“นี่ไอ้เด็กเหลือขอ เมื่อเช้านี้พวกเราพึ่งจะสู้กันและใช้พลังไปอย่างมาก พลังของบิดาคนนี้แทบจะหมดแล้ว.”

“เจ้ารู้ไหมว่าข่ายจักวาลมีพลังมากแค่ไหน? มันขึ้นอยู่กับระดับการป้องกันของข่ายมนตร์นี้ มันมีแนวโน้มว่ามันจะเป็นระดับ 9 หรือสูงกว่านั้น คนที่จารึกข่ายมนตร์นี้เป็นคนที่น่าอัศจรรย์อย่างมาก เพราะพวกเขาสามารถจารึกชิ้นส่วนที่มีประสิทธิภาพไว้บนหนังแกะเล็กๆนั่นได้ แม้กระทั่งข้าก็อดที่จะชื่อชมเขาไม่ได้.”

“ดูเหมือนกับว่าคนที่จารึกคนนี้เป็นคนที่เชี่ยวชาญศาตร์โบราณบางอย่าง”ดื่มโลหิตดูเหมือนอ่อนโยนในเวลานี้.

คำเหล่านี้ทำให้ลั่วเทียนประหลาดใจ.

การดำรงอยู่ของดื่มโลหิตเป็นประเภทไหน?

เขาเป็นดาบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก มีคนที่เขาชื่นชมด้วย?

คนที่เขาชื่นชมมันต้องเป็นบุคลลที่น่ากลัว ถ้าคัมภีย์เล่มนี้ถูกทิ้งไว้จากเบื้องหลังของผู้ที่เชี่ยวชาญศาตร์โบนราณบางคน มันย่อมต้องทำให้คัมภีย์ถูกซ่อนจากท้องฟ้า.

ความตื่นเต้นของลั่วเทียนเพิ่มขึ้นเมื่อเขาถาม “แล้วเราต้องรอนานเท่าไร เขาถึงจะปลดผนึกมันได้?”

ดื่มโลหิตตอบ “มันไม่ปลดผนึกข่ายจักวาลนี้ได้โดยข้าเพียงคนเดียว เจ้าต้องหาแกนปีศาจธาตุทอง,ดิน,น้ำ,ลมและไฟและความสามารถเทพแห่งความตายชูร่าของเราก็เพียงพอ แต่เราต้องตัดส่วนต่างๆออกไป.”

“แก่นปีศาจ 5 ธาตุ?”

“เมื่อคิดว่าสิ่งต้องใช้เป็นถึงแก่นปีศาจ!”จิตใจของลั่วเทียนอดที่จะถูกกดดันอย่างช่วยไม่ได้ เพราะแก่นปีศาจเหล่านั้นไม่อาจเกิดขึ้นได้ง่ายๆ ส่วนใหญ่ที่แก่นปีศาจที่ถูกค้นพบจะไม่มีธาตุ ดังนั้นการหาธาตุของมันเป็นเรื่องยากอย่างยิ่ง.

ดื่มโลหิตพูด “นั่นไม่ใช้เรื่องของข้า เพราะมันไม่ได้อยู่ในความควบคุณของข้า ถ้าเจ้าสามารถหาได้ เจ้าก็จะสามารถทำลายตราผนึกของม้วนคัมภีย์นี้ได้และเจ้าก็จะได้รู้ความลับของมัน ถ้าเจ้าไม่มีพวกมันข้าก็ไม่อาจทำอะไรได้.”

ดื่มโลหิตทำท่างว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับเขา.

ลั่วเทียนพูดอย่างไม่มีความสุข “เจ้าไม่มีทางจัดการเรื่องนี้ได้เลยหรอ? ข้ายังมีความสามารถในการเป็นเจ้าบ้านที่เจ้ามาอาศัยอยู่ ดันนั้นถ้าข้ามีปัญหาที่ไม่ดีในระหว่างการเดินทาง มันไม่ใช่ว่าเจ้าจะเสียหน้าหรอกรึ?”

ดื่มโลหิตตอบ“การพบเจอเรื่องร้ายๆระหว่างการเดินทางมันเกี่ยวกับข้าตรงไหน? ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าตกลงเดินมาในเส้นทางแห่งการฆ่า ข้าจะยึดร่างเจ้าเอาไว้แล้ว.”

ลั่วเทียนเริ่มตะโกน “เจ้าจิ้งจอกเฒ่าสารเลว เข้ามา ถ้าเจ้ากล้า! เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้างั้นรึ?!”

