บทที่ 96 ความตาย![รีไรท์]

ฉีลู่ร่ำไห้ด้วยความเศร้าใจ ขาของเขาแตกร้าวและก็หัก จู่ ๆ มันก็หัก ไม่มีใครรู้ว่าขาของฉีลู่หักได้อย่างไรยกเว้น ฉู่ชวิ๋นและหงหลิง ฝูงชนรวมตัวกันอย่างช้า ๆ เพื่อมองดูสภาพของฉีลู่ในตอนนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดีอย่างโรคจิต

ดูเหมือนว่างานในชีวิตประจำวันของฉีลู่ได้กระตุ้นความโกรธและความขุ่นเคืองของผู้คนไปทั่ว ทุกคนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อเริ่มถ่ายภาพและบันทึกวิดีโอ

อย่างไรก็ตามยกเว้นฉู่ชวิ๋น ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าประตูลิฟต์เปิดอยู่ ชายร่างใหญ่หัวลีบแบนผิวคล้ำ สวมเสื้อผ้าอำพรางและรองเท้าบูทเดินสาวเท้าเข้ามา

ดวงตาของเขาแหลมคม เขามีจิตวิญญาณแข็งแกร่ง ขมับปูดโปนเล็กน้อย และลมหายใจรุนแรง ชายคนนั้นเดินมาแล้วหยุดลง คว้าเอาคอของชายคนหนึ่งที่ยืนหันหลังถ่ายรูป เขายกชายคนนั้นขึ้นมาด้วยมือเดียวแล้วกระแทกเขาลงกับพื้น

ปัง

“กร๊อบ…”

เสียงดังพร้อมกับเสียงกระดูกร้าว ชายคนนั้นไม่ได้ครวญครางแม้แต่น้อย มีเลือดไหลออกมาที่มุมปากของเขาและหมดสติลงไปในทันที

การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่นี้ทำให้คนอื่นหวาดกลัว พวกเขาหันกลับมาก็พบชายลักษณะหัวลีบแบนตัวใหญ่คว้าเอาโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งขึ้นมาแล้วปาลงไปที่พื้น

เขากำหมัดแล้วชกใส่ฝูงชนอย่างรุนแรง ฝูงชนตื่นกลัวและถอยหลังกลับไปสองสามก้าว เพราะกลัวว่าโทรศัพท์มือถือจะถูกฉวยเอาไปปาทิ้งบนพื้น

“พี่…” ฉีลู่ผู้ซึ่งหวาดกลัวและตื่นตระหนกเงยหน้ามองชายคนนั้น ในใจเต็มไปด้วยความสุขและเศร้าในคราเดียวกัน

ฉีหวงเป็นคนตระกูลฉี พี่ชายของฉีลู่ ผู้บังคับบัญชาการหัวหน้ากองกำลังพิเศษแห่งชาติ พลตรีผู้ยิ่งใหญ่ที่ถือใบอนุญาตสังหารประชาชน เมื่อตอนที่ ฉีหวง อายุ 5 ขวบ เขาได้รับความสนใจจากอาจารย์ที่เดินทางไปทั่วทุกมุมโลก หลังจากนั้นเป็นต้นมา ฉีหวงเดินทางไปกับอาจารย์ผู้นั้นเพื่อท้าทายผู้เชี่ยวชาญทุกแขนง

เมื่ออายุครบ 25 ปี เขากลับไปที่บ้านของตระกูลฉีและในที่สุดก็ถูกส่งไปยังกองกำลังพิเศษ ใน 3 ปีที่ผ่านมาเขาได้รับความชื่นชมเลื่อมใสจากนายพลใหญ่และมีส่วนร่วมมากมายในกองกำลัง

ฉีหวงยิ้มยิงฟันขาวของเขา

คนส่วนใหญ่ในที่นี้รู้จักกันดี ฉีหวงเป็นคนโหดร้ายมากๆ เมื่อเขากลับมาจากการเดินทางเขา เขาก็เริ่มท้าทายศิลปะการต่อสู้ทุกแขนงในเมืองกู่เจียงอย่างบ้าคลั่ง

