ตอนที่ 11 โรงแรมสุดหรูในตัวเมืองเซี่ยงไฮ้.

 

คฤหาสน์ทั้งหลังตกอยู่ในความมืด

 

ในความมืด หัวใจของทุกคนก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เกิดอะไรขึ้น?!

 

ไม่กี่วินาทีต่อมา ไฟในคฤหาสน์ก็สว่างขึ้นอีกครั้ง…

 

ในห้องโถงของคฤหาสน์ ทีมบอดี้การ์ดกว่า 20 คน นอนกองอยู่ที่พื้น!

 

มีเพียงหยางเฟิงหัวหน้าทีมบอดี้การ์ดเท่านั้น ที่ยืนแข็งเป็นหินอยู่คนเดียว หน้าผากของเขามีเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลออกมานับไม่ถ้วน

 

ใบหน้าสวยของชิวอี้เหลินกลายเป็นตกตะลึง ภายในพริบตา ทีมบอดี้การ์ดชั้นยอดกว่า 20 คน ลงไปนอนกองอยู่กับพื้นได้ยังไง?

 

ชิวหวยไห่และหลัวเซียงหนานก็มองไปที่ฉากนี้อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เกิดอะไรขึ้น?! ทำไมจู่ๆไฟถึงดับ? แล้วทีมบอดี้การ์ดลงไปกองอยู่ที่พื้นได้ยังไง? ทุกคนต่างสงสัยกับเหตุการณ์ตรงหน้า!

 

เฉินซ้งเหิงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟ ดวงตาของเขามองไปที่ทีมบอดี้การ์ดที่เท้าของเขาอย่างไม่แยแส จากนั้นเขาก็ก้าวเดินออกมา

 

ทันทีที่เฉินซ้งเหินกำลังจะเดินผ่านหัวหน้าทีมบอดี้การ์ด หยางเฟิงที่ยืนอยู่ก็สั่นสะท้าน ร่างกายของเขาทรุดลงกับพื้นด้วยความกลัว

 

เฉินซ้งเหิงก้าวออกมาได้เพียงไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดลง จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงและพูดขึ้นว่า “ผมต้องการคฤหาสน์หลังนี้ เตรียมให้พร้อมในวันพรุ่งนี้”

 

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินหายไปในค่ำคืนที่มืดมิด

 

เหลือเพียงคนของตระกูลชิวที่ยืนงงอยู่ในห้องโถง

 

“หยางเฟิง ลุกขึ้น!” ชิวห้วยไห่พูดอย่างเคร่งขรึม เขาจ้องไปที่หยางเฟิงที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น “เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมไฟในคฤหาสน์ถึงดับ? และทำไมพวกแกถึงลงไปกองกันแบบนั้น!?”

 

ชิวหวยไห่โกรธอย่างมาก ที่ทีมบอดี้การ์ดที่เขาเสียเงินจำนวนมากจ้างมา ถูกจัดการภายในพริบตา นี่มันน่าอับอายที่สุด!

 

หยางเฟิงที่คุกเข่าอยู่กับพื้น ร่างกายของเขายังคงสั่นสะท้านไม่หยุด นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “ชายคนนั้น… เขาไม่ใช่มนุษย์!”

 

……

 

ที่เมืองเซี่ยงไฮ้ เวลาหกโมงเช้า

 

ในห้องพักของโรงแรมแห่งหนึ่ง เฉินซ้งเหิงเหิงเสร็จสิ้นจากการวิดพื้น 9,000 ครั้งและได้เดินไปอาบน้ำ จากนั้นเขาก็สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ดูสุภาพออกมา

 

ใบหน้าขาวของเขาสง่างามราวกับเทพบุตร ในสายตาที่ลึกซึ้งนั้น แฝงไปด้วยความเป็นปรปักษ์ที่ไม่เข้ากับใบหน้าที่น่าหลงใหลนั้น

 

เขาสวมเนคไทและนาฬิกาข้อมือดูราวกับสุภาพบุรุษ

 

เมื่อเฉินซ้งเหิงเดินออกจากโรงแรม เขาก็พบกับรถเบนซ์สีดำสามคันจอดรออยู่

 

โดยมีชิวอี้เหลินในชุดเครื่องแบบสีขาวนั่งอยู่ในรถ เธอกำลังจัดการกับอีเมลในแล็ปท็อปของเธอ

 

ในฐานะประธานบริษัททำให้ตารางงานของเธอแน่นมาก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงแบ่งเวลามารับเฉินซ้งเหิงด้วยตัวเธอเอง นี่แสดงให้เห็นว่าเธอให้ความสำคัญกับเขามาก

 

ทีมบอดี้การ์ดเปิดประตูรถให้เขาอย่างเคารพ “เชิญครับคุณเฉิน”

