ตอนที่ 13 ความกล้าที่มากเกินไป.

 

ทุกคนจ้องมองไปยังทิศทางปลายนิ้วของบอดี้การ์ดคนนั้นทันที

 

เมื่อมองตามไปก็พบกับชายหนุ่มผมยาวสีดำคนหนึ่งที่ยืนจิบไวน์อย่างสง่างามราวกับว่าเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเขาเลย

 

ชายคนนั้นไม่ได้ให้ความสนใจกับสายตาของทุกๆคนที่กำลังมองมาเลยแม้แต่น้อย

 

หวงซู่หยางเดินเข้าไปหาเฉินซ้งเหิงอย่างไม่ละสายตา ทุกย่างก้าวของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ทำให้แขกที่ได้เห็นนั้นถึงกับหวาดหวั่นไปตามๆกัน!

 

“แกเองเหรอที่เป็นคนทำร้ายคนของฉัน?” หวงซู่หยางเดินเข้ามาถามเฉินซ้งเหิงด้วยน้ำเสียงดุดัน

 

เฉินซ้งเหิงเหลือบมองไปที่หวงซู่หยางอย่างเฉยชา “คนของคุณขาดระเบียบวินัยเกินไป ผมเลยต้องสอนบทเรียนให้นิดหน่อย!”

 

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนภายในงานตกตะลึง!

 

ชายหนุ่มคนนี้กล้ามากที่พูดกับนายน้อยหวงซู่หยางแบบนี้!

 

คลิก! หวงซู่หยางควักปืนออกมาจ่อที่หว่างคิ้วของเฉินซ้งเหิงอย่างรวดเร็ว

 

“แกคิดว่าแกเป็นใครถึงได้กล้ามายุ่งกับลูกน้องของฉัน!” ดวงตาของหวงซู่หยางเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า คนที่กล้ามาหยามกับตระกูลหวงของเขาจุดจบมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือความตาย!

 

เฉินซ้งเหิงมองไปที่หวงซู่หยาง ดวงตาของเขาสงบนิ่ง ปล่อยให้ปากกระบอกปืนสีดำสนิทจ่อตรงมาที่เขา…

 

หวงซู่หยางนั้นกล้ามากที่เล็งปืนไปที่เขา มองไปทั่วโลกทั้งใบ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าชี้ปืนใส่‘ฮาเดส‘แบบนี้

 

“แกกล้าดีนี่!” มุมปากของเฉินซ้งเหิงยกโค้งขึ้น

 

คลิก! หวงซู่หยางปลดเซฟปืนด้วยท่าทางดุร้าย!

 

“แกคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าแกหรือไง?!” เสียงของหวงซู่หยางเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

 

บรรยากาศในงานตอนนี้กลายเป็นเยือกเย็นไปในทันที!

 

ใบหน้าสวยของชิวอี้เหลินเปลี่ยนเป็นซีดด้วยความตื่นตะหนก เธอรีบก้าวออกมาข้างหน้าและตะโกนว่า “นายน้อยหวง ใจเย็นๆก่อน!”

 

“คุณเฉินเป็นเพื่อนของฉันเอง หากมีอะไรไม่พอใจเราสามารถพูดคุยกันก่อนได้” ชิวอี้เหลินก้าวออกมาเพื่อเกลี้ยกล่อมหวงซู่หยาง

 

เธอรู้ดีว่าด้วยนิสัยส่วนตัวที่โหดร้ายและป่าเถื่อนของหวงซู่หยางคนนี้ เขาต้องกล้าลั่นไกปืนอย่างแน่นอน!

 

หวงซู่หยางหันไปทางชิวอี้เหลินในขณะที่ยังจ่อปืนอยู่ที่เดิม

 

“คุณชิวคุณต้องการปกป้องมันงั้นเหรอ?” น้ำเสียงของหวงซู่หยางทั้งเย็นชาและน่ากลัว

 

“นายน้อยหวงวางปีนลงก่อน มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันนะ” ชิวอี้เหลินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

 

เธอรู้ดีถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของเฉินซ้งเหิง หากเขามีความขัดแย้งกับหวงซู่หยางขึ้นมา แน่นอนว่าผลที่ออกมาจะต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

 

ดวงตาของหวงซู่หยางเปลี่ยนไป “ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ครั้งนี้ผมก็จะยอมทำเพื่อคุณชิวสักครั้งก็แล้วกัน”

 

หลังจากพูดจบ หวงซู่หยางก็เก็บปืนในมือกลับไป

 

ในขณะที่เขาดึงปืนกลับไป เขาก็ถมน้ำลายลงพื้นต่อหน้าเฉินซ้งเหิง นั่นเท่ากับเป็นการเยาะเย้ยและดูถูก!

 

“ครั้งนี้แกรอดไปได้ก็เพราะมีคุณชิวหรอกนะ!” หวงซู่หยางพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกก่อนที่เขาจะเดินจากไป

 

เฉินซ้งเหิงยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบพลางจิบไวน์แดงช้าๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะว่าหวงซู่หยางคนนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาตั้งแต่แรก

 

เหตุการความเป็นความตายก่อนหน้านี้ไม่ได้มีผลกระทบต่องานเลี้ยงสักเท่าไหร่ งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป

 

ตอนนี้ถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการแล้ว

 

หวงซู่หยางอยู่ท่ามกลางเหล่านักธุรกิจที่เข้ามาชนแก้วพูดคุยกับเขามากมาย

 

บนเวทีนักเปียโนหญิงบรรเลงเพลง ‘Nocturne’ ทำให้บรรยากาศในงานเลี้ยงดูหรูหรา

 

ชิวอี้เหลินและเฉินซ้งเหิงยืนอยู่ภายในงาน ต่างคนต่างจิบไวน์แดงโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

 

แต่ความเป็นจริงชิวอี้เหลินนั้นกับมีความคิดในหัวมากมาย เหตุการณ์ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำก่อนหน้านี้ ยังคงทำให้เธอรู้สึกกลัวอยู่ในใจ

 

ในตอนนี้เองหวงซู่หยางที่อยู่ไม่ไกลก็ถือแก้วไวน์เดินเข้ามาทางพวกเขา

 

“ชนแก้วกันหน่อยไหมครับคุณชิว” หวงซู่หยางยื่นแก้วไปทางชิวอี้เหลิน

 

ชิวอี้เหลินชนแก้วกับเขาเบาๆด้วยใบหน้าที่สวยงาม

 

หวงซู่หยางดื่มไวน์แดงในแก้วของเขารวดเดียวหมดและส่งสายตาให้กับชิวอี้เหลินอย่างลึกซึ้ง

 

ชิวอี้เหลินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดื่มไวน์แดงในมือ

 

ระหว่างนั้นหวงซู่หยางก็ดีดนิ้วเรียก พนักงานเสิร์ฟเดินเข้ามาพร้อมกับไวน์ Lafite จากนั้นก็รินไวน์เติมให้กับหวงซู่หยางและชิวอี้เหลิน

 

หวงซู่หยางชนแก้วแล้วดื่มหมดในรวดเดียวอีกครั้ง

 

เมื่อเห็นอย่างนั้นชิวอี้เหลินก็ขมวดคิ้ว เธอตัดสินใจในใจว่าเธอจะดื่มอีกเพียงแค่แก้วเดียวเท่านั้น

 

หวงซู่หยางยังคงต้องการชนแก้วกับเธออย่างต่อเนื่อง

 

หลังจากดื่มไปหลายแก้ว ความเมาเริ่มทำให้ใบหน้าที่สวยงามของชิวอี้เหลินแดงขึ้นมา

 

“นายน้อยหวงฉันต้องขอโทษด้วย ฉันดื่มมากกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆ” ชิวอี้เหลินวางแก้วในมือของเธอลง

 

สายตาของหวงซู่หยางกลายเป็นเจ้าเลห์ “คุณชิวคุณเป็นอะไรไป คุณไม่คิดจะให้เกียรติกับผมสักหน่อยเหรอ?”

 

ดวงตาที่สวยงามของชิวอี้เหลินสงบ เธอกล่าวว่า “นายน้อยหวงสามารถดื่มได้ราวกับดื่มน้ำเปล่า อี้เหลินคนนี้ไม่สามารถจริงๆ ต้องขออภัยด้วย”

 

หวงซู่หยางแกว่งแก้วเบาๆและดื่มของเหลวสีแดงในแก้วเข้าปากรวดเดียว

 

“คุณชิวคุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงได้เชิญคุณมางานเลี้ยงในคืนนี้?” หวงซู่หยางมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

 

ชิวอี้เหลินส่ายหัวแล้วตอบว่าไม่รู้

 