ขอเพียงเป็นนักมวยชื่อดัง เทควันโดและอื่นๆ เขาก็ไปท้าทายคนอื่น ๆ ทันที ซึ่งครั้งที่โด่งดังเป็นที่ฮือฮามากที่สุด คือ ตอนต่อสู้กับตัวแทนประเทศด้านหมัดมวย พาร์คอึนโฮ เขาใช่หมัดเดียวก็สังหารอีกฝ่ายได้ดังนั้นมันจึงเป็นที่ฮือฮากันมาก

ตอนนี้เมื่อเห็นชายโหดร้ายปรากฏขึ้นและทำร้ายผู้คนทันทีที่เขาปรากฏตัว คนเหล่านี้จะไม่กลัวได้อย่างไร? มีหลายคนคิดจะแอบหลบหนีออกไป

“ใครกล้าหนี ฉันจะหักขามันซะ”

คำพูดของฉีหวงทำให้ทุกคนไม่กล้าขยับ คนที่วางแผนจะแอบหนีก็กำจัดความคิดนี้ไปอย่างรวดเร็ว

“แกฆ่าคนเหรอ?” ฉีหวงมองฉีลู่และชี้ไปที่ผู้จัดการจางผู้ที่ตายด้วยความสยดสยอง

“มันร่วมมือกับคนนอกจะทำร้ายฉัน มันสมควรตาย!” ฉีลู่พูดอย่างเกลียดชัง

“บอกฉันมาว่าอะไรเกิดขึ้น?”

ฉีหวงไม่ได้เข้าไปดูขาของฉีลู่แม้แต่น้อย กลับนั่งลงไขว่ห้างพร้อมที่จะฟังเรื่องราว ฉีลู่กัดฟันของเขาแล้วเริ่มพูด

แน่นอนว่าเขาเปลี่ยนความคิดที่สกปรกต่อหงหลิงให้กลายเป็นเธอล่อลวงเขาด้วยความงาม จากนั้นฉู่ชวิ๋นได้ร่วมมือกับผู้จัดการจางเพื่อหักหลังเขา

ฉีหวงมองขึ้นไปที่หงหลิงและพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง “ก็สวยนะ”

หงหลิงอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลัง ดวงตาของฉีหวงดุร้ายเกินไปและเธอรู้สึกไม่ดี เมื่อยามที่ถูกมองผ่าน

สายตาของฉีหวงขยับไปที่ฉู่ชวิ๋นอีกครั้งและคิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อย แต่ในไม่ช้ามันก็คลี่คลายออกไป

“พี่ จับหมาตัวผู้กับตัวเมียคู่นี้ให้ฉันที ฉันต้องการให้พวกมันอยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่ได้” ดวงตาของฉีลู่โหดร้ายและน้ำเสียงของเขาช่างโหดร้ายยิ่งกว่า

“ในโลกนี้มีกรรมตามสนองจริงเหรอ?”

ในขณะที่ทุกคนต่างก็คิดว่าฉีหวงต้องโกรธฉู่ชวิ๋นและหงหลิงแน่ แต่เขาก็พูดประโยคนี้ขึ้นมา

“แกเป็นน้องชายของฉัน ฉันรู้สันดานแกดี ล่อลวงแกด้วยความสวย? ฉันว่ามันเป็นความปรารถนาของแกเองมากกว่านะ บาปกรรมที่แกทำในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ถ้ามันมีจริงขาของแกคงจะใช้การไม่ได้ไปนานแล้ว”

“พี่…” ฉีลู่มองฉีหวงด้วยความไม่อยากเชื่อ นี่คือพี่ชายแท้ ๆ ของเขานะ

“เอาเถอะ พูดจบแล้ว แกเป็นแบบนี้ก็สมควรแล้ว ต่อไปก็อยู่บ้านสภาพนี้ไปแหละ จะได้ไม่ต้องออกไปทำร้ายผู้หญิงอีก” ฉีหวงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

ทุกคนตกใจกันหมด อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า เกิดอะไรกับอุปนิสัยของเขากันแน่?

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าแกมันจะชั่วช้า แต่ก็เป็นน้องชายของฉีหวง ลูกหลานของตระกูลฉี จะมีใครที่จะมาคิดร้ายกับแกไม่ได้ทั้งนั้น ดังนั้น…” ฉีหวงยืนขึ้นเหมือนสิงโตตื่น ลมหายใจดุเดือดโพล่งออกมา เขาจ้องที่ฉู่ชวิ๋นและพูดออกมาว่า

“แกอยากตายแบบไหน?”

