บทที่ 138 การต่อสู้ที่แสนอันตราย[รีไรท์]

“ฆ่า!”

ฉู่ชวิ๋นคำรามเสียงดังพร้อมกับปล่อยหมัดออกไป เกิดเสียงมังกรคำรามดังขึ้น พร้อมกับมีลำแสงวูบวาบพุ่งออกมาจากกำปั้นของเขา

“ตายซะเถอะ!”

ฉู่ชวิ๋นเดือดดาลอยู่ไม่ใช่น้อย องค์ราชาถูกซัดกระเด็นไปหลายรอบ แต่ก็งอกหัวและแขนขาดๆ กลับมาใหม่ได้เสมอ พลังในการรักษาตัวขององค์ราชาแข็งแกร่งมาก รอบกายเต็มไปด้วยลมปราณสีดำ ที่ยากต่อการสลายลงไปได้

เปรี้ยง!

เมื่อพลังจากกำปั้นของทั้งสองฝ่ายปะทะกัน มวลอากาศก็เกิดความสั่นไหวจนทำให้กรวดหินดินทรายและต้นไม้ที่อยู่โดยรอบ ถูกทำลายไปหมดสิ้น

เปรี้ยง เปรี้ยง!

บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงแปลกประหลาด ซึ่งเกิดขึ้นจากการปะทะกันระหว่างฉู่ชวิ๋นกับองค์ราชา การลงมือของทั้งสองคนรวดเร็วมากเกินไป เพียงพริบตาเดียวบริเวณด้านข้างภูเขาก็ราบเป็นหน้ากลอง เหมือนกับป่าที่ถูกทำลายโดยไดโนเสาร์อย่างไรอย่างนั้น

ผลั่ก!

ก้อนหินที่มีขนาดเท่ากับโต๊ะกินข้าวลอยข้ามอากาศพุ่งตรงเข้ามาหาฉู่ชวิ๋น แต่มันก็ถูกทำลายไปด้วยหมัดของเขานั่นเอง

ฉู่ชวิ๋นดีดตัวหนึ่งทีก็ขยับมาอยู่ข้างหน้ากว่า 10 เมตร เขาเข้าใกล้ตัวองค์ราชาเข้าไปทุกทีแล้ว เสียงคำรามของชายหนุ่มยังดังไม่หยุด เช่นเดียวกับพลังจากหมัดที่ถูกต่อยออกไปรัวๆ

ผลั่ก!

องค์ราชาได้แต่ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด แขนของเขาขาดออกไปอีกครั้ง เนื้อหลุดออกไปเป็นแถบ เลือดสาดกระจาย ในขณะนี้องค์ราชาเริ่มตื่นกลัวขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว ร่างกายของเขาเคยแข็งแกร่งยิ่งกว่าอะไรดี แม้แต่กระสุนปืนที่ดีที่สุดในโลกก็ยังเจาะไม่เข้า แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะมีพลังมากกว่าเขาจริงๆ

ผลั่ก!

ฉู่ชวิ๋นโจมตีด้วยพลังกำปั้นอย่างต่อเนื่อง หน้าอกขององค์ราชาระเบิดออก ได้ยินเสียงกระดูกแตกหักลอยมาปะทะหูอย่างชัดเจนน่าขนลุก

องค์ราชาทั้งหวาดกลัวและเดือดดาลกระเด็นถอยหลังไป แต่มือขององค์ราชาก็ฟาดมาดั่งดาบเล่มหนึ่งตรงมาที่ฉู่ชวิ๋น

แต่ในตอนนั้นก็เป็นเวลาเดียวกับที่ฉู่ชวิ๋นดีดตัวขึ้นสูง พลังที่องค์ราชาปล่อยออกไปจึงกระแทกถูกเพียงแต่ก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งเท่านั้น

ผลั่ก!

