อันหลินล้วงหินวิญญาณห้าก้อนด้วยความสับสนวุ่นวาย จากนั้นเก็บ ‘คู่มือรวมเพลงกระบี่พื้นฐานเฉพาะสำนัก’ ใส่แหวนมิติ

เขาจำต้องยอมรับว่า คู่มือรวมเพลงกระบี่พื้นฐานเฉพาะสำนักเล่มนี้เหมาะสมกับเขามาก! สามารถจัดการเรื่องจวนตัวของเขาได้!

ตูม!

เสียงกึกก้องดังมาจากฟากฟ้า อันหลินแหงนหน้าขึ้นมอง

เห็นกะโหลกสีเลือดที่มีพลังปราณท่วมท้นถูกมือของนักพรตทั่นอวิ๋นตบจนแหลกละเอียด

ศาสตราวุธของราชาปีศาจอนยะเชื่อมต่อกับพลังของตนเอง ศาสตราวุธถูกทำลาย เขาเองก็ถ่มเลือดสีดำออกมาเช่นกัน

เซียนกระบี่ชิงเหอได้โอกาสลงมือแล้ว รังสีอำมหิตท่วมท้น ลำแสงกระบี่อันน่าครั่นคร้ามลอยออกมาจากกระบี่ ไหลซัดสาดประหนึ่งสายน้ำไหลย้อนขึ้นฟ้า

“ไม่!” ใบหน้าของราชาปีศาจอนยะฉายความสิ้นหวัง มองลำแสงกระบี่ที่น่ากลัว คิดหาวิธีต้านทานไม่ได้เลย

เพียงแค่ชั่วอึดใจ ร่างของราชาปีศาจอนยะก็ถูกลำแสงกระบี่ปกคลุม สิ้นชีพวายชนม์

…

ความแพ้พ่ายของราชาปีศาจอนยะ ทำให้ราชาปีศาจอีกสองตนหน้าถอดสี หากนักพรตทั่นอวิ๋นกับเซียนกระบี่ชิงเหอเข้าร่วมสมรภูมิรบของพวกเขา เช่นนั้นพวกเขาต้องไม่รอดแน่

ด้วยเหตุนี้ ราชาปีศาจสองคนที่เหลือจึงเริ่มสู้ยิบตาแล้ว

ราชาปีศาจโทสะใช้เคล็ดวิชาที่ผลาญพลังชีวิต ทำให้พลังของตัวเองเพิ่มพรวดในเวลาอันสั้น กรงเล็บปีศาจขยายใหญ่กว่าร่างคนเสียอีก แลดูน่าสยดสยอง

เขารวดเร็วยิ่งนัก พุ่งออกไปหาผู้พิทักษ์ประหนึ่งเป็นสัตว์ร้าย

ผู้พิทักษ์ตวัดดาบเลเซอร์จะฟันราชาปีศาจโทสะ ไหนเล่าจะรู้ว่าราชาปีศาจโทสะจะไม่หลบไม่หลีก ยกกรงเล็บปีศาจขึ้นตะปบทันที

ดาบเลเซอร์ที่ผ่านการดัดแปลงมีอานุภาพร้ายแรง กรงเล็บของราชาปีศาจโทสะถูกฉีกเป็นสองท่อน แต่ผู้พิทักษ์กลับคิดในใจว่าแย่แล้ว

มืออีกข้างของราชาปีศาจโทสะมาประชิดเขาแล้ว เขาทำได้แค่ยกกระบี่ขึ้นตอบโต้ทันควัน

ผู้พิทักษ์ถูกฝ่ามือตบจนลอยออกไป

พลังอันยิ่งใหญ่กำลังฉีกทึ้งร่างกายของเขา สุดท้ายก็กระอักเลือดออกมา

ราชาปีศาจโทสะไม่ไล่กวด แต่ใช้พลังทั้งหมดที่มีหนีไปให้ไกลที่สุด

ฉากนี้ปรากฏเข้ามาในสายตาของนักพรตทั่นอวิ๋นกับเซียนกระบี่ชิงเหอ ทั้งคู่รีบไล่ตามทันที

ทางด้านเซวียนหยวนเฉิง พวกเขาพบว่าเซวียนหยวนเฉิงไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา จึงไม่ได้สนใจ

…

ราชาปีศาจอำมหิตรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะบ้าแล้ว

เขาใช้เคล็ดวิชาฝืนเพิ่มพลังยุทธ์ ทุ่มเทสุดกำลังอยากหลบหนี กลับถูกเซวียนหยวนเฉิงขวางไว้อย่างง่ายดาย

ก่อนหน้านี้เขายังคิดว่าโชคดี ผู้ที่ขวางเขาเป็นเพียงนักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นต้น โอกาสหลุดรอดยังคงสูงอยู่ดี

แต่ตอนนี้เขาเพิ่งพบว่า นักพรตคนนี้ต่างหากที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนเหล่านี้!

ราชาปีศาจอำมหิตที่ใช้เคล็ดวิชา คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งยิ่งกว่านักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลาง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเซวียนหยวนเฉิงกลับไม่ได้เปรียบเลยสักนิด

ทุกครั้งที่เซวียนหยวนเฉิงขวางเขา จะมีแผลใหม่เพิ่มมาตามตัวเขาทุกเมื่อ แต่ไม่มีเจตนาสังหาร ความคิดของเขาชัดเจนยิ่งนัก คนคนนี้ไม่ได้แค่จะขวางเขาเพียงอย่างเดียว แต่ยังคิดจะจับเป็นเขาอีกด้วย

ในการต่อสู้ทั่วไป การจับเป็นนั้นยากลำบากกว่าการจับตาย

เพราะการจับตายเพียงแค่ระเบิดพลังทั้งหมดสังหารเจ้าให้เหี้ยนข้ารอดเป็นพอ แต่การจับเป็นจำต้องรักษาระดับพลัง ภายใต้สถานการณ์คมดาบมากเหลือ[1]จึงจะบรรลุผล

แม้ฝันราชาอำมหิตก็คิดไม่ถึงว่า เขาจะมีวันที่ถูกนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นต้นจับเป็น

ซิ่ว!

ภายในค่ายกลกระบี่ ลำแสงสีขาวเส้นหนึ่งพุ่งผ่านไป

ราชาปีศาจอำมหิตถูกลำแสงกระบี่เข้าประชิดให้ล่าถอยอีกครั้ง หน้าอกมีรอยกระบี่เพิ่มมา

เนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล เลือดสีดำเปรอะเปื้อนไปทั่วทุกอณูของผิวหนัง

แต่เซวียนหยวนเฉิงยังคงสง่างาม ไม่มีมลทินเช่นเดิม

“นี่เป็นครั้งที่สามสิบห้าแล้ว ยังจะทำต่ออีกหรือ” เซวียนหยวนเฉิงมองแผลทั้งหมดสามสิบห้ารอยของราชาปีศาจอำมหิต พูดอย่างไม่ยี่หระ

“ข้าจะฟันเจ้าให้ตาย!” ราชาปีศาจอำมหิตลุแก่โทสะ หิ้วกระบี่กระโจนออกไปหาเซวียนหยวนเฉิง ตวัดปล่อยลำแสงกระบี่ที่มีรังสีอำมหิตอย่างเต็มเปี่ยม

เซวียนหยวนเฉิงก็วาดกระบี่ปล่อยลำแสงออกมาเช่นกัน ลำแสงทั้งสองเส้นปะทะกัน เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พลังม้วนตัวไปทุกสารทิศ ก่อตัวเป็นพายุหมุน พัดกระหน่ำพาต้นไม้บนผิวดินหลุดลอยขึ้นมาทั้งราก

ราชาปีศาจอำมหิตยังไม่ทันได้โจมตีครั้งที่สอง ลำแสงเส้นหนึ่งก็พุ่งมาดุจฟ้าแลบ เฉือนตัวเขาจนเลือดกระเซ็นอีกครั้ง

“ครั้งที่สามสิบหก” เซวียนหยวนเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ

ราชาปีศาจอำมหิต “…”

อีกแห่งของสมรภูมิรบ ราชาปีศาจโทสะที่ใช้เคล็ดวิชาเพิ่มพลังยุทธ์หนีไปได้เกือบสิบกิโลเมตรแล้ว

แต่ว่า คนที่ไล่กวดกลับเข้ามาใกล้ทุกขณะ

“หึๆ อยากแข่งความเร็วในการเหาะเหินกับฉันงั้นเหรอ แกยังอ่อนหัดไปหน่อย” นักพรตทั่นอวิ๋นลูบเคราขาวที่ปลิวสะบัด ทำหน้าเย้ยหยัน

เท้าเขาเหยียบย่ำเมฆขาว ความเร็วเหนือกำแพงเสียง มีเสียงของคลื่นกระแทกตามหลังมา

นักพรตทั่นอวิ๋นผู้ที่ศึกษาเมฆหมอก สามารถใช้พลังรอบตัวได้อย่างเต็มขีดจำกัด ทางด้านความเร็วเหนือกว่านักพรตระดับเดียวกันไม่น้อยเลย

ระดับพลังยุทธ์ของราชาปีศาจโทสะสู้เขาไม่ได้ด้วยซ้ำ จะหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาได้อย่างไร

“หยุดนะ!” นักพรตทั่นอวิ๋นยื่นมือออกไปคว้าอากาศ เมฆหมอกสั่นไหว มีมือขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้าราชาปีศาจโทสะ ฟาดลงไปพร้อมกับพลังอันยิ่งใหญ่

ราชาปีศาจโทสะลดความเร็วไม่ได้ หากว่าลดต้องหนีไม่รอดเป็นแน่

เพราะเหตุนี้ เขาจึงทำได้แค่ยื่นกรงเล็บสีดำออกไปตะปบมือใหญ่

ตูม!

พลังของมือใหญ่ระเบิด ทำให้ราชาปีศาจโทสะแทบจะกระอักเลือด

เขาประเมินอานุภาพของฝ่ามือนั่นต่ำเกินไป พลังที่แฝงอยู่ภายใน ทะลวงพลังคุ้มกันกายของเขา พุ่งเข้าจู่โจมเขาโดยตรง

ขณะนั้นเอง นักพรตทั่นอวิ๋นก็มาถึงแล้ว

ราชาปีศาจโทสะหนีไม่รอดแล้ว ดวงตาแดงก่ำ “ข้าเหลืออดแล้ว!”

เขาระเบิดพลังอันน่าตะลึง พุ่งตัวไปหานักพรตทั่นอวิ๋นประหนึ่งลูกปืนใหญ่ กรงเล็บที่มีพลังมหาศาลแฝงเร้นอยู่ ยื่นออกไปจะตะปบหน้าอกของนักพรตทั่นอวิ๋น

นักพรตทั่นอวิ๋นทำหน้าถมึงทึง ตวาดลั่นว่า “ลามก! แกจะตะปบอะไรน่ะ”

พูดจบก็ปล่อยสิบแปดฝ่ามือหนึ่งชุด มือที่รายล้อมด้วยหมอกสีขาวโพลนจู่โจมราชาปีศาจโทสะพร้อมกับพละกำลังมหาศาล

ตูม!

ราชาปีศาจโทสะถอยกรูดอีกครั้ง พลังของเมฆหมอกเป็นดุจพิษร้าย แทรกซึมลงไปในร่างกายของเขา กระจายพลังของเขาไม่หยุด

เขาอึดอัดใจเหลือทน ถูกตามล่าไม่พอ แต่ยังถูกด่าว่าลามก เขาไปทำลามกอนาจารเมื่อไรกัน

ราชาปีศาจโทสะที่คั่งแค้นคำรามลั่นอีกครั้ง ยื่นกรงเล็บดำสนิทออกไปจะตะปบหน้าอกของนักพรตทั่นอวิ๋น

นักพรตทั่นอวิ๋นพิโรธ “ลามก! แกยังจะตะปบตรงนี้อีกเหรอ”

ครืน!

เมฆาพิฆาตสีขาวฟาดลงมา ทำให้ราชาปีศาจโทสะกระอักเลือดถอยโซเซ

นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของนักพรตทั่นอวิ๋น ไม่ได้มีอานุภาพร้ายแรงเพียงอย่างเดียว แต่ยังสามารถช่วงชิงพลังปราณในกายผู้บาดเจ็บได้อีกด้วย หลังราชาปีศาจโทสะถอยออกไปแล้ว ก็รู้สึกหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาทันที

ขณะนั้นเอง เซียนกระบี่ชิงเหอที่ตามมาถึง ก็ได้โอกาสปล่อยกระบี่พิฆาตที่ทรงอานุภาพที่สุดออกไป

ลำแสงสีฟ้าพาดผ่านท้องฟ้า ฉีกร่างของราชาปีศาจโทสะเป็นสองท่อนในพริบตา!

เซียนกระบี่ชิงเหอสะพายกระบี่ ยืนโต้ลม ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มกระหยิ่มใจ

เมื่ออยู่ต่อหน้าโอกาสอันดีงามในการสังหารศัตรู เขาทำได้ดีเสมอมา

…

การต่อสู้ของเซวียนหยวนเฉิงกับราชาปีศาจอำมหิตเข้าสู่ช่วงท้ายแล้ว

เนื้อตัวของราชาปีศาจอำมหิตเต็มไปด้วยรอยแผล ลมหายใจเบาบางเป็นที่สุด เห็นได้ชัดว่าถูกเซวียนหยวนเฉิงยื้อยุดจนปางตาย หมดซึ่งความหวังจะหนีเอาตัวรอดแล้ว

เขาแสดงอาการสิ้นหวัง สุดท้ายก็ยกกระบี่ขึ้นจ่อลำคอตัวเอง ตะโกนลั่นว่า

“แม้ข้าต้องตาย ก็จะไม่ยอมให้พวกเจ้าจับเป็นเด็ดขาด!”

พูดจบ เขาก็ตั้งใจว่าจะปลิดชีพตัวเอง

ทว่าขณะนั้นเอง จู่ๆ บาดแผลบนตัวเขาก็มียันต์สีขาวมากมายปรากฏขึ้นมา พันธนาการร่างกายของเขา

การพันธนาการแบบนี้ยิ่งใหญ่อย่างมหันต์ มีพลังไม่รู้จักจบสิ้น มันจะไม่อ่อนกำลังลงตามกาลเวลา

เซวียนหยวนเฉิงจ้องราชาปีศาจอำมหิตแล้วส่ายหน้า “น่าเสียดายนัก เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือก รอยแผลบนตัวเจ้า เป็นพันธนาการของเพลงกระบี่สวรรค์จองจำ ยิ่งมีบาดแผลมากเท่าใด พลังจองจำก็จะแข็งแกร่งมากเท่านั้น เจ้าถูกข้าฟันทั้งหมดเจ็ดสิบเก้ารอย ต่อให้เป็นนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นปลาย ก็หนีการพันธนาการไม่พ้น!”

ขณะที่พูด เซวียนหยวนเฉิงก็ยิ้มกริ่ม พูดต่อว่า “ฉะนั้น ยินดีด้วย ราชาปีศาจอำมหิต เจ้าถูกจับเป็นแล้ว!”

………………………….

[1] คมดาบมากเหลือ หมายถึง ฝึกปรือจนชำนิชำนาญ มีฝีมือ