ตอนที่ 31 ไอ้โรคจิตหน้าขาว ฉันขอเตือนนาย

 

ในตอนเย็น ขบวน Mercedes-Benz ขับกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลชิวอย่างปลอดภัย

 

ระหว่างทางไม่มีอุบัติเหตุใดๆ

 

ชิวอี้เหลินก้าวออกจากรถและมองไปที่โรงรถโดยไม่รู้ตัว

 

Lamborghini สีชมพูของน้องสาวของเธอจอดอย่างเงียบๆในโรงรถ

 

ดูเหมือนว่าชิวชวงเซี่ยจะกลับมาจากโรงเรียนแล้ว

 

ชิวอี้เหลินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ความรู้สึกไม่สบายใจจางๆกลับยังไม่หายไป

 

ในคฤหาสน์ตระกูลชิว คุณป้าพี่เลี้ยงกําลังเตรียมอาหารค่ําอยู่

 

ชิวอี้เหลินขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเป็นชุด

 

ชิวชวงเซียน้องสาวของเธอกําลังนอนอยู่บนโซฟาพร้อมกับเล่นเกมราชาแห่งความรุ่งโรจน์ในโทรศัพท์มือถือ 

 

เฉินซังเหิงสวมสูทเดินเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลชิว

 

เขายังคงมากินข้าวที่นี่ตามปกติ

 

สิ่งนี้ดูเหมือนจะกลายเรื่องปกติของเขาไปแล้ว

เนื่องจากชิวหวยไห่และภรรยาของเขาตอนรับเขาอย่างอบอุ่น เขาเลยมากินข้าวที่นี่ทุกวัน

 

“หึ! คนบ้าเฉินมาอีกแล้ว!”

 

ชิวชวงเซี่ยเหลือบมองเฉินซ้งเหิงอย่างไม่พอใจ

 

เห็นได้ชัดว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้นั้นมีความรู้สึกที่ไม่ดีต่อเฉินซังเหิง ด้วยเหตุนี้ เธอจึงดูไม่ชอบชายผิวขาวคนนี้เลยแม้แต่น้อย

 

” หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ห้ามหยาบคายกับคุณเฉิน” ชิวหวยไร่ผู้เป็นพ่อวางหนังสือพิมพ์ในมือลงและตําหนิลูกสาวคนเล็ก

 

ชิวชวงเซี่ยเม้มปากทําแก้มป่อง เธอวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอาหารและวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที

“คุณเฉิน ผมต้องขอโทษแทนลูกสาวของผมด้วยจริงๆที่ทําตัวหยาบคาย” ชิวหวยไห่ถอดแว่นอ่านหนังสือออกและกล่าวด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ

 

ตั้งแต่ที่เฉินซ้งเพิ่งได้ไปพังงานศพของตระกูลหวงทัศนคติของชิวหวยไร่ที่มีต่อชายหนุ่มคนนี้ก็เปลี่ยนไป

 

เขาพบว่า เขาไม่สามารถมองผ่านชายหนุ่มลึกลับคนนี้ได้ยิ่งได้รู้จัก เขาก็ยิ่งพบว่าความน่ากลัวของชายคนนี้นั้นไม่มีที่สิ้น

 

กล้ายั่วยุต่อตระกูลหวงอย่างไม่เกรงกลัว ตัวตนของชายหนุ่มคนนี้เป็นแบบไหนกันแน่?!

 

“ไม่เป็นไรหรอก เธอเป็นแค่เด็ก”

 

เฉินซังเหิงพูดด้วยน้ําเสียงทุ้ม น้ําเสียงที่แข็งกร้าวนี่มันช่างแตกต่างจากใบหน้าที่ขาวสง่างามภายนอกอย่างสิ้นเชิง

 

ไม่นาน อาหารหลายสิบเมนูก็ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะอย่างหรูหรา

 

ชิวอี้เหลินเดินกลับลงมาพร้อมกับชุดสีขาวสบายๆ และรองเท้าแตะ

 

ตอนอยู่ที่บ้าน เธอมักจะสวมชุดแบบนี้เสมอ เมื่อถอดชุดทํางานออก มันก็ทําให้เธอดูเป็นหญิงสาวทั่วไปขึ้นมาบ้าง ท่าทางที่มีเสน่ห์ของเธอนั้นทําให้ผู้ชายที่เห็นถึงกับหายใจไม่สะดวก

 

แต่ไม่รู้ว่าทําไมเฉินซังเหิงกลับเมินเฉยต่อชิวอี้เหลินอย่างสมบูรณ์ เขาทําเพียงแค่มองผ่านเพียงแว้บเดียวแล้วก็หันกลับ 

 

ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้เลย

 

เมื่อชิวอี้เหลินสังเกตเห็นความไม่แยแสของเฉินซ้งเหิง

 

เธอก็รู้สึกสูญเสียความมั่นใจในตัวเองขึ้นมา

 

โดนผู้ชายเมินขนาดนี้ นี่ถือว่าเป็นความล้มเหลวในฐานะผู้หญิงหรือเปล่า? หรือผู้ชายคนนี้มีสเปคสูงเกินไป?