และในวินาทีต่อมา กระบี่ไม้เล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของฉู่ชวิ๋น ตัวกระบี่เปล่งประกายสีทองเรืองรอง เมื่อตวัดกระบี่หนึ่งครั้ง ประกายเหล่านั้นก็จะพุ่งวาบออกมาตัดขาดทุกอย่างที่ขวางหน้า

ฉับ!

แขนขวาขององค์ราชาถูกตัดขาด และพลังลมปราณสีดำก็ถูกตัดขาดไปด้วย

มวลอากาศสีดำที่เหลืออยู่พลันเปลี่ยนรูปทรงกลายเป็นดาบขนาดยักษ์ และฟันเข้าใส่ฉู่ชวิ๋นด้วยความดุเดือด

กำปั้นของฉู่ชวิ๋นเป็นประกายระยิบระยับ เขาหมุนตัวหลบลำแสงของอีกฝ่าย แต่จังหวะที่จะโต้กลับนั้นเอง ก็พบว่าองค์ราชาได้ดีดตัวหนีไปแล้ว

“จะหนีไปไหน?”

พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าฉู่ชวิ๋นสั่นสะเทือน และองค์ราชาก็ไปปรากฏตัวอยู่ในจุดที่ห่างออกไปประมาณ 20 เมตร

ปรากฏว่าองค์ราชากลับไปหน้าคฤหาสน์ของฉู่ชวิ๋น ราชาปีศาจและหยินจงเห็นสภาพขององค์ราชาในตอนนี้ก็ได้แต่อนาถใจ สภาพขององค์ราชาดูน่าเวทนาเกินไป หน้าอกเป็นแผลเหวอะ แขนข้างหนึ่งขาด มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผลตลอดเวลา มองเห็นกระดูกสีขาวที่อยู่ด้านในได้ชัดเจน

เมื่อมองสภาพของฉู่ชวิ๋นที่กระโดดตามมาแล้ว ราชาปีศาจและหยินจงก็ต้องจ้องมองตาแทบถลน ฉู่ชวิ๋นยังไม่มีทีท่าว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสใดๆ เลย

“ฉันรู้อยู่แล้วว่านายท่านเป็นเทพเจ้า ฉันรู้อยู่แล้วว่านายท่านของเรา

ไร้เทียมทานขนาดไหน…” เฉินฮั่นหลงอุทานออกมาด้วยความดีใจ

เมื่อเห็นว่าฉู่ชวิ๋นยังคงปลอดภัยดีอยู่ ฮวาชิงหวู่และคนอื่นๆก็เบาใจขึ้นมาเล็กน้อย ทุกคนต่างก็หัวเราะให้กับน้ำเสียงที่เหมือนคนบ้านนอกของเฉินฮั่นหลง

“ไอ้ตัวโสมม ข้าจะฆ่าเจ้า” องค์ราชาแผดเสียง ในขณะที่เห็นว่ากำปั้นของฉู่ชวิ๋นเป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง องค์ราชาก็คว้าตัวหยินจงขึ้นมายัดเข้าปากทันที หลังจากนั้น เขาก็จัดการดูดเลือดจากตัวของหยินจงอย่างรวดเร็ว

เพียงพริบตาเดียว เลือดทุกหยดที่อยู่ในร่างกายของหยินจงก็ถูกดูดออกไปหมดสิ้นและเขาก็เสียชีวิตลงไปในทันที บาดแผลที่เหวอะหวะบนหน้าอกขององค์ราชากลับมาสมานตัวเรียบร้อยแล้ว เช่นเดียวกับแขนข้างที่ขาดก็งอกออกมาใหม่ และลมหายใจก็กลับมามั่นคงมากกว่าเดิม

ราชาปีศาจหวาดกลัวจนแทบขาดใจตาย เขาคลานอยู่บนพื้นพร้อมกับขอร้องว่า “องค์ราชาครับ ผมคือทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของท่าน ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย…”

“ในเมื่อเจ้าซื่อสัตย์ขนาดนี้ ก็จงมอบเลือดของเจ้ามาให้ข้าเถอะ” องค์ราชาพูดด้วยน้ำเสียงอำมหิต และพุ่งตรงเข้าไปหาราชาปีศาจ

เห็นดังนั้นราชาปีศาจก็กัดฟันกรอด ดวงตาเป็นประกายโกรธแค้น เขากระโดดลุกขึ้นและในวินาทีนั้นเอง ราชาปีศาจก็ปล่อยหมัดออกไป

ผลั่ก!

