ตอนที่ 12 ไม่พอใจ.

 

พนักงานโรงแรมกล่าวทักทายกับแขกที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยง

 

ด้านหน้าห้องจัดเลี้ยงมีบอดี้การ์ดในชุดสูทยืนประจำการอยู่สองด้าน บอดี้การ์ดแต่ละคนมีสีหน้าเคร่งขรึม มือไขว้หลังและยืนอกตรง ชายกลุ่มนี้ล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างมืออาชีพ!

 

“สวัสดีครับ โปรดแสดงการ์ดเชิญด้วยครับ” บอดี้การ์ดคนหนึ่งกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

 

ชิวอี้เหลินส่งการ์ดเชิญที่ทำขึ้นจากทองคำบริสุทธิ์ให้กับบอดี้การ์ด

 

บอดี้การ์ดคนนั้นตรวจสอบและยืนยันตัวตนของเธอ จากนั้นเขาก็พยักหน้าและผายมือออก “เชิญครับ คุณขิว”

 

ชิวอี้เหลินเดินนำเฉินซ้งเหิงเข้าไป แต่เมื่อเฉินซ้งเหิงกำลังจะก้าวเข้าไป…

 

ทันใดนั้นบอดี้การ์ดสองคนก็ก้าวมาขวางทางเฉินซ้งเหิงเอาไว้

 

“โปรดแสดงการ์ดเชิญด้วยครับ!” บอดี้การ์ดจ้องมองไปที่เฉินซ้งเหิงอย่างเย็นชา

 

ดวงตาของเฉินซ้งเหิงไม่แยแส เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นและมองไปที่บอดี้การ์ดที่อยู่ตรงหน้า

 

“เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง” ชิวอี้เหลินรีบก้าวออกมาอธิบายอย่างร้อนรน

 

“กฎของงานเลี้ยงนี้ คนที่มีการ์ดเชิญเท่านั้นถึงจะเข้าได้ครับ!” บอดี้การ์ดแสดงท่าทางเข้มงวด “หากไม่มี… กรุณารออยู่ด้านนอกด้วยครับ!”

 

หลังจากเสียงของบอดี้การ์ดจบลง คนที่อยู่รอบๆก็จ้องมองมาที่เฉินซ้งเหิง

 

“ถอยไป” เฉินซ้งเหิงพูดเพียงสองคำพร้อมกับร่องรอยของความเย็นชา

 

ทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ บรรยากาศตอนนี้เริ่มอึดอัด

 

“หากไม่มีการ์ดเชิญ คุณจะต้องรออยู่ด้านนอกเท่านั้นครับ!” บอดี้การ์ดเริ่มไม่พอใจ

 

เฉินซ้งเหิงยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ

 

“ผมบอกให้คุณถอยออกไป! ไม่ได้ยินหรือไง?!” บอดี้การ์ดมองด้วยสายตาไม่พอใจ จากนั้นก็แสดงท่าทีน่ากลัวออกมา “ถ้ายังไม่ออกไป อย่าหาว่าพวกเราไม่สุภาพ!”

 

“ถอยไป!” เฉินซ้งเหิงพูดพร้อมกับจุดบุหรี่ “ถอยออกไปก่อนที่ผมจะหมดความอดทน”

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้บอดี้การ์ดก็เริ่มไม่พอใจขึ้นมาจริงๆ สูบบุหรี่ต่อหน้าพวกเขายังไม่พอ ยังกล้ามาพูดจาโอ้อวดเช่นนี้อีก!

 

“อย่างนี้ต้องสั่งสอนสักหน่อย ลากตัวมันอออกไป!” หัวหน้าบอดี้การ์ดตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ

 

เขาตะโกนออกมาเสียงดังลั่น… ทันใดนั้นเงาหนึ่งก็แวบผ่านพุ่งเข้าใส่หน้าหัวหน้าบอดี้การ์ด!

 

“เพี๊ยะ!” ใบหน้าของหัวหน้าบอดี้การ์ดถูกฝ่ามือของเฉินซ้งเหิงตบเข้าอย่างแรง!

 

ตูมมมม!! ด้วยการกระแทกอย่างรุนแรง หัวหน้าบอดี้การ์ดกระเด็นออกไปหลายเมตรและล้มลงกับพื้น… เลือดไหลออกจากมุมปากของเขา

 

ฉากนี้เกิดขึ้นเร็วมาก เร็วเกินกว่าที่ผู้คนจะตั้งตัวทัน!