 

ผู้หญิงทุกคนล้วนมีความมั่นใจเป็นของตัวเองและชิวอี้เหลินก็เช่นกัน เธอเองก็เป็นเพียงผู้หญิงทั่วไปคนหนึ่งที่มีควา มรู้สึก

 

ชิวชวงเซี่ยเดินลงบันไดมาพร้อมกับผมยาวสีบลอนด์ของเธอ

 

สองพี่น้องนั่งลงที่โต๊ะเดียวกัน

 

“กินข้าวกันเถอะ” ชิวหวยไร่ผู้เป็นพ่อพูดขณะที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร

 

ทุกคนในครอบครัวนั่งล้อมรอบโต๊ะหยกขาวที่ดูฟุ่มเฟือยและเริ่มรับประทานอาหารค่ํากัน

 

ขณะรับประทานอาหาร ชิวชวงเซี่ยกระพริบตากลมโตมองไปที่เฉินซังเหิง

 

“ฉันได้ยินมาว่า วันนี้คุณทุบตีหรวนเหวินเหย่างั้นเหรอ?”

 

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารสะดุดไปเล็กน้อย

 

“ใช่!” เฉินซังเหิงจิบไวน์แดงและตอบกลับอย่างแผ่วเบา 

 

ในตอนแรกชิวชวงเชียยังคงสงสัย แต่เมื่อได้ยินว่าผู้ชายคนนี้ยอมรับด้วยตัวเอง เธอก็ตกใจอย่างมาก

 

“ฉันคิดไม่ถึงเลยนะว่าคุณจะกล้าทุบตีหรวนเหวินเหย่าแบบนั้น”

 

“คุณไม่รอดแน่ หรวนเหวินเหย่าไม่ใช่คนดี เขาจะไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน ฮ่าฮ่าฮ่า” ชิวชวงเซี่ยพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่เฉินซังเพิ่ง

 

“ลูกอย่าพูดเรื่องนี้อีก กินข้าวต่อไปได้แล้ว” ชิวหวยไม่พูดอย่างเคร่งขรึม

 

ใบหน้าสวยของชิวชวงเชียกลายเป็นไม่ร่าเริง จากนั้นเธอก็ฝังตัวเองกับอาหารตรงหน้าโดยไม่สนใจใครอีก

 

หลังจากอาหารค่ํา เฉินช้งเหิงก็ลุกขึ้นและออกจากคฤหาสน์ตระกูลชิว

 

คฤหาสน์ที่เขาอาศัย อยู่ห่างจากพื้นที่ของคฤหาสน์ตระกูลชิวเพียงไม่กี่สิบเมตร เขาจึงสามารถกลับคฤหาสน์ด้วยการเดินเท้าได้ง่ายๆ

 

แต่ตอนที่เขาเดินออกไปใกล้จะถึงประตู ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็กๆดังมาจากด้านหลัง

 

“หยุด!”

 

ภายใต้ผมสีบลอนด์ที่โค้งงอเล็กน้อย ชิวชวงเซี่ยไล่ตามมาจากด้านหลัง

 

“มีอะไร?” เฉินซ้งเหิงเหลือบมองเธอ

 

ท่าวิ่งของสาวน้อยน่ารักมาก

 

รูปร่างและหน้าตาของเธอนั้นเพียงพอที่จะใช้คําว่าสมบูรณ์แบบ

 

ชิวชวงเสี่ยวิ่งเข้ามาชี้หน้าเฉินซ้งเหิง

 

“ไอ้หน้าขาวโรคจิต อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าวันนั้นนายแอบเข้าไปค้นห้องนอนของฉัน!” ชิวชวงเซี่ยจ้องไปที่ดวงตาที่สวยงามเมื่อรวมกับท่าทางที่เฉยเมยของเขา มันก็ทําให้หัวใจของเธอเต้นแรง

 

น่าเสียดายที่เฉินซังเหิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นไม่ได้มีท่าทีอะไรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย

 

กลิ่นหอมหวานจากร่างกายของเธอฟังไปในอากาศ มันคือน้ําหอม Ferragamo สําหรับเด็กผู้หญิง

 

