แปลกใจยิ่งนัก! 

 

 

ความประหลาดใจเกิดขึ้นในดวงตาของเจียงหลี ซึ่งแตกต่างอย่างมากกับท่าทีที่เจ็บปวดของลู่เจี้ย นางไม่รู้ว่าเขากำลังเผชิญกับอะไร ทำได้เพียงคาดเดา ความเจ็บปวดที่เขาต้องทนอยู่ในขณะนี้ ไม่สามารถอธิบายได้ ไม่เช่นนั้นคนที่ซ่อนงำความรู้สึกเก่งอย่างเขาจะแสดงอารมณ์เช่นนี้ได้อย่างไร 

 

 

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาเจ็บปวดมากเท่าไหร่ พลังที่แปลกประหลาดก็รั่วไหลมากขึ้น และถูกเจียงหลีดูดซับเข้าไปโดยตรง ร่างกายของนางฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อก็คลายตัวลงเช่นกัน เหมือนว่าถ้าดูดซับมากขึ้นอีกหน่อย มันก็จะเปิดออกให้ใช้การได้! 

 

 

มากกว่านี้! มากกว่านี้อีก! เจียงหลีแอบสวดภาวนาด้วยความตื่นเต้นที่ซ่อนอยู่ 

 

 

ในเวลานั้น นางคาดหวังให้ลู่เจี้ยทนทุกข์ทรมานนานอีกหน่อย ด้วยวิธีนี้เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อของนางจึงจะสามารถใช้การได้อย่างสมบูรณ์ เพื่อนางจะสามารถเข้าไปฝึกฝนได้ 

 

 

แต่นางก็สงสัยเช่นกันว่า ความลับอะไรที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของผู้ชายคนนี้ 

 

 

อ้าก! ลู่เจี้ยตะโกนขึ้นฉับพลัน 

 

 

พลังอันแข็งแกร่งพุ่งออกมาจากร่างกายของเขาปะทะเข้ากับเจียงหลี เบื้องหน้านางมืดสนิทและเป็นลมฟุบลงบนหน้าอกของลู่เจี้ยทันที 

 

 

พลังนั้นกลับไม่สลายหายไปเหมือนครั้งก่อนๆ ที่ลู่เจี้ยอาการกำเริบ แต่โอบล้อมทั้งสองคนและถูกเจียงหลีดูดซับไปอย่างหมดจด 

 

 

บนเตียงแกะสลักขนาดใหญ่ในห้องมืด ชายรูปงามและหญิงสาวสกปรก คนหนึ่งนอนคว่ำและอีกคนนอนหงาย 

 

 

ที่นี่ที่ไหน 

 

 

เมื่อเจียงหลีได้สติ ปฏิกิริยาแรกของนางก็คือดูสถานการณ์ของตัวเอง 

 

 

รอบสี่ทิศ เป็นความว่างเปล่าและความโกลาหล ไม่อยู่ในห้องมืดอันงดงามนั้นอีกต่อไป นางมองไปที่ร่างกายของตน มันกลายเป็นเพียงการรับรู้ที่ว่างเปล่า 

 

 

ข้าอยู่ในจิตสำนึกของตัวเองหรือ เจียงหลีรู้สึกประหลาดใจ 

 

 

หลังจากรู้ว่าตนอยู่ที่ไหน นางก็สงบลง ทันใดนั้น ตรงหน้านาง แสงสีทองที่สว่างวาบ และมีคำสี่คำปรากฏต่อหน้าต่อตานาง 

 

 

‘เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ’ 

 

 

“เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อนี่!” เจียงหลีรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย 

 

 

ก่อนที่จะตกอยู่ในอาการหมดสติ นางรู้สึกว่าเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อจะคลี่ออกแล้วบ้าง แต่ไม่คิดว่ามันจะเปิดออกมาได้จริงๆ 

 

 

เจียงหลีเดินไปที่อักขระสีทองทั้งสี่ตัวและเมื่อเข้าไปใกล้ๆ ตัวอักษรก็เปลี่ยนไปกลายเป็นประตูสีทอง ประตูที่ปิดอยู่ค่อยๆ เปิดออก เผยให้เห็นช่องทางให้เจียงหลีเข้าไป 

 

 

“ในที่สุดสนามฝึกพิเศษแห่งนี้ก็ได้เปิดขึ้นแล้ว” ดวงตาของเจียงหลีเป็นประกาย นางเดินเข้าไปอย่างตื่นเต้น ทันทีที่นางเข้าไปประตูจะปิดโดยอัตโนมัติ 

 

 

และนางก็อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่ว่างเปล่านั้น 

 

 

สนามที่มีขนาดใหญ่มาก ไม่อาจมองเห็นขอบเขต ส่วนบนว่างเปล่า  

 

 