ทุกคนหวาดกลัว นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของฉีหวง เขากำลังข่มขู่ด้วยอำนาจ เขาอ้าปากและถามคนอื่นว่าจะตายอย่างไร ไม่มีใครสงสัยว่าฉีหวงกล้าที่จะฆ่าผู้คนได้อย่างไรเพราะเขาได้ฆ่าไปแล้ว และมีมากกว่า 1 คน ไม่มีใครรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้

ใบหน้าของหงหลิงดูซีดเล็กน้อย เธอหายใจลำบากภายใต้แรงกดดันจากกำลังภายในของฉีหวง

ฉู่ชวิ๋นหัวเราะเบา ๆ แล้วก้าวไปข้างหน้า

หงหลิงรู้สึกว่าแรงกดดันเป็นเหมือนกระแสน้ำทันที ฉีหวงมองฉู่ชวิ๋นอย่างประหลาดใจ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

“ถ้านำหยก 2 ก้อนที่ด้านหลังมารวมกันแล้วบวกอีก 800 ล้านหยวน น้องชายของนายเป็นหนี้ฉันทั้งหมด 2,400 ล้านหยวน เนื่องจากนายเป็นพี่ชายของเขา งั้นนายมาจ่ายแทนเขาก็แล้วกัน?” ฉู่ชวิ๋นพูดนิ่ง ๆ

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ฉีหวงถามฉู่ชวิ๋นว่าเขาต้องการตายแบบไหน? เขากลับคิดบัญชีว่าอีกฝ่ายเป็นหนี้เท่าไหร่ เขาอยากตายหรือไง?

ฉีหวงตกใจ จากนั้นเขาก็เผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “น่าสนใจ!”

“นายคงไม่ได้อยากเบี้ยวใช่ไหม?” ฉู่ชวิ๋นถาม

ฉีหวงหัวเราะอย่างสนุกสนานพร้อมหัวเราะเสียงดังลั่น

“ถูกต้อง ฉันจะเบี้ยวเงิน”

ฉีหวงเป็นคนที่หยิ่งมาก เขาไม่ต้องการปิดบัง ไม่ได้พูดเสียงเบาหรือหลีกเลี่ยงมัน ใบหน้าของเขาไม่แดงและไม่ตื่นเต้น เขาตะโกนต่อ

“ฉันจะเบี้ยว แกมีปัญหาอะไรไหมล่ะ?”

ผู้คนไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง แต่พวกเขากลับหัวเราะแบบช่วยไม่ได้ ฉีหวงคือใคร ผู้ชายที่ไม่เคยทนทุกข์ ผู้คนภาวนาให้ฉู่ชวิ๋นไม่เอาเงินแล้วปล่อยมันไปไม่งั้นเขาจะตายซะเอง

“ฉันจะให้ทางเลือก 2 ทาง ทางแรกทิ้งผู้หญิงคนนี้ไว้ที่นี่แล้วขอโทษฉีลู่ ขอโทษตระกูลฉี” ฉีหวงบอกแผนการของเขา การฆ่านั้นไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขา

“แล้วอย่างที่สอง?” ฉู่ชวิ๋นถามด้วยความสนใจ

“ข้อที่สองคือฉันจะฆ่าแก ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องอยู่ที่นี่เหมือนเดิมเข้าใจไหม-”

คำพูดของฉีหวงยังไม่จบ เขาก็ได้ยินเสียง “อึก” จากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง

ทันใดนั้นใบหน้าของฉีหวงก็เปลี่ยนไปและหันไปมอง

ฉีลู่ล้มลงกับพื้นพร้อมมีดสั้นที่ปักตรงหัวใจ

ฝูงชนกระจัดกระจายออกไปเหมือนสายน้ำ มีเพียงพนักงานหญิงสาวสวยคนหนึ่งที่ใบหน้าดูโล่งใจ

ฉู่ชวิ๋นมองที่พนักงานเสิร์ฟด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เธอนุ่มนิ่มและอ่อนแอ เธอผอม ไม่มีกำลังภายในร่างกายของเธอ เธอเป็นคนธรรมดา ซึ่งคนธรรมดาคนนั้นฆ่าฉีลู่ต่อหน้าทุกคน แม้กระทั่งเขาก็ไม่ได้สังเกตเห็น

ตู้ม!

