คนเหล่านี้มองมาที่เมืองภูเขาหยกอย่างไม่ใส่ใจ แม้ว่าเหล่าสาวกนิกายบางคนจะมาจากเมืองเล็กๆแบบนี้ แต่พวกเขาก็เปลี่ยนไปหลังจากที่เข้านิกาย.

ความคิดเหล่านี้คล้ายคนในเมืองมองไปที่พวกบ้านนอก.

ความรังเกียจของพวกเขารู้สึกได้ออกมาจากใจ!

ซูเม่ยสังเกตเห็นลั่วเทียนและพูดทันที“อาวุโสเฉิง นั่นคือลั่วเทียน คนที่ฆ่าพี่ชาย,เฉินหวู่และเฉินซ่ง.”

ตาของเฉินเทียนเหยาหรี่ลงและขบกรามแน่นจนเกิดเสียง จานนั้นเขาก็ก้าวออกไปพร้อมกับกระทืบพื้น.

“วู่มมม~…”

เกิดรอบเท้าของเขาและมีมวลพลังงานสีขาวที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า พลังงานสีขาวที่รุนแรงกระจายออกมาจนเกิดเสียง ก่อนที่ร่างของเขาจะพุ่งขึ้นไปกลางอากาศ.

ทันใดนั้น…

เสียงคำรามก็ดังก้องออกมา “ลั่วเทียนคืนชีวิตลูกชายข้ามา!”

ก่อนที่เสียงของเขาจะหายไป เฉินเทียนเหยาก็ปล่อยหมัดไปด้านหน้า

มวลอากาศถูกบีบอัดและมีแรงระเบิดลุกลามออกมา พลังที่ออกมารุนแรงอย่างมาก มันอยู่ในระดับจุดสูงสุดของปราณสุดยอดเชียวชาญ และมันน่ากลัวจนลั่วเทียนไม่อาจตอบโต้ได้เลย.

สาวกได้เข้ามาป้องกันรอบๆตัวเขาอย่างไม่รู้ตัว

“ปัง~!”

หมัดได้กระแทกไปที่หน้าอกของลั่วเทียน.

อวัยวะภายในที่อยู่ตรงหน้าอกของเขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสราวกับว่าโลกกำลังสิ้นสุดทั้งจิตใจและจิตใต้สำนึกจากผลกระทบ ลั่วเทียนคล้ายกับกระสุนปืนที่ลอยออกจากกระบอกปืนไปหลาย 10 เมตรก่อนที่จะชนกำแพง กำแพงเป็นรูและมีรอยแตกร้าวกระจายไปทั่ว.

เพียงอึดใจเดียว…

ส่วนของกำแพงก็ทรุดลงและร่วงลงมาก่อนที่จะกลายเป็นซากกำแพง

เจ็บ!

โครตเจ็บ เจ็บฉิบหาย!

หมัดที่กระทบลั่วเทียนนี้ มีพลังมากเกินไป!

มีความแตกต่างกันมาก จนทำให้เขารู้สึกปั่นป่วน เปลวไฟของความโกรธก็ลุดโชนออกมาทันทีขณะที่ได้ยินเสียงออกมาจากร่องฟันที่เขากัดจนแน่น ตอนนี้เขาโกรธมาก! มันเป็นช่วงเวลาที่เขาได้ยินเสียงหัวใจของเขา…

“หัวหน้า!”

“ผู้นำ!”

“พี่ใหญ่ลั่วเทียน…”

ความแข็งแกร่งของเฉินเทียนเหยาอยู่ในระดับสุดยอดกว่าปราณสุดยอดเชี่ยวชาญทั่วๆไป ไม่มีใครตอบสนองได้จนกระทั่งผนังทรุดลง พวกเขาทุกคนรู้สึกเหมือนหัวใจจะกระดอนขึ้นมาลำคอ ก่อนที่พวกเขาจะวิ่งกรูกันไปหาลั่วเทียน.

“ฮึ่ม!”

“การฆ่าแกด้วยหมัดนี้ มันยังเบาไป.” เฉินเทียนเหยามั่นใจในตัวเอง ดังนั้นเขาจึงใช้พลังเพียง 80%ของความแข็งแกร่งในหมัดนี้ นี่เพียงพอที่ฆ่าลั่วเทียที่อยู่ปราณเชียวชาญขึ้น 6 อย่างเหลือเฟือ.

หลังจากนั้นทันที…

ความโกรธของเฉินเทียนเหยาก็ยังไม่ได้ลดลง เขาตะโกน“สาวกนิกายทั้งหดมฟัง!ฆ่าทุกคนในตระกูลลั่วให้ข้า! ฆ่าพวกเขาทั้งหมดและเผาพวกเขาทั้งหมด! ข้าต้องการให้เมืองภูเขาหยกถูกฝังไปพร้อมกับลูกชายของข้า! มันต้องไม่เหลือแม้กระทั่งต้นหญ้าสักใบ ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกมันเติบโตได้อีกครั้ง!”

