ตอนที่ 4 การตื่นของพลังตาทิพย์

คำของชูมู่เยว่ทำให้หงอวี้ชือตัวสั่นอีกครั้ง เธอมองชูมู่เยว่ด้วยความกลัว

“แก… แกไม่ใช่ชูมู่เยว่!” หงอวี้ชือส่ายหัวขณะพูดด้วยเสียงที่สั่นกลัว

“ฉันไม่ใช่ชูมู่เยว่งั้นเหรอ?” ชูมู่เยว่ขมวดคิ้ว เธอคือชูมู่เยว่ทั้งชาติก่อนและชาตินี้ ดังนั้นจะไม่ใช่ได้ยังไง?

“ใช่ แกไม่ใช่ชูมู่เยว่หรอก!” หงอวี้ชือนึกคิดบางอย่างพร้อมพยักหน้า “ชูมู่เยว่นั้นขี้ขลาด มันไม่กล้าทำอะไรแบบนี้แน่ แต่แก… แกไม่ใช่ชูมู่เยว่!”

เมื่อฮวงเย่หรูและเซียเจี่ยหรงได้ยินคำของหงอวี้ชือ ตัวของพวกเธอได้สั่นขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งสามรู้สึกได้ถึงลมเย็นพัดมาจากด้านหลัง เป็นผลให้ขาสั่นจนต้องทรุดลงไปกับพื้น

ชูมู่เยว่ยิ้มขณะเดินไปหาหงอวี้ชืออย่างช้า ๆ เธอถอนหายใจเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าเธอจะเห็นการไม่สนใจของฉันเป็นจุดอ่อนของฉันสินะ!”

หงอวี้ชือถอยหลังเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นเธอได้สะดุดเท้าของฮวงเย่หรูที่นั่งอยู่กับพื้น มันทำให้หงอวี้ชือล้มลงพร้อมเสียงกรี๊ดร้อง

“นับตั้งแต่ที่เธอผลักฉันตกหน้าผา ฉันก็รู้ชัดแล้วว่าเธอไม่มีวันปล่อยฉันไปแน่ เมื่อเป็นแบบนั้นแล้วทำไมฉันต้องทนกับเธออีก!”

เธอทราบดีว่าไม่มีใครรู้เรื่องการเกิดใหม่นี้ แม้แต่พ่อและอาจารย์ของเธอ

ชูมู่เยว่ขยับข้อมือ จากนั้นเข็มเงินขนาดเล็กได้ปรากฏขึ้น

หงอวี้ชือที่ล้มลงกับพื้นได้คลานไปด้านหลังอีก เมื่อได้ยินประโยคก่อนหน้านี้ หัวใจของเธอได้สั่นจากความกลัว “แกจะทำอะไร อย่าทำร้ายฉันนะ!”

ขณะที่ชูมู่เยว่กำลังจะปักเข็มเงินบนตัวหงอวี้ชือ ทันใดนั้นร่างกายของเธอได้กระตุกเล็กน้อย ดวงตาของเธอรู้สึกเจ็บอย่างมากจนต้องหลับตาลง

ชูมู่เยว่ยกมือขึ้นปิดตาตนเอง แต่ความเจ็บในดวงตานั้นเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ก่อนจะหายไป

ความเจ็บดังกล่าวทำให้ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว เธอลืมตาขึ้นเพื่อตรวจดูว่าไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่ขณะที่ชูมู่เยว่ลืมตา เธอพบว่าฉากตรงหน้าได้เปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้

ชูมู่เยว่มองเห็นกล้ามเนื้อและเส้นเลือดของหงอวี้ชือราวกับว่ามันโปร่งใสอยู่

ชูมู่เยว่ตกตะลึงกับฉากนี้อย่างมาก เธอพยายามปิดตาลงอีกครั้ง เมื่อเปิดมาก็ยังเห็นเป็นเช่นเดิม

‘ตาของเรา… สามารถมองทะลุได้งั้นเหรอ?’ ชูมู่เยว่นึกคิดในใจอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

อย่างไรก็ตาม เราเห็นสิ่งผิดปกติในร่างกายของหงอวี้ชือด้วย อวัยวะภายในและกล้ามเนื้อของหงอวี้ชือถูกสารสีดำจำนวนมากปิดกั้นอยู่

ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘นี่หมายถึงสุขภาพของหงอวี้ชือแย่ใช่ไหม?’

ใบบรรดาศิลปะห้าแขนงที่ร่ำเรียนจากตงฟาเฉิง มันมีเกี่ยวกับยาอยู่ด้วย โดยมันเป็นยาจีนแผนโบราณ

หลังจากมองเห็นร่างของหงอวี้ชือได้ไม่นาน ทุกอย่างที่เห็นก็กลับมาเป็นปกติ

ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วและมองไปที่หงอวี้ชือ หลังจากสังเกตและเห็นสุขภาพของหงอวี้ชือเมื่อครู่ ชูมู่เยว่จึงแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย

ปรากฏว่าหงอวี้ชือเสพยามาก่อน แต่ดูจากร่างกายและใบหน้าของหงอวี้ชือตอนนี้ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้เสพมันมานานแล้ว เวลานี้ยาเสพติดจึงไม่ได้ส่งผลร้ายแรงกับร่างกายของหงอวี้ชือมากเท่าไหร่นัก