ราชาปีศาจเป็นขั้นปรมาจารย์ระดับ 5 การโจมตีที่ไม่คาดคิดของเขาทำเอาองค์ราชาถึงกับเซถอยหลังไปหลายก้าว

เห็นได้ชัดเจนว่าองค์ราชานึกไม่ถึงว่าราชาปีศาจจะกล้าลงมือ ดังนั้นองค์ราชาจึงคำรามด้วยความเจ็บแค้นใจว่า “เจ้าทาสรับใช้ต่ำต้อย กล้าดีอย่างไรถึงได้ขัดคำสั่งข้า”

“ช่างแกสิ ฉันยังไม่อยากตายสักหน่อย อยากดูดเลือดฉันมากนักใช่ไหม?” ราชาปีศาจตวาดกลับมาด้วยถ้อยคำหยาบคาย ก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหาองค์ราชาด้วยความคิดที่ว่า ถ้าลองสู้ให้เต็มกำลัง อย่างน้อยก็น่าจะพอมีหวังรอดชีวิตอยู่บ้าง

แต่โชคร้ายที่กว่าเขาจะรู้ว่าฝีมือของตนเองต่ำต้อยมากเกินไป มันก็เป็นตอนที่ถูกองค์ราชายิงพลังเข้าใส่ จนไม่สามารถขยับตัวได้อีกแล้ว

“เจ้าทาสรับใช้ คิดก่อการกบฏกับราชาใช่ไหม เจ้าต้องตาย” พูดจบ องค์ราชาก็แยกเขี้ยวออกมาหมายจะดูดเลือดอีกฝ่าย

แต่ฉู่ชวิ๋นไม่มีทางยอมให้องค์ราชาดูดพลังได้สำเร็จอยู่แล้ว เนื่องจากเขาทราบดีว่าเลือดและพลังลมปราณของขั้นปรมาจารย์ทั้งสองคนนี้สามารถทำให้องค์ราชาพัฒนาพลังขึ้นไปอีกระดับได้เลยทีเดียว

ฉับ!

ฉู่ชวิ๋นตวัดกระบี่หนึ่งครั้ง คลื่นพลังจากกระบี่พุ่งตรงออกไปเข้าหาฝ่ายตรงข้ามเหมือนสายฟ้าฟาด

องค์ราชาทราบดีถึงอานุภาพของกระบี่ลมปราณ เขาจึงกระโดดหลบและปล่อยตัวของราชาปีศาจทิ้งไป เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหลงกลชายหนุ่ม มันก็สายไปเสียแล้ว

เนื่องจากว่าร่างกายของราชาปีศาจถูกพลังจากกระบี่ลมปราณของฉู่ชวิ๋นตัดขาดครึ่งไปแล้วนั่นเอง

องค์ราชาร้องคำราม แต่ก็ยังเอื้อมมือออกไปคว้าศพที่เหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่งของราชาปีศาจเอาไว้ ราชาปีศาจผู้น่าสงสารไม่รู้เลยว่า หลังจากที่เขาตายไปแล้ว ตนเองจะถูกผู้เป็นเจ้านายคนใหม่ ดูดกินศพที่เหลืออยู่เพียงครึ่งเดียวเข้าไปในปากแบบนั้น

ส่วนศพอีกครึ่งหนึ่งที่ขาดออกมาจากพลังกระบี่ของฉู่ชวิ๋น ในขณะนี้ มีสภาพแตกตัวออกเป็นหยดเลือดจำนวนนับไม่ถ้วน

แต่บัดนี้ พลังขององค์ราชาได้เพิ่มพูนมากขึ้นจนน่ากลัว

ถึงแม้ว่าสีหน้าของฉู่ชวิ๋นจะยังดูเป็นปกติดี แต่หัวใจของเขาเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าองค์ราชามีความแข็งแกร่งมากกว่าเดิม

อันที่จริง ตอนนี้องค์ราชารู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงของเขาในขณะนี้ กลายเป็นตาที่แดงก่ำไปทั้งดวง ร่างกายของเขามีสีที่เข้มขึ้นและมีผิวหนังมากขึ้น แต่ก็ให้ความรู้สึกของอันตรายที่มากขึ้นเช่นกัน

“เจ้าแมลงต่ำต้อย ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง เจ้าจะยอมมาเป็นทาสรับใช้ของข้าหรือไม่?” น้ำเสียงราบเรียบและห้วนสั้น แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหิวกระหาย เห็นได้ชัดว่าราชาปีศาจและหยินจงมอบพลังให้กับองค์ราชาได้จำนวนมาก ถ้าฉู่ชวิ๋นถูกดูดพลังไปอีกคน รับรองว่าเขาจะต้องสามารถบรรลุพลังฝีมือไปสู่อีกระดับหนึ่งได้อย่างแน่นอน

ฉู่ชวิ๋นทำสีหน้าเย้ยหยัน และเตรียมตัวต่อสู้

“ข้าอยากจะเลี้ยงเจ้าเป็นทาสรับใช้ซะหน่อย แต่ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการ ข้าก็คงต้องดูดเลือดเจ้าซะแล้ว” องค์ราชาคำรามด้วยความโกรธแค้น ฉู่ชวิ๋น พุ่งปราดเข้ามาโดยไม่เสียเวลาพูดสักคำเดียว

กำปั้นขององค์ราชาถูกต่อยออกมาอย่างดุเดือด พลังที่พุ่งออกมาพร้อมกับกำปั้นมีความแข็งแกร่งและส่งเสียงสะเทือนเลื่อนลั่น

ผลั่ก!

เมื่อกำปั้นของทั้งสองฝ่ายปะทะกัน เสียงครืนครั่นก็ตามมา ก่อนที่ทั้งคู่จะกระเด็นถอยหลังกันไปหลายก้าว

พลัน ฉู่ชวิ๋นดีดตัวขึ้นด้านบน กระบี่ไม้ในมือเขาเป็นประกายสีทองแวววาว มวลอากาศสั่นไหว รัศมีจากกระบี่ที่ยาวมากกว่า 10 เมตรแหวกอากาศลงมา

“ตายซะ!”

ตอนที่ฉู่ชวิ๋นคำรามออกมา พลังจากกระบี่ก็พุ่งตรงเข้าไปที่หัวขององค์ราชาทันที

บึ้ม!

ภูเขาเทียนหลงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แผ่นดินยุบตัว ก้อนหินถล่ม เกิดหมอกควันและฝุ่นฟุ้งขึ้นในอากาศ ทำให้มองไม่เห็นท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ ราวกับเกิดการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

เป็นเวลาอีกอึดใจใหญ่กว่าที่ม่านควันจะจางหายไป ฉู่ชวิ๋นพยายามเพ่งตามอง บนพื้นดินมีรอยแยกเป็นทางยาวราว 10 เมตรจากอานุภาพของพลังกระบี่ลมปราณเมื่อสักครู่นี้ แต่ที่สำคัญก็คือ ร่างขององค์ราชากลับหายไปแล้ว

ฉู่ชวิ๋นไม่ได้ดีใจ องค์ราชายังไม่ตาย เขารู้สึกได้

วูบ!

