สิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดในการเล่นเกมคืออะไร?

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันต้องเป็นสิ่งที่มอนเตอร์ระเบิดออกมา.

ลั่วได้ถูกพิจารนาว่าเป็นมินิบอสดังนั้นสิ่งที่เขาจะระเบิดออกมานั้นคืออะไร มันทำให้ลั่วเทียนตื่นเต้นมากขณะที่ฟังการแจ้งเตือนจากระบบ.

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดี ผู้เล่นลั่วเทียนได้ฆ่าลั่วหลิน.คุณจะได้รับค่าประสบการณ์ 600 แต้มและปราณ 60 หน่วย…”

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับหินหยวน คุณต้องการใช้มันเลยหรือไม่?”

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับยาควบปราณ 2 เม็ด.”

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับยารักษา 3 เม็ด.”

“แต้มไร้พ่าย +1!”

เสียงแจ้งเตือนเป็นชุดๆทำให้ลั่วเทียนตื่นเต้น.และเมื่อเห็นคำว่า “หินหยวน” หัวใจของเขาก็เบิกบาน เขาเป็นดูระบบทันที

ไอเทม: หินหยวน

เกรด: หินหยวนระดับ3

พลังปราณ: 15000/20000

รายละเอียด: พลังปราณจะได้รับการฟื้นฟู 100 หน่วนทุกๆวินาทีหลังจากรับประทาน.

“มารดาเจ้าเถอะ พลังปราณ 15,000หน่วย…นี่มันไม่บ้าเกินไปหน่อยหรอ?” ลั่วเทียนมีความสุขอย่างมาก.

พลังปราณเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้บ่มเพาะ.

การบ่มเพาะถูกทำลาย การผันแปรของทักษะการต่อสู้ การปรับแต่งชุดเกาะและอาวุธ การแกะสลักหิน…ทั้งหมดนี้จำเป็นต้องใช้พลังปราณ ถ้าจะพูดให้เข้าใจพลังปราณคือแถบสีม่วงที่ไม่มีใครสามารถหนีจากมันได้.

มีความคิดอย่างไรกับพลังปราณ 15,000 หน่วย?

เขาสามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งของพระเจ้าด้วยเบอร์เซิร์กถึง 50 ครั้ง ด้วยการปล่อยความสามารถถึง 50 ครั้งนั้น เขาสามารถเอาชนะปราณก่อตั้งดาษๆได้.

“สิ่งที่ดี ดี่มากๆ ข้าไม่เคยคิดเบนว่าลั่วหลินจะระเบิดสิ่งเหล่านี้ออกมา” ลั่วเทียนพูดออกมาดังๆกับตัวเอง จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วเมื่อเขาคิดถึงรางวัลของลั่วจินซานสำหรับผู้ชนะการล่าวัตว์ ริมฝีปากของเขาโค้งงอก่อนจะมีคำพูดที่เย็นชา “แกไอ้สุนัขแก่สารเลว ใครจะคิดว่าแกได้ให้รางวัลกับลูกชายของแกแล้ว.ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมลั่วหลินถึงได้เลือนไปเป็นระดับ9ปราณพื้นฐานอันนี้ได้… ดังนั้นนี่จึงเป็นสิ่งที่เจ้าทำอยู่เบื้องหลัง.รอจนกว่าบิดาจะกลับไปแล้วจะดูว่าเจ้าจะทำสารเลวแบบไหนได้อีก!”

“เจ้านายมีชีวิตยาวนาน!”

ฟางเล่นตะโกนออกมาอย่างเสียงดังขณะที่ดวงตาสีแดงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

เขาไม่รู้อะไรก่อนหน้านี้ ฟางเล่ยรู้สึกว่ามีพลังงานกระชากกออกมาจากตันเถียนของเขา และเมื่อเขาชกมันออกไปด้วยพลังงานเหล่านั้นทำให้น็อคลั่วหลินด้วยความมึนงง.

มันเป็นพลังงานที่แปลกมากๆดังนั้นจึงไม่มีใครเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น.

มันยังคงมึนงงอย่างต่อเนื่อง?!

ลั่วเทียนไม่สามารถเข้าใจได้ว่าฟางเล่ยเคลื่อนที่แบบนั้นได้อย่างไร แต่เขาก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปเพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นฟางเล่ยด้วยตาของเขา เขารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ใช่คนที่ธรรมดา.

หากว่าธรรมดาเขาจะเอาชีวิตรอดในเทือกเขาวิญญาณกับสัตว์ปีศาจที่ปรากฎตลอดเวลาได้หลายวัน?

ฟางเล่น แน่นอนว่าต้องมีเบื้องหลังบางอย่าง ทั้งร่างกาย สีแดงและสัตว์ปีศาจที่มองดูโบราณหลังศีรษะของเขา มีแนวโน้มว่าจะเชื่อมต่อกับแก่นโลหิตที่เขาได้กิน.

เหล่าสาวกต่างประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงที่ประหลาดของฟางเล่ย มีสายตาที่มองมาด้วยความกลัว ราวกับว่าพวกเขาที่ทำไม่ดีกับฟางเล่ยจะมีลางที่ไม่ดีนัก.

ลั่วเทียนไม่สนใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงนี้ ฟางเล่ยเป็นที่น้องของเขาดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็ยังเป็นพี่น้องเหมือนเดิม.

ลั่วเทียนหันกลับไปมองที่ฟางเล่น “อ้วนเล่ย ตอนนี้นายดูเท่ห์มาก… 555.”

รอบๆเวลาเดียวกัน…

เส้นประสาทที่ตึงเครียดของหลี่ซูเอ๋อร์คลายลงก่อนที่จะมองไปยังลั่วเทียนและยิ้มอย่างนุ่มนวล มีลักยิ้มเล็กๆขึ้นที่สองแก้มของเธอทำให้เธอดูน่ารักมาก.

รอยยิ้มของเธอเกือบทำให้วิญญาณของลั่วเทียนถูกกระชาก เขาไม่อาจทำอะไรได้นอกจากยกย่องอยู่ในใจ “รอยยิ้มของเด็กสาวคนนี้สามารถฆ่าผู้คนได้…”

เมื่อซูเอ๋อร์หยุดยิ้มตาของเธอก็ปิดลงพร้อมกับล้มไปยังเบื้องหน้าของลั่วเทียน.

สีหน้าของลั่วเทียนเปลี่ยนไป ถ้าเขาไม่ขยับไปไหนริมฝีปากเล็กๆของซูเอ๋อร์จะประกบปากเขาอีกครั้ง ริมฝีปากที่บางเบาและนุ่มนวลพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ…

ว้าว ความรู้สึกในความทรงจำของเขาน่ากลัวอย่างมาก เขาแทบจะไม่อาจทำให้ตัวเองสงบลงเมื่อเขาคิดถึงมัน.

ลั่วเทียนอยากจะได้รับประสบการณ์แบบนั้นอีกครั้ง แต่เขากลับคว้าตัวที่อ่อนนุ่มและอ่อนล้าของเธอในเินาทีสุดท้าย ก่อนจะพูดว่า “เฮ้ สาวน้อย เฮ้…”

ในเวลานั้นซ่งหยวนไคว่ปรากฎขึ้นมาทันที เมื่อเขาตรวจดูหลี่ซูเอ๋อร์แล้วเขาก็กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล เธอเป็นลมและจะดีขึ้นหลังจากที่พักผ่อนสักหน่อย.”

หลังจากนั้นเขาก็หยิบขวดลายครามเล็นๆขึ้นมาและเทยาสงบจิตใส่เข้าไปในปากของซูเอ๋อ. “เธอจะสบายดีหลังจากนี้.”

“ขอบคุณอาวุโสซ่ง.”ลั่วเทียนพูดด้วยความนอบน้อม.

ซ่งหยวนไคว่หัวเราะ “น้องชายลั่วสุภาพมากเกินไปแล้ว.”

