“โอ้ววววววอาาาา~!”

เมกะทรอนตกลงมาจากฟ้า มือเหล็กของมันเอื้อมไปคว้าตัวลั่วเซียวซานและยกขึ้นไปบนอากาศ ดวงตาของมันสว่างวาบเพื่อรอคำสั่งต่อไปของลั่วเทียน.

“ลั่วเทียน เจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้ ไม่สามารถฆ่าข้าได้!”

“ข้าเป็นอาวุโสตระกูลลั่ว เจ้าจะอยู่ได้ไม่นานหลังจากที่ฆ่าข้า พี่ชายและผู้หญิงของเจ้าจะถูกฝังลงพร้อมกับข้า ปล่อยข้านั่นเป็นทางเลือกเดียวของเจ้า!”

“ไอ้สมองหมา เจ้าได้ยินที่บิดาคนนี้พูดหรือไม่?”

ลั่วเซียวซานรู้สึกกลัวมากขณะที่พยายามตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

แต่…

ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างไรเขาก็ไม่สามารถหลุดออกจากมือของเมกะทรอนได้ มันถูกสร้างจากเหล็กที่แข็งแกร่งกว่าปกติ เพิ่มความจริงอีกว่าเมกะทรอนเหมือนกับสัตว์ปีศาจระดับ 3 ไม่มีทางไหนที่ลั่วเซียวซานจะทำให้มันพังได้.

ลั่วเทียนเดินไปหน้าลั่วเซียวซานที่ละก้าวๆด้วยรอยยิ้มเหมือนกับยมทูต“บิดาคนนี้เกลียดการถูกคุกคามจากคนอื่น เจ้าจิ้งจอกเฒ่าที่กำลังจะตายยังกล้าพูดจาหยิ่งๆได้อีกหรอ? มีทางเดียวที่คนยโสแยยนี้จะได้เดินนั่นคือความตาย!”

“เจ้ากำลังจะตาย และไอ้สุนัยน่ารังเกียจลั่วจินซานก็จะต้องตาย.”

“ลูกชายเจ้าต้องตายและลูกชายของเขาต้องตาย…”

“โอ้ ใช่ ข้าลืมไป ลูกชายของเขาตายด้วยกำปั้นของข้าพร้อมกับชายที่ชื่อว่าลั่วหมิงก็ถูกข้าเล่นงานจนตาย ถูกต้อง ยังมีึนอื่นอีก…”

ลั่วเทียนกำลังคิดและเขาก็ตบต้นขาตัวเองเหมือนกับคิดอีก “แม่ง ในที่สุดข้าก็จำได้ นอกจากนี้ยังมีเศษขยะที่เรียกว่าโจวเหรินหร่านผู้ซึ่งเรียกตัวเองว่าอาวุโสตระกูลโจว 555….เขาก็ตายด้วยหมัดของข้า.”

เขาไม่สนใจอีกต่อไป!

หังใจของลั่วเซียวซานตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้และในเวลาเดียวกันหัวใจของเขาก็ห่อเหี่ยว.

เขาไม่คิดเลยว่าลั่วหมิงและลั่วหมิงจะตายด้วนน้ำมือของลั่วเทียน ส่วนที่น่าตกใจที่สุดเลยก็คือคนที่ชื่อโจวเหรินหร่านที่เป็นอาวุโสตระกูลโจวก็ตายด้วยเช่นกัน เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?

สิ่งที่เหมือนกับเป็นปาฏิหาริย์ได้คือลั่วเทียนเป็นคนฆ่าพวกเขา?

ลั่วเซียวซานไม่มีเวลามาคิดถึงเรื่องเหล่านี้เนื่องจากเขารู้สึกว่าความตายกำลังมาหาเขาแล้ว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นเหมือนขอทานเมื่อความตายกำลังมาหาเขา “หลานลั่วเทียน ข้ายังคงเป็นลุงแท้ๆของเจ้า ตอนนี้หากปล่อยข้าไปแล้วจากนี้ข้าจะไม่สร้างความเดือดร้อนกับเจ้าอีก ข้า…ข้า…ข้าจะอยู่ข้างเจ้านับจากนี้ ข้ารู้ความลับของพี่ใหญ่ ที่หลายปีมานี้ได้วางแผนจัดการเจ้า ตันเทียนของเจ้ากลายเป็นพิการและการบ่มเพาะของเจ้าถูกทำลายมันเห็นได้ชัดว่าเกินขึ้นได้อย่างไร ได้โปรดไว้ชีวิตสุนัขของข้า แน่นอนว่าข้าจะช่วยให้เจ้าได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลลั่ว…”

“เฮ้ยๆ ลุงแท้ๆของข้า เจ้าควรจะรู้ก่อนหน้านี้และตอนนี้เจ้ารู้สึกกล้ว? เจ้าเคยกินอึตลอดเวลาไหม?” ลั่วเทียนหัวเราะเยาะ.

ตอนนี้ลั่วเซียวซานกลัวจริงๆ.

