ตอนที่ 12 ลูกพี่ของพวกเราอยากพบเธอ

สเนคตอบโต้อย่างรวดเร็ว มันคือวันอันแสนสงบของชูมู่เยว่ หลังจากกลับจากโรงเรียน ถนนก็ถูกปิดไว้โดยกลุ่มนักเลงมากมาย

เมื่อเห็นใบหน้าและสีผมที่คุ้นเคย ชูมู่เยว่จึงยิ้มออกมา “ดูเหมือนมือฉันจะหนักไม่พอสินะ!”

ชายผมแดงและกลุ่มนักเลงของเขายังคงมีความกลัวอยู่ในใจ พวกเขาถอยหลังไปเล็กน้อยเมื่อได้ยิน

แต่ชายผมแดงก็พยายามทำใจดีสู้สีและพูดออกไป “ชูมู่เยว่ ลูกพี่สเนคของพวกเราอยากจะพบเธอ!”

“สเนค?” ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วก่อนจะยิ้มออกมา “คิดว่าฉันจะยอมเหรอ?”

ชายผมแดงรู้สึกว่ารอยยิ้มของชูมู่เยว่ดูน่าเกรงขาม แต่เขาก็พยายามขู่กลับ “ไม่ว่าจะยอมหรือไม่ ลูกพี่ของพวกเราก็ต้องพบเธอวันนี้ หากไม่ฟัง อย่าโทษพวกเราก็แล้วกันถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนและคนรู้จักของเธอ!”

เมื่อได้ยินคำขู่นี้ ดวงตาของชูมู่เยว่ได้แสดงถึงความเย็นเยือกออกมา ‘หาเรื่องเพื่อนและคนรู้จักงั้นเหรอ!’

“ได้! งั้นฉันจะไปกับนาย!” ชูมู่เยว่มองชายผมแดงอย่างเย็นชา แต่ในใจของเธอนั้นโกรธจัด

สเนคผู้นี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนดีจริง ๆ เขากล้าทำแม้กระทั่งคนที่ไม่รู้เรื่อง

เมื่อชายคนนี้อยากตายมากนัก เธอก็จะทำให้สมปรารถนาเอง

เมื่อได้ยินชูมู่เยว่ตกลง ชายผมแดงก็แอบถอนหายใจโล่งอก เขาพาเธอผ่านช่องแคบมายังรถตู้โทรมคันหนึ่ง

เมื่อขึ้นรถแล้ว ชายผมแดงได้พาเธอออกไปยังนอกเมือง ถนนแถวนี้เป็นหลุมเป็นบ่อ บรรดานักเลงที่นั่งอยู่ในรถต่างตัวเขย่าไปมา แต่ชูมู่เยว่กลับนั่งนิ่งราวกับภูเขา แม้ถนนจะขรุขระมันก็ไม่สามารถทำให้เธอขยับได้

หากมีคนเก่ง ๆ มาเห็นที่นี่ คนผู้นั้นคงเห็นว่าทักษะของชูมู่เยว่ไม่ธรรมดา แต่นักเลงในรถตอนนี้เป็นแค่พวกอ่อนหัดเท่านั้น

รถตู้ขับตรงไปยังโรงงานร้างแห่งหนึ่ง

ชูมู่เยว่มองรอบด้าน ถึงแม้เมืองซิงชือกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว และเป็นเมืองเศรษฐกิจอันดับสองในเขตเจียงหนาน มันก็ยังมีหลายที่ที่ยังไม่ได้พัฒนา

ก่อนที่ชูมู่เยว่จะมาเกิดใหม่ เธอได้ยินมาว่าสถานที่นี้ได้รับการพัฒนาแล้ว แต่ตอนนี้มันเป็นเพียงดินแดนแห้งแล้ง

เมื่อสเนคอยากพบเธอในถิ่นที่ห่างไกลผู้คน เช่นนั้นก็ชัดเจนแล้วว่าเขามีเจตนาไม่บริสุทธิ์

ทันใดนั้นรถตู้ได้หยุดลงตรงหน้าโรงงานร้าง ชายผมแดงและคนอื่น ๆ ได้ลงจากรถ ชูมู่เยว่มองพวกเขาลงก่อนจะตามออกไป

ชายผมแดงและคนอื่น ๆ ยืนอยู่รอบตัวชูมู่เยว่ขณะพาเธอเข้าไปในโรงงานร้าง เพราะพวกเขากลัวว่าเธอจะหนี

แต่ก่อนที่จะเข้าไปในโรงงานร้าง มันได้มีเสียงร้องที่ตื่นตระหนกดังออกมา

ชูมู่เยว่ขมวดคิ้วและฟังเสียงนั่น ‘มีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่?’

ชายผมแดงและคนอื่น ๆ ไม่ได้มีท่าทีแปลกประหลาดอะไร พวกเขายังคงแสดงถึงความหยิ่งผยองเช่นเดิม

ยิ่งเข้าใกล้โรงงานมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกมีอำนาจมากขึ้นเท่านั้น และมั่นใจว่าชูมู่เยว่ต้องพบจุดจบวันนี้

แต่ขณะที่พวกเขากำลังรู้สึกพึงพอใจอยู่นั้น ชายหนุ่มที่ย้อมผมหลายสีได้วิ่งออกมาจากตรงหัวมุม เขาวิ่งไปชนกับชายผมแดงอย่างรุนแรง

ตุบ ตุบ… ชายผมแดงและลูกน้องของเขาล้มลงกับพื้นไปคนละทิศทันที