ผู้เล่นของฉันกลายเป็นเทพเจ้าได้!

 

บทที่ 27 การต่อสู้ครั้งใหญ่

 

ผู้คุมแปลกใจที่แรงงานเหล่านี้ริเริ่มขอทํางานล่วงเวลา แต่ผู้คุมก็โกรธมากเช่นกัน

 

เพราะไม่มีแรงงานคนไหนกล้าพูดกับเค้าด้วยน้ำเสียงแบบนี้

 

“อยากขุดก็ขุดไปทั้งคืน!”

 

ผู้คุมก็คํารามทันที

 

เมื่อผู้เล่นได้ยิน พวกเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าคนที่พูดคุยกับพวกเขาคือใคร

 

พวกเขาหันศีรษะและมองย้อนกลับไป

 

อย่างที่พวกเขาคิด คราวนี้คนที่คุยกับพวกเขาคือหัวหน้างานที่รับผิดชอบพื้นที่ทําเหมืองแห่งนี้

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้มองดูกันและกันสั้น ๆ ผู้เล่นก็หันกลับมาอีกครั้งและทําการขุดต่อไป

 

ตกตะลึง แต่จะทําอะไรได้อีก ให้ตายเถอะ รีบๆขุดดีกว่า ก่อนเวลาจะหมด

 

ผู้คุม:…

 

เมิน?

 

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ผู้คุมก็หันหลังกลับและจากไปในทันใดและไม่ได้ทําอะไรเพื่อลงโทษผู้เล่นอีก

 

เพราะการลงโทษของเขาคือการทําเหมืองต่อไปและขุดทั้งคืน

 

แต่ผู้คุมประเมินความรู้สึกตัวของผู้เล่นต่ำไป

 

สิ่งที่เรียกว่าเส้นตายคืออะไร? ผู้เล่นพิสูจน์ด้วยการกระทําจริงว่าถึงแม้จะเป็นแรงงานแต่ก็เป็นคนที่ขยันที่สุด 

 

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ผู้คุมมาถึงพื้นที่ทําเหมืองด้วยความคาดหวัง

 

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นความสิ้นหวังและการตายของเหล่าคนหนุ่มสาวที่เพิ่งมาถึง

 

อย่างไรก็ตาม ฉากที่คาดไว้ไม่ปรากฏขึ้น

 

ฉันเห็นผู้เล่นมีรอยคล้ำใต้ตา เขย่าแขนและยังคงควักพลั่วทําเหมือง ราวกับว่าพวกเขากําลังดิ้นรนก่อนตาย

 

ผู้คุมที่เห็นฉากนี้ตกตะลึงในทันที

 

ต้องการสู้แบบนี้?

 

“เอาล่ะ การลงโทษของเจ้าจบลงแล้ว หลังจากหยุดพักสั้นๆ ไปทํางานต่อได้เ” เมื่อนึกถึงการขาดแคลนแรงงานในพื้นที่เหมืองแร่เมื่อเร็วๆ นี้ และมีคนตาย 1 คน ผู้คุมก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดทันที

 

“ไม่มีทาง… ฉันอยากจะขุดอีกอัน…” ผู้เล่นพูดโดยไม่เหลียวหลัง มือที่สั่นเทาแทบจะจับพลั่วขุดไม่ได้

 

ผู้คุมยังคงต้องการจะพูด จู่ๆ ผู้เล่นก็ตัวสั่น เตะขาของเขาและกลายเป็นหมอกสลายไปในจุดนั้น

 

ผู้คุมที่เห็นฉากนี้ตกใจ

 

ตาย?

 

หลังจากสตั้นไปชั่วขณะ ผู้คุมที่ไม่สามารถตรวจจับลมหายใจของชีวิตได้ยืนยันการคาดเดาของเขา

 

แม้ว่าจะประหลาดใจที่ผู้เล่นสลายไปในรูปแบบหมอกหลังตาย ผู้คุมก็คลายความคิดของเขาได้อย่างรวดเร็ว

 

เผ่าพันธุ์ที่กลายเป็นหมอกสลายไปหลังจากการตายนั้นหายากมากในดินแดนไร้ขอบเขตแต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีเผ่าพันธุ์หายากเช่นนี้ในพื้นที่ทําเหมืองของเขา

 

เมื่อมองไปที่ผู้เล่นคนอื่นๆ ผู้คุมกําลังขอให้พวกเขาพักสักครู่

แต่ในเวลานี้ ผู้เล่นกลายเป็นหมอกสลายตัวไปและออกจากเกม

 

ก่อนที่พวกเขาจะตาย ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขแม้จะมีรอยคล้ำใต้ตาก็ตาม

 

ผู้คุม:???