เสียงของเขาสั่นเทาและแม้แต่น้ำตาก็ไหลออกมจากความกลัว

แต่…

ชื่อของเขายังคงเป็นสีแดงแสดงว่าเขาเพียงแค่พูดเพื่อปกป้องชีวิตของตัวเอง เมื่อเขาถูกปล่อยตัวแล้วลั่วเซียวซานจะต้องหาทางแก้แค้นทุกทางเมื่อเขาได้รับโอกาส.

ลั่วเทียนไม่ใช่คนที่ถูกหลอกง่ายๆ เขาจะตายเนื้อที่อยู่ในปากเขาได้อย่างไร?

เจ้าคิดว่านี่เป็นเกมที่เล่นได้อย่างสนุกสนาน?

“อย่างที่คาดไว้…”

“ทุกอย่างถูกวางแผนโดยลั่วจินซาน.”ลั่วเทียนหัวเราะเยาะ เขาเดาได้แต่แรก แต่ก็ยังคงมองการณ์ไกล ตอนนี้เรื่องนี้ได้รับการยืนยันแล้วและความเกลียดชังของเขาก็เพิ่มขึ้นมากเป็นเท่าตัว แล้วลั่วเทียนก็ยิ้มและพูดกับตัวเอง “ข้าควรจะขอบคุณลั่วจินซานดีหรือป่าวนะ ไม่อย่างนั้นข้าก็คงไม่อาจมาโลกนี้ได้.”

หลังจากนั้น…

ลั่วเทียนคิดก่อนที่จะพูดออกมาดังๆด้วยเสียงที่แตกเครือ“ฉีกเขาซะ!”

“ไม่ ไม่ ไม่ อย่า!”

“ข้ายังมีความลับเกี่ยวกับลั่วจินซานอีก ได้โปรดอย่าข้าฆ่า…”

“อ๊ากกก…”

ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าเวทนา ร่างกายของลั่วเซียวซานถูกฉีกออกจากกันโดยเมกัทรอน เลือดและเครื่องในได้ตกลงที่พื้น.

มันไม่ใช้เวลาไม่นาน…

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีที่ผู้เล่นลั่วเทียนได้ฆ่าลั่วเซียวซาน. คุณจะได้รับ 1000 ค่าปรสบการณ์และปราณ 100 แต้ม…”

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับทักษะต่อสู้ดาบอุกาบาต.”

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับยากลืนจิต.”

“ขอแสดงความยินดีด้วยผู้เล่นลั่วเทียนได้รับ…”

เสียงแจ้งเตือนที่ดังอย่างต่อเนื่องอยู่ในใจของลั่วเทียน ขณะที่ฟังอย่างตั้งใจเขารู้สึกผิดหวังกับของที่เขาได้ จากนั้นลั่วเทียนก็เตะซากศพครึ่งนึงของลั่วจินซานและพูดด้วยความเกลียดชัง “แม่ง ไอ้กระจอก! เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นมอนเตอร์ชั้สูงที่ดรอปของขยะอย่างนี้?”

มันโครตน่าผิดหวังเลย!

แต่…

แม้ว่าเขาจะรู้สึกผิดหวัง แต่ก็ยังดีที่เขาได้กำจัดลั่วเซียวซานที่น่ารำคาญคนนี้ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องได้ยินเสียง งุ๊งงิ๊ง ตลอดเวลา.

เมื่อคิดถึงคำพูดของลั่วเซียวซาน ตาของลั่วเทียนก็เปลี่ยนไปและสถบออกมา “ลั่วจินซานไอ้สารเลวที่อึ๊บสุนัข เจ้าที่ออกมาจากปิ๊สุนัข เจ้าเป็นเพียงได้แค่ไอ้สารเลวเท่านั้น! แค่รอเจ้าจิ้งจอกเฒ่าเมื่อบิดากลับไปแล้วจะเล่นเจ้าให้ถึงตาย!”

หลังจากที่พักผ่อนแล้ว…

ลั่วเทียนยืนอยู่บนไหล่ของออปติมัสไพมร์และโบกมือด้วยแขนของเขาในท่าทางที่มีเกรียติและพูดว่า“ออโต้บอท ฆ่าโลด!”

มอนเตอร์เหล็กสามตัวได้วิ่งเข้าไปในเทือกเขาวิญญาณที่มืดมิด.

งานฉลองได้เริ่มอีกครั้ง!

แถบประสบการณ์และพลังปราณของลั่วเทียนก็ได้เพิ่มขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน!

ลั่วเทียนเหน็ดเหนื่อยจากการฆ่าสองวันสองคืนอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขาคิดถึงลั่วจินซานที่มีแสงสีทองสว่างจนแสบตา เขาแทบไม่เป็นตัวของตัวเองเนื่องจากมันเย้ายวนเกินไป.

—————–

ประมาณครึ่งชั่วโมงให้หลัง หลังจากที่ลั่วเทียนออกไปบริเวณที่ศพของลั่วจินซานก็มีเงาลงมา.

คนที่ยืนอยู่ข้างๆศพของลั่วจินซานอ้าปากค้างขณะที่เขามองด้วยความตกใจ “อำนาจของสัตว์สงครามพวกนี้ สิ่งนี้ลั่วเทียนเป็นอันตรายเป็นอย่างมาก โชคดีที่ข้าปกปิดปลิ่นอายไว้ตลอดไม่อย่างนั้นก็คงจะจบเหมือนผู้ชายคนนี้.”