ทันใดนั้น อักขระสีทองแถวหนึ่งปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าสีเทา ผู้ที่เข้าสู่เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ ต้องยอมรับการท้าทาย ผู้ที่ผ่านการทดสอบจะได้รับรางวัลตามแต่โอกาส เมื่อไปถึงระดับหลิงเจี้ยง สามารถเลือกทำภารกิจให้สำเสร็จเพื่อแลกกับรางวัล… 

 

 

นอกจากนี้ ผู้ที่ควบคุมเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ จะต้องเป็นเนี่ยนซือ และฐานการฝึกฝนต้องบำเพ็ญจนบรรลุเป็นเนี่ยนไซว่ จึงจะสามารถเลื่อนระดับได้ 

 

 

“เนี่ยนซืออย่างนั้นหรือ” เจียงหลีขมวดคิ้ว 

 

 

เนี่ยนซือคืออะไรกัน แตกต่างกับหลิงซืออย่างไร 

 

 

“ต้องเป็นเนี่ยนซือก่อน จึงจะสามารถควบคุมเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อได้และต้องไปถึงระดับเนี่ยนไซว่ ถึงจะสามารถยกระดับเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อได้ เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อก็มีการเลื่อนระดับขั้นกันด้วยหรือนี่” ดวงตาของเจียงหลีสว่างขึ้น และข้อมูลนี้ทำให้นางรู้สึกประหลาดใจอย่างที่ไม่คาดคิด 

 

 

“เนี่ยนซืออะไรนี่ ค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน ตอนนี้เมื่อเข้ามาแล้ว จะลองดูสิว่าเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อมีพลังวิเศษแค่ไหนเซียว” เจียงหลีพึมพำ 

 

 

นางหายใจเข้าลึกๆ เพื่อปรับสภาพร่างกาย และตะโกนเข้าไปในพื้นที่ว่างนั้นว่า “ขอรับคำท้า” 

 

 

ทันทีที่เสียงของนางเงียบลง ก็รู้สึกได้ถึงพลังที่มองไม่เห็น ได้พัดผ่านร่างกายของนางไป พลังนั้นมาจากด้านหลัง ทะลุร่างออกจากร่าง และหยุดอยู่ตรงหน้า 

 

 

ทันใดนั้นเจียงหลีก็เบิกตากว้าง เมื่อมองไปยังพื้นที่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบหลา ตรงหน้านางมีเงาร่างมนุษย์ที่ย่อออกมา 

 

 

รอให้เงาของคนนั้นปรากฏชัดเจนแล้ว เจียงหลีก็จ้องมองไปสถานที่นั้นด้วยอาการตะลึง 

 

 

ผู้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามนั้น เหมือนนางจริงๆ 

 

 

ยังไม่ทันที่นางจะหายตกใจ ตัวเองที่อยู่ตรงหน้าก็พุ่งเข้าหานาง 

 

 

เจียงหลีหรี่ตาลงทันที และนางก็เข้าสู่สภาวะต่อสู้ทันที 

 

 

ตูม! 

 

 

ในสายลม เจียงหลีทั้งสองได้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด 

 

 

ที่แท้ความท้าทายแรกสำหรับเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อคือการต่อสู้กับตัวเอง! เจียงหลีตื่นรู้อยู่ภายในใจของตน 

 

 

ระหว่างหมัดและเท้า เจียงหลีต่อสู้กับการเคลื่อนไหวที่คุ้นเคยของตน และความแปลกประหลาดก็ผุดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจของนาง 

 

 

สิ่งที่ข้าทำได้ นางก็ทำได้อย่างนั้นหรือ เจียงหลีเริ่มอยากรู้อยากเห็น 

 

 

หลังจากการต่อสู้ผ่านไปหลายร้อยรอบ เจียงหลีก็ถอยห่างออกไป เพื่อห่างจากอีกฝ่าย ดวงตาที่สดใสเหล่านั้น เต็มไปด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น 

 

 

ตัวเองต่อสู้กับตัวเอง กับอีกคนที่เหมือนกันอย่างกับแกะ 

 

 

ในการแข่งขันครั้งก่อน เจียงหลีพบข้อบกพร่องของตัวเองในทักษะการต่อสู้และตัวตนอีกคนนั้น ราวกับว่าจะช่วยให้นางยืนยันสิ่งที่เรียนรู้ ให้เห็นข้อบกพร่องของตัวเองชัดเจนขึ้นเพื่อที่นางจะได้ปรับเปลี่ยนในการฝึกในภายหลัง เพิ่มประสิทธิภาพการต่อสู้ ประหยัดการบริโภควัตถุสิ้นเปลือง 

 

 

“ถ้าอย่างนั้น วิญาณการต่อสู้ เจ้าก็มีด้วยหรือ” ดวงตาของเจียงหลีกระพริบ พลังวิญญาณถูกปลดปล่อยออกมา ร่างของเลี่ยเทียนซื่อก็ปรากฏขึ้นข้างหลังนาง 

 

 

ในขณะนั้น นางก็คือเลี่ยเทียนซื่อและเลี่ยเทียนซื่อคือตัวนางเอง 

 

 

อย่างไรก็ตาม นางเพิ่งปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ที่นี่ และเจียงหลีอีกคนอื่นก็ปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์เลี่ยเทียนซื่อเช่นกัน 

 

 

เจียงหลีเบิกตากว้างและยิ้มที่มุมปาก 

 

 

ตัว ‘ปลอม’ นี้ลอกเลียนความสามารถของนางออกมาได้ทั้งหมด 

 

 

“มาเลย” เจียงหลีเริ่มที่จะเป็นฝ่ายเข้าโจมตีในครั้งนี้ 

 

 

โฮกก! 

 

 

โฮกกกกก! 

 

 

การต่อสู้หลังจากปลดปล่อยวิญญาณยุทธ์ออกมาแล้ว ก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น 

 

 

การปะทะกันของวิญญาณยุทธ์ ทำให้มีเสียงดังก้องในพื้นที่ว่างเปล่า นี่คือรูปแบบการต่อสู้แบบตัวต่อตัว วิญญาณยุทธ์เลี่ยเทียนซื่อสองตัวกำลังตะปบฉีกกันไปมา บนพื้นที่ว่างเปล่าในนภา ร่างทั้งสองที่เหมือนกันนี้ จู่โจมหากันและแยกจากกันอย่างต่อเนื่อง 

 

 

“ฉีกเวหา!” 

 

 

“ฉีกเวหา!” 

 

 

สองเสียงตะโกนออกมาพร้อมกันโดยบังเอิญ 

 

 

ทันใดนั้น ลมปราณที่น่ากลัวของวิญญาณยุทธ์ทั้งสองตัวก็ปรากฏขึ้นในอากาศ พลังแห่งการทำลายล้างก่อตัวเป็นวังวนซ้อนทับกัน และพัวพันกันไม่มีใครยอมใคร 

 

 

เจียงหลียืนอยู่ในอำนาจนี้ ข้อศอกกระทุ้งกับเจียงหลีอีกคน วิญญาณยุทธ์ของพวกนางสูบฉีดพลังวิญญาณของพวกนางไปด้วยความเร็วเท่ากัน และพลังวิญญาณที่มองไม่เห็นก็ถูกห่อหุ้มรอบตัวพวกนางไว้ เป็นจุดเริ่มต้นของการแข่งขันในรอบสุดท้าย 

 

 

หลังจากการหลอมรวมของเลี่ยเทียนซื่อ พลังวิญญาณของเจียงหลีมีกลิ่นอายของการทำลายล้างและความโกรธ เมื่อเผชิญหน้ากับตัวเอง นางรับรู้ถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งที่สุด 

 

 

พลังแบบนี้ มีทั้งข้อดีและข้อเสีย 

 

 

ตัวอย่างเช่น การปะทุที่รุนแรง แต่ก็ไม่ยั่งยืน เลี่ยเทียนซื่อในฐานะที่เป็นวิญญาณยุทธ์นักสู้ ในการต่อสู้นี้ ได้ใช้พลังวิญญาณจำนวนมาก 

 

 

ถ้าไม่ใช่เพราะการดูดซึมของนางสูงกว่าคนทั่วไป กลัวว่านางจะถูกดูดจนแห้งไปนานแล้ว 

 

 

ตูมตาม! 

 

 

เสียงดังสนั่นสองครั้ง ดังขึ้นในสนามฝึกซ้อมที่ว่างเปล่า 

 

 

ร่างทั้งสองของเลี่ยเทียนซื่อแตกสลายหายไปในเวลาเดียวกัน และพลังวิญญาณที่บ้าคลั่งก็สลายไปโดยมองไม่เห็นร่องรอยใดใด เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเจียงหลี และนางก็ถอยหลังไปสองก้าว 

 

 

แต่อีกคนของนาง ทั่วร่างกายได้ระเบิดและหายไป 

 

 

ชนะแล้ว! ความประหลาดใจได้พุ่งเข้าสู่ดวงตาของเจียงหลี การเอาชนะตัวเอง ไม่ใช่การมีความสุขที่สุด แต่สิ่งที่มีความสุขที่สุดคือนางได้รับรางวัลจากเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ 

 

 

‘ยินดีด้วย ได้รับรางวัลแรก’ 

 

 

ในท้องฟ้าสีเทา ตัวอักษรสีทองก็ปรากฏขึ้น 

 

 

เจียงหลีตั้งหน้าตั้งตารอ และพูดในใจว่าเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อวิเศษขนาดนี้ รางวัลที่ให้ไม่ควรตระหนี่ถึงจะถูกต้อง 

 

 

‘รางวัล คือ ประลองอีกครั้ง’ 

 

 

อะไรนะ! 

 

 

เลือดตีตื้นขึ้นมาในลำคอของเจียงหลีในทันที ดวงตาของนางเบิกกว้าง ยังไม่ทันที่นางจะตอบสนอง เจียงหลี ที่หายตัวไปก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง และพุ่งเข้าหานางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…