Chapter 135 – หล่อและเท่ห์

สาวๆหลายคนต่างฝันว่าจะได้รับการช่วยเหลือจากวีรบุรุษ.

เมื่อฉินหยู่เอ๋อร์ยังเด็กนางก็ฝันว่าจะมีวีรบุรุษมาปรากฏตรงหน้าของนาง.

เรื่องจากความสามารถและการทำงานหนักของนาง เส้นทางการต่อสู้ที่ยาวไกลมาหลายปีนี้ก็ราบเรียบอย่างมาก นางเกือบจะไม่เคยเจอปัญหาและอุปสรรคต่างๆเลยในชีวิตของนางและไม่เคยเจอไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ใดที่เป็นอันตรายต่อนาง เมื่อนางได้เข้าร่วมกลุ่มองค์ชายเก้าของเมืองดาบสวรรค์ พวกเขาก็ได้รับหน้าที่ในการสำรวจเมืองซากศพทมิฬ แต่เดิมนางเชื่อว่าด้วยตัวตนของนิกายทะเลเมฆก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำอะไรเกินไป นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้นางคิดว่ามันไม่ได้อันตรายนัก.

แต่…

ฉินหยู่เอ๋อร์ไม่คิดเลนว่าเมืองซากศพทมิฬนั้นเป็นดั่งอีกโลกนึง.

องค์ชายเก้าก็ยังไม่น่าตายแล้วหรือไม่.

สมาชิกเพือนๆของนางอีกสองได้ตายไปแล้ว.

และตอนนี้ก็เป็นนาง…
ฉินหยู่เอ๋อร์ยิ้มอย่างขมขื่นในใจของนางและน้ำตาก็ไหลออกมาจากหางตาของนาง จากนั้นก็ได้จำได้ถึงความฝันในวัยเยาว์และเริ่มอธิฐานโดยใช้ตัวเองเป็นการตอบแทน“ข้าจะแต่งงานกับใครก็ตามที่ช่วยข้าได้ในตอนนี้ วีรบุรุษของข้า เจ้าอยู่ที่ใด?”

หลังจากที่อธิฐานเสร็จสิ้นก็บังเกิดเสียงดัง“ตูม”จากซากอาคาร.

ใบดาบขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเลือดถูกดึงออกมาจากซากอาคาร ใบดาบที่เปล่งประกายโลหิตกระจายออกมาอย่างกดดันพร้อมกับจิตสังหาร.

หลังจากนั้น…

มีร่างกระโจนขึ้นไปบนอากาศและสถบออกมา“แม่งเอ้อย เจ้ากล้าที่จะลอบโจมตีบิดา?!”

มนุษย์ที่ถือดาบใหญ่เล่มนั้น!

ร่างกายของเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายแห่งความอหังการเหมือนกับว่าเขาพึ่งจะทำลายเมืองมา.

จิตสังหารและความเย่นหยิ่งได้ไหลออกมาจากตัวของเขา.

ในเวลานั้น…

กลิ่นอายของลั่วเทียนก็เต็มไปด้วยความกดดัน!

ฉินหยู่เอ๋อร์กลายเป็นโง่งมขณะที่นางไม่อาจพูดเกี่ยวกับเขาในหัวใจได้ว่า“ทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์ และกดขี่!”

วีรบุรุษได้ปรากฏตัวแล้ว!

มันแตกต่างไปจากที่นางคิดไว้เล็กน้อย แต่ลั่วเทียนก็ยังคงเย่อหยิ่งและพยอง หัวใจของนางเต้นอย่างรุนแรง แต่นางก็รู้ทันทีว่ามันไม่ใช่ปัญหา นางไม่ใช่คู่ต่อสู้กับเลือดหนอนและเลือดเด็ก ดังนั้นความสามารถของคนหนึ่งคนที่อยู่ในขั้นปราณเชียวชาญขั้น 9 จะต่อกรกับพวกมันได้อย่างไร?

ในเวลานั้น…

อารมณ์ของฉินหยู่เอ๋อร์หล่นฮวบอีกครั้ง.

“เอ๋?”

“เขายังไม่ตาย?”

“เจ้าขยะนี่โชคดีจริงๆที่รอดมาได้ ถึงแม้ว่าเขาจะยังรอดหลังจากที่โดนฝ่ามือทั้งสองโจมตี…”เลือดเด็กพูดอย่างเย็นชาและจากนั้นก็พูดกับลั่วเทียนด้วยความรังเกียจว่า“การแสดงออกของใบหน้าของเจ้าดูเหมือนว่าเจ้าต้องการเป็นวีระบุรุษช่วยเหลือสาวงาม.”

“5555…”

“เขาคิดว่าเขามีคุณสมบัตินั้น?”

เลือดหนอนเริ่มหัวเราะออกมาเสียงดัง ถ้ามันเพือนของฉินหยู่เอ๋อร์ทั้งสองพวกเขาอาจจะลำบากอยู่บ้าง แต่ไอ้ขยะนี้เป็นปราณเชียวชาญขั้น 9 ? ระดับการบ่มเพาะของลั่วเทียนไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับพวกเขา.

พวกเขาสามารถไม่สนใจเขาได้ตรงๆ!

ปราณสุดยอดเชียวชาญขั้น 3 ไม่แม้แต่ต้องป้องกันของปราณเชี่ยวชาญ ขั้น 9?

พวกเขาไม่จำเป็นต้องระวังจริงๆ!

สายตาของทั่งสองคนเต็มไปด้วยความรังเกียจอย่างมาก เลือดเด็กหัวเราะอย่างเย็นชา“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าราชาทมิฬต้องการจับเจ้าเป็นๆ เข้าคงจะตายไปแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถป้องกันการโจมตีของพวกเราทั้งสองได้? เจ้าเป็นเศษขยะจริงๆ ยังมีหน้ามาเย่อหยิ่งต่อหน้าพวกเรา? ไอ้ขยะ!”

เลือดหนอนขี้เกียจเกินไปที่จะคุยกับลั่วเทียน เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปและเดินเข้าไปหาฉินหยู่เอ๋อร์และหรี่ตามองนาง มองไปที่หน้าอกของฉินหยู่เอ๋อร์ที่ดูเหมือนกับว่าสองเต้านั้นกำลังจะฉีกเสื้อผ้าของนางได้ทุกเมื่อ เลือดหนอนยกมือขึ้นด้วยท่าทางลามก จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“ใหญ่มาก! ข้าไม่เคยเห็นหน้าอกที่เด้งดึ๋งขนาดนี้มาก่อนในชีวิตของข้า!

ฉินหยู่เอ๋อร์ถ่มน้ำลายไปที่หน้าของเลือดหลอนและตะโกน“อี๋!”

เลือดหนอนเช็ดน้ำลายของนางและเลียเข้าไปในปาก ดวงตาของเขาดูเหมือนจะส่องแสงแปลกๆขณะที่เขาหัวเราะอย่างฉับพลัน“อย่าใจร้อนเลยสาวงาม นี่เพราะว่าอีกไม่นานปู่น้อยของเจ้าจะช่วยให้เจ้าได้เพลิดเพลิน 555…”

เวลาเดียวกับที่มือขวาของเขาเอื้อมไปทางหน้าอกของฉินหยู่เอ๋อร์และฉีกมันออกจากกัน…

ลั่วเทียนจ้องตามองและตะโกนด้วยเสียงที่หนาวยะเยือก“สัตว์ก็เหมือนเจ้าของ มันน่าขยะแขยงอย่างมากดูท่าต้องตัวหัวหมาๆนั่นก่อน!”

มีรอยย่นเล็กน้อยเกิดขึ้นจากการขมวดคิ้วของเลือดหนอนจากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ลั่วเทียนและพูดอย่างรังเกียจ“ไอ้สารเลว บิดาจะย่ำยีนางต่อหน้าเจ้า จากนั้นบิดาจะทำให้เจ้าสามารถเห็นรูปร่างของนางได้เป็นอย่างดี”

หลังจากที่พูดอย่างนั้น…

เขาก็เอื้อมมือออกไป.

ฉินหยู่เอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่มีแรงมากพอที่จะต่อต้าน นางทำได้เพียงมองไปที่มือของเลือดหนอนที่กำลังเข้ามาใกล้นาง มีน้ำตาเอ่อนองบนดวงตาของนางเมื่อมองไปทางลั่วเทียนอย่างน่าสงสาร.

“ข้า-บอก-เจ้า-มัน-น่าแขยง-ไป-ให้-ห่าง-จาก-ข้า!”

พูดย้ำทีละคำ!

ความโกรธได้พุ่งถึงสวรรค์! เมื่อคำพูดสุดท้ายออกมาลั่วเทียนก็หายไปจากที่เดิม ด้วยจิตสังหารที่พุ่งไปถึงสวรรค์และกลิ่นอายที่ออกมาจากดื่มโลหิตที่บดขยี้ได้ทั้งภูเขาก็ตกลงมากเมื่อดื่มโลหติที่ฟันลงมาและท้องฟ้าก็มืดครึ้มขั้นมาทันทีทันใด.

“ถอยหายไปน้อยชาย!”

“ตูม~!”

ใบดาบได้ตวัดลงมา มันกดขี่และคมอย่างมาก โดยไม่มีอะไรต้านทานมันได้.

ต่อจากใบดาบเป็นร่างกายที่เหลือเพียงมือที่ชุ่มเลือด!

เลือดกระจายไปทั่วทุกที่และใบหน้าของเลือดหนอนก็กลายเป็นซีดเผือด เขาเริ่มถอยห่างอย่างรวดเร็วขณะที่กรีดร้องไปด้วยความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็เริ่มก่นด่าออกมา “เจ้าหมาบ้า เจ้ากล้าที่จะตัดมือของบิดา?บอดาจะให้เจ้าตายเดี๋ยวนี้! พี่น้องข้า ฆ่าเขาซะ ฆ่าเขา!”

เลือดหนอนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่มีอาการทุกข์ทรมาณจากมัน.

ลั่วเทียนไม่แม้แต่จะสนใจ เขาเข้าไปประคองฉินหยู่เอ๋อร์อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ช่วยเธอสวมใส่เสื้อผ้าของเธอขณะที่ถามอย่างเป็นกังวล“เจ้าเป็นไรหรือไม่?”

ในเวลานั้น…

หัวใจของฉินหยู่เอ๋อร์รู้สึกราวกับกำลังจะละลาย ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ลั่วเทียนโดยไม่กระพริบก่อนที่จะพูดด้วยท่าทีน่ารักและอ่อนโยน“ข้าไม่เป็นไร.”

ในขณะที่หัวใจของเธอตื่นเต้น เธอรู้สึกได้ถึงมันอย่างสมบูรณ์ “เขาหล่อ อ่ะ!”

เขาบอกว่าจะตัดมือชายคนนั้นและเขาก็ทำมันจริงๆ คนนี้เท่ห์เกินไปแล้ว!

เมื่อเลือดเด็กเห็นว่าพี่ชายของเขาเจ็บปวดมากแค่ไหน เปลวเพลิงแห่งความโกรธก็ไหลออกมาจากหัวใจของเขา เขาไม่สนว่าราชาทมิฬจะพูดอะไรก่อนหน้านี้และรีบวิ่งไปข้างหน้า มือของเขาได้โจมตีด้วยฝ่ามือเลือดที่มีกลิ่นอายดุดันออกไป“มอบชีวิตมาซะ!”

ขณะที่เขาตะโกน การโจมตีของเขาก็พุ่งออกไปทันที!

ลั่วเทียนใช้ใบดาบขนาดใหญ่ปักไว้ที่พื้น พร้อมกับปล่อยหมัดลงสู้พื้นดินขณะที่เขาใช้เกราะเลือดปีศาจ หลังจากทำอย่างนั้น พลังปรามมากมายก็ไหลเวียนออกมจากจิตใจและจิตสำนึกของเขาไปรวมกันที่หน้าอกเพื่อสร้างการป้องกันทางกายภาพให้กับเขา.

ลั่วเทียนรู้สึกเหมือนกว่าเขาสามารถรับการโจมตีจากปราสุดยอดเชี่ยวชาญขั้นแรกได้.

ความแข็งแกร่งของชายคนนั้นอยู่ที่ปราณสุดยอดเชี่ยวชาญขั้น 3 เป็นอย่างมาก ลั่วเทียนเข้าใจว่าการพึ่งพาร่างกายของเขาไม่เพียงพอที่จะต้านการโจมตีนั้นได้ นั่นคือเห็นผลที่เขาได้โคจรพลังปราณของเขามาเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง.

เท้าของลั่วเทียนราวกับมีรากที่หยั่งลงสู่ดินขณะที่เขายืนหยัดอย่างมั่นคง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เลอืดเด้กและท่าทางที่มืดหม่นขณะที่เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“เข้ามาเลย!ถ้าเจ้าไม่อาจฆ่าบิดาคนนี้ได้ภายในการโจมตีเดียว ข้าจะเอาชีวิตเจ้าหลังจากนั้น!”

ลั่วเทียนยังคงแสดงออกอย่างป่าเถื่อนเมื่อเขากำลังถูกโจมตี?!

ฉินหยู่เอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะเริ่มกังวลกับลั่วเทียนว่าจะปลอดภัยหรือไม่ ในเวลาเดียวกันนางก็รู้สึกว่าเขาหล่อกว่าแต่ก่อน!“หัวใจน้อยๆของข้ากำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง เจ้ากำลังที่จะพยายามฆ่าข้าจากการหัวใจเต็นงั้นหรอ?”

“ตาย!”

ฝ่ามือคู่ของเลือดเด็กดูเหมือนว่าจะมีพลังที่ไม่มีสิ้นสุดพลังจากทะเลเลือดและฝ่ามือโลหิตแดงที่สั่นสวรรค์ไปทั้งแทบได้!

เป็นการโจมตีที่รุนแรงอย่างมาก!

ลั่วเทียนขมวดคิ้วขณะที่ได้ยินเสียงแตงดังจากการชบกรามของเขา.

“เข้ามา!”

“ถ้าเจ้าไม่อาจเล่นงานบิดาให้ตายได้ บิดาก็จะเล่นงานเจ้ากลับจนตาย!”

“ตูม~!”

“ตูม~…”

สั่นไปทั้งแทบ!

ฝ่ามือแดงขนาดใหญ่ทั้งสองกระแทกเข้ากับหน้าอกของลั่วเทียน มันเกือบจะทำให้เขารู้สึกราวกับวิญญาณของเขากำลังถูกทุบตีอย่างหนัก!ความเจ็บปวดของลั่วเทียนตอนนี้ทำให้เขารู้สึกว่าไม่อาจอธิบายได้ด้วยคำพูด!

แต่…

ลั่วเทียนขบกรามจนเลือดออก โดยไม่สนใจความเจ็บปวดที่เขาได้รับ เขาก็เริ่มหัวเราด้วยพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก การแสดงออกของเขาแสดงให้เห็นถึงความตื่นเต้นอย่างสุดๆ ในขณะที่มือขวาของเขาหยิบดื่มโลหิตที่หันกว่า 1,800 จินขึ้นเหนือศรีษะของเขา ลั่วเทียนยิ้มอย่างบ้าคลั่งและ“บิดาได้บอกแล้ว ถ้าเจ้าไม่อาจเล่นงานบิดาให้ตายได้ งั้นก็ถึงคราวบิดาที่จะเล่นงานเจ้าให้ตายบ้าง!”

ดื่มโลหิตฟันผ่านอากาสลงมาอย่างแรง!