 

[ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรวยในชั่วข้ามคืน ฉันหาเงินวันเดียวได้มากกว่า 500 พลังศักดิ์สิทธิ์ มันเจ๋งมาก]

 

[นี่คือพรที่ปลอมตัวมาในรูปแบบความโชคร้าย ฉันรวยแล้ว ตอนนี้พลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดของฉันถูกขายหมดในราคา 200:1 และฉันทําเงินสดได้ 100,000!]

 

[การควักพลั่วแต่ละครั้งหมายถึงเงินสด 80 คุณไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน]

 

จํานวนโพสต์ที่โอ้อวดปรากฏในฟอรั่มของเหล่าทวยเทพระเบิดแวดวงผู้เล่นทันที

 

ควักพลั่ว 1 ครั้ง? 80?

 

เมื่อดูภาพหน้าจอของแร่ต่างๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในโพสต์ ผู้เล่นจําใจต้องเชื่อว่าผู้เล่นกลุ่มนี้รวยขึ้นจริงในชั่วข้ามคืน 

 

ในขณะที่สงสัยในใจ ผู้เล่นถามพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาในโพสต์

 

หลังจากที่เข้าใจเหตุการณ์ทุกอย่างแล้ว ผู้เล่นทุกคนต่างอิจฉา

 

ในพื้นที่เหมืองแร่ ระดับต่ำสุดคือ 2 และการขุดแร่ยังมีสวัสดิการอาหารและที่อยู่อาศัย เงื่อนไขดังกล่าวไม่มีอยู่จริงในเกาะเกล็ดมังกร

 

ที่สําคัญกว่านั้น แร่วิญญาณที่ขุดขึ้นมานั้นเป็นของตัวเอง

 

สําหรับเกาะอุปราคาที่อธิบายโดยผู้เล่นกลุ่มนี้ในโพสต์นั้น ผู้เล่นเต็มไปด้วยความโหยหา

 

อย่างไรก็ตามในขั้นตอนนี้ไม่มีไอเท็มในการข้ามทะเลและไม่มีเส้นทางไปยังเกาะเกล็ดมังกรเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไปถึงเกาะเกล็ดมังกรด้วยความสามารถส่วนตัว

 

อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นรู้ว่านี่เป็นเพียงชั่วคราว และในท้ายที่สุดเกาะอุปราคาจะเป็นอาณาเขตของพวกเขาในอนาคต

 

สองวันต่อมา

 

เกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดขึ้นบนเกาะอุปราคา

 

ในพื้นที่เหมืองแร่ แรงงานเหมืองได้ขุดแร่ “หินเลือด” ระดับสูงออกมาระหว่างการขุด พื้นที่เหมืองทั้งหมดเต็มไปด้วยก๊าซพิษในเวลาอันสั้น และแรงงานเหมืองจํานวนมากเสียชีวิต ถึงขนาดผู้คุมหลายคนยังได้รับบาดเจ็บถึงขั้นเสียชีวิต

 

สําหรับอุบัติเหตุกะทันหันเช่นนี้ หัวหน้าผู้อาวุโสของเผ่าไร้ลักษณ์ได้ตัดสินแล้ว

 

ส่งกองทัพพิเศษไปเคลียร์ก๊าซพิษในพื้นที่เหมืองแร่ทันที

 

ในเวลาเดียวกัน เพื่อให้แน่ใจว่าการเก็บเกี่ยวทรัพยากรในพื้นที่เหมืองแร่จะดําเนินต่อไป ทีมนักล่าได้รับคําสั่งให้จับเหล่าแรงงานจํานวนมากทันที

 

และหนึ่งในนักล่าก็มาที่เกาะเกล็ดมังกรอีกครั้งและพบกับเผ่าวานรขาว

 

คราวนี้คําขอของเขามากเกินไป โดยขอให้ราชาวานรขาวจัดหาคน 20 คนให้กับเกาะอุปราคาเพื่อทําหน้าที่เป็นแรงงานเหมือง

 

ราชาวานรขาวโกรธมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

อย่างไรก็ตาม เผ่าไร้ลักษณ์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถยั่วยุได้ มันจําเป็นต้องกลืนความเคียดแค้นทั้งหมดเข้าไปในท้องของมัน

 

ในเวลาเดียวกัน ตามคําสั่งของนักล่า ราชาวานรขาวก็เริ่มเลือกคน

 

หลังจากเปิดตัวฟังก์ชั่นการแปล ผู้เล่นสามารถสื่อสารกับราชาวานรขาวได้แล้ว

 

ในวันเดียวกันนั้น ผู้เล่นคนหนึ่งถามราชาวานรขาวว่าทําไมใบหน้าของเขาถึงเศร้า

 

เกี่ยวกับคําถามของผู้เล่น ราชาวานรขาวพูดอย่างตรงไปตรงมาและแสดงความลําบากใจ

 

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ก็มีข่าวว่านักล่ามาที่เกาะเกล็ดมังกรอีกครั้งเพื่อเลือกแรงงานเหมือง

 

ในตอนนี้ผู้เล่นแทบคลั่ง

 

ในสายตาของผู้เล่น การเลือกแรงงานเหมืองคือการเลือกคนพิมพ์เงินและที่สําคัญกว่านั้น ธนบัตรที่พิมพ์โดยพวกเขายังคงเป็นของตัวเอง

 

วันต่อมา

 

ร่างสีดําเคลื่อนผ่านเกาะเกล็ดมังกรและปรากฏตัวในอาณาเขตของเผ่าวานรขาว

 

ก่อนลงจอด นักล่าเห็นฝูงชนจํานวนมากในอาณาเขตของเผ่าวานรขาว

 

หลังจากที่เขาลงจอด ฝูงชนก็พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่ง

 

ฉากนี้ทําให้นักล่าขมวดคิ้ว

 

ฉันคิดว่าเป็นเผ่าวานรขาวที่รวบรวมทุกเผ่าบนเกาะและต้องการต่อต้าน

 

แต่ในไม่ช้า เขาก็ต้องพลิกการคาดเดาของเขา

 

“พี่ชาย ฉัน ฉัน ฉัน ฉันเหมาะที่จะเป็นแรงงาน!”

 

“ฉันหุ่นลํา ไม่เรื่องมาก กินน้อย ทํางานหนัก พาฉันไปด้วย!”

 

” พี่ชาย ได้โปรดเถอะ ฉันไม่มีเป้าหมายในชีวิตนี้ ฉันแค่อยากจะเป็นแรงงาน พาฉันไปด้วย! “

 

คําพูดของผู้เล่นได้รับการแปลเป็นภาษากลางของดินแดนไร้ขอบเขตผ่านการแปลโดยกฏของเทพเจ้าและปีศาจซึ่งทําให้นักล่าสับสน

 

คนเหล่านี้ต้องการเป็นแรงงานและทํางานในพื้นที่เหมืองแร่หรือไม่?

 

นักล่าที่งุนงงกําลังจะถามตอนนั้นเองฝูงชนเริ่มก่อจลาจล

 

“บ้าเอ๊ย แกมันไร้คุณภาพ รู้แค่วิธีเบียดไปข้างหน้าจงมารับหมัดจากเหล่าจื๊อ!”

 

“เบียดคุณลุงแกสิ ฉันต้องการที่นี้ เช่าหนีมา!”

 

“สโมสรโค้กโดนใจ ทุกคนเลียนแบบพวกมัน เช่าหนี่มา” 

 

เพื่อแย่งชิงตําแหน่งที่เป็นแรงงานบนเกาะอุปราคาผู้เล่นจึงต่อสู้และทําให้นักล่าตกตะลึง

 

ในระยะไกล ราชาวานรขาวที่มาพร้อมกับสมาชิก 20 คนในเผ่าของมันดูงุนงงเช่นกัน

 

ในเวลานี้วานรรอบข้างชี้นิ้วไปที่ “เพื่อนบ้านที่ดี” ที่กําลังตีกัน แล้วชี้ไปที่สมองของตัวเอง

 

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ราชาวานรขาวก็มักจะยกนิ้วโป้งขึ้นเพื่อแสดงว่าชาวเผ่าตัวเองนั้นถูกต้อง

 

เพื่อนบ้านใหม่มักมีเรื่องส่วนตัวอยู่เสมอ