ทันทีหลังจากที่เขายื่นขวดลายครามเล็กๆออกมาและกล่าวว่า “ยังมียาสงบจิตอยู่อีกนิดหน่อยในนั้น เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วข้าถือว่าให้เป็นของขวัญเล็กแก่น้องชายลั่ว.”

เขาไม่ได้ให้โอกาสลั่วเทียนปฏิเสธเขาวางไว้บนมือของลั่วเทียน.

เห็นได้ชัดว่าความสามารถของลั่วเทียนทำให้เขาตกใจมากเหลือเกิน ลั่วเทียนเป็นคนที่ตระกูลซ่งไม่อาจรุกรานได้.

ตระกูลลั่วจะโชติช่วงเพราะเขาและไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้!

ตอนนี้เขาชื่นชมกับความสุขุมของซ่งหยานหนานของตระกูลซ่งที่ไม่พลาดโอกาสนี้ติดต่อกับลั่วเทียน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเพราะพลาดโอกาสในครั้งนี้.

“น้องชายลั่วข้าจะออกไปตอนนี้.”

“เมื่อเจ้ากลับไปที่เมืองภูเขาหยกเจ้าต้องเข้ามาเล่นใบตระกูลซ่งของข้า และความยากลำบากใดๆก็ตาม ที่เจ้าพบตระกูลซ่งจะช่วยเจ้าอย่างเต็มที่….ไม่ว่าจะยากลำบากเท่าไร.”ซ่งหยวนไคว่พูดด้วยท่าทีจริงจังก่อนที่ตะเน้นคำสี่คำว่า “ไม่มีปัญหา.”

ลั่วเทียนพูด “ข้าจะไปอย่างแน่นอน ถ้าคุณสามารถขอบคุณผู้นำซ่งเพื่อข้าได้ ความช่วยเหลือของตระกูลซ่งจะติดตราตรึงใจข้าไปตลอด วันหนึ่งข้าจะตอบแทนบุญคุณ.”

ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฎตัวของซ่งหยวนไคว่เขาอาจจะตายไปแล้ว ความเมตตานี้จะเป็นสิ่งที่ลั่วเทียนจำเทียนได้แน่นอน.

สำหรับคนที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างดี เขาจะจ่ายคือ 10-100เท่า สำหรับคนที่ปฏิบัตไม่ดีเขาจะต่าย 100-1000เท่า นี่คือสิ่งที่ลั่วเทียนเป็น!

หลังจากพูดคุยอีกสองสามคำซ่งหยวนไคว่ก็หายตัวไปท่ามกลางป่า เขาต้องการที่จะกลับไปยังเมือภูเขาหยกเพื่อบอกทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตระกูล!

เมื่อซ่งหยวนไคว่จากไปเหลือเพียงสาวกตระกูลลั่วพวกเขาจ้องมองไปที่แต่ละคนจนกระทั่งทุกคนมองไปที่ลั่วเทียน.

ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว.

พวกเขากลัวว่าลั่วเทียนจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดเพื่อให้เรื่องเงียบ เนื่องจากว่าพวกเขาเป็นพยานสิ่งที่ลั่วเทียนได้ฆ่าลั่วหลิน.

การแสดงออกของลั่วเทียนเปลี่ยนไปเป็นจริงจังก่อนที่จะพูดว่า “พวกเจ้าได้เห็นความแข็งแกร่งของข้าและเห็นสิ่งที่ข้าทำ มีบางอย่างที่พวกเจ้าไม่ควรพูดออกมาดังๆ.”

“อ้วนเล่ย เอาป้ายมิติที่เก็บหัวของสัตว์ปีศาจมาที่นี่.”

ฟางเล่ยไม่ลังเลก่อนที่จะส่งป้ายมิติออกมา

ลั่วเทียนเทหัวปีศาจออกมาจนกลายเป็นเนินเขาเล็กๆ “ถ้าพวกเจ้าเป็นพี่น้องของข้าลั่วเทียน จงก้าวไปเบื้องหน้าและเอาหัวสัตว์ปีศาจไปกับพวกเจ้า จากนี้ไปพวกเขาเป็นคนของข้า คนของลั่วเทียน ถ้าข้าอยู่ได้พวกเจ้าก็ต้องอยู่ได้.”

ความตื่นเต้นปรากฏในสายตาของบรรดาสาวก.

หลังจากนั้นเสียงของลั่วเทียนก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ไม่เป็นไรถ้าพวกเจ้าไม่อยากจะเป็นพี่น้องกับข้าลั่วเทียน เจ้าสามารถจากไปและจะไม่มีใครหยุดอยู่กับเจ้า แต่ถ้าเจ้ากระจานเรื่องนี้ไปอย่าตำหนิที่ข้าจะทำอะไรรุนแรงเนื่องจากเจ้าไม่ใช่ตระกูลของข้า!”

เสียงของเขาหยุดลงและเขาก็กระโดดไปยังศีรษะของลั่วหลิน มันถูกกระทืบอย่างแรงและมีเลือดไหลออกมา.

สายตาของทุกคนสั่นกลัว.

ไม่นานหลังจากนั้น…

หนึ่งในสาวกตระกูลลั่วเดินไปและคว้าหัวของสัตว์ปีศาจ จากนั้นก็คุกเข่าและข้างหนึ่งและจับกำปั้นไปยังลั่วเทียน “ขอบคุณ นายน้อย!”

หลังจากนั้นพวกเขาก็ก้าวเข้าไปหยิบหัวสัตว์ปีศาจและทุกคนก็ตระโกนอย่างจริงจัง“ขอบคุณ นายน้อย!”

“ขอบคุณ นายน้อย,เราจะทำตามท่านตลอดนับจากนี้เป็นต้นไป ถ้าเรากลืนคำพูดขอให้พวกเราตายด้วยฟ้าฝ่านับพัน!”

ฉากนี้ทำให้เกิดความตะลึงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมา.

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ลั่วเทียนอย่างจริงจังเมื่อได้เห็นสายตาของทุกคนก็เงียบโดยเขาทันที.

พวกเขาทั้งหมดจะถูกใช้เพื่อสร้างตระกูลลั่วขึ้นมาใหม่!

“ดี!”

“ข้า ลั่วเทียนจะขอสัญญาว่า ข้าจะนำตระกูลลั่วกลับไปยังยุคที่รุ่งเรืองในอดีต!”ลั่วเมียนกล่าวจริงจัง.

เมื่อหัวของสัตว์ปีศาจถูกแยกย้ายแล้วทุกคนก็จากไปอย่างรวดเร็ว.

ลั่วเทียนมองไปยังทิศทางของเมืองภูเขาหยกและรู้สึกว่ามีเมฆลอยเข้ามาทั่วบริเวณ เขารู้สึกได้ว่าจะมีการสู้รบที่ขมขื่นเกิดขึ้นในเมือง.

ในตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาทำได้ – ตัดผ่าน!

เขาต้องโตอย่างรวดเร็ว.

ยังมีอีกหนึ่งวันก่อนที่จะสิ้นสุดการล่าดังนั้นในวันนี้ เขาต้องทะลวงไปยังระดับใหม่!

โลกนี้ความแข็งแกร่งคือทุกอย่าง.

ถ้าไม่อยากให้ใครมาทำร้าย พวกเขาต้อวแข็งแกร่งขึ้น.

พวกเขาเข้าใจชะตากรรมของตนได้ในมือของตน ที่สำคัญที่สุดต้องแข็งแกร่งเพื่อที่จะฆ่าบอสได้ เมื่อคิดถึงร่างเงาสีทองของลั่วจินซาน ช่วยไม่ได้ที่ลั่วเทียนจะตื่นเต้น. “ลั่วจินซาน รอบิดากลับไปแปป!”

ทันทีหลังจาก…

ลั่วเทียนคว้าซูเอ๋อร์กระโดดไปยังหัวของกระทิงและตะโกนออกมา “ฆ่าต่อไป!”