เจ็บใจนัก แต่จำต้องปั้นหน้ายิ้มต่อไป

เพราะลักซ์ สาวน้อยนักเวทย์ในเกมมีคุณสมบัติเพิ่มแค่บางส่วนเท่านั้น

แต่สาวน้อยนักเวทย์ที่นั่งข้างอันหลิน แค่ขว้างลำแสงสุดท้ายออกมา ก็ระเบิดเขาจนเละตุ้มเป๊ะแล้ว…

ขอถามหน่อยว่า จะเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ใช้โปรแกรมโกงได้อย่างไร

คำตอบของอันหลินคือ เอาชนะนางด้วยสกิลขั้นเทพ!

อันหลินค้นพบแล้วว่า หญิงสาวคนนี้เป็นผู้เล่นขั้นห่วยแตกของแท้ ขว้างสกิลออกไป เบี้ยวจนทนดูไม่ได้ อาศัยการดาเมจ[1]ด้วยการโจมตีปกติทั้งนั้น

แม้การโจมตีปกติของนางจะน่ากลัวมาก แต่อย่างน้อยก็ทำให้อันหลินมองเห็นความหวังของชัยชนะ

หลังจอมเวทย์แม่มดคืนชีพ ซื้อไอเทมดาเมจกายภาพทั้งหมด เขาก็ตั้งใจว่าเมื่อถึงเลเวลหกแล้ว จะใช้คอมโบชุดหนึ่งส่งสาวน้อยนักเวทย์กลับบ้านไปเสีย

อันหลินไม่ปะทะกับนางซึ่งหน้าอีก รอจังหวะซ้ำมีดในช่วงแรก จากนั้นค่อยๆ เพิ่มเลเวล[2]

ในที่สุด จอมเวทย์แม่มดของเขาก็เพิ่มเลเวลถึงระดับหก นี่เป็นจอมเวทย์แม่มดเวอร์ชั่นไม่ได้ดัดแปลง ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดใจใช้คอมโบ Q E W R ที่สร้างความเสียหายให้มากที่สุด

จอมเวทย์แม่มดค้นหามุม หลังหลบพันธนาการแห่งแสงของลักซ์ได้แล้ว ก็ลดระยะห่าง ใช้ตราเวทย์แห่งอาฆาตกับโซ่ลวงตาทันที และปล่อยพลังบิดเบือนกับมนต์เลียนแบบออกมาแทบจะในเวลาเดียวกัน

คอมโบทั้งหมดสี่สกิล!

การโจมตีชุดนี้ของอันหลินราบรื่น สาวน้อยนักเวทย์ไม่ทันได้ใช้สกิลป้องกันอย่างบาเรียแสงด้วยซ้ำ ก็ถูกสังหารไปเรียบร้อย

หญิงสาวเห็นหน้าจอมืดลง ก็ยู่ปาก มองอันหลินที่นั่งข้างๆ ด้วยสายตาเชิงเจ็บใจ พึมพำว่า “เจ้าคอยดู ข้าจะเอาคืนแน่!”

หลังอันหลินได้เปรียบด้วยคอมโบแล้ว ก็เกิดความมั่นใจขึ้นมาอีกครั้ง หลังกลับไปที่จุดเกิดแล้ว ก็ซื้อไอเทมที่เพิ่มพลังเวทย์ต่อ

ลำดับต่อไปขอแค่รอให้สกิลคูลดาวน์[3]เสร็จ หลบซ่อนสกิลของนาง จากนั้นค่อยใช้การโจมตีชุดเมื่อครู่นี้อีกครั้ง…

นิ่งไว้ เราต้องชนะสิ!

พันธนาการแห่งแสงกับเอกฐานแห่งแสงของลักซ์ โจมตีจอมเวทย์แม่มดไม่โดนเลยสักครั้ง

ระหว่างนี้ครึ่งหนึ่งมาจากอันหลินบังคับได้ดี เคลื่อนไหวได้งดงาม อีกครึ่งเป็นเพราะผู้บังคับสาวน้อยแห่งเวทย์ห่วยแตกจริงๆ

เวลาคูลดาวน์สกิลของอันหลินใกล้เสร็จ สาวน้อยนักเวทย์ร้อนรนแล้ว

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในที่สุดนางก็ทำท่าเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง นิ้วมือขยับไปที่ปุ่มสกิลอันติ[4]

“ลำแสงของข้าจะขจัดทุกความมืดมิด ส่องสว่างศัตรูถ้วนหน้า!” จู่ๆ หญิงสาวผมชมพูก็พูดประโยคที่จูนิเบียวอย่างยิ่งออกมา จากนั้นก็กดนิ้วลงบนไอคอนของสกิลอันติ!

ชิ้ง!

เสาแสงสีชมพูพุ่งไปหาจอมเวทย์แม่มดของอันหลิน มันคือลำแสงสุดท้าย!

โจมตีเลยหรือ!

หนังตาของอันหลินกระตุก ใช้พลังบิดเบือน ทำให้จอมเวทย์แม่มดเคลื่อนที่ด้วยการหันข้าง!

ตั้งแต่การปล่อยสกิลไปจนถึงการสร้างความเสียหายของลำแสงสุดท้าย มันจะมีระยะเวลาล่าช้าอยู่น้อยนิด โชคดีที่อันหลินมือไว หลบหลีกจากการโจมตีอันยิ่งใหญ่ได้ทันท่วงที

แต่หญิงสาวคนนี้ช่างไม่มีความอดทนเอาเสียเลย ปล่อยสกิลอันติออกมาแบบนี้ อันที่จริงอัตราความแม่นยำไม่สูง ถูกบีบคั้นจนเสียสติไปแล้วหรือไง

อันหลินพรูลมหายใจยาว มุมปากหยักขึ้นเล็กน้อย

ไม่ว่าอย่างไร ครั้งนี้ก็รอดมาได้หวุดหวิด แถมศัตรูยังขาดสติไปแล้ว มันเป็นเรื่องดีสำหรับเขาไม่ใช่หรือ

จากนั้น ก็มีเสียง ตูม ตูม ตูม แว่วมาจากมือถือ

เอ๊ะ เสียงของสกิลอันติเป็นแบบนี้เหรอ

อันหลินมองหน้าจอ จากนั้นเขาก็พบว่าป้อมปราการสามป้อมของตัวเอง เมื่อเจอสกิลลำแสงสุดท้ายเข้าไป

ระเบิดหมด…ระเบิดหมดเลย…

เขาทำหน้ามึนงงอีกครั้ง มองหญิงสาวข้างกาย แล้วถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ไม่ทราบว่า…สกิลนี้มันอย่างไรกัน”

“หา สกิลนี้คือลำแสงสุดท้ายอย่างไรล่ะ” หญิงสาวตอบทั้งที่ไม่เงยหน้าด้วยซ้ำ

“ลำแสงสุดท้ายงั้นเหรอ ลำแสงสุดท้ายที่ไหนระเบิดป้อมปราการทีเดียวพร้อมกันถึงสามป้อม” อันหลินโมโหแล้ว

ลักซ์ที่ใช้สกิลอันติระเบิดป้อมในพริบตาได้ เขายังจะเล่นไปทำไมอีก! ถ้าจะโกงก็ขอให้มีขอบเขตหน่อยได้ไหม!

หญิงสาวได้ยินคำพูดไม่พอใจของอันหลิน ก็ไม่โกรธแต่อย่างใด กลับอธิบายจริงจังว่า “เจ้าดูนะ สกิลอันติของลักซ์คือ ‘ลำแสงสุดท้าย’ สมดังชื่อ มันคือคลื่นแสงที่รุนแรงที่สุด ในเมื่อเป็นคลื่นแสงที่รุนแรงที่สุด เช่นนั้นเมื่อโจมตีป้อมปราการ หากป้อมปราการไม่ได้รับความเสียหาย มันจะไม่สมจริงใช่ไหม ฉะนั้น ข้าจึงดัดแปลงอะไรนิดหน่อย ทำให้สกิลนี้สมเหตุสมผล สมจริงสมจังมากขึ้นก็เท่านั้น”

เมื่ออันหลินได้ยินคำชี้แจง ก็ราวกับมีแพะนับหมื่นตัววิ่งอยู่ในใจ

สมเหตุสมผลกับผีอะไร สมจริงสมจังบ้าบออะไรกัน!

ลำแสงสุดท้ายกลายเป็นสกิล       ที่ทำลายล้างทุกสรรพสิ่งไปแล้ว! ยังเรียกว่าสมเหตุสมผลได้อีกหรือ!

อันหลินอยากปามือถือทิ้งยิ่งนัก แต่เขาสู้สาวน้อยนักเวทย์ไม่ได้

หากปามือถือทิ้งล่ะก็ สิ่งที่รอคอยเขาคือลำแสงสุดท้ายเวอร์ชั่นชีวิตจริง…

เมื่อนึกถึงผลลัพธ์อันน่ากลัว สุดท้ายอันหลินก็สะกดกลั้นอารมณ์โทสะไว้

ในที่สุด ภายใต้การต่อสู้อย่างอดทนไม่ท้อถอย เขาก็ยืนหยัดได้ถึงห้านาทีเต็มๆ…

ลำแสงสุดท้ายของสาวน้อยนักเวทย์ ทำลายฐานคริสตัลของอันหลิน ปิดฉากการต่อสู้ในครั้งนี้

อันหลินน้ำตาคลอเบ้า มองคำว่า ‘พ่ายแพ้’ บนหน้าจอ พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน

“ช่างเป็นการต่อสู้ที่สาแก่ใจนัก!” หญิงสาวบิดขี้เกียจ เอวคอดกิ่วเหยียดตรง ใบหน้ามีรอยยิ้มที่พออกพอใจ

สาแก่ใจหรือ

อันหลินเคลื่อนนิ้วมือไปที่ปุ่ม ‘รายงาน’ บนหน้าจอเงียบๆ…

จากนั้น เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเกมพิลึกนี่มี GM ที่ไหนกัน หากว่ามีจริง เช่นนั้น GM ก็คือหญิงสาวข้างกายเขานี่แหละ

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ทำได้แค่ถอนหายใจยาว เตรียมน้อมรับการลงโทษบทสุดท้าย

“เอ๊ะ ทำไมเจ้าดูไม่มีความสุขเลยล่ะ” หญิงสาวเห็นอันหลินทำหน้าอมทุกข์ จึงเอ่ยถามอย่างฉงนใจ

อันหลินกลอกตาใส่นาง คิดในใจว่าจะให้ตัวเอง หน้าตาชื่นตาบานปล่อยให้นางจัดการงั้นหรือ

หญิงสาวนึกขึ้นได้ รู้แล้วว่าทำไมอันหลินถึงแสดงสีหน้าเช่นนี้

นางตบเข่าฉาดหนึ่ง พูดยิ้มๆ ว่า “อืม ตอนนี้ข้าเปลี่ยนใจแล้ว แม้เจ้าจะเล่นเกมแพ้ข้า แต่ข้าก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ใช่เจ้าฝึกสกิล”

อันหลินตาลุกวาว พูดอย่างปลาบปลื้มว่า “จริงหรือ”

“จริงสิ” หญิงสาวพยักหน้า “แต่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”

“เงื่อนไขอะไร”

อันที่จริงขอแค่หญิงสาวรับปาก ไม่ใช้ลำแสงสุดท้ายกับเขาในชีวิตจริง ต่อให้เป็นเงื่อนไขสิบประการ อันหลินก็จะกัดฟันยอมรับ

“อยู่เล่นเกมกับข้าที่นี่” นัยน์ตาสีม่วงอันงดงามของหญิงสาวหยีเป็นรูปจันทร์เสี้ยว แลดูตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง

อันหลิน “…”

“เพื่อนพวกนั้นของข้าเล่นแย่กันหมด พวกนางรับมือข้าได้ไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ มีแต่เจ้า ที่อดทนได้นานถึงสิบนาที นี่แหละความรู้สึกที่สูสีคู่คี่กัน!”

หญิงสาวพูดต่อ

อันหลินได้ฟังมุมปากก็กระตุก คิดในใจว่าหากเจ้าไม่ใช้โปรแกรมโกง จะมีคู่ต่อสู้ที่ฝีมือสูสีกันโผล่มาเพียบในพริบตาเชียวล่ะ เชื่อข้าสิ!

“จะให้ข้าเล่นเกมกับเจ้านานแค่ไหน” อันหลินยังต้องไปหาคนซ้ำมีดถึงเก้าคน โอกาสที่หาได้ยากเช่นนี้จะพลาดไม่ได้เด็ดขาด

หญิงสาวยกมือขึ้นลูบคางงามเกลี้ยงเกลา ทำท่าครุ่นคิด

ครู่หนึ่ง นางก็พูดขึ้นมาว่า “อืม…ขอแค่เจ้าชนะข้าหนึ่งตา ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป”

อันหลินหน้ามืด ร่ำร้องในใจว่า นี่จะให้เล่นจนตราบสิ้นดินฟ้าเลยหรือ!

แต่เพียงชั่วครู่ จู่ๆ ก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในสมองของเขา

อันหลินเกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา จึงพูดว่า “เล่นด้วยน่ะได้ แต่เจ้าจะยอมรับเงื่อนไขของข้าได้หรือไม่”

หญิงสาวเลิกคิ้ว “ลองว่ามาสิ”

“จุดเล่นเกมของเราต้องเป็นบนยอดเขาหินนิลดำ เพราะด้วยสาเหตุพิเศษบางประการ ข้าต้องอยู่บนนั้นหนึ่งวัน” อันหลินกล่าว           ………………………………..

[1] ดาเมจ คือ ค่าความเสียหาย

[2] เลเวล คือ ระดับของตัวละครในเกม

[3] สกิลคูลดาวน์ คือ กลไกอย่างหนึ่งของระบบการเล่นเกม ในรูปแบบของช่วงเวลาที่ผู้เล่นจะต้องรอ ก่อนที่จะสามารถเรียกใช้การกระทำเดิมได้อีกครั้ง

[4] สกิลอันติ คือ สกิลท่าไม้ตาย สกิลที่ดีที่สุดในบรรดาสกิล