ทันใดนั้นร่างของฉีหวงก็ระเบิดพลังออกมา บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรุนแรง มีคนฆ่าน้องชายของเขาต่อหน้าเขา ดวงตาของฉีหวงนั้นเต็มไปด้วยไอสังหาร ไม่ว่าจะเป็นใคร ทุกคนต้องตาย!

ปัง!

พื้นใต้เท้าของฉีหวงระเบิด เขาไปปรากฏตัวต่อหน้าพนักงานเสิร์ฟ ฝ่ามือราวมีดตัดผ่านอากาศโจมตีที่คอด้านหลังด้วยเสียงแหลม ฝ่ามือมีดนี้มีเป้าหมายที่ลำคอเรียวของพนักงานเสิร์ฟ พลังของมันสามารถฉีกกระชากเหล็กให้ขาดได้อย่างง่ายดาย

ตู้ม!

ทันใดนั้น ฝ่ามือสีขาวก็ปรากฏในอากาศ ป้องกันฝ่ามือมีดของเขาเอาไว้ และมีพลังกระแทกเขาให้ถอยออกไป

ฉีหวงถอยร่น เท้าแต่ละข้างจมลงที่พื้น พื้นที่ถูกเขาเหยียบระเบิดออกคล้ายใยแมงมุม เมื่อเขาหยุดนิ่ง ดวงตาของเขาหดตัวอย่างรุนแรง

“แกมันไม่ธรรมดาจริง ๆ ด้วย” ฉีหวงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“แกต่างหากที่ธรรมดาเกินไป” ฉู่ชวิ๋นตอบอย่างเฉยเมยและค่อยๆ เอามือของเขาถอยกลับคืนมา

ทันใดนั้นร่างของฉีหวงก็เต็มไปด้วยลมหายใจพลุ่งพล่านอย่างน่ากลัว อากาศรอบ ๆ ตัวเขาบิดเบี้ยว และทั่วทั้งร่างนั้นก็เหมือนดาบที่หลุดออกมาจากเปลือก เตรียมการโจมตีขั้นเด็ดขาด

ฉู่ชวิ๋นไม่รู้สึกรู้สา เขาหันกลับมามองที่พนักงานสาวเสิร์ฟ คิ้วของเขาขมวดเล็ก ๆ “ทำไมต้องฆ่าเขา?”

ถ้าเขาไม่รู้สึกว่าเธอเป็นแค่คนธรรมดา ฉู่ชวิ๋นคงคิดว่าเธอวางแผนเพื่อใช้ประโยชน์จากเขาสร้างเหตุการณ์นี้ขึ้นมา

“เพราะมันสมควรตาย มันไม่ใช่คน ฆ่ามันไปถือว่าเมตตามันแล้ว ชีวิตที่เหมือนหมูเหมือนหมาของมันจริง ๆ แล้วต้องเฉือนเนื้อมันออกมาทีละชิ้น โยนให้หมากินด้วยซ้ำไป” น้ำเสียงของพนักงานเสิร์ฟเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ไม่สิ้นสุด เธออาฆาตพยาบาทฉีลู่อย่างสุดหัวใจ

“เล่าได้ไหมว่าเธอกับเขามีความแค้นอะไรกัน? ถ้าเขาควรตายจริง ๆ ฉันจะปกป้องชีวิตเธอเอง” ฉู่ชวิ๋นกล่าว

พนักงานเสิร์ฟมองดูฉู่ชวิ๋นอย่างเงียบ ๆ และกัดฟันในที่สุด

อย่างไรก็ตามเธอก็กำลังจะตาย มันเป็นการดีที่จะต่อสู้เพื่อชีวิตตัวเอง บางทีชายลึกลับคนนี้อาจช่วยชีวิตเธอได้

เธอพูดเบา ๆ เธอชื่อ หลี่เค่อซิน เธอมีน้องสาวอายุน้อยกว่า 2 ปี ชื่อหลี่เค่อเล่อ

เมื่อปีที่แล้วเธอเรียนอยู่ปี 3 ส่วนน้องสาวของเธอเพิ่งจะเข้าเรียนปี 1 เพื่อแบ่งเบาภาระให้กับครอบครัว เธอและน้องสาวมาทำงานที่ร้านเครื่องประดับตระกูลฉี