กลิ่นอายสังหาร มันเป็นกลิ่นอายสังหารที่แทรงพลัง!(กลิ่นอายกับจิตไม่เหมือนกันนะ)

ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชายของเขา ทำให้เขาเป็นบ้าไปโดยสิ่นเชิง! เขาเป็นใคร?

เขาเป็นอาวุโสของนิกายเมฆคราม!

เขามีอำนาจเหนือทุกคนในเมืองภูเขาหยกเล็กๆแห่งนี้ การทำลายเมืองเล็กๆถือว่าไม่มีอะไรมากสำหรับเขาเพียงแค่โบกมือเพียงครั้งเดียว.

เขาต้องการฆ่า เขาต้องการทำให้เมืองภูเขาหยกกลายเป็นเมืองแห่งความตาย!

ในเวลาสั้น เมืองทั้งเมืองก็อยู่ในสภาวะวิกฤติ!

“หยุดก่อน!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังออกมา

จากซากกำแพง ลั่วเทียนตบฝุ่นออกจากร่างกายของเขาเบาๆและค่อยๆลุกขึ้นยืน ทีละก้าวที่เขาเดินออกมาทำให้ซากกำแพงยุบตัว ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย แต่เขาก็ยังมีการแสดงออกที่สงบอยู่บนใบหน้าของเขา.

“เขายังไม่ตาย?!”

“เขายังมีชีวิตอยู่อีก?!”

“เด็กคนนี้ต้านทานความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสตรงๆได้? มันเกิดอะไรขึ้น?”

การแสดงออกของทุกคนดูผิดเพี้ยนและน่าเกลียดเหมือนพวกเขาพึ่งกินแมลงวันมา แม้ว่าพวกเขาจะภูมิใจที่เป็นสาวกนิกายเมฆคราม เขาก็ยังคงไม่อาจต้านทานหมัดของเฉินเทียนเหยาได้.

การแสดงออกของเฉินเทียนเหยากลายเป็นน่าเกลียดอย่างมาก เปลวไฟแห่งความโกรธปะทุขึ้นมาภายในตัวของเขา คล้ายกับมีคนราดน้ำมันลงไปทำให้มันโหมกระพือและระเบิดขึ้นมาจากภายในใจของเขาไปจนถึงความคิดและสติของเขาออกมาทั้งหมด “นี่เป็นเรื่องเหลวไหล!”

ลั่วเทียนเดินไปข้างหน้าและกระพริบตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาตะโกน“ลูกชายของเจ้าถูกข้าฆ่าตาย หลายชายของเจ้าก็ด้วย และสุนัขจากนิกายเมฆครามจำนวนหนึ่ง รวมทั้งซูซางเฟยก็ถูกข้าฆ่านั่นเป็นเพราะพวกมันรนหาที่ตาย!”

“ฆ่าคนโดยไม่รู้สึกอะไร นั่นคือเหตุผลที่พวกมันสมควรตาย!”

“ข้าหัวเราะต่อหน้าพวกเจ้านิกายเมฆคราม พวกเขาเรียกตัวเองว่าผู้ปกครองในรัศมีล้านกิโลเมตร พวกเจ้าทุกคนก็เหมือนกับหมาที่กินขี้! พวกเจ้าคิดว่าขี้มันร้อนเกินไปเลยเดินไปรอบๆ พร้อมกับมีการแสดงออกว่าทุกคนอ่อนด้อยกว่าเจ้างั้นรึ? มารดาเถอะ เจ้าพวกสารเลว พวกเจ้าไม่มีความเจ็บปวดใดๆเลยรึ! 555…นี่มันเป็นเรื่องตลกที่สุด!”

โกรธ ความโกรธเริ่มมากขึ้น มากขึ้น และเพิ่มขึ้นไปจนทะลุถึงสวรรค์.

ทุกคนจากนิกายเมฆครามก็โกรธเป็นอย่างมาก พวกเขามองไปที่ลั่วเทียนอย่างเย็นชา มีความตั้งใจฆ่าที่พวกเขาแผ่ออกมาจากกลิ่นอายของเขา.

ลั่วเทียนวางแผนจะทำอะไรงั้นรึ?

ไม่มีใครรู้ ยกเว้นคนที่ไม่ได้เด่นในมุมมืด มีแสงวิบวับในประกายตาของคนที่อยู่ในเสื้อคลุมดำพร้อมกับการแสดงออกที่เย็นชา.