 

เฉินซ้งเหิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น ค่อยๆดึงฝ่ามือของเขากลับและพูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างเย็นชา “เสียงดัง หนวกหู!”

 

บอดี้การ์ดทั้งหมดที่อยู่รอบๆจ้องมองหัวหน้าของพวกเขาที่กองอยู่กับพื้นด้วยความตกตะลึง…

 

ไม่กี่วินาทีต่อมาบอดี้การ์ดทุกคนก็กลายเป็นโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง! กระบองไฟฟ้าถูกหยิบออกมาจากใต้ชุดของพวกเขา

 

บอดี้การ์ดหลายสิบคนถือกระบองไฟฟ้าวิ่งเข้าหาเฉินซ้งเหิงทันที

 

เฉินซ้งเหิงยกขาขึ้นกระแทกเข้าไปที่ท้องของชายคนหนึ่งที่กำลังพุ่งเข้ามา!

 

ชายอีกคนวิ่งเข้ามาด้วยความโกรธ เขาฟาดกระบอกไฟฟ้าไปที่หลังของเฉินซ้งเหิงอย่างแรง!

 

แต่ว่าร่างกายของเฉินซ้งเหิงนั้นกลับไม่สะทกสะท้านใดๆเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าร่างกายของเขาสามารถต้านท้านกระแสไฟฟ้าแรงสูงนับแสนโวลต์ได้!

 

“พลั่ก!!” เฉินซ้งเหิงเตะบอดี้การ์ดคนนั้นออกไปไกลหลายสิบเมตร!

 

ร่างของบอดี้การ์ดฝังอยู่ในกำแพงห่างออกไปหลายสิบเมตร มีเลือดพุ่งออกมาจากปากของเขา!

 

“ตายซะเถอะ!!” บอดี้การ์ดอีกคนง้างกระบองไฟฟ้าวิ่งเข้าใส่เฉินซ้งเหิงอย่างรวดเร็ว

 

เฉินซ้งเหิงหรี่ตาลง ร่างกายของเขาย้ายไปอยู่ที่ด้านหลังบอดี้การ์ดคนนั้นภายในเสี้ยววินาที เขายกขาฟาดลงบนไหล่ของอีกฝ่ายจนคุกเข่าลง

 

บอดี้การ์ดคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรงจนกระเบื้องรอบๆแตกร้าว ภายใต้แรงกระแทกครั้งนี้ มันทำให้ขาของเขาหัก!

 

บอดี้การ์ดทุกคนในที่เกิดเหตุตกใจอย่างมาก! ชายคนนี้มีพลังมากมายอะไรขนาดนี้

 

พวกเขาทั้งหมดวิ่งเข้าไปพร้อมกับกระบองไฟฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน พุ่งเข้าใส่เฉินซ้งเหิงอย่างบ้าคลั่ง!

 

เฉินซ้งเหิงถอนหายใจและสูดควันบุหรี่คำใหญ่เข้าปอด

 

เขากระโดดเหวี่ยงขาเตะบอดี้การ์ดที่กรู่เข้ามาจนกระเด็นออกไปพร้อมๆกัน

 

บอดี้การ์ดที่กรู่เข้ามาถูกซัดกระเด็นออกไปด้วยพลังที่น่ากลัว

 

แข็งแกร่งอะไรขนาดนี้?!

 

ไม่มีแม้ช่องว่างให้เข้าถึงตัวเลยด้วยซ้ำ

 

เฉินซ้งเหิงยืนอยู่ตรงกลางอย่างสงบ รอบๆตัวเขามีเหล่าบอดี้การ์ดที่กำลังคร่ำครวญกองอยู่ที่พื้น

 

เขาตบฝุ่นที่เสื้อผ้าเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆเดินไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง

 

ในขณะนี้ ชิวอี้เหลินกำลังยืนตกตะลึงอยู่ที่หน้าประตูทางเข้า

 

“เธอจะไม่เข้าไปงั้นเหรอ?” เฉินซ้งเหิงก็เดินเข้ามาหาเธอและถามด้วยใบหน้านิ่งเฉย

 

ชิวอี้เหลินตั้งสติและเดินตามเฉินซ้งเหิงเข้าไปในงาน

 

ที่ห้องจัดเลี้ยงสุดหรู…

 

ภายในมีเหล่าคนดังและนักการเมืองของเซี่ยงไฮ้มากมายกำลังยืนพูดคุยพลางจิบไวน์กันอย่างสนุกสนาน

 