“เพราะว่าคุณเป็นคนสำคัญของผมไงล่ะ” หวงซู่หยางยิ้มอย่างมีจุดประสงค์ “คุณชิวผมได้ยินมาว่า ชิวฉีกรุ๊ปได้เปิดตัวผลิตภัณฑ์ยาตัวใหม่ออกมา ซึ่งทางตระกูลหวงของผมสนใจเรื่องนั้นเป็นอย่างมาก”

 

“โอ้ จริงเหรอ?!” มืออาชีพอย่างชิวอี้เหลินแสดงรอยยิ้มจางๆออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ก็ไม่ได้ต้องการที่จะเข้าร่วมในหัวข้อสนทนานี้กับหวงซู่หยาง เธอมางานเลี้ยงธุรกิจนี้ก็เพราะว่านี่เป็นคำขอของพ่อเธอ เธอจึงไม่ต้องการที่จะพูดคุยอะไรมากเกินไป

 

“คุณชิวผมจะพูดกับคุณตรงๆเลยนะว่าผมสนใจในโครงการของบริษัทคุณ ตราบใดที่คุณเต็มใจจะแบ่งปันข้อมูลของคุณให้กับตระกูลหวงของผม ตระกูลหวงของผมก็ยินดีที่จะให้ความร่วมมือกับคุณอย่างเต็มที่ เราจะจัดหาสรรพยากรให้คุณได้มากเท่าที่คุณต้องการ” หวงซู่หยางกล่าวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

 

ชิวอี้เหลินจ้องมองสักครู่และกล่าว “ฉันต้องขอโทษจริงๆนายน้อยหวง… ในตอนนี้ทางชิวฉีกรุ๊ปยังไม่มีแผนที่จะเปิดให้ลงทุนในโครงการของเราและฉันก็วางแผนที่จะโปรโมตโครงการนี้ด้วยตัวเองด้วยเหมือนกัน”

 

“คุณชิวยังไม่ต้องรีบให้คำตอบกับผมตอนนี้ก็ได้ คุณลองเก็บไปทบทวนดูก่อน ตระกูลหวงของผมยินดีที่จะซัพพอร์ตคุณทุกเรื่อง”

 

“ต้องขอโทษคุณจริงๆ แต่ฉันคงต้องขอยืนยันคำเดิม” ชิวอี้เหลินยิ้มและกล่าวขอโทษ

 

“คุณชิวมันยังเร็วเกินไปที่คุณจะให้คำตอบผม” หวงซู่หยางจิบไวน์แล้วพูดต่อ “ผมได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้คุณเพิ่งถูกลอบสังหารโดยกองกำลังบางกลุ่ม หากคุณต้องการที่จะร่วมมือกับตระกูลหวงของผม ผมสามารถรับประกันความปลอดภัยให้กับชิวฉีกรุ๊ปของคุณได้”

 

ดวงตาที่สวยงามของชิวอี้เหลินควบแน่นและไม่ได้ตอบอะไรออกมา

 

“อ้อ! แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง เพื่อนของคุณเพิ่งทุบตีคนในตระกูลของผม” น้ำเสียงของหวงซู่หยางเย็นชาและน่ากลัว “ถ้าวันนี้คุณยืนยันที่จะไม่ร่วมมือกับผม ผมเกรงว่า…”

 

เขากำลังขู่ฉันงั้นเหรอ?!

 

“นายน้อยหวง คุณหมายความว่ายังไง!?” ชิวอี้เหลินยิ้มและมองเขา

 

หวงซู่หยางหัวเราะเบาๆและยิ้ม “ความหมายของมันนั้นง่ายมาก คุณชิว หากวันนี้คุณไม่ยอมตกลง ไอ้ลูกหมานี่ก็จะต้องตายอยู่ที่นี่!”

 

หวงซู่หยางกล่าวช้าๆด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย เขามองไปที่เฉินซ้งเหิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล

 

หวงซู่หยางมั่นใจได้ในทันทีว่าเฉินซ้งเหิงนั้นเป็นเพียงบอดี้การ์ดมือใหม่ที่เขาสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย

 

ด้วยนิสัยส่วนตัวของหวงซู่หยาง หากว่าเขาต้องการจะได้อะไรเขาก็จะต้องได้สิ่งนั้น!

 

ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าเขานั้นมีนามสกุลว่า หวง และชื่อของเขาก็คือหวงซู่หยาง ลูกชายของตระกูลดังที่มีอำนาจมากในเมืองเซี่ยงไฮ้ยังไงล่ะ!