หลังจากที่ดูดซับแก่นปีศาจแห่งการฆ่าแล้ว ลั่วเทียนไม่กลัวดื่มโลหิตที่อยู่ในโลกสังหาร เขาสามารถระงับอารมณ์ของเขาได้อย่างรวดเร็วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ดื่มโลหิตจะครอบงำร่างของเขาได้.

แต่…

ดูเหมือนว่าดื่มโลหิตจะมีแรงกระตุ้นการควบคุมบางอย่าง ไม่อย่างนั้นคำพูดที่ไม่ดีและอารมณ์แย่ๆของเขาอาจจะพินาศเพราะความโกรธ.

“เจ้ากำลังทำให้ข้าเป็นบ้า.”

“ไอ้เด็กเหลือขอ…ยายเจ้า..อย่ามาทำให้ข้ารู้สึกแย่ แค่กๆ…” ดื่มโลหิตที่กำไอเหมือนกับคนชราที่กำลังจะตาย.

ลั่วเทียนรู้สึกว่าน้ำเสียงของเขาดูแย่มากและพูดว่า“ดี คำพูดของข้ามันคงทำร้ายจิตใจของเจ้ามากเกินไป ข้าจะรวบแก่นปีศาจ 5 ธาตุ ข้าแน่ใจว่าเจ้าต้องอยากรู้ว่ามีอะไรกันแน่ที่อยู่ในคัมภีย์นี่ ใช่ไหม?”

ดื่มโลหิตไม่ตอบ.

ลั่วเทียนก็พูดต่อ “แม่ง เจ้าไม่ต้องทำอย่างนี้ ข้าแค่ล้อเจ้าเล่นเท่านั้น.”

ยังคงเงียบ.

จากนั้นลั่วเทียนก็พูดอย่างหน้าด้าน “พี่ดื่มโลหิต,อาวุโสดื่มโลหิต นี่เป็นความผิดของข้างั้นรึ? ข้าไม่ควรอารมณ์เสียใส่ท่าน ข้าไม่ดีเอง.”

ยังไม่มีคำตอบ.

สิ่งนี้ทำให้ลั่วเทียนรู้สึกเสียหน้าเขาจึงพูดอย่างโกรธๆว่า“ดื่มโลหิต เจ้าไม่ไว้หน้าข้าเลย? บิดาคนนี้ลดตัวลงขอโทษเจ้าแล้วที่หรือคือสิ่งที่ได้กลับมา?”

ก่อนที่ลั่วเทียนจะพูดจบก็มีเสียงดังมาจากในใจเขา เสียงนั้นคือ: สารภาพ.

“หิม?”

“น้องสาวเจ้าบัดซบดื่มโลหิต! ข้าร้องขอให้เจ้าส่งเสียงแต่น้องสาวเจ้า มีเสียงออกมาแค่คำเดียว สารภาพ งั้นรึ?”ลั่วเทียนพูดไม่ออก

ทันใดนั้น…

เสียงดื่มโลหิตก็พูดออกมาอย่างรุนแรง“ไอ้เด็กเหลือขอบัดซบ สวรรค์ได้ส่งให้เจ้ามาที่นี่เพื่อฆ่าข้าใช่ไหม? ทุกประโยคที่ข้าพูดมันกินพลังของข้าอย่างมาก ถ้าข้ายังคงพูดต่อ บิดาเจ้าคงได้ตายแน่! เจ้ารู้หรือไม่ว่าบิดากำลังใช้ชีวิตเพื่อคุยกับเจ้าในตอนนี้? อย่ามาพูดกับข้าอีกจนกว่าเจ้าจะรวมแก่นปีศาจ 5 ธาตุ!”

ตาของลั่วเทียนแสดงความประหลาดใจ เขารอจนกระทั่งดื่มโลหิตพูดจบและตอบเขาเบาๆว่า “เจ้าได้เสียปราณแท้ไป 5 จุด.”

“ย่าห์!!!”

ดื่มโลหิตถูกกระตุ้นให้ฆ่าลั่วเทียนอย่างมาก.

ลั่วเทียนยิ้มเยาะ “ดีที่เจ้าไม่โกรธข้า เมื่อเห็นว่าเจ้าอารมณ์ดี ข้าแน่ใจว่าเจ้าต้องมีชีวิตที่แข็งแรง พี่ชายคนนี้จะไม่รบกวนเจ้าจนกว่าเจ้าจะหายดีและแข็งแรง.”