เกิดการระเบิดบนพื้นดิน แล้วเงาร่างหนึ่งก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า องค์ราชาในตอนนี้เขามีสภาพที่น่าอนาถเหลือแสน ใบหน้าครึ่งหนึ่งหายไป แขนขวาตั้งแต่ช่วงไหล่ถูกตัดขาด หน้าอกเป็นแผลฉกรรจ์ เนื้อเปิดจนมองเห็นหัวใจสีแดงที่เต้นอยู่ด้านในตุบ ๆ

“เจ้าแมลงโสโครก…” องค์ราชาคำรามด้วยความโกรธแค้นและบ้าคลั่ง เขาถูกฉู่ชวิ๋นเล่นงานอีกแล้ว จึงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย กระบี่ลมปราณของอีกฝ่ายหนึ่งมีอานุภาพที่เขาไม่สามารถต่อกรได้ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ร่างกายขององค์ราชาบริเวณจุดที่ลำแสงจากกระบี่ลมปราณพุ่งมากระทบ มันก่อให้เกิดความรู้สึกที่เจ็บปวดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และความสามารถในการเยียวยาบาดแผลขององค์ราชาก็ดูจะทำได้เชื่องช้าลงไปถนัดตา

ใบหน้าของฉู่ชวิ๋นซีดขาวมากขึ้นเรื่อย ๆ กระบี่ลมปราณใช้พลังของเขาไปไม่น้อย แต่ชายหนุ่มก็ยังต้องใช้งานมันต่อไป

“ตายซะ!”

กระดูกภายในร่างกายของฉู่ชวิ๋นเปล่งแสงสว่างออกมาแล้ว หัวใจของเขาเต้นรัวเหมือนกลองตี ลำตัวของเขาเป็นแสงสว่าง เช่นเดียวกับมือซ้ายและมือขวาที่จับกระบี่ ในขณะนี้ พลังลมปราณที่อยู่ภายในร่างกายของฉู่ชวิ๋น บรรลุขึ้นมาถึงระดับที่เขาไม่เคยทำได้มาก่อน

ฉับ!

องค์ราชาตกตะลึงไปกับฝีมือของฉู่ชวิ๋น หัวไหล่ข้างที่บาดเจ็บของเขามีเลือดสาดกระจาย

ฉู่ชวิ๋นขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น เป็นเหมือนเงาตามตัวขององค์ราชา หลังจากฟันกระบี่แล้ว ฉู่ชวิ๋นก็ต่อยหมัดรัว ๆ มาอีก 10 กว่าหมัด

ผลั่ก! ผลั่ก!

เลือดสาดกระจายออกมาจากร่างกายขององค์ราชาอย่างต่อเนื่อง

ฉู่ชวิ๋นดีดตัวขึ้นไปกลางอากาศและวาดเท้าเตะเต็มแรง มวลพลังในอากาศระเบิดตัวบริเวณด้านขวามือขององค์ราชา เกิดเสียงการแตกหักของกระดูกชายโครงดังตามมา หลังจากนั้นองค์ราชาก็ถูกปล่อยพลังใส่รัว ๆ ซึ่งอานุภาพของพลังนี้ สามารถทำลายคฤหาสน์ทั้งหลังได้อย่างง่ายดาย

วูบ!

เกิดเสียงของการแหวกอากาศดังขึ้น และจุดสีขาวสองจุดเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเหมือนสายฟ้าฟาด

ฉู่ชวิ๋นสีหน้าเปลี่ยนแปลงไป รู้ตัวอีกที อะไรบางอย่างสีขาวๆ นั้นก็พุ่งมา

กระทบร่างกายเสียแล้ว

เอื๊อก!

ฉู่ชวิ๋นม้วนตัวตีลังกาลงบนพื้น ก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาคำใหญ่

ที่แท้มันก็คือเขี้ยวสองข้างที่เคยอยู่ข้างริมฝีปากขององค์ราชา ถึงแม้ว่าฉู่ชวิ๋นจะได้รับการถ่ายทอดพลังและฝึกหลายเคล็ดวิชา จนทำให้ผิวหนังของเขาแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดา แต่เมื่อถูกเขี้ยวชนิดนี้แทงเข้าไป ชายหนุ่มก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่น้อย

วูบ

ในเวลาเดียวกันนี้ องค์ราชากระโจนเข้ามาเพื่อจะเล่นงานเขาอย่างบ้าเลือด

ฉู่ชวิ๋นดีดตัวถอยหลังห่างออกมาประมาณ 10 เมตร แต่แล้วสีหน้าของเขาก็ต้องแปรเปลี่ยนไป

ปรากฏว่าชายหนุ่มถูกหลอก เป้าหมายที่แท้จริงในการโจมตีครั้งนี้ขององค์ราชาไม่ได้อยู่ที่เขา แต่มันอยู่ที่ฮวาชิงหวู่ในคฤหาสน์ต่างหาก

ถ้าวัดกันตามระดับของผู้ฝึกตน องค์ราชามีระดับที่อยู่สูงกว่าฉู่ชวิ๋นซะอีก ดังนั้น บรรดาลูกน้องของฉู่ชวิ๋น จึงไม่สามารถต่อสู้กับองค์ราชาได้เลย

สวบ!

ม่านพลังที่ฉู่ชวิ๋นสร้างเอาไว้ครอบคลุมคฤหาสน์ทั้งหลัง ถูกองค์ราชาทำลายลงได้ด้วยมือเพียงแค่ข้างเดียว อานุภาพการทำลายล้างขององค์ราชาทำให้คฤหาสน์ทั้งหลังพังถล่มลงมาต่อหน้าต่อตา องค์ราชาพุ่งตรงเข้าหาฮวาชิงหวู่ทันที เขาได้กลิ่นเลือดที่บริสุทธิ์มาก ๆ ออกมาจากตัวเธอ ซึ่งหมายความว่าการดูดเลือดเธอจะทำให้เขาสามารถฟื้นฟูร่างกายได้เร็วขึ้น

“แกอยากตายนักใช่ไหม!”

ฉู่ชวิ๋นร้องคำราม ตวัดกระบี่ไม้ในมือ ลำแสงสีทองพุ่งออกไป มวลอากาศสั่นไหว โจมตีเข้าใส่ร่างขององค์ราชาอย่างจัง

ลำแสงสีทองพุ่งเข้าไปที่แขนขององค์ราชา ก่อนที่มือของเขาจะทันได้สัมผัสตัวฮวาชิงหวู่เพียงนิดเดียวเท่านั้น

ฉับ!

เลือดสีแดงสดสาดกระจาย แขนขององค์ราชาหลุดออกไป และไม่สามารถงอกกลับขึ้นมาใหม่ได้อีกแล้ว

องค์ราชาเริ่มตื่นกลัวขึ้นมาแล้วจริง ๆ ทุกกระบวนท่าของฉู่ชวิ๋นน่ากลัวและอันตรายเป็นอย่างยิ่ง

ตุบ!

ทันใดนั้น ฉู่ชวิ๋นทรุดกายลงคุกเข่าข้างหนึ่ง ที่เขายังไม่ล้มลงไปก็เพราะว่าใช้กระบี่ไม้ค้ำน้ำหนักเอาไว้นั่นเอง

องค์ราชาเห็นดังนั้นก็หัวเราะออกมาด้วยความสะใจ ในที่สุด ฉู่ชวิ๋นก็ใช้พลังจนหมดแล้ว ดูเหมือนว่าเมื่อสักครู่นี้ ชายหนุ่มจะใช้พลังออกไปเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะกระบี่สุดท้าย ที่น่าจะรีดเค้นพลังลมปราณทุกส่วนที่อยู่ในร่างกายออกมาแล้ว

องค์ราชายกมือขึ้น พลังลมปราณสีดำรวมตัวกลายเป็นกำปั้นขนาดใหญ่

ผลั่ก!

ฉู่ชวิ๋นโดนกระแทกลอยกระเด็นไป กระบี่ไม้หลุดออกจากมือ ชายหนุ่มกระอักเลือดออกมากลางอากาศ สุดท้ายก็ร่วงหล่นกระแทกพื้นห่างออกไปประมาณ 10 เมตรและหมดสติไปทันที

“ฮ่า ๆ ทาสก็คือทาส จะมาสู้กับราชาได้ยังไง” ใบหน้าที่เหลืออยู่ครึ่งเดียวขององค์ราชาดูน่าขนลุกเป็นอย่างยิ่ง และเมื่อรวมเข้ากับเสียงหัวเราะนี้ด้วยแล้ว มันก็ยิ่งน่าขนลุกเข้าไปใหญ่

“นายท่าน…” เฉินฮั่นหลงอุทานออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อ ถ้าพวกเขาไม่ได้ถูกฮวาชิงหวู่คุ้มกันเอาไว้เมื่อสักครู่นี้ ป่านนี้ถ้าไม่ตายก็คงพิการไปแล้วตอนที่คฤหาสน์ถล่มลงมา

ฮวาชิงหวู่มีสีหน้าวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย เธอจะวิ่งเข้าไปดูอาการของฉู่ชวิ๋น แต่องค์ราชาไม่ยอมให้เธอไปถึง

องค์ราชาลงมือด้วยความระมัดระวัง แทนที่จะเข้าไปดูฉู่ชวิ๋นด้วยตนเอง เขากลับเตะก้อนหินขนาดเท่ากับโต๊ะกินข้าว ลอยหวือไปกระแทกใส่ร่างของฉู่ชวิ๋นแทน

ลำตัวครึ่งหนึ่งของฉู่ชวิ๋นจมหายลงไปใต้พื้นดิน

เฉินฮั่นหลงและคนอื่นๆ เบิกตามองด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนที่จะร้องคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้นและเดือดดาล

และตอนนั้นเองที่องค์ราชาเชื่อว่าฉู่ชวิ๋นหมดสติไปแล้วจริง ๆ เขาระเบิดเสียงหัวเราะและพูดว่า “เจ้าทาสต่ำต้อย ถ้าไม่ยอมรับอำนาจของราชา เจ้าก็จะต้องตายแบบนี้ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าจะดูดเลือดเจ้าเอง และเจ้าจะได้หลับใหลตลอดไป…” ขณะที่พูดออกมานี้ องค์ราชาก็รีบเดินเข้าไปหาฉู่ชวิ๋น เขี้ยวที่อยู่สองข้างปาก ซึ่งถูกฉู่ชวิ๋นทำลายทิ้งไป ในขณะนี้งอกกลับขึ้นมาใหม่แล้ว

ปลายเขี้ยวกำลังจะทิ่มแทงใส่ลำคอของฉู่ชวิ๋น

พลัน ฉู่ชวิ๋นลืมตาขึ้น

องค์ราชาเพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัวและหันหลังเตรียมหลบหนี แต่โชคร้ายที่มันสายเกินไป

ผลั่ก!

ฝ่ามือที่ซีดขาวของฉู่ชวิ๋นกระแทกเข้าไปในหน้าอกขององค์ราชา และปล่อยพลังระเบิดใส่หัวใจขององค์ราชาโดยตรง

บนหน้าอกขององค์ราชาเกิดเป็นรูโบ๋ขนาดเท่าชามข้าว และหัวใจของเขาก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

“เอา…เอากระบี่มา” ฉู่ชวิ๋นพูดด้วยเสียงที่อ่อนล้าจนน่าเป็นห่วง

แต่โชคดีที่โม่ซิงเหอยังได้ยิน เขารีบวิ่งไปหยิบกระบี่ไม้ของฉู่ชวิ๋น ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปตัดศีรษะขององค์ราชาทิ้งทันที

ฉับ!

เลือดสาดกระจาย หัวขององค์ราชากลิ้งตกบนพื้น โม่ซิงเหอเตะหัวของมันกระเด็นออกไปอย่างรังเกียจ

เมื่อเห็นว่าองค์ราชาถูกตัดหัวจนน่าจะตายแน่ ๆ แล้ว ฉู่ชวิ๋นจึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและหมดสติลงไปในทันที!