ตอนที่ 11 โทสะ

เมื่อมาถึงที่บ้าน ชูมู่เยว่ได้กลิ่นหอมของผัดผักลอยมาแต่ไกล เธออดใจไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้กลิ่นนี้

“พ่อคะ หนูกลับมาแล้ว!” ชูมู่เยว่ตะโกนขณะเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าใส่ในบ้าน

“กลับมาแล้วเหรอ!” ชายวัยกลางคนสวมผ้ากันเปื้อนสีเหลืองดำเดินออกมาจากห้องครัวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ชายวัยกลางคนผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่น เขาคือชูจื่อหมิง พ่อบุญธรรมของชูมู่เยว่ เขาแอบถามอย่างกังวล “ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง? มีอะไรทำให้ร่างกายลูกไม่โอเคหรือเปล่า?”

ชูมู่เยว่ส่ายหัวขณะวางกระเป๋าลงบนโซฟา และเดินไปยังห้องครัว “ไม่ค่ะ ทุกอย่างปกติดี คุณพ่อไม่ต้องห่วง อาการหนูดีขึ้นแล้ว ไม่งั้นอาจารย์คงไม่ยอมให้ไปโรงเรียนหรอก!”

ก่อนหน้านี้ ชูมู่เยว่ไม่ได้บอกชูจื่อหมิงเรื่องที่ถูกผลักตกเหวโดยหงอวี้ชือ ตอนนี้เธอเลยไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากไปโรงเรียน

“มา ให้หนูช่วย!” ชูมู่เยว่พับแขนเสื้อขณะพูดด้วยรอยยิ้ม

ชูจื่อหมิงรีบหยุดเธอไว้ “ไปนั่งรอเถอะ ลูกยังเป็นคนป่วยอยู่ กล้ามเนื้อและกระดูกของลูกยังไม่ได้หายดีเต็มร้อย พ่อเป็นทหารในหน่วยรบพิเศษมาก่อน ดังนั้นจึงคิดว่ามันดีกว่าที่จะให้ลูกไม่หักโหม ถึงแม้อาจารย์ลูกจะมีวิชาแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ลูกก็ยังไม่ได้สบายดีเต็มที่อยู่ ดังนั้นแค่นั่งรอก็พอ พ่อจะทำเอง!”

ชูมู่เยว่มองชูจื่อหมิงอย่างซาบซึ้ง “ตกลงค่ะ!”

เพื่อไม่ให้ชูจื่อหมิงกังวลและเห็นแก่น้ำใจเขา ชูมู่เยว่จึงกลับไปนั่งอ่านหนังสือในห้องตัวเอง อาจารย์บอกว่าเธอยังจำในหนังสือได้ไม่หมด!

พี่สเนค หัวโจกของนักเลงในถิ่นนี้ เขามีรอยสักรูปอสรพิษอยู่ตรงหน้าอก มันดูดุร้ายมากขึ้นเมื่อเขาโกรธ เมื่อได้ยินรายงานจากลูกน้องผมแดงว่าโดนอัดจนน่วมทุกคนโดยผู้หญิงคนเดียว มันยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นไปอีก

“พวกขยะ!” สเนคเตะผมแดงอย่างแรงขณะตะโกน

ในความคิดของสเนค ถึงแม้ชูมู่เยว่จะแข็งแกร่ง แต่เด็กสาวคนเดียวก็ไม่น่าจะสู้กับลูกน้องของตนหลายคนได้

ยิ่งกว่านั้นผมแดงยังนำคำพูดของชูมู่เยว่มาบอกเขาด้วย ว่าอย่ามายุ่งกับเธอหากยังอยากเป็นหัวหน้าคุมถิ่นนี้อยู่ สิ่งนี้มันราวกับตบหน้าเขาเต็ม ๆ !

ข่าวเรื่องนี้จะแพร่ออกไปไม่ได้เด็ดขาด เขาต้องถูกหัวเราะโดยแกงค์อื่นแน่นอนหากข่าวนี้แพร่ออกไป

หากไม่ทำอะไรสักอย่าง แล้วเขาจะเป็นหัวหน้าคุมถิ่นนี้อีกได้ยังไง?

“ชูมู่เยว่งั้นเหรอ ดี ดีมาก!” ดวงตาของสเนคเผยความเย็นเยือกออกมา ปากของเขาเองก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฉันอยากจะสอนบทเรียนให้เธอสักหน่อย เมื่อกล้ามาหยิ่งยโสแถวนี้ ก็อย่าโทษว่าฉันเป็นคนไปเหยียบดอกไม้ล่ะ!”

เขาส่งคนไปก่อนหน้านี้เพราะหงอวี้ชือโทรมาขอ เขาคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ ที่ไม่ต้องถึงมือของตน แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอตออย่างชูมู่เยว่เข้า

ชูมู่เยว่เองก็ไม่รู้ว่าการข่มขู่กลับไปแบบนั้นจะทำให้สเนคโกรธมากยิ่งขึ้น …

แต่ถึงแม้จะรู้ เธอก็ไม่คิดจะกลัวหรือเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป