• ตอนที่22 ต้องหารถแล้วสิ

“เฮ่ พวกนายปลอดภัยไหม?” เบลซวิ่งเข้ามาเขารู้สึกหายใจไปเปราะหนึ่งเพราะว่าเขาเห็นว่าเพื่อนของเขายังมีชีวิตอยู่ทุกคน

“นั้นพ่อหนุ่มเรามาแล้ว” ชินพูดด้วยหน้ายิ้มๆ

“ว่าแต่ถามจริงเถอะมาจากไหนครับ มาได้ยังไง” จางมู่พูดด้วยท่าทางสงสัยสุดขีด

“ก็ขี่เจ้าดาบน้อยมาหนะ”

“เจ้าดาบน้อย? มันคืออะไรอะ”

แล้วเบลซก็ชี้ไปที่เจ้าดาบนี้ที่มาอยู่หน้าประตู

เจ้าดาบน้อยยิงฟันคมๆของมันใส่ที่นึง “แฮร่”

“เหวออออ” เพื่อนๆดูท่าจะตกใจกันยกใหญ่แต่ก็เอาเถอะยุคนี้ยังไงก็ได้แล้วหละ

“แล้วเราจะไปจากที่นี้ยังไงแล้วจะเอาไงกันต่อ?”  ชินถาม

“เอาตรงๆก็พวกนายจำงานพาเหรดได้ไหม?”

“งานพาเหรด? มันมีอะไรหรอ” เรย์ลินถามด้วยความสงสัย

“ก็คือว่านายจำรถรุ่นเก่าในงานพาเหรดได้รึปล่าวหละ”

“รุ่นไหนหละเพื่อน?”

“รถตู้รุ่นที่ประหยัดพลังงานไฟฟ้าหนะ”

ในโลกนี้ยานพาหนะส่วนใหญ่ก็เป็นรถที่ใช้พลังงานไฟฟ้าก็จริงแต่ว่าเป็นพลังงานไฟฟ้าคุณภาพสูงซึ่งเบลซไม่มีความสามารถพอที่จะชาร์จมัน แต่ว่าถ้าเป็นรถรุ่นเก่าๆที่มีแนวคิดประหยัดพลังงานใช้พลังงานน้อยๆเบาๆหละก็เขาก็พอที่จะชาร์จให้มันวิ่งในระยะสั้นๆได้

“เดี๋ยวๆ ไม่ใช่ว่าพลังงานไฟฟ้ามันใช่ไม่ได้หรอ?” จางมู่แย้ง

“จะว่าไปนนายมีปืนพกเลเซอร์ใช่ไหม?” เบลซถาม

“ใช่ๆ แต่ว่ามันใช้ไม่ได้ก็เลยเก็บไปแล้ว”

“งั้นขอลองหน่อยดิ”

จางมู่มองด้วยความสงสัยก่อนที่เอาหยิบกล่องที่เก็บปืนที่กอยู่ใต้เตียงออกมา

“อะนี่”

“ขอบใจนะ” เบลซถือปืนขึ้นมาก่อนที่จะลองชาร์จพลังธาตุสายสายฟ้าใส่

เบลซรู้สึกว่าค่าSpiritualityของเขาลดลงอย่างต่อเนื่อง เขาเรียกระบบมาดูหลังจากที่มันลดลงเหลือ20แต้มเขาก็หยุดใส่พลังงาน

“อืม มันก็ขึ้นอยู่นะโหลดได้6นัดงั้นหรอ” เบลซมองไปที่ข้างๆตัวปืน  ขีดพลังงานขึ้นมาอย่างชัดเจนแต่ว่าในการชาร์จไฟฟ้าพลังงานสูงแถบพลังงานจะเป็นสีม่วงแต่ว่าตอนนี้แถบไฟฟ้ากลับเป็นสีเหลืองหรือก็คือไฟฟ้าทั่วๆไป

