที

อีกครั้ง เขาปัด ๆ ก้อนหินสามก้อนในตำแหน่งที่แตกต่างกันโดยไม่ได้ตั้งใจ และในที่สุดก็หยิบหินขนาดเท่าครึ่งลูกฟุตบอลได้ชิ้นหนึ่ง

“อันนี้แหละ!”