 

เฉินซ้งเหิงมองอย่างนิ่งเฉยและเข้าไปในรถเบนซ์

 

รถเบนซ์ทั้งสามคันสตาร์ทเครื่องยนต์และขับออกไป

 

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถ Mercedes-Benz ทั้งสามคันก็หยุดอยู่ที่หน้าอาคารชิวฉี

 

ชิวอี้เหลินและเฉินซ้งเหิงก้าวออกจาก Mercedes-Benz พร้อมกัน

 

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าอาคารและพนักงานภายในบริษัทที่เห็นฉากนี้ต่างมองมาอย่างสงสัย

 

“เอ๊ะ! นั่นมันผู้ชายที่กลับไปพร้อมกับประธานเมื่อวานนี่ เช้านี้เขาก็มาพร้อมกับท่านประธานด้วยอย่างนั้นเหรอ!?”

 

“เขาเป็นอะไรกับประธานชิวกันแน่?!”

 

ข่าวลือของประธานชิวกับชายแปลกหน้า แพร่กระจายไปทั่วบริษัทอย่างรวดเร็ว

 

ชิวอี้เหลินและเฉินซ้งเหินขึ้นลิฟต์ไปชั้น 99 พร้อมกัน

 

พวกเขาสองคนเดินเข้าไปในห้องทำงานโดยที่ไม่ได้พูดอะไรมาก

 

ทันทีที่ชิวอี้เหลินเข้าไปในห้องทำงาน เธอก็นั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับเปิดคอมพิวเตอร์ เธอส่งอีเมลไปยังทุกคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของชิวฉีกรุ๊ป โดยมีเนื้อหาในอีเมลเป็นการแนะนำตัวและตำแหน่งของผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงภายในคนใหม่ เฉินซ้งเหิง

 

เธอจำเป็นต้องทำสิ่งนี้อย่างช่วยไม่ได้ เดิมที่เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเปิดเผยตัวตนของเฉินซ้งเหิง แต่ในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับทั้งคู่ หากเธอไม่ทำอะไรเลย เธอกลัวว่าจะก่อให้เกิดความเข้าใจผิดมากยิ่งขึ้น

 

ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนของเฉินซ้งเหิงให้ทุกคนรู้ว่า เขาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงภายในเท่านั้น เพื่อไม่ให้เหล่าพนักงานเข้าใจผิดกันไปใหญ่

 

ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องสำนักงานฝ่ายรักษาความปลอดภัย

 

ติงต้าหมาน ผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัย กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้โดยมีบุหรี่อยู่ที่ปาก เขากำลังอ่านเนื้อหาในอีเมลที่ประธานชิวส่งมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง

 

“หึ! ไอหน้าขาวๆเนี่ยน่ะเหรอ ที่เป็นผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงภายในคนใหม่? ท่านประธานคิดว่าคนอย่างมันจะมีความสามารถพอจริงๆงั้นเหรอ?” ติงต้าหมานพูดพร้อมกับพ่นควันออกมาอย่างเย้ยหยัน

 

“นั่นสิลูกพี่ หน้าใสๆแบบนั้นจะไปมีความสามารถอะไร ดูจากหน้าขาวๆของมันแล้วน่าจะไม่เคยมีประสบการณ์การต่อสู้เลยด้วยซ้ำ แค่ผมคนเดียวก็คงจะร้องไห้กลับไปฟ้องแม่ที่บ้านแล้วมั้ง!” ภายในห้อง หนึ่งในสมาชิกรปภ. พูดขึ้น

 

“ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงภายใน ไม่มีใครเหมาะสมเท่ากับลูกพี่ติงอีกแล้ว ไอ้คุณเฉินอะไรนี่ มันก็แค่ไอหนุ่มหน้าใสคนหนึ่ง เทียบกับลูกพี่ติงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!”

 

ในอาคารบริษัทชิวฉี เจ้าหน้าที่รปภ.หลายร้อยคน เป็นคนที่เขาหามาทั้งหมด ทุกคนอยู่ภายใต้คำสั่งของติงต้าหมาน ไอ้หนุ่มหน้าขาวนั่นกล้าดียังไงมาแย่งตำแหน่งที่เขารอคอยไป!

