เทพพยากรณ์ผู้แม่นยำ ‘คุณพระ! เลื่อนจากกายแห่งมรรคขั้นศูนย์เป็นขั้นเก้าภายในครึ่งปี พวกเราเล่นเกมบำเพ็ญเพียรเกมเดียวกันจริงหรือเปล่า!’

เซียนหญิงหยวนจื่อต้าน ‘มุมมองที่มีต่อชีวิต ต่อการบำเพ็ญเพียรและต่อโลกใบนี้ของฉันถูกทำลายอย่างแสนสาหัส พอฉันรู้แล้วทรมานมาก @เซียนหญิงจิ้งซิน พี่ ช่วยฉันด้วย ฉันต้องการที่พึ่งทางใจ!’

เซียนหญิงอันซิน ‘น้องหยวนจื่อต้าน พี่จิ้งซินกระอักเลือดจนหมดสติไปแล้วหลังจากที่เห็นข้อความ’

เซียนหญิงหยวนจื่อต้าน ‘…’

นักพรตมู่หนิว ‘…’

ผู้รู้แจ้งหลิวหลี ‘สิ่งที่ฉันรู้สึกในตอนนี้ก็คือ ฉันกำลังเล่นเกมออนไลน์ หลังพยายามเกือบตายกว่าจะไต่จนถึงเลเวลแปดสิบ สหายอันหลินกลับถือดาบมังกรหยกเลเวลเก้าสิบเก้ามาหัวเราะเยาะฉัน…’

เซียนหญิงเมิ่งอิน ‘แหะๆ ยังดีที่ฉันมือเร็วตาไว ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบกินยาเม็ดสงบใจไปเก้าสิบเก้าเม็ด ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย…’

นักพรตชื่อเจียว ‘ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นปลาเค็มชัดๆ’

…

นักพรตหลายสิบคนในกลุ่มเริ่มบอกเล่าอารมณ์ความรู้สึกอันย่ำแย่ของตัวเอง ทำเอาอันหลินหน้ากระตุก

เถียนหลิงหลิงเมื่อเห็นว่าเพื่อนในกลุ่มกระอักเลือดกันระนาว ก็สบายใจขึ้นมาไม่น้อย

เป็นอย่างที่คิด สนุกคนเดียวไม่สู้สนุกยกก๊วน!

นอกจากมีนักพรตสภาพจิตใจย่ำแย่ไม่กี่คนแล้ว ไม่นานเรื่องนี้ก็ผ่านพ้นไป

ภายในงานเลี้ยง อันหลินก็เห็นหลินอู่หัวกับเกาเผิงเช่นกัน

แต่เรื่องมันผ่านไปแล้ว เขาจึงไม่อยากสนใจสองคนนั้นอีก

ไม่นานงานเลี้ยงก็สิ้นสุดลง พวกอันหลินกลับไปพักผ่อนที่โรงแรมคราวน์พลาซ่า

ครั้งนี้เถียนหลิงหลิงตามมาด้วย เธอพักอยู่ติดกับพวกอันหลิน

สถานะของเธอคือตัวแทนของนักพรตแดนมนุษย์ ทำหน้าที่ช่วยพวกอันหลินทำภารกิจ

หากต้องการระดมกำลังจากนักพรตแดนมนุษย์คนอื่น เธอก็ช่วยจัดการให้ได้เช่นกัน

แน่นอนว่า หากต้องเรียกกำลังอย่างผู้อาวุโสที่มีพลังแก่กล้า ต้องแลกด้วยค่าตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อ

พวกเขากับสรวงสวรรค์ไม่ได้เกี่ยวข้องกันมากนัก เป็นองค์กรเป็นเอกเทศ ไม่มีใครว่างเว้นมาช่วยทำงานให้โดยไม่ต้องการค่าตอบแทนหรอก

ในกลุ่มมีนักพรตหลายคนมีความตื่นตัวต่อการปราบมารกำจัดปีศาจสูงมาก พวกเขาให้ความช่วยเหลือตามหน้าที่

เพียงแต่ว่าพวกเขามีพลังแก่กล้าไม่เท่ากัน สองคือหากระดมกำลังจะอาศัยสัมผัสส่วนตัวทั้งหมด จำนวนคนและพลังจะไม่ได้รับการรับรอง

อันหลินคิดๆ ดูแล้วก็ตัดสินใจว่ายังไม่เรียกระดมกำลังเหล่านี้

หากอิงจากระดับความยากของภารกิจแล้ว ทีมของพวกเขารับมือได้ไม่มีปัญหา

ภายในห้องพัก เขาดาวน์โหลดหนังรักโรแมนติกและแอคชั่นมานับพันเรื่อง

หลังตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว เขาก็นอนแผ่หลาบนเตียงอย่างอ่อนล้า

“เฮ้อ…ฝากหิ้วสินค้าทุกประเภทจริงๆ มีฝากหิ้วหนังโรแมนติกแอคชั่นซะด้วย…”

อันหลินมองใบรายการสั่งซื้อสินค้าในมืออย่างจนใจ จู่ๆ ก็ตระหนักรู้แล้วว่าการหาเงินไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

บางคนอาจถามว่า ทำไมไม่สั่งออนไลน์โดยตรง

อันที่จริงเป็นเพราะสินค้าประเภทเสื้อผ้าทั้งนั้น ศิษย์พี่ทั้งหลายไม่มีความไว้ใจในผู้ขายเลยสักนิด

ด้วยเหตุนี้จึงกำชับอันหลินให้ไปซื้อตามร้านค้า ซ้ำยังให้ความสำคัญกับสีและวัสดุของเสื้อผ้าเป็นอย่างมาก

ส่วนสินค้าประเภทไอที อัญมณีเครื่องประดับ เอะอะก็หลายร้อยหลายพันชิ้น

หากเลือกการช้อปปิ้งออนไลน์ รอให้สินค้าทยอยมาส่งทีละชิ้น วันๆ หนึ่งอันหลินไม่ต้องทำอะไรกันพอดี แค่รับพัสดุคงจะเดินจนขาพิการเป็นแน่

สู้ไปกว้านซื้อตามร้านค้ายังเร็วเสียกว่า จัดการได้ภายในวันเดียว

ติ้ง!

จู่ๆ ก็มีเสียงแจ้งเตือนของข้อความใหม่

อันหลินเปิดมือถือ พบว่ามีข้อความจากเถียนหลิงหลิง

เถียนหลิงหลิง ‘นักพรตจอมปลอม พรุ่งนี้ว่างไหม ไปจับผีกับฉันหน่อย!’

อันหลิน ‘…’

จับผีบ้าบออะไรกัน!

เขานึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปช้อปปิ้ง จึงตอบทันควันว่า ‘ไม่ว่าง พรุ่งนี้ต้องไปซื้อเสื้อผ้า’

เถียนหลิงหลิง ‘ซื้อผ้าจะใช้เวลาแค่ไหนกันเชียว! ฉันจะไปซื้อเสื้อผ้ากับนายเอง ซื้อเสร็จนายไปจับผีกับฉัน!’

อันหลินแสยะยิ้ม ‘เธอแน่ใจนะ’

เถียนหลิงหลิง ‘แน่ใจ!’

อันหลินไม่พูดอะไร แต่ใช้มือถือกดถ่ายใบรายการสินค้าของเสื้อผ้าที่เขาต้องซื้อแล้วส่งให้เถียนหลิงหลิง

เถียนหลิงหลิงจ้องใบรายการที่ยาวเป็นหางว่าว ตกอยู่ในภวังค์ของความเงียบ

…

เถียนหลิงหลิง ‘เอางี้…เรื่องซื้อเสื้อผ้า ให้เป็นหน้าที่ของฉัน เทียนอวี๋กรุ๊ปรู้จักไหม พ่อฉันเป็นประธานกรรมการของบริษัทนั้น ฉันจะให้พ่อหาคนมาช่วยซื้อให้ รับประกันว่าเรียบร้อยภายในสองวัน นายไปจับผีกับฉันก่อน!’

เทียนอวี๋กรุ๊ป!

อันหลินได้ยินก็ตกใจ นั่นมันเป็นวิสาหกิจท็อปห้าร้อยของโลกเชียวนะ!

ขนาดกิจการใหญ่โตมหึมา มีบริษัทในเครือครอบคลุมไปทั้งวงการภาพยนตร์ ดนตรี นิตยสารและเสื้อผ้า สมกับเป็นวิสาหกิจยักษ์ใหญ่ด้านอุตสาหกรรมบันเทิง

เบื้องหลังของเถียนหลิงหลิงไม่ธรรมดาแบบนี้ เรื่องซื้อเสื้อผ้ายกให้เธอจัดการ ไม่มีปัญหาแน่นอน

ขณะที่เขากำลังจะตอบรับข้อเสนอของเถียนหลิงหลิง จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงใช้มือถือถ่ายรูปใบรายการอื่นๆ ต่อ

อืม ขนมขบเคี้ยว ฟิกเกอร์และของแฮนด์เมดกระจุกกระจิกของกระต่ายจันทราและนักเรียนคนอื่นๆ…

หลังถ่ายใบรายการเสร็จแล้ว อันหลินก็ส่งพวกมันให้เถียนหลิงหลิงทั้งหมด

นักพรตจอมปลอมเสี่ยวอัน ‘อืม ช่วยจัดการใบรายการพวกนี้ด้วยให้ฉันด้วย แล้วฉันจะไปจับผีกับเธอ!’

รูปถ่ายใบแล้วใบเล่าเด้งขึ้นมา ใบรายการเป็นพรวนเข้าสู่ลานสายตา

สินค้าหลากหลายชนิด เงื่อนไขแปลกๆ มีครบทุกอย่าง ราวกับกำลังหัวเราะเยาะเธออยู่

เถียนหลิงหลิงกำมือถือ เบิกตาจนกลมกว้าง

ผ่านไปพักใหญ่ เธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก นิ้วมือนิ่งค้างอยู่บนหน้าจอ พิมพ์ตัวอักษรแต่ละตัวอย่างยากลำบาก

เถียนหลิงหลิง ‘ได้! เชื่อมือฉันได้เลย!’

เมื่ออันหลินเห็นคำตอบของเถียนหลิงหลิง ก็ตอบกลับไปอย่างสบายอารมณ์ว่า ‘ราตรีสวัสดิ์’ แล้ววางมือถือลง

“เฮ้อ วันนี้เราฉลาดมากจริงๆ พอสะบัดปัญหาทิ้งแล้ว รู้สึกดีสุดๆ ไปเลย!”

อันหลินพึมพำอย่างลำพองใจ จากนั้นก็หลับตาลงอย่างสบายใจ

เขาคิดว่า ค่ำคืนนี้ ต้องหลับสบายอย่างเท่าทวีแน่นอน!

…

เถียนหลิงหลิงที่อยู่ห้องข้างๆ นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง

เธอมองใบรายการที่อันหลินส่งมาแล้วแยกเขี้ยวอย่างโมโห สุดท้ายก็ทำได้แค่พูดอย่างเจ็บใจไม่สบอารมณ์ว่า “เป็นคนที่ไม่ยอมเสียเปรียบเลยจริงๆ เอาเปรียบให้ถึงที่สุด! ครั้งหน้าเราต้องเอาคืนแน่ๆ!”

หากไม่ใช่เพราะอาหลินติดธุระกะทันหัน หาเวลาว่างไม่ได้ ใครจะอยากไปหาอันหลินที่เอาแต่ยั่วโมโหเธอมาเป็นคู่หูกัน

ใบหน้างดงามของเถียนหลิงหลิงมีแต่ความกลุ้มใจ นอนแผ่อยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรง ราวกับปลาเค็มตัวหนึ่ง

เธอคิดว่า ค่ำคืนนี้ ต้องหลับไม่สบายอย่างเท่าทวีแน่นอน!

เดือนลับพระอาทิตย์ขึ้น ไม่นาน ก็ถึงอรุณรุ่งของวันต่อมา

ปังๆ!

เถียนหลิงหลิงเคาะประตูตรงเวลา

อันหลินเปิดประตู เห็นเถียนหลิงหลิงที่สวมชุดวอร์ม แลดูน่ารักและมีชีวิตชีวา

“อรุณสวัสดิ์ นักพรตจอมปลอม!” เถียนหลิงหลิงเข้ามาก็ทักทายทันที

“อรุณสวัสดิ์ โลลิน้อย!” อันหลินตอบกลับทันควันอย่างไม่ยอมแพ้

เมื่อเถียนหลิงหลิงได้ยินประโยคนี้ ก็ไม่พอใจขึ้นมาทันที รู้สึกว่าเธอจะทำอะไรอันหลินไม่ได้เลย

เธอยื่นเอกสารฉบับหนึ่งให้อันหลิน ด้านบนมีข้อมูลในการจับผีครั้งนี้

อันหลินพลิกอ่านเอกสารเหล่านี้ ทำความเข้าใจกับคดีคร่าวๆ

หมู่บ้านหวงซีในเมืองหรงเฉิง เกิดคดีฆาตกรรมประหลาดขึ้นหลายคดีในระยะนี้

ในคดีเหล่านี้ ผู้ตายล้วนผิวดำคล้ำ ลูกตาถูกควักออกไป เหลือเพียงเบ้าตา สีหน้าหวาดกลัว เห็นได้ชัดว่าตกใจกลัวกับอะไรบางอย่าง

ผู้ตายที่เกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมเหล่านี้มีสิบเอ็ดคน อธิบดีโจวเจิ้งแห่งกรมตำรวจประจำมณฑลทำหน้าที่ตรวจสอบคดีด้วยตัวเอง แต่ไม่มีความคืบหน้าเลย กลับพบเรื่องไม่สมเหตุสมผลบางอย่างแทน

ตัวอย่างเช่นจะได้ยินเสียงประหลาดภายใต้หมู่บ้านหวงซียามค่ำคืน หรือมักมีไอสีดำที่อธิบายไม่ได้อบอวลไปทั่ว ทำเอาผู้คนอกสั่นขวัญแขวน

โจวเจิ้งเคยคลุกคลีกับคดีประเภทนี้มาบ้าง รู้ว่าพวกนี้อาจไม่ใช่สิ่งที่เขาจะจัดการได้ จึงรายงานรัฐบาล หน่วยรบพิเศษของประเทศหาคนมาจัดการไม่ได้ จึงขอร้องให้นักพรตของแดนบำเพ็ญเซียนของจีนมาช่วยจัดการ

นักพรตหลินอี้แห่งภูเขาหลงหูกับเถียนหลิงหลิงรับการไหว้วาน

ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นในทิเบต นักพรตหลินอี้เจียดเวลามาไม่ได้ และเรื่องนี้ก็ปล่อยไว้ไม่ได้เช่นกัน

ไปๆ มาๆ สุดท้ายก็กลายเป็นคู่หูอย่างเถียนหลิงหลิงกับอันหลิน

เมื่ออ่านรายละเอียดของเอกสาร ประเมินคดีนี้ในขั้นต้นแล้ว อาจเกิดจากภูตผีระดับพลทหารหรือระดับแม่ทัพ

ซึ่งหมายความว่า ศัตรูอาจมีระดับพลังยุทธ์กายแห่งมรรคขั้นห้าถึงขั้นสิบ

สำหรับอันหลิน ยังอยู่ในขอบเขตที่จัดการได้ เขาจึงเก็บเอกสาร พูดกับเถียนหลิงหลิงยิ้มๆ ว่า

“ไป ไปหมู่บ้านหวงซีกันเถอะ!”

……………………………………