Chapter 137 ไม่อาจต้านทานได้

 

การบ่มเพาะของเลือดพิราบอยู่ในขอบเขตปราณวิญญาณ ขั้น 7.

 

ความสามารถของทะเลโลหิตของเขาได้รับการฝึกฝนจนมาถึงจุดสมบูรณ์แบบ เขาแข็งแกร่ง แข็งแกร่งอย่างมาก ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ได้มาเป็นอาวุโสฝ่ายนอกของนิกายเลือดปีศาจ.

 

เลือดหนอนและเลือดเด็กเป็นศิษย์ที่เขาชอบมากที่สุด

 

นอกเหนือจากความสัมพันธ์นี้แล้ว พวกเขายังเป็นบุตรชายของเขาอีกด้วย!

 

นั่นเป็นสาเหตุที่ทําให้เลือดพิราบเดือดดาล

 

มันน่ากลัวแค่ไหนที่ได้เห็นการตายของลูกชายตัวเอง?

 

ในเวลานี้พลังของขอบเขตปราณวิญญาณขั้น 7 ของเลือดพิราบได้ระเบิดออกมาทั้งหมด ทะเลโลหิตที่เกิดความปั่นป่วนก็สงบลงทันทีและเมื่อเขามาอยู่ใจกลางทะเล มันก็หมุนวนรอบๆตัวเขาจากนั้นไม่นานทะเลโลหิตก็หมุนเกลียวเข้าไปในร่างกายของเขา

 

“ซูบบ

 

ร่างกายของเลือดพิราบกลายเป็นสีโลหิตและดวงตาของเขาก็ดูมืดหม่นอย่างมาก มือขวาของเขาทําท่าเป็นกรงเล็บก่อนที่จะคว้าอากาศเบื้องหน้าของเขา มิติได้แตกกระจายกลายเป็นภาพนิ่วทั้งห้าของเขา ดวงตาของเขาจ้องมองมาที่ลั่วเทียนก่อนที่เขาจะตะโกนด้วยความโกรธ “คืนชีวิตบุตรข้ามาซะ!”

 

หลังจากที่เสียงหายไป..

 

ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ใต้ล่างเลือดพิรายก็ถูกบีบอัดจนกลายเป็นก้อนกลมของเลือดปีศาจ.

 

“ระวัง! อย่าให้มันโดนเจ้า!” ฉินซางตะโกนออกมาด้วยความตกใจ.

 

ถั่วเทียนสามารถสัมผัสได้ว่าลูกบอลเลือดปีศาจนั้นมีพลังมหาศาล เขาใช้ดื่มโลหิตมาขวางเบื้องหน้าเพื่อป้องกันก่อนที่จะถอยร่นออกไปอย่างรวดเร็ว เขามองไปทางซ้ายและขวาเพื่อที่จะหาทางออก…

 

“ตาย!”

 

เลือดพิราบอัดพลังลงมา!

 

ทะเลโลหิตก่อนหน้านี้ที่ลดลงเพราะเลือดพิราบในเวลานี้ก็ได้ระเบิดออกมา พร้อมกับบังคับให้ถั่วเทียนอยู่ในภายของมันอย่างสมบูรณ์ ในเวลานี้ร่างของเลือดพิราบก็กลับกลายเป็นภาพเงาเนื่องจากความเร็วของเขาได้เพิ่มมากกว่าความเร็วที่ตาเขาเห็น มันสร้างเป็นภาพเงาลวงตาตอนนี้มีร่างสีโลหิตนับไม่ถ้วนมาบรรจบกันที่ลั่วเทียนในเวลาเดียวกัน!

 

จิตสํานึกของลั่วเทียนตกอยู่ในความปั่นป่วน!

 

ร่างกายของเขาก็แสดงออกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง!