 

……

 

ชิวอี้เหลินนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงานของประธานบริษัท ดวงตาที่สวยงามของเธอกระพริบราวกับว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

 

หลังจากลังเลอยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดโทรออก

 

“สวัสดีค่ะ ที่นั่นใช่ฮู่ไห่ซือหยวนอสังหาริมทรัพย์หรือเปล่าคะ? ฉันต้องการซื้อคฤหาสน์หลังหนึ่ง ฉันยอมจ่ายให้ในราคาที่สูงกว่าตลาดมากกว่า 50%…”

 

เธอจำเรื่องคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามที่เฉินซ้งเหิงพูดเมื่อคืนได้

 

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ชิวอี้เหลินจึงตัดสินใจที่จะซื้อคฤหาสน์ในราคาที่สูงกว่าราคาตลาดถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แม้ว่าตัวเลขราคาของคฤหาสน์จะแพงถึงเก้าหลัก แต่เธอก็จำเป็นต้องยอม

 

เธอต้องการให้เฉินซ้งเหิงย้ายเข้ามาอาศัยอยู่ใกล้ๆกับคฤหาสน์ของตระกูลชิว เพื่อที่จะให้เขาสามารถดูแลความปลอดภัยของเธอได้ตลอดเวลา

 

……

 

เฉินซ้งเหิงนั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องทำงานพร้อมกับสูบบุหรี่ทั้งวัน จนทำให้ตอนนี้โต๊ะทำงานของเขาเต็มไปด้วยก้นบุหรี่

 

จู่ๆประตูห้องทำงานของเฉินซ้งเหิงก็ถูกใครคนหนึ่งเคาะ…

 

“มีอะไร?”

 

ประตูห้องถูกเปิดออก… เป็นชิวอี้เหลินที่เข้ามา

 

เฉินซ้งเหิงเหลือบมองไปที่เธอโดยไม่ได้พูดอะไร

 

เมื่อชิวอี้เหลินเดินเข้ามาภายในห้องที่เต็มไปด้วยควันบุหรี่ ชิวอี้เหลินที่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แต่เธอก็ยังฝืนเดินเขามาหาเฉินซ้งเหิง

 

เธอยื่นกุญแจพวงหนึ่งให้เฉินซ้งเหิง “นี่คือกุญแจของคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามที่คุณต้องการค่ะ”

 

เธอพูดด้วยเสียงอู้อี้จากการปิดจมูก

 

เฉินซ้งเหิงเขี่ยบุหรี่และเหลือบมองไปที่ชิวอี้เหลิน

 

“เฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์ตกแต่งภายในทั้งหมดพร้อมแล้ว คุณสามารถย้ายเข้าได้เลยคืนนี้”

 

“อ่าหะ” เฉินซ้งเหิงตอบกลับอย่างไม่สนใจ

 

ชิวอี้เหลินที่กลั้นหายใจทนต่อกลิ่นควันบุหรี่ พูดออกมาอีกครั้ง “คืนนี้ฉันต้องไปงานเลี้ยงธุรกิจ ฉันอยากให้คุณไปกับฉันด้วย”

 

“ก็ได้” สีหน้าของเฉินซ้งเหิงดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก

 

เมื่อได้ยินคำตอบ ชิวอี้เหลินก็เดินกลับออกไป หลังจากเหตุการณ์ต่างๆในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ มันทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย เมื่อมีเขาไปด้วยแบบนี้มันก็ทำให้ชิวอี้เหลินก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

 

เมื่อชิวอี้เหลินเดินออกมาจากอาคารก็ตรงไปที่รถ Mercedes-Benz สีดำที่จอดรออยู่นานแล้ว

 

เฉินซ้งเหิงสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและเดินตามเธอไป

 

ภายใต้สายตาที่ซับซ้อนของพนักงานที่อยู่รอบๆ ทั้งสองเข้าไปในรถ

 

รถ Mercedes-Benz สามคันขับออกไปช้าๆ

 

……

 

ยี่สิบนาทีต่อมา Mercedes-Benz ทั้งสามก็ขับผ่านถนนที่พลุกพล่านแออัด จากนั้นก็เลี้ยวเข้าไปในโรงแรมที่มือชื่อเสียงแห่งหนึ่ง

 

รถทั้งสามคันไปจอดอยู่ที่หน้าโรงแรมเหอผิง

 

โรงแรมนี้เป็นโรงแรมสุดหรูในตัวเมืองเซี่ยงไฮ้ที่เหล่านักธุรกิจอันดับต้นๆของประเทศมักจะเลือกใช้จัดงานสำคัญๆเสมอ

 

ด้านหน้าโรงแรมมีธงชาติของทั้ง 6 ประเทศแขวนอยู่ ซึ่งบ่งบอกถึงสถานะและเกียรติของโรงแรมแห่งนี้

 

เฉินซ้งเหิงก้าวออกจากรถเบนซ์พร้อมกับจุดบุหรี่ในมือ

 

“เราเข้าไปกันเถอะ…” ชิวอี้เหลินพูดชักชวนให้เฉินซ้งเหิงเข้าไปในโรงแรมด้วยกัน…