ตอนที่ 29 แขนข้างละล้าน!

 

“นายน้อยหรวน ใครกล้ามาทํากับคุณแบบนี้?”

 

เมื่อติงต้าหมานเห็นใบหน้าของหรวนเหวินเหย่าที่บวมไปครึ่งหน้า เขาจึงถามออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

 

“ใครที่มันกล้ามาทํากับนายน้อยหรวนแบบนี้ ไอ้คนที่มันกล้าทําแบบนี้ มันคงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่มั้ย? นายน้อยหรวน ไม่ว่ามันจะเป็นใครที่ทําแบบนี้ นายน้อยบอกผมมาได้เลยครับ ติงด้าหมานคนนี้จะไปจัดการมันให้เอง!”

 

คุณหรวนเป็นหุ้นส่วนของประธานชิว หากคุณหรวนถูกใครบางคนทุบตีมันก็เป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ประจบสอพลอ

 

ติงต้าหมานตั้งใจทํางาน รอโอกาสที่จะเลื่อนขั้นมาหลายปี เมื่อมีโอกาสดีๆแบบนี้โผล่มาเขาจะยอมพลาดมันไปได้ยังไง?

 

หรวนเหวินเหย่ากุมแก้มซีกซ้ายที่บวมของเขา “ไอ้เชี่ยนั่นมันอยู่ที่ชั้นเก้าสิบเก้า! ไปหักแขนมันแล้วฉันจะให้แก2ล้านหยวน!”

 

เมื่อได้ยินคําพูดของนายน้อยหรวน ดวงตาของติงต้าหมานก็ปลดปล่อยความโลภออกมาทันที

 

สองล้าน!?นี่มันมากกว่าที่เงินที่เขาแอบยักยอกและรับสินบนเสียอีก!

 

ในทุกๆปีเขาจะแอบยักยอกเงินของบริษัทไปหลายแสน แต่ตอนนี้ แค่ไปหักแขนทั้งสองข้างของอีกฝ่าย เขาก็จะได้เงินถึง 2 ล้านเลยงั้นเหรอ?!

 

นี่เทียบเท่ากับรายได้ของเขาเป็นเวลาสิบปีเชียวนะ!

 

“นายน้อยหรวนไม่ต้องห่วง ใครที่กล้าลบหลู่นายน้อยหรวนก็เท่ากับลบหลู่ผมด้วยเหมือนกัน ต่อให้มันเป็นปีศาจ วันนี้ผมก็จะไปหักแขนมันให้ได้!”

 

ติงต้าหมานเรียกรวมรปภ. หลายสิบคนที่ชั้นล่างทันที

 

เขาเป็นผู้จัดการแผนกรักษาความปลอดภัย ในบริษัทนี้ตําแหน่งของเขาถือว่าไม่ธรรมดา

 

เขามีรปภ. หลายสิบคนที่ภักดีต่อเขาและทุกๆคนก็พร้อมที่จะทําตามคําสั่งเขา พวกเขาเปรียบเสมือนแก๊งเล็กๆในบริษัทแห่งนี้

 

เขานํากลุ่มรปภ. ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นเก้าสิบเก้าอย่างรีบร้อน

 

ที่ชั้นเก้าสิบเก้า

 

สาวพนักงานแผนกธุรการสองคนกําลังรออยู่ที่หน้าประตูลิฟต์ พวกเธอวางแผนที่จะลงลิฟต์ไปชั้นล่าง

 

‘ติ๊ง’

 

เมื่อลิฟต์แจ้งเตือน ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

 

รูปภ. กลุ่มใหญ่รีบวิ่งออกจากลิฟต์ด้วยท่าทางดุร้าย

 

สาวพนักงานแผนกธุรการทั้งสองตกตะลึง! เกิดอะไรขึ้น?

 

” คนที่ทําร้ายนายน้อยหรวนอยู่ไหนครับ นายน้อยหรวนนําทางไปได้เลย” ติงต้าหมานเดินตามหรวนเหวินเหย่าไปด้วยท่าทางดุร้าย!

 

ไม่ต้องพูดถึงอํานาจของเขาที่เป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย แค่รปภ. หลายสิบคนที่เขาพามาด้วย มันก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการกับไอ้สารเลวนั่น!

 

หมาหมู่ขนาดนี้ ยังจะต้องกลัวอะไรอีก?

 

หรวนเหวินเหย่ากุมใบหน้าที่บวมเหมือนหมู นําทางติงต้าหมานเดินไปยังห้องทํางานของเฉินซึ่งเหิงด้วยสีหน้าทิ้งตึง!

 

ตลอดทาง พนักงานของชั้นเก้าสิบเก้าทั้งหมดตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 

รปภ. กลุ่มใหญ่มาที่นี่ทําไม?

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

” มันอยู่ในห้องนี้”

 

หรวนเหวินเหย่าพาพวกรปภ. ไปที่หน้าประตูห้องทํางานของเฉินซ้งเหิงด้วยท่าทางน่ากลัว!