“มันน่าจะมีผลต่อความแรงแต่ว่าลองยิงดูก่อนละกัน” เบลซเล็งปี่ผนังโล่งๆ

“ปิ้วววว” ปืนเลเซอร์ยิงลำแสงสีเหลืองออกไปปะทกับกำแพงเป็นรู

“เบาลงไปเยอะจริงๆด้วยถึงจะแรงแต่ว่าเป็นแค่รูเล็กๆแบบนั้นสัตว์อสูรส่วนใหญ่ตัวใหญ่ต้องยิงกี่นัดถึงจะตายแบบนี้ใช้<อควาคัตเตอร์>ยังดีกว่าอีก แต่ก็ดีกว่าไม่มีหละนะอย่างน้อยจางมู่ที่แม่นปืนก็ยังพอใช้ได้ แล้วก็มีประโยชน์มากในการปะทะกับคน”

ตอนนี้เพื่อนๆของเขายืนอึ้งจนค้างไปแล้วยกเว้นจางมู่ที่จะดูตื่นเต้น

“นะ นายทำได้ยังไงกัน?”

“ก็ชาร์จไฟใส่สิมีแค่5นัดนะใช้ระวังๆด้วย” เบลซยืนปืนให้จางมู่แล้วก็ถามชินต่อพร้อมกับพูดว่า

“เอาเถอะเอาเป็นว่าเราไม่สามารถอยู่ที่นี่นานๆได้สรุปว่ารถรุ่นเก่าเก็บอยู่ที่ไหนหรอ”

“ที่โรงรถนั้นแหละ แต่ว่าเราไม่มีกุญแจหนิเพื่อความปลอดภัยกุญแจจะถูกเอาไปเก็บอีกที่” ชินพูด

“แล้วมีใครรู้บ้าง?”

“เออฉันคิดว่าเอมิ น่าจะรู้นะ” เอลลี่พูดขึ้นมา

“เอมิไหน? หมายถึงเอมิเลีย ไฮด์ อัลค็อต หรอครับแต่ว่า ใช่เธอเป็นเลขาสภานักศึกษาน่าจะรู้จริงๆนั้นแหละ” ชินพูด

“ใช่ ใช่ งั้นก็ไปช่วยเธอก่อนเลยสิ” เอลลี่พูดด้วยยิ้มๆทำท่าทางดีใจ

“ก็ได้ แต่ว่าถามจริงเถอะเพื่อนเธอมีกี่คน?” เบลซถามพลางขมวดคิ้วเล็กน้อยถ้าเพื่อนของเธอเยอะเกินไปเขาก็ไม่ไหวจริงๆ การที่จะไปถึงรถจำเป็นจะต้องเดินไปเพราะงั้นก็หมายความว่าเขาต้องคุ้มกันคนจำนวนหนึ่งไปขึ้นรถ

“คือว่า….ถ้ารวมฉันด้วยแล้วก็4คน” เอลลี่ทำหน้าจ๋อยๆ

เบลซตบหัวเธอเบาๆสองที่ก่อนที่จะพูดว่า “งั้นก็ได้งั้นก็…” แล้วเบลซก็มองไปที่ยุงลายยักษ์เขาพึ่งจะสังเกตว่ามันยังไม่ได้แค่สลบเฉยๆ

“ไอนี้ฆ่าได้ใช่ไหม” เบลซถาม

“ก็แหงสิจะว่าไปลืมไปเลยว่ามันยังไม่ตาย” เรย์ลินพูดด้วยท่าทางแปลกๆ

“จัดการไปเถอะ” จางมู่พูด

“ได้ๆ” แล้วเบลซก็เรียกเถาโลหิตออกมาจากแขนเถานึงก่อนที่จะแทงเข้าไปในหัวของยุงยักษ์แล้วนำคริสตัลสีเทาที่ภายในวนเป็นขีดๆเหมือนสายลมออกมา

“ยุงถลาวายุ<ลม>(ขาว)ระดับ6 ถูกสังหารได้รับเหรียญชีวิตx6”

“ฉันบอกได้เลยว่าพวกนายโชคดีมากที่รอดมาได้”

“เบลซฉันถามจริงเถอะแกยังเป็นคนอยู่รึปล่าว” เรย์ลินโวยวาย

“ระบบ!”

ชื่อ เบลซ แร็คน่าร์ เหรียญชีวิต66เหรียญ

ระดับ9

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว(5/100) พลังธาตุ <ไฟ น้ำ สายฟ้า>

อาชีพ ไม่มี

อาชีพเสริม นักตัดแต่งยีน

ฉายา นายแห่งอสูรอเวจี (+5ทุกค่าสถานะ เพิ่มความแรงธาตุไฟ และ เพิ่มอัมพาตธาตุสายฟ้า 50%)

Strength(แรงกาย) : 15+8

Agility(ความว่องไว) : 13+8

Vitality(พละกำลัง) : 9+8

Stamina(ความทรหด) : 18/12+8

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 21/20+8

ทักษะ

<อควาคัตเตอร์(ขาว)> ใช้พลังธาตุน้ำควบแน่นเป็นคมดาบแล้วซัดใส่ศัตรูใช่พลังจิตวิญญาณ(Spirituality) 1-4 แต้มตามขนาดและความแรงของทักษะ <พลังโจมตีธาตุน้ำเพิ่มขึ้น 25%-100%>

สัตว์อสูรสงคราม

ซีฟอส(เจ้าดาบน้อย)

ยูทาห์แร็พเตอร์เพลิงอเวจี(ลูก) ระดับ8

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

พลังธาตุ เพลิง ระดับขาว

Strength(แรงกาย) : 20

Agility(ความว่องไว) : 23

Vitality(พละกำลัง) : 36

Stamina(ความทรหด) : 21/22

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 5/7

ทักษะ

<เพลิงอเวจี> ด้วยสายเลือดแห่งนรกอเวจีทำให้ใช้เพลิงที่จากนรกได้(เพลิงแรงขึ้น75%)

พืชปรสิตดอกเถาโลหิต ระดับ5

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

พลังธาตุ พืช โลหิต ระดับขาว

Strength(แรงกาย) : 1

Agility(ความว่องไว) : 1

Vitality(พละกำลัง) : 42

Stamina(ความทรหด) : 1

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 1

ทักษะ

<พึ่งพาอาศัย> +3ทุกสถานะของโฮสต์ และ โฮสต์สามารถเรียกเถาออกมาช่วยโจมตีหรือป้องกันได้โดยจะมีค่าสถานะทุกอย่างเท่ากับโฮสต์ ยกเว้นVitality ในขณะเดียวกัน เถาโลหิตต้องได้รับพลังงานทุกวันจากโฮสต์

<แบ่งพลังธาตุพืช> แบ่งพลังธาตุพืชให้โฮสต์ใช้ชั่วขณะ ผ่านเถาวัลย์

<ดูดโลหิต> ดูดเลือดหรือพลังงานมาฟื้นฟูให้โฮสต์และตัวเอง

“ด้วยการลาสช็อตเมื่อกี้ทำให้ระดับขึ้นอีกแล้วสิ จากการกวาดชั้นสองเมื่อกี้เจ้าดาบน้อยก็ระดับเพิ่มขึ้นเหมือนกัน” เบลซพูดด้วยความพึงพอใจก่อนที่จะยื่นคริสตัลธาตุดินที่มีทักษะ<สร้างศิลา>ให้ชินและคริสตัลธาตุลมให้เอลลี่

“เอาหละพวกนายกำมันไว้นะ จินตนาการว่าในคริสตัลมีพลังงานอยู่แล้วพวกนายก็คิดที่จะดูดพลังงานนั้นเข้ามาในด้วย เมื่อนึกภาพในหัวได้ชัดเจนแล้วก็พูดว่า [ดูดซับ!]”