งานเลี้ยงคืนนี้ถือเป็นการรวมตัวของเหล่าคนดังระดับประเทศนับร้อยคน

 

ชิวอี้เหลินเดินเข้ามาพร้อมกับดวงตาที่สวยงาม เธอเดินมาที่เคาน์เตอร์ไวน์ จากนั้นเธอก็หยิบไวน์แดงขึ้นมาหนึ่งแก้วแล้วมองไปรอบๆงานพลางจิบไวน์ในมือ

 

บรรยากาศภายในงานตอนนี้เต็มไปด้วยความครึกครื้น แขกต่างพูดคุยกันในระหว่างที่รอการปรากฏตัวของเจ้าของงาน

 

ตอนนี้งานเลี้ยงได้เริ่มมากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว ในตอนนี้เองประตูไม้มะฮอกกานีของห้องจัดเลี้ยงก็เปิดออก

 

ชายหนุ่มในชุดจีนสีแดงเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมยตามด้วยบอดี้การ์ดหลายคน

 

เมื่อชายหนุ่มเข้ามาถึง ผู้คนในงานก็เงียบลงทันที

 

เจ้าภาพงานมาถึงแล้ว…

 

เขาคือลูกชายคนโตของตระกูลหวง ‘หวงซู่หยาง‘

 

ไม่มีใครที่ไม่รู้จักนายใหญ่แห่งเมืองเซี่ยงไฮ้

 

ครั้งหนึ่งแก๊งฉิงเคยอาลวาดไปทั่วเมืองเซี่ยงไฮ้ และหัวหน้าแก๊งฉิงคนนั้นก็คือ หวงจินหลง

 

และหวงซู่หยางคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าทุกคนในเวลานี้ก็คือทายาทสายตรงของหวงจินหลงคนนั้น!

 

หวงซู่หยาง ชายหนุ่มในชุดจีนสีแดงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชา เขากวาดมองไปรอบๆห้องจัดเลี้ยงด้วยสายตาเยือกเย็น

 

“ใครที่กล้ามาทำร้ายคนของฉัน!” หวงซู่หยางตะโกนออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!

 

ทุกคนภายในงานเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใดๆออกมา ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัยปนสับสน บอดี้การ์ดของตระกูลหวงถูกทุบตีอย่างนั้นเหรอ?

 

ใบหน้าที่สวยงามของชิวอี้เหลินกลายเป็นซับซ้อน ร่องรอยความกังวลฉายอยู่ในดวงตาที่สวยงามของเธอ เธอหันหน้ามองไปที่เฉินซ้งเหิงที่อยู่ข้างๆเธอ

 

เฉินซ้งเหิงยืนจิบไวน์แดงอย่างเฉยเมย เขาดูใจเย็นราวกับเรื่องตรงหน้านั้นไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลย

 

“ไม่ได้ยินหรือไง! ฉันถามว่า… ใคร! ที่ทุบตีบอดี้การ์ดของฉัน!?” ใบหน้าของหวงซู่หยางดูเย็นชา แต่กลับแฝงไปด้วยความโหดร้าย!

 

แขกที่มาร่วมงานทุกคนเงียบลง ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่กล้าจะส่งเสียงออกมา ทุกๆคนตกใจอย่างมาก! ในวงการธุรกิจเซี่ยงไฮ้นี้ มีคนกล้าที่จะโจมตีบอดี้การ์ดของนายน้อยหวงด้วยงั้นเหรอ?

 

หวงซู่หยางเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจ เขากวาดตามองไปทั่วห้องจัดเลี้ยงอย่างเย็นชาจนแขกทุกคนรู้สึกหวาดกลัว หากนายน้อยหวงโกรธขึ้นมามันอาจจะทำให้วงการธุรกิจเซี่ยงไฮ้ต้องสั่นสะเทือนได้!

 

ดวงตาของหวงซู่หยางมืดลง เขาดึงบอดี้การ์ดที่บาดเจ็บออกมาข้างหน้า “ดู! คนไหนที่เป็นคนตีแก!”

 

บอดี้การ์ดที่มีใบหน้าบวมตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด เขากวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อหาตัวคนที่ทำร้ายเขา จนในที่สุดสายตาของเขาก็อยู่ที่เฉินซ้งเหิง

 

บอดี้การ์ดที่บาดเจ็บยื่นมือออกไปอย่างสั่นเทา เขาชี้ไปที่เฉินซ้งเหิงด้วยใบหน้าที่น่าเกลียด!