ตอนที่34 สลบไปแล้วสิแล้วสิ

วันนี้กลุ่มลับอัพถึง40ตอนเเล้วครับ คิดว่าซื้อตอนนี้คงไม่ค่อยคุ้มกันนะเพราะซื้อมาอ่านยันตอนนี้เเล้วเเต่ว่าตอนเปิดกลุ่มสองจะประกาศอีกที

“ฉัวะ” อควาคัตเตอร์ตัดเข้าที่ข้อต่อระหว่างหัวกับลำคอ หัวของมันถูกแยกกับลำตัวตกลงสู่พื้น

“กวีซซ กวีซซซ” แม้หัวจะหลุดจากลำตัวแล้วแต่ว่าหัสมันก็ยังขยับได้อย่างยากลำบากมันค่อยๆหันมาทางเบลซก่อนที่จะ

“ฟึบ” มันเปิดปากออกยิงศรพิษออกมาอีกครั้ง

“แคร้ง” ศรพิษก็ยังไม่สามารถผ่านการป้องกันของเถาโลหิตได้อีกครั้ง ตาบนหัวขาดๆของมันยังคนจับจ้องไปที่เบลซ

เนื่องจากไม่ได้รับเสียงประกาศเบลซรู้ได้ในทันทีเลยว่ามันยังไม่ตายแถมหัวของมันยังพ่นศรพิษใส่เขาอีก

“แคร้ง แคร้ง แคร้ง” เนื่องจากหัวของมันขยับแทบไม่ได้แล้ว เบลซจึงกระโดดขึ้นไปบนหัวของมันก่อนจะโจมตีใส่รัวๆ

“ฟูว! เปรี๊ยะ! บรึ่มมม!” เพลิงอัสนีลุกโชติช่วงอีกครั้ง ง้าวกรีดนภากระหน่ำแทงไปยังหัวของแมลงสาบพิษวาโยจริงอยู่ที่ว่าการแทงแต่ละครั้งสร้างรอยเพียงเล็กน้อยแต่เมื่อแทงไปเรื่อยๆมันก็เริ่มสร้างรอยลึก

“ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก แครก!” ในที่สุดความพยายามก็เกิดผลเมื่อสร้างรอยลึกระดับหนึ่งเปลือกรอบๆก็เริ่มปรึแตกก่อนที่เลือดสีเขียวจะไหลซึมออกมา

“แครก แคร่ก แคร้กก!!!” ในที่สุดง้าวกรีดนภาก็แทงทะลุเปลือกของมันเพลิงอัสนีพุ่งออกมาจากรูที่แทงบนศีรษะซักพักเสียงอันหอมหวานที่เขาต้องการก็ดังขึ้น

“แมลงสาบพิษวาโย<พิษ ลม>(ขาว)ระดับ8 ถูกสังหารได้รับเหรียญชีวิตx9”

“แฮกก แฮกก แฮกก แฮกกก” เบลซหอบอย่างหนักก่อนที่จะทรุดตัวลงนอนบนพื้นที่ชุ่มไปด้วยแอ่งเลือดสีเขียวหัวของแมลงสาบขนาดยักษ์ที่ตัว

“ซีฟอสสังหารหนูยักษ์วารี<น้ำ>ระดับ7 ได้รับเหรียญชีวิตx6”

“เหมือนทางนั้นก็จะเรียบร้อยแล้วนะ”

เบลซรู้สึกว่าเริ่มมองอะไรเบลอๆมืดๆเขารู้ได้ในทันทีว่านี้เป็นอาการของคนหน้ามืดแถมยังมึนหัวซึ่งเป็นผลข้างเคียงจากการใช้spiritualityไปมากอีกด้วย

“ระบบ!”

ชื่อ เบลซ แร็คน่าร์ เหรียญชีวิต103เหรียญ

ระดับ11

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว(5/100) พลังธาตุ <ไฟ น้ำ สายฟ้า>

อาชีพ ไม่มี

อาชีพเสริม นักตัดแต่งยีน

ฉายา

<นายแห่งอสูรอเวจี> (+5ทุกค่าสถานะ เพิ่มความแรงธาตุไฟ และ เพิ่มอัมพาตธาตุสายฟ้า 50%)

<มนุษย์คนแรกผู้สังหารสัตว์อสูรสองธาตุ> (+2ทุกค่าสถานะเพิ่มพลังโจมตีประสาน2ธาตุ10%) (Admin: อันนี้ถามนะครับเอฟเฟคของฉายาจะให้ใส่มารึปล่าว คนในกลุ่มลับเม้นต์มานะครับถ้าไม่เม้นต์ผมจะใส่มาตลอดนะเพราะกันลืม แต่ถ้าเม้นมาว่าชอบก็จะใส่ต่อเหมือนกัน)

Strength(แรงกาย) : 15+10

Agility(ความว่องไว) : 13+10

Vitality(พละกำลัง) : 9+10

Stamina(ความทรหด) : 3/14+10

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 2/20+10

ทักษะ

<อควาคัตเตอร์(ขาว)> ใช้พลังธาตุน้ำควบแน่นเป็นคมดาบซัดใส่ศัตรู

<ประเมิน> ประเมินสีและระดับของเป้าหมาย โดยระดับต้องไม่มากกว่า15 และสีไม่มากกว่าครึ่งสี

สัตว์อสูรสงคราม

ซีฟอส(เจ้าดาบน้อย)

ยูทาห์แร็พเตอร์เพลิงอเวจี(ลูก) ระดับ10

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

พลังธาตุ เพลิง ระดับขาว

Strength(แรงกาย) : 20

Agility(ความว่องไว) : 24

Vitality(พละกำลัง) : 36

Stamina(ความทรหด) : 17/22

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 5/8

ทักษะ

<เพลิงอเวจี> ใช้เพลิงจากนรกได้(เพลิงแรงขึ้น75%)

พืชปรสิตดอกเถาโลหิต ระดับ8

สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว

พลังธาตุ พืช โลหิต ระดับขาว

Strength(แรงกาย) : 1

Agility(ความว่องไว) : 1

Vitality(พละกำลัง) : 45

Stamina(ความทรหด) : 1

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 1

ทักษะ

<พึ่งพาอาศัย> +3ทุกสถานะของโฮสต์ เรียกเถาออกมาช่วยได้โดยมีค่าสถานะเท่ากับโฮสต์ ยกเว้นVitality

<แบ่งพลังธาตุพืช> แบ่งพลังธาตุพืชให้โฮสต์ใช้ชั่วขณะ ผ่านเถาวัลย์

<ดูดโลหิต> ดูดเลือดหรือพลังงานมาฟื้นฟูให้โฮสต์และตัวเอง

“แฮกก แฮกก แฮกก” เบลซเปิดหน้าต่างอีกครั้ง เข้าใช้พลังมากเกินไปเข้ารู้ว่าเขาจะสลบในอีกไม่ช้า

ตาของเบลซค่อยๆปรือก่อนที่จะหลับลง ตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะครองสติได้แกต่อไป

ในขณะที่เบลซไม่ได้สติอยู่นั้นเอง เถาโลหิตทั้งสามเริ่มขยับด้วยตัวเองและไล่ดูดเลือดสีเขียวของแมลงสาบพิษวาโยเข้าไป

อีกด้านหนึ่ง

ซีฟอส เอลลี่ ชิน เรย์ลิน และ เหมียนเหมียน ช่วยกันจัดการพวกหนูกลายพันธ์ที่เหลือและซีฟอสได้จัดการหนูยักษ์วารีได้ด้วยแบบหนึ่งต่อหนึ่งและมันก็ได้ต่อสู้อย่างมีชั้นเชิงมากขึ้นโดยเลียนแบบการเคลื่อนไหวง่ายๆของเบลซเลยทำให้ตอนระดับเพิ่มขึ้นได้เพิ่มไปที่spirituality และแน่นอนว่ามันก็ฉลาดขึ้นอีกเล็กน้อย

“เอาหละพวกเราจัดการกันเสร็จแล้ว แล้วเบลซหละยังไม่กลับมาอีกหรอ?” เอลลี่ถามด้วยความแปลกใจเหมือนมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น

“งั้นฉันไปหานะชิน เอมิเลีย แล้วก็กระต่ายน้อยพวนายกลับนายเฝ้า” เนื่องจากเรย์ลินเป็นคนที่มองรอบๆก่อนที่จะหาจังหวะเข้าไปโจมตีเขาเลยรู้ว่าเบลซเข้าไปในตึกไหน

ในขณะที่เรย์ลินกำลังจะใช้พลังธาตุมืดหักแหแสงให้ตัวเองล่องหนแล้วไปหาเบลซซีฟอสได้คำรามต่ำๆ

“กรู่วววว” ซีฟอสคำรามต่ำๆก่อนที่จะเดินไปทางตึกที่เบลซอยู่เนื่องจากมันเป็นสัตว์อสูรสงครามของเบลซมันเลยสามารถรู้ถึงสภาพและตำแหน่งของเบลซได้ มันรู้ว่าป๊าป๋าแค่ใช้พลังจนหมดเฉยๆและยังปลอดภัยดี

ซีฟอสเดินไปข้างหน้าก่อนทีจะขยับกรงเล็บทั้งสามในท่า กำกรงเล็บทั้ง2และกระดิก1กรงเล็บที่เหลือแบบว่า “ตามมาจิ”

เอลลี่เป็นคนแรกที่มีปฏิกิริยาแล้วเธอก็เดินตามเจ้าดาบน้อยไปเธอรู้ว่าเจ้าดาบน้อยฉลาดกว่าที่หลายๆคนคิด

จากนั้นเพื่อนๆคนอื่น ยกเว้นชิน เอมิเลีย และ เหมียนเหมียนที่ต้องกลับไปเฝ้าห้องพักที่เพื่อนของเอลลี่ อิฟราและอิโนะอยู่

~ตัดกลับมาที่เบลซ~

“ซูดดดดด ซูดดดดดด” ขณะเบลซที่กำลังหมดสติอยู่เถาโลหิตที่อยู่ที่ข้อมือก็ขยับไปเองมันพยายามดูดเลือดสีเขียวจากแมลงสาบพิษวาโยให้ได้มากที่สุดจนในที่สุดก็ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว

“อืม อือ อืม” ในขณะที่หมดสติอยู่เบลซรู้สึกเหมือนกำลังถูกของเหลวอะไรบางอย่างไหลเข้ามาในแขนของเขาและเริ่มกระจายไปทั่วร่างในขณะที่ดอกเถาโลหิตเริ่มที่จะเปลี่ยนไปไม่ใช่รูปร่างภายนอกแต่ว่าเป็นแรงกดดันที่ปล่อยออกมา

“ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก” ตรงบันไดของตึกเกิดเสียงกึ่งเดินกึ่งวิ่งกำลังขึ้นมายังชั้นที่เบลซอยู่

“ซูดดดดด ซูดดดดด” ในตอนนั้นเองเถาโลหิตที่ตอนนี้เปล่งออร่าอันตรายออกมาได้ดูดซับเลือดสีเขียวจนหมดหนามสีแดงของมันยาวขึ้นเล็กน้อย จากเถาตอนแรกที่มีเพียง3-4เถาก็เพิ่มขึ้นมาเป็น9เถาแรงกดดันมหาศาลถูกเก็บกลับไป ตอนนี้ก็มันเหมือนเถาโลหิตธรรมดาที่มีเถามาขึ้นและหนามยาวกว่าเดิมนึดหน่อย ก่อนที่จะหายกลับไปในข้อมือของเบลซ

“เบลซ เบลซ! ไอบ้าเป็นอะไรไหม” เอลลี่วิ่งเข้ามาด้วยความลุกลี้ลุกลนก่อนที่จะใช้มือสองข้างช้อนเบลซขึ้นมา

“ฟึบ” เรย์ลินยกเลิกการหายตัวก่อนที่จะเอามืออังจมูกแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรแค่สลบหนะ”

“กรูวววววว” เจ้าดาบน้อยมองดูป่าป๊าที่กำลังสลบอยู่พลางมองไปรอบๆ พอเห็นว่าหัวของแมลงสาบขนาดยักษ์ที่ง้าวปักอยู่กลางหัวและยังไม่ถูกผ่าหัวมันเลยใช้อุ้งมือทั้งสองข้างดึงง้าวออกมาก่อนที่เรย์ลินจะอาสาเอาไปถือแล้วมันก็ใช้ปากฉีกเปลือกที่ร้าวๆออกมาจนเห็นคริสตัลธาตุลมแต่เป็นสีเขียวสดและมีสัญลักษณ์ลูกศรอยู่ข้างใน

เจ้าดาบน้อยเก็บมันขึ้นมาก่อนที่พวกเขาจะเดินทางกลับไปที่ห้องของเอลลี่และเพื่อนๆ