 

ถั่วเทียนรู้สึกไม่สบายจนถึงขนาดที่ว่าเขาไม่อาจพูดออกมาได้ เมื่อเห็นว่าเลือดพิราบที่มีอยู่ร้อยกว่าคนวิ่งเข้ามาหาเขา หัวใจของเขาก็ดิ่งลงเหวก่อนที่จะพูดว่า “Level 2 Berserk!”

 

“วูมมมม.”

 

ความสามารถสี่เท่าได้ระเบิดออกมา!

 

ทันทีหลังจากนั้น

 

พลังปราณของเขาก็เริ่มล้นออกมาจากตัวของเขา!

 

1,000 แต้ม, 2,000 แต้ม, 3,000 แต้ม 5000 แต้ม 10,000 แต้ม, 20,000 แต้ม!

 

พลังปราณกว่า 20,000แต้มที่อยู่ภายในกายของเขาเริ่มอยู่ตัว ร่างกายของลั่วเทียนแทบไม่อาจจะจัดการกับพลังปราณจํานวนมากขนาดนี้ได้ ทําให้ผิวของเขาแดงราวกับถูกไฟไหม้

 

“ตูม !”

 

เสียงคํารามดังกึกก้องอยู่ในร่างกายของลัวเทียน เนื่องจากเขาพยายามที่จะควบคุมมัน

 

นอกจากนี้เวลาเดียวกัน

 

เกราะเลือดปีศาจก็ถูกเปิดใช้งานบนร่างกายของเขา เกราะสีโลหิตที่ดุร้ายเริ่มที่จะเปล่งแสงสีแดงบนร่างลั่วเทียน ตอนนี้มันไม่เหมาะเท่าไรนักเพราะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ ในขอบเขตปราณวิญญาณมีเพียงสิ่งเดียวกันนี้ที่จะช่วยปกป้องเขาได้! เขาไม่อาจสู้กลับไปได้เลย!

 

ใช้ปราณไปกว่า 20,000 แต้มเพื่อป้องกัน? อาจจะมีเพียงคนบ้าอย่างลัวเทียนเท่านั้นในโลกนี้ ที่จะทําอย่างนี้

 

นอกจากนี้ยังมีเกราะเลือดปีศาจอีก

 

นี่คือการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของถั่วเทียนที่สามารถใช้มันออกมาได้ในตอนนี้ มันเป็นเรื่อง น่าเสียกายที่จิตสังหารในเกราะเลือดปีศาจยังไม่เต็มไม่อย่างนั้นลั่วเทียนจะต้องใช้พลังปราณเพื่อ คอยปะคองมันขนาดนี้

 

“เข้ามาเลย!”

 

“มาดูว่า ข้าจะเล่นงานเจ้าให้ตายได้หรือไม่ 555…”

 

ถั่วเทียนคํารามออกมาด้วยความเย่อหยิ่ง ใบหน้าของเขาดุร้ายและตื่นเต้นปรากฏออกมาในเว ลาเดียวกัน

 

วิปลาส!

 

เป็นคนวิลาสไปแล้วอย่างสมบูรณ์

 

เมื่อเผชิญหน้ากับเลือดพิราบที่อยู่ปราณวิญญาณขั้น 7 ตั๋วเทียนก็เลือกที่จะป้องกัน?

 

และเขาก็ยังแสดงท่าทางดุร้ายและยโสราวกับว่าเขาไม่เห็นเลือดพิราบอยู่ในสายตาของเขา! |

 

ป่าเถื่อนและดุดัน!

 

ดึงดึงอย่างมาก! ความคิดประเภทที่ไม่กลัวใครนี้ทําให้เลือดของคนที่ได้เห็นตื่นเต้นตามไปด้วย สิ่งนี้ทําให้หยินซางที่รีบร้อนเข้ามาอย่างมากความสุขนั้นตะโกนออกมา “เลือดพิราบ ปล่อยชีวิตนี้ ให้ข้าจัดการเอง!”

 

การปรากฏตัวของลัวเทียนค่อนข้างที่จะคาดไม่ถึง แต่ก็ทําให้หยินชางมีความสุขอย่างประหลาด

 

พลังที่ตั๋วเทียนครอบครองอยู่นั้นน่ากลัวเกินไป

 

นี่คือสิ่งที่หยินซางต้องการ

 

ตราบใดที่แมลงภู่อยู่ในร่างลั่วเทียน เขาก็ยังคงสามารถเติบโตขึ้นมาอย่างแข็งแกร่ง ด้วยความ สามารถของลัวเทียนและความตั้งใจอันแรงกล้าของเขา เขาก็จะสามารถกลั่นแมลงหูไปยังระดับ ใหม่ เมื่อแมลงภู่ถูกขัดเกลาขึ้นไปจนไปถึงตํานานของแมลงภู่จริงๆ หยินซางก็จะมีอํานาจที่จะ ครอบครองโลกได้ทั้งใบ!

 

ตื่นเต้น!

 

ตื่นเต้นอย่างมาก!

 

ดูเหมือนว่าหยินซางจะได้เห็นถึงวันที่เขาได้ปกครองโลก

 

หยินซางเพิ่มความเร็วของเขาต่อไป จากนั้นเขาก็ตะโกนเตือนอีกครั้ง “เลือดพิราบ เจ้าปล่อย ให้ข้าจัดการเขาเอง ไม่งั้นเจ้าก็ไม่ต้องออกไปจากเมืองนี้!”

 

เขากําลังคุกคามเลือดพิราบตรงๆ!

 

เพราะว่าเขาต้องการลัวเทียนจริงๆ

 

เลือดพิราบขมวดคิ้ว ด้วยความโกรธที่เผาไหม้อยู่ในตัวของเขา เขาก็ไม่สนใจคําพูดเหล่านั้นอีก ต่อไป เขาจะล้างแค้นให้กับลูกชายของเขาได้อย่างไร?

 

เลือดพิราบไม่ได้ลดพลังลง แต่เพิ่มขึ้นแทน!

 

“เจ้าจะต้องตายเพื่อเช่นศพลูกข้า!”

 

ฝ่ายมือโลหิตขนาดใหญ่พุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง นี่เป็นความลับสูงสุดของทักษะ ฝ่ามือนภาทะ เลโลหิต!

 

ใบหน้าของฉินหยู่เอ๋อร์ซีดเผือด หัวใจของนางที่สงบขณะที่นางดูการแสดงออกที่ดุร้ายของ ถั่วเทียน ร่างกายของนางแข็งค้างและมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวโดยที่นางก็ไม่รู้ตัว ริมฝีปากของนางก็ยก ยิ้มทําให้เกิดเป็นภาพที่ดูสดใสขณะที่นางพูดพึมพํา “ข้าจะไปกับเจ้า”

 

“ตูมษ!”

 

“ตูม-!”

 

ฝ่ามือโลหิตนับไม่ถเวนกระแทกเข้ากับร่างของถั่วเทียนทั่วทั้งตัว!

 

ร่างกายของเขาถูกโจมตีและหัวใจของเขาก็ปลิดปลิว

 

ถั่วเทียนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อนก็ได้ยินเสียงขบกรามของเขา ดวงตาของเขามองไปยังกลิ่นอายแห่งความตายที่กําลังลอยตรงมาหาเขา จากนั้น เขาก็พูดกับตัวเอง “ดี! บิดาคนนี้ขอเดิมพันด้วยทั้งหมด! ยายเฒ่า หวังว่าเจ้าจะไม่โกหกข้า!”

 

ภายในเวลาไม่กี่นาที

 

ความตั้งใจทางวิญญาณก็เกิดขึ้นในจิตใจของลั่วเทียนก่อนที่จะอยู่ในมุมๆหนึ่งของร่างกาย ค วามตั้งใจนั้นค่อนๆเงียบสงบก่อนที่จะซ่อนตัวอย่างสมบูรณ์

 

เดิมพัน!

 

เขาใช้ชีวิตของเขาเดิมพัน!

 

ถ้าเขาแพ้ สิ่งที่เป็นไปได้ที่สุดก็คือเขาจะต้องเป็นหุ่นเชิดของคนอื่นตลอดไป!

แต่…

 

ถั่วเทียนไม่มีทางเลือดใดๆเลย.

 

ความรู้สึกประเภทนี้ที่ทําให้เขาไม่มีทางเลือกอยู่นั่นเจ็บปวดจริงๆเกินที่จะประสบรับไหว! –

 

ในเวลานั้น…ถั่วเทียนได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขาหันไปมองฉินหยู่เอ๋อร์ที่ยืนยิ้มอย่าง สดใสข้างๆเขา ถั่วเทียนยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มจางๆที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ!

หลังจากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นและลอยขึ้นไปบนอากาศก่อที่จะใช้ หมื่นสายฟ้าคําราม ไปยังส ถานที่หนึ่ง!

 

“ตูม !”

 

“ตูม-!”

 

เสียงสนั่นสองครั้งดังก้องออกมา

 

0 0

 

พลังปราณที่อยู่ภายในของลั่วเทียนก็ไม่อาจต้านทานการโจมตีของเลือดพิราบที่อยู่ขอบเขตป ราณวิญญาณขั้น 7 ได้อีกต่อไป แม้ว่าจะใช้ปราณไปถึง 20,000 แต้ม เพื่อป้องกัน มันก็ยังไม่ อาจต้านทานการโจมตีของเขาได้ ความเจ็บปวกที่ถั่วเทียนได้รับนั้นมากเกินกว่าที่เขาจะทนไหว.

 

เจ็บ.

 

ความเจ็บปวดที่ท่วมท้นเหล่านี้

 

แต่เขาก็ยังคงยึดมั่นต่อไปเพราะว่าเขากําลังรออยู่

 

“ข้าบอกให้ยั้งมือ!”

 

หยินซางที่มีความโกรธอยู่เต็มหน้า มือขวาของเขาเคลื่อนไหวและรัศมีแห่งความตายพุ่งขึ้นไป ยังที่ที่เลือกพิราบอยู่ หยินซางตะโกนด้วยเสียงที่แหบห้าว “ถ้าเจ้ายังไม่ยั้งมือ ก็อย่ามาโทษบิดาค นนนี้เพราะข้าจะไม่สุภาพอีกแล้ว!”

 

“ปัง!”

 

ฝ่ามือโลหิตของเลือดพิราบก็กระเด้งถอยหลังจากการโจมตีของหยินชางและเขาก็ดีดตัวกลาง อากาศไปด้านข้าง เลือดพิราบมองดูด้วยสายตาที่มืดมนก่อนที่เขาจะหัวเราะเบาๆออกจากปาก ของเขา “ราชาทมิฬ เขาตายแล้ว 5555…”

 

“เจ้า!”

 

หยินซางโกรธมาก

 

ร่างลั่วเทียนเต็มไปด้วยเลือดและไม่มีที่ใดที่ไม่เกิดบาดแผล นอกจากนี้ยังมีบาดแผลหลายจุ ดที่ลึกจนเห็นกระดูกของเขา แม้กระทั่งปราณสุดยอดเชี่ยวชาฯก็ไม่อาจรอดได้หากว่ามีร่างกายอ ย่างนี้

 

ปัญหาเดียวคือ….

 

เกราะเลือดปีศาจได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

 

สมบัติเวทย์มนต์ก็หายไปเช่นกัน

 

ถั่วเทียนรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น

 

ฉินหยู่เอ๋อร์มองไปที่ลั่วเทียนและยิ้มอย่างโง่ๆ “ข้าจะไปกับเจ้า”

 

ในเวลานี้

 

สายตาของลัวเทียนที่เต็มไปด้วยเลือดก็เบิกกว้าง!