เฉินซ้งเหิงทําเพียงแค่มองไปที่เธออย่างเฉยเมย ราวกับกําลังมองดูเด็กสาวอายุน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

 

วันนั้นเป็นวันที่เขามาที่นี่ครั้งแรก ในวันนั้นเขาตรวจสอบทุกห้อง ทุกมุมภายในคฤหาสน์ เพื่อทําการค้นหาเครี่ องดักฟังมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะเข้าไปในห้องนอนของ ชิวชวงเซีย

 

“ไอ้บ้าเฉิน ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนเลยนะว่า ถ้านายกล้าพูดความลับของฉันออกไป ฉันไม่มีทางปล่อยนายไปแน่นอน”ชิวชวงเซียพูดขู่และจ้องมาที่เฉินซังเหิงอย่างดุร้าย

 

เฉินซึ่งเหิงมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้ด้วยสายตาเบื่อหน่าย และไม่ได้พูดอะไรออกมา

 

ดวงตาของเขาเป็นราวกับคนแก่ที่กําลังมองเด็กน้อย 

 

ชิวชวงเซี่ยเกลียดการจ้องมองด้วยสายตาแบบนี้มากที่สุด “อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้นะ! นายคิดว่าตัวนายอายุมากกว่าฉันมากงั้นเหรอห้ะ!? ไอ้หน้าขาว”

 

“ก็ได้! ฉันจะให้โอกาสนาย ตราบใดที่นายช่วยฉันเก็บความลับเอาไว้ ฉันก็จะช่วยให้นายรอดพ้นจากหรวนเหวินเหย่า!” ชิวชวงเซี่ยยื่นข้อเสนอ

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้มุมปากของของเฉินซึ่งเหิงยกโค้งขึ้น

นี่สาวน้อยคนนี้กําลังขู่ฉันอย่างงั้นเหรอ?

 

มองไปทั่วโลกทั้งใบ แม้แต่นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นก็ยังไม่กล้าคุกคามเขา นายพลระดับ 4 ดาวแห่งสหรัฐอเมริกายังต้องยอมถอยให้เขาหนึ่งก้าว

 

ในตอนนี้ ฮาเดส” ที่น่าสะพรึงกลัว กําลังถูกเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างหน้าเขาคุกคาม…

 

เฉินซังเหิงก้มหน้าจุดบุหรี่อย่างไม่แยแส

 

“ไม่ต้องห่วง ถ้าฉันมีโอกาศ ความลับของเธอจะถูกเปิดเผย แน่นอน”

 

เมื่อจบคํา เขาก็หันหลังเดินออกไปจากคฤหาสน์

 

“ไอ้ ไอ้คนนิสัยไม่ดี! ถ้านายกล้าพูดมันออกไปล่ะก็นายได้ตายแน่!” ที่หลังประตู เหลือไว้เพียงชิวชวงเซียที่กําลังยืนหน้ามุ่ยอยู่!

 

เวลา 21.00 น.

 

ภายในคฤหาสน์ตระกูลหรวน

 

หรวนเหวินเหย่านอนอยู่บนโซฟาหรูหราขนาดใหญ่ใบหน้าซ้ายของเขาบวมเป่งราวกับเป็นหน้าหมู

 

เลขาสาวที่แต่งตัวด้วยชุด OL รัดแน่นกําลังโค้งตัวลงค่อยๆประคบน้ําแข็งลงบนใบหน้าของเขา

 

เมื่อหวนนึกถึงฉากที่เขาถูกตบเมื่อตอนกลางวัน ดวงตาของเขาก็กลายเป็นดุร้าย…. ความโกรธไม่รู้จบผุดขึ้นในหัวใจ

ของเขา!

 

ไอ้คนแซ่เฉิน!

 

ฉันจะทําให้แก.. ตายโดยไม่มีที่ฝัง!

 

และยัยชิวอี้เหลินนั่น! เหล่าซือคนนี้ทํางานกับชิวฉีกรุ๊ปมานานหลายปี แต่กลับมองดูเหล่าซือคนนี้ถูกทุบตีโดยไม่ทําอะไรเลยงั้นเหรอ?

 

ใบหน้าของหรวนเหวินเหย่าดูน่ากลัวมากกว่าเดิม

 

“ชิวอี้เหลิน! ในไม่ช้าก็เร็ว เธอจะต้องมาเป็นของฉัน!” หรวนเหวินเหย่าแสดงท่าทางดุร้ายจนเลขาสาวตกใจ!

 

ดวงตาของเขาเย็นชาและดุร้าย เขาหายใจเข้าลึกๆและตัด

สินใจ!

 

“ไป! สั่งให้คนเตรียมรถไว้ ฉันจะไปพบคุณตง!”