 

ติงต้าหมานและกลุ่มรปภ. ด้านหลังเขาปิดล้อมประตูสํานักงาน

 

“พี่ติง… ห้องนี้… ดูเหมือนจะเป็นห้องของผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายในของเรานะครับ!?” จู่ๆรปภ. คนหนึ่งก็พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ป้ายชื่อหน้าห้องสํานักงาน

 

ดวงตาของติงต้าหมานหรี่ลง เขามองไปที่ป้ายชื่อที่ติดอยู่หน้าประตู ตามที่คาดไว้ป้ายนั้นมีคําติดอยู่ว่า: สํานักงานผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายใน

 

นี่คือห้องของผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายในที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งใหม่ เฉินซ้งเหิงไม่ใช่เหรอ?

 

ติงต้าหมานผงะไปชั่วขณะ จากนั้นความโกรธและความไม่พอใจของเขาก็เพิ่มขึ้น!

 

เขาอดทนต่อผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายในคนนี้มานานแล้ว

 

เดิมที่ตําแหน่งนี้มันควรจะเป็นของเขา!

 

ชายคนนี้เป็นเหมือนไอ้สารเลวที่มาแย่งตําแหน่งของเขาไป!

 

ติงต้าหมานและผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายในคนนี้ถูกกําหนดไว้แล้วว่าต้องเป็นศัตรูกัน!

 

” นายน้อยหรวน มันเป็นคนทําร้ายนายน้อยงั้นเหรอครับ?!” ติงด้าหมานถามอย่างเคร่งขรึม

 

หรวนเหวินเหย่ากุมใบหน้าบวมเป่งเขากัดฟันและพยักหน้า!

 

ครับ! ใบหน้าเคร่งขรึมของติงต้าหมานปรากฏรอยยิ้มออกมา!

 

เขาต้องการที่จะกําจัดเฉินซ้งเหิงมานานแล้ว และตอนนี้โอกาสที่ยิ่งใหญ่ก็มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว!

 

เฉินซ้งเหิงคนนี้ช่างกล้ามาทําร้ายนายน้อยหรวน แต่นี่ก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่สําหรับเขาที่จะกําจัดอีกฝ่ายออกไป!

 

เขาจะใช้โอกาสนี้หักแขนและทําให้เฉินซ้งเหิงโดนไล่ออก!

 

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ยังไงเขาก็มีนายน้อยหรวนคอยช่วยเขาอยู่แล้ว

 

”นายน้อยหรวนไม่ต้องกังวล วันนี้ผมจะแก้แค้นให้นายน้อยหรวนเอง!” ใบหน้าของติงต้าหมานกลายเป็นเคร่งขรึม เขาพับแขนเสื้อขึ้น

 

” พี่น้อง! ผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายในมันก็ไม่ได้มีดีอะไรเท่าไหร่หรอก ในเมื่อมันกล้าดูถูกนายน้อยของเรา มันก็จะต้องถูกสั่งสอน!”

 

ติงต้าหมานให้กําลังใจกลุ่มพี่น้องที่อยู่ข้างหลังเขา

 

ด้านหลังของเขา รปภ. หลายสิบคนทั้งหมดตื่นตัวและพร้อมที่จะต่อสู้

 

ติงต้าหมานยกยิ้มขึ้น ยิ่งเหตุการณ์มันวุ่นวายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งจัดการอีกฝ่ายได้ง่ายมากขึ้นเท่านั้น! เมื่อถึงเวลาที่ทุกอย่างปั่นปวนจนควบคุมไม่ได้เขาก็จะใช้โอกาสนั้นในการหักแขนของเฉินซ้งเหิง จะไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นคนหักแขนอีกฝ่ายและหลังจากนั้นเขาก็จะโยนความผิดให้กับรปภ. คนอื่นไป

 

ท่ามกลางเสียงที่วุ่นวายของรปภ. หลายสิบคน ติงต้าหมานยกเท้าขวาขึ้นถีบประตูอย่างแรง!

 

“ตึ้ง!” ประตูห้องทํางานถูกกระแทกเปิดออก

 

กลิ่นควันบุหรี่โชยออกมาจากห้องทํางาน

 

ท่ามกลางกลิ่นควันบุหรี่ ชายหนุ่มผิวขาวที่ดูสง่างามกําลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สํานักงานและพ่นควันออกมาเบาๆ

 

“เฉินซ้งเหิง!” ติงต้าหมานรีบเข้าไปในห้องทํางานด้วยใบหน้าอํามหิต เขาจ้องมองไปที่ชายหนุ่มผิวขาวอย่างดุร้าย

 

เฉินซ้งเหิงนั่งบนเก้าอี้สํานักงานและพ่นควันออกมาอย่างไม่สนใจ

 

เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้น

 

“มีอะไร?”

 

ติงต้าหมานจ้องมองอย่างดุร้าย “เฉินซ้งเหิง แกนี่ช่างกล้าหาญยิ่งนัก! นายน้อยหรวนเป็นแขกวีไอพีและเป็นคู่ของประธานชิว แกกล้ามาทําร้ายนายน้อยหรวนแบบนี้ แกคงเบื่อที่จะมีชีวิตแล้วใช่ไหม?!”

 

บรรยากาศเริ่มหนาวเย็นลง

 

เฉินซ้งเหิงเอนหลังลงบนเก้าอี้อย่างสบายใจและพ่นควันออกมาราวกับไม่เห็นกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าในสายตา

 

เมื่อเห็นแบบนี้ ติงต้าหมานก็โกรธมากยิ่งขึ้น

 

ไอ้เชี่ยนี่กล้าเมินเขา!

 

“วันนี้ถ้าแกไม่ให้คําอธิบายที่ดีต่อนายน้อยหรวน แกจะต้องถูกไล่ออก!”

 

เฉินซ้งเหิงสูบบุหรี่เบาๆและพ่นควันบางๆออกมา

 

“พูดจบหรือยัง? ถ้าพูดจบแล้วก็ออกไปได้แล้ว” เขาพ่นควันออกมาพร้อมกับตอบกลับไป

 

ใบหน้าของติงต้าหมานกลายเป็นน่าเกลียด

 

“ไอ้เวร! แกคิดว่าตัวเองมีตําแหน่งสูงกว่าฉันมากงั้นเหรอ?”

 

ติงต้าหมานเดินเข้าหาเฉินซ้งเหิงอย่างดุร้าย “ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ! รปภ. หลายร้อยคนในบริษัททั้งหมดอยู่ภายใต้เหล่าซือคนนี้ เพียงแค่ฉันสั่งคําเดียวแกก็จะได้ลิ้มรสชะตากรรมของการดูหมิ่นเหล่าซือ!”

 

ที่ด้านหลังของติงต้าหมาน รปภ. กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาอย่างอุกอาจ

 

ดวงตาของเฉินซ้งเหิงยังคงสงบนิ่ง เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วดีดก้นบุหรี่ด้วยปลายนิ้วของเขา

 

ก้นบุหรี่พุ่งออกไปทางติงต้าหมานอย่างรวดเร็ว

 

ปึก! ก้นบุหรี่พุ่งเข้าไปในปากของติงต้าหมาน!

 

“แค่กๆๆ!” ด้วยกันบุหรี่นี้ ความโกรธของติงตาหมานทยานขึ้นจนถึงท้องฟ้าทันที

 

เขาไออย่างรุนแรงและพยายามที่จะเอาก้นบุหรี่ออก แต่เพราะมันพุ่งมาแรงเกินไปจนทําให้ก้นบุหรี่ลงคอเขาไปแล้ว

 

“แก! แก… กําลังมองหาความตาย! วันนี้ฉันจะหักแขนของแกซะ! มาดูกันว่าแกจะหยิ่งได้อีกนานแค่ไหน?!” ดวงตาของติงต้าหมานดุร้าย

 

ทันใดนั้นกระบองสไลด์ก็โผล่ออกมาจากแขนเสื้อของติงต้าหมาน!

 

ถ้าวันนี้เขาหักแขนอีกฝ่ายไม่สําเร็จก็อย่ามาเรียกเขาว่าติงต้าหมานอีกต่อไป!

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

 

ทันใดนั้นเสียงตะโกนก็ดังมาจากด้านหลัง

 

เมื่อได้ยินเสียงนี้ พวกรปภ. ที่อยู่ข้างหลังก็นิ่งไป

 

พวกรปภ. กลัวจนก้าวถอยหลัง เปิดทางให้โดยไม่รู้ตัว

 

ติงต้าหมานหันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจ… เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มา เขาก็ตกตะลึง!

 

เขามองเห็นประธานชิวอี้เหลินในชุด OL กําลังเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เย็นชา เธอเดินเข้ามาในห้องทํางานด้วยรองเท้าส้นสูง

 

ห้องของเธอกับเฉินซ้งเหิงถูกแยกออกด้วยผนังแผ่นเดียว เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหวบางอย่าง เธอจึงรีบวิ่งมาที่นี่ทันที

 

” เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” ใบหน้าสวยของชิวอี้เหลินเย็นชา ดวงตาที่สวยงามของเธอมองไปรอบๆ

 

เมื่อเห็นว่าประธานชิวมา ติงต้าหมานก็รีบเก็บกระบองสไลด์ทัน

 

เขาก้าวออกมาข้างหน้าและทําความเคารพ

 

“ประธานชิวครับ เฉินซ้งเหิงคนนี้ไร้ยางอายเกินไป! เขากล้าที่จะทําร้ายนายน้อยหรวน ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา ผมไม่สามารถเพิกเชยต่อผู้ที่ทําผิดกฎระเบียบของบริษัทได้”

 

ติงต้าหมานยังคงยืนยันที่จะจัดการเฉินซ้งเหิง….

 

เขาคิดว่านายน้อยหรวนกับประธานชิวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เมื่อนายน้อยหรวนถูกทุบตี ประธานชิวก็จะต้องโกรธมากอย่างแน่นอน

 

แสงเจ้าเล่ห์แวบผ่านเข้ามาในดวงตาของติงต้าหมาน เฉินซ้งเหิงแกตายแน่!!