หลังจากที่ลั่วเทียนไม่อาจรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของดื่มโลหิต.

มันน่าจะออกมาจากโลกสังหารเพื่อฟื้นตัวให้เร็วขึ้น.

สักครู้…

ลั่วเทียนก็สามารถบอกได้ว่าดื่มโลหิตไม่ได้อยู่แล้วก่อนที่จะพูดด้วยความรังเกียจ“ได้อึหมาเจ้าอาจว่าเป็นดาบที่ีพลังที่สุดในโลก? เจ้าไม่อาจจัดการอึของเจ้าได้หลังจากที่จัดการซูซางเฟยที่อยู่ปราณเชี่ยวชาญขั้น 9? สิ่งที่น่าผิดหวังอย่างนี้จะทำให้พี่ชายคนนั้นเดินทางต่อไปด้านหน้าได้อย่างไร?”

ลั่วเทียนเกลียดดื่มโลหิตและมีความสุขในเวลาเดียวกัน.

บุคคลิกของดื่มโลหิตมีความคล้ายคลึงกับเขา

ความเอาแต่ใจและบ้าคลั่ง ที่เป็นดั่งความรุนแรงตามสายเลือดธรรมชาติ.

นี่เป็นเหตุผลที่ว่าดื่มโลหิตถึงทำข้อตกลงกับลั่วเทียน.

และลั่วเทียนก็ได้ให้ดื่มโลหิตควบคุมความคิด.

ทั้วสองสามารถอธิบายได้ว่าเป็นนกที่มีขนสีเดียวกัน(พวกเดียวกัน).

ลั่วเทียนเงยหน้ามองขึ้นฟ้าและสังเกตว่าค่ำแล้ว มันเหลือเวลาอีก 1 ชั่วโมงก่อนที่จะค่ำมืดและหัวใจของเขาเริ่มที่จะคันยุบยิบ.

รางวัลลึกลับ?

ข้าสามารถรับได้แค่ในเวลากลางคืน? หลีซูเอ๋อร์ส่งสัญญาณแบบไหนให้ข้ากัน?

ลั่วเทียนเริ่มหัวเราะอย่างชั่วร้าย.

คิดถึงใลหน้าสวยๆของหลี่ซูเอ๋อร์และรูปลักษณ์ที่น่ากลัว ลั่วเทียนอดไม่ได้ที่จะมีเปลวไฟที่ชั่วร้ายเกิดขึ้นในหัวใจของเขา.

ในไม่ช้าเขาก็มีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่น่าประทับใจกับเธอและเขาก็บอกลาความบริสุทธิ์ของเขาได้.

ลั่วเทียนกำลังตื่นเต้นอย่างมาก.

มีร่องรอยของความลังเลอยู่ในความตื่นเต้นของเขาและทำให้เขาจมอยู่ในอารมณ์ที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้.

ลั่วเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆและพูดกับตัวเอง“ลั่วเทียน เจ้ามันไร้ประโยชน์นัก มันไม่มีอะไรนอกจากจะ ป๊าบๆๆ? เจ้าตื่นเต้นอย่างนี้จริงๆ?”

ไม่นานหลังจากนั้น…

ลั่วเทียนลงไปวิดพื้น 100 ครั้งภายในอึดใจเดียว จิตใจของเขาคิดถึงท่าต่างๆที่อยู่บนเตียงและผลัดกันทำ น้องชายในกางเกงของเขาค่อยๆลุกขึ้นและกลายเป็นหอก และเพิ่มกับภาพXXXขณะที่วิดพื้น การกระทำของเขาดูเหมือนกับความคิดที่ไร้ข้าของเขา.

เวลาเดินผ่านไปช้าๆทีละวิฯทีละวิฯ.

ลั่วเทียนรู้สึกราวกับกำลังนั่งอยู่บนหมุดและเข็มเมื่อเวลาค่อยๆผ่านไป.

เขากำลังมีปัญหาเรื่องการเต้นของหัวใจ.

เขามองออกไปข้างนอกในเวลากลางคือขณะที่เขากำลังท่าเด้ายิกๆ…

หลังจากที่รอมาเป็นเวลานาน มันราวกับเป็นการรอที่นานที่สุดของลั่วเทียน.

ฟ้าได้กลายเป็นมืดมิดอย่างสมบูรณ์.

ลั่วเทียนระงับความตื่นเต้นในหัวใจของเขาก่อนที่จะยิ้มบางๆ“สาวน้อย พี่ใหญ่กำลังมาแล้ว!”