“ข้าต้องนำเรื่องนี้รายงานให้ผู้นำอย่างรวดเร็ว เพื่อให้เราสามารถเตรียมการได้เร็วที่สุด!”

“วูซซซ!”

เงาพุ่งออกไปและหายเข้าไปในความมืด

ลั่วเทียนไม่คิดว่าลั่วจินซานจะส่งคนสองคนติดตามเขามา.

นี่เป็นการเคลื่อนไหวอย่างไม่คาดคิด

ลั่วจินซานใช้เวลาเพื่อวางแผนของเขา เขาเห็นว่าลั่วเซียวซานอาจจะเคลื่อนไหวเพื่อต่อต้านลั่วเทียนดังนั้นเจาจึงส่งอีกคนติดตามพวกเขาทั้งสองเพื่อดูลั่วเซียวซาน ลั่วจินซานกลัวว่าลั่วเทียนจะตาย ลั่วเซียวซานอาจจะเจอแกนปีศาจจากกระทิงและตัดสินใจที่จะเอาไว้กับตัวเอง.

สิ่งที่เขาไม่คิดเลยก็คือลั่วเซียวซานจะตายด้วยน้ำมือของลั่วเทียน!

สิ่งที่ลั่วจินซานไม่คิดว่าความจริงที่ ลั่วหลิน ลั่วหมิงหรือแม่แต่โจวเหรินหร่านที่เป็นอาวุโสตระกูลโจวก็ตายด้วยน้ำมือของลั่วเทียนเหมือนกัน.

ทั้งหมดนี้ทำให้เกิดร่องรอยแห่งความกลัวในใจของลั่วจินซาน.

ช่วงนี้เองที่ลั่วจินซานได้รู้ว่าลั่วเทียนแข็งแกร่งแค่ไหนและเขาก็เริ่มคำนวนแผนการใหม่ขึ้น…

ตระกูลลั่ว ห้องของลั่วจินซาน.

แสงเทียนจางๆที่ส่องออกไปทางหน้าต่างน้อยๆ แสงเทียนนั่นได้เผยให้เห็นการแสดงออกที่เย็นชาของลั่วจินซาน

นอกจากความเย็นชาแล้วเขายังมีรอยน้ำตาที่แห้งกรังทั้งสองสาย.

เขากำหมัดแน่นขณะที่แขนเสื้อของเขาก็กระพือโดยไม่มีลม ร่างกายของเขามีความต้องการฆ่าอย่างรุนแรงซึ่งไม่จำเป็นต้องอธิบาย.

กลิ่นอายนี้กระจายไปทั่วทั้งห้องสาวกที่อยู่ในเงามืดเริ่มที่จะหน้าซีด เหงื่อที่หยดลงมาอย่างกับสายฝนและพยายามที่จะดิ้นรน ภายใต้ความกดดันคนที่อยู่ปราณพื้นฐานขั้น9ไม่สามารถต่อด้านออกมาได้ มีหลายครั้งที่พวกเขาพยายามที่จะพูดบางอย่าง แต่ก็ไม่มีเสียงออกมา.

ความแข็งแกร่งของปราณเชี่ยวชาญระดับ 9 ขึ้นสูงสุด– ในบริเวณนี้มันไม่อาจเปรียบได้!

สักพัก…

ลั่วจินซานกลับคืนสู่ความสงบและความตั้งใจของการฆ่าก็หายไปโดยไม่มีร่องรอย ดูเหมือนว่าเขาจะสงบลง แต่ในความจริงความโกรธในหัวใจของเขากำลังทวีความรุนแรงขึ้น

“ผู้นำ ต้องการให้เอาตัวฟางเล่ยและเด็กหญิงมาหรือไม่?”

“ไม่จำเป็น ต้องแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขายังคงเป็น ‘แขก’ ดูแลเขาเหมือนเดิม!” ลั่วจินซานคอดตาและพูดว่า“ไปที่ตระกูลโจวและแจ้งพวกเขาเกี่ยวกับข่าวของโจสเหรินหร่าน.”

“คิษย์จะปฏิบัติตาม.”

ศิษย์ที่อยู่ในชุดดำป้องมือกันก่อนที่จะออกจากห้อง.

ลั่วจินซานมองออกไปที่หน้าต่างด้วยความมืดมน ใบหน้าจองเขาหน้ากลัวอย่างมากขณะที่เขาพูดกับตัวเองอย่างรุนแรง “หลินเอ๋อร์ข้าจะแก้แค้นให้กับเจ้า ข้าจะฝั่งสาวน้อยนั่นตามเจ้าไป ข้าจะทำให้พี่ชายของเขากลายเป็นทาสของเจ้าหลังความตาย ข้าจะทำลายวิญญาณของลั่วเทียนเพื่อให้เขาไม่อาจไปผุดไปเกิดในนรกได้แม้ว่าเขาต้องการก็ตาม!”

“บิดาคนนี้จะสาบานด้วยเลือดว่าข้าจะทำสำเร็จ!”