หลี่เค่อซินเป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบพูดคุย ไม่ชอบสื่อสารกับผู้อื่น ในทางตรงกันข้าม น้องสาวของเธอนั้นสวยงาม มีชีวิตชีวา ยิ้มแย้มแจ่มใส แต่แล้วโชคร้ายก็มาเยือน

หลี่เค่อเล่อที่สวยงามและน่ารักดึงดูดความสนใจของฉีลู่มานานแล้ว และเขาได้ร่วมมือกับเพื่อน ๆ ของเขาวางยาเธอ

หลี่เค่อเล่อถูกข่มขืน

แต่มันยังไม่จบ หลังจากที่พวกเขาข่มขืนเธอแล้วพวกเขาพาเธอไปที่บ้านพักตากอากาศในย่านชานเมือง ขังเธอไว้และปู้ยี่ปู้ยำเธอต่อ

จนกระทั่งวันหนึ่ง พวกเขาสนุกกันพอแล้ว และในที่สุดพวกเขาก็ขายหลี่เค่อเล่อไปยังแอฟริกาอย่างลับ ๆ

หลี่เค่อซินและครอบครัวออกตามหาน้องสาวอย่างสิ้นหวัง พวกเขาลองทุกอย่างที่ทำได้และยังไม่มีข่าวคราว แค่คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาว เธอก็ทนไม่ไหว ครอบครัวของเธอหมดหวังที่จะตามหาหลี่เค่อเล่อ

แต่วันหนึ่งไม่กี่เดือนที่ผ่านมา จู่ ๆ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องสาวของเธอ หลี่เค่อเล่อบอกเล่าทุกอย่างทางโทรศัพท์

เมื่อพวกเธอหาหลี่เค่อเล่อจนพบอีกครั้ง เธอกลับกลายเป็นเพียงร่างเย็นชืด แพทย์นิติเวชบอกพวกเขาว่าหลี่เค่อเล่อติดยาและเป็นโรคเอดส์

พ่อแม่ของเธอรับไม่ได้ และทั้งคู่ก็ล้มป่วยลงและไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย เธอขายบ้าน ขายทุกอย่าง จัดการเรื่องพ่อแม่ของเธอ และทำงานอยู่ในร้านเครื่องประดับตระกูลฉี รอการแก้แค้น

2-3 เดือนที่ผ่านมามีบอดี้การ์ดของฉีลู่อยู่ข้างตัวตลอด เธอไม่มีโอกาสได้ลงมือ จนกระทั่งตอนนี้ เธอมีโอกาสที่จะทำให้ชีวิตสุนัขของฉีลู่จบลง เธอไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“ถ้ามันเป็นเรื่องจริงมัน มันก็สมควรตายแล้ว” หงหลิงมองดูร่างของฉีลู่ด้วยความรังเกียจ

จิตใจของผู้คนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง คำพูดของหลี่เค่อซินปิดปากทุกคน เขาสมควรตายจริง ๆ

ฉีหวงขมวดคิ้วมองไปที่ฉีลู่แล้วพูดออกมา “ฉันได้ยินมาว่าแกไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่างมานานแล้ว แต่ฉันไม่คาดคิดว่าแกจะน่าขยะแขยงมากขนาดนี้ ถ้าแกยังมีชีวิตอยู่ฉันจะฆ่าแกเอง”

หลังจากนั้นเขาโค้งคำนับหลี่เค่อซิน และพูดอย่างจริงใจว่า “ฉันรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะมาพูดอะไรตอนนี้ แต่ฉันยังคงอยากจะขอโทษแทนสำหรับสัตว์เดรัจฉานร้ายตัวนี้และหวังว่าเธอจะยกโทษให้มัน”

หลี่เค่อซินไม่ได้ตอบอะไร ฉีหวงก็ยืดตัวและมองผู้คนรอบตัวเขา เขาพูดด้วยเสียงดัง

“ฉีลู่มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน ฉันต้องขอโทษแทนเขาเพราะฉันเป็นพี่ชายของเขา ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ แม้ว่าฉันจะไม่ต้องการมีน้องชายคนนี้”

“ฉันอยากจะขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำลงไป แต่เพื่อชื่อเสียงของตระกูลฉัน ฉันยังคงต้องฆ่าเธออยู่ดี” ดวงตาของฉีหวงปรากฏจิตสังหารราวกับไฟฟ้า โดยมีเป้าหมายอยู่ที่หลี่เค่อซิน