ตอนที่ 8 การแสดงฝีมือครั้งแรก

 

ตอนที่ชายผมแดงได้รับรูปของชูมู่เยว่ ความคิดชั่วร้ายก็ผุดขึ้นในหัวทันที

 

แต่เมื่อมาเจอตัวจริง เขารู้สึกว่าในรูปถ่ายนั้นเป็นแค่น้ำจิ้มไปเลย เพราะตัวจริงนั้นสวยกว่าในรูปอย่างสิ้นเชิง

 

เวลานี้ชูมู่เยว่ไม่ต่างจากนางฟ้าเดินดินที่ทำให้อารมณ์มนุษย์เพศชายพลุ่งพล่าน รวมถึงเรือนร่างที่งดงามสมวัยนั้น ชายผมแดงจึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจับตรงคางของเธอ “สาวน้อย เธอ…”

 

แต่ก่อนที่มือของชายผมแดงจะแตะโดนคางชูมู่เยว่ ข้อมือของเขาได้เปลี่ยนรูปเป็นมุมแปลก ๆ

 

ชายหนุ่มผมแดงหยุดชะงักทันที เส้นประสาทของความเจ็บปวดเริ่มส่งตรงไปยังสมอง มันรู้สึกเหมือนเขาจะเริ่มเจ็บที่ข้อมือ และร้องโหยหวนออกมาราวกับสุนัข

 

คนที่เหลือถึงกับตะลึงงึงงันกับมือที่บิดเบี้ยวของชายผมแดง

 

“พี่หงม่าว เกิดอะไรขึ้นกับพี่?” ชายหนุ่มเจาะหูรีบเข้าไปประคองหงม่าวพร้อมถามอย่างสงสัย

 

ชายหนุ่มผมแดงเงยหน้าขึ้นมองอย่างเจ็บปวดและโมโห “จับนังนั่นมาให้ฉัน!”

 

ถึงแม้จะไม่เห็นว่าข้อมือของตนหักได้ยังไง เขาก็รู้ว่าเป็นฝีมือของชูมู่เยว่แน่นอน

 

ชูมู่เยว่หัวเราะเยาะ ขณะที่พวกนักเลงจะลงมือ เธอได้เหวี่ยงกระเป๋านักเรียนไปข้างหน้า

 

มันมีหนังสือหลายเล่มในนั้น นำหนักอย่างต่ำก็ 7-8 กิโลกรัม ชูมู่เยว่ใช้กระเป๋านักเรียนเป็นอาวุธฟาดคนเหล่านั้นจนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

 

เพียงชั่วพริบตา กลุ่มนักเลงเหล่านั้นก็ลงไปกองกับพื้นทีละคน

 

ชูมู่เยว่เตะนักเลงคนสุดท้ายที่นอนโอดครวญอยู่กับพื้น เธอเตะเขากลิ้งไปกระแทกกับถังขยะอย่างรุนแรง

 

หลังจากจัดการพวกเขาเสร็จแล้ว ชูมู่เยว่ได้หันไปมองชายหนุ่มผมแดงต่อ

 

ชูมู่เยว่ที่แสดงฝีมือเมื่อครู่ทำให้บรรยากาศรอบด้านถึงกับมืดดำ

 

ชายผมแดงมองชูมู่เยว่อย่างว่างเปล่า ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไร เขารู้สึกเย็นวูบขึ้นจนตัวเริ่มสั่น

 

ชูมู่เยว่ยืนอยู่ตรงหน้าชายผมแดง เธอยกมือขึ้นตบหัวเขาเบา ๆ “บอกฉันว่าใครส่งนายมาที่นี่!”

 

เมื่อได้ยินเสียงของชูมู่เยว่ ชายผมแดงก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นทันที

 

“เอ่อ… เป็นลูกพี่ของพวกเรา พี่สเนค!” ด้วยความกลัวว่าจะถูกอัดอีก ชายผมแดงจึงรีบตอบด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

 

“พี่สเนค?” ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย คนที่ถูกเรียกว่าสเนคคนนี้จะต้องเป็นผู้ช่วยของหงอวี้ชือแน่นอน!

 

“เอ่อ… ใช่ครับ!” ชายผมแดงตัวสั่นและพยักหน้า

 

ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วและยิ้ม “นักเรียนหญิงที่นายพูดด้วยตอนอยู่หน้าโรงเรียนเป็นคนสั่งให้มาหาฉันใช่ไหม?”

 

ชายผมแดงรีบพยักหน้า “ใช่… ใช่แล้ว! เธอเป็นคนโทรบอกให้พี่สเนคส่งพวกเรามา!”

 

“ว่าแล้ว!” ชูมู่เยว่หัวเราะเยาะ

 

หากเธอเดาไม่ผิด ยาเสพติดที่หงอวี้ชือใช้จะต้องเกี่ยวข้องกับสเนคคนนี้แน่!

 

“ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นมีสัมพันธ์กับพี่ใหญ่พวกเรา เวลาที่เธอมีผู้หญิงที่ไม่ชอบหน้า เธอจะขอให้พี่ใหญ่ลงมือเสมอ! พี่สาว ไม่สิ นายท่าน… ปล่อยกระผมไปเถอะ ผมแค่ถูกสั่งมาเท่านั้น!” เวลานี้ ความคิดชั่วร้ายในหัวของชายผมแดงได้หายไปหมดสิ้น เขาแค่หวังว่าหญิงปีศาจตรงหน้าจะปล่อยเขาไป

 

“กลับไปบอกคุณสเนคนั้นด้วยนะ หากเขายังอยากเป็นหัวหน้าในเขตนี้อยู่ก็อย่าร่วมมือกับหงอวี้ชือ! มิฉะนั้นฉันจะเป็นคนกำจัดเขาเอง!” ชูมู่เยว่หันหลังไปมองพวกนักเลงที่นอนเจ็บอยู่ที่พื้นด้วยสายตาเย